Ogród Jane Austen

Mela był świetna, matko jak ja się ciesze jak ktoś do mnie mówi że ejstem jak Mela z przeminęło.

Ja bardzo żałowałam że w filmie tak skrócili Ellen to była ciekawa postać jak dla mnie

Może kiedyś ja bardzo lubiłam.
Jest teraz dla mnie bardzo intrygująca i pobudza mnie do roozmyślań na temat życua tak ogólnie

Była damą. Silną kobietą jej ślub z Gerardem...no własnie czy był czymś niezwykłym przeciez ślub zmiłości czy z własnego wyboru nie był czymś powszechnym.
Ale chciałybyście miec taką matkę?

Ja jestem zupełnie nie w temacie, bo słucham oper -- konkretnie "Orlando Paladino" Haydna. A propos Waszych rozważań przypomina mi się morał tej opery:

Se volete esser felici,
Riamate ognor chi v’ama
Con candor senz’artifici,
E contento il cor sara.

Co w swobodnym przekładzie z angielskiego (mam problemy z końcówką...) daje:

Jeśli zaznać chcecie szczęśliwości,
Kochajcie tych, co was kochają
Wtedy bez bólu i bez sztuczności,
Uczucia wasze serca zadowalają.

Pozostanę jednak przy pierwowzorze

Se volete esser felici,
Riamate ognor chi v’ama
Con candor senz’artifici,
E contento il cor sara.

Co w swobodnym przekładzie z angielskiego (mam problemy z końcówką...) daje:

Jeśli zaznać chcecie szczęśliwości,
Kochajcie tych, co was kochają
Wtedy bez bólu i bez sztuczności,
Uczucia wasze serca zadowalają.

Hmm. Trochę mnie to zastanowiło. Kochać tych, którzy nas kochają to chodzenie na łatwiznę. Właśnie - bez bólu. A miłość bez bólu jest niezahartowana.
Z kolei kochanie tych, którzy nas nie kochają jest męczeństwem

Osiołkowi w żłoby dano...
Chyba wolę chodzić na skróty

To ja tylko dodaję na marginesie drobne tłumaczenie, że ten morał, to taki przewrotny wniosek wyciągnięty przez librecistę z "Orlanda szalonego" Ariosta

Orlando robi nie jedną "szaloną" rzecz i dla wszystkich jest lepiej, gdy się odkochuje ze swej miłości do Angeliki.

A i ja sobie wynotowałem, bo po jakimś czasie próby "nie chodzenia na łatwiznę", to było jak wyzwolenie