Ogród Jane Austen

Gosieńko J wielkie dzięki Ci
przesyłka dotarła już dzisiaj i mam za sobą 1,5 odc. obejrzane.

Z pierwszych wrażeń to:
-Margaret mi kogoś przypominała i dopiero po dobrej chwili się spostrzegłam, że ostatnio jest obecna na forum w licznych avatarkach
-myślałam że to śnieg (na avatarach) a to bawełna

Muszę przyznać że John A jest niezły... i zaraz wracam po dalsze wrażenia

Dlaczego? Nie ladny chlopak?

Ja nic nie kaze
Ale jesli same zechcecie

Nie bede Was draznic
A jak kalendarz Ci sie podoba?

Gosieńko J wielkie dzięki Ci
przesyłka dotarła już dzisiaj i mam za sobą 1,5 odc. obejrzane.
Z pierwszych wrażeń to:
-Margaret mi kogoś przypominała i dopiero po dobrej chwili się spostrzegłam, że ostatnio jest obecna na forum w licznych avatarkach
-myślałam że to śnieg (na avatarach) a to bawełna
Muszę przyznać że John A jest niezły... i zaraz wracam po dalsze wrażenia

Cieszę się, że poczta tym razem pozytywnie nas zaskoczyła :-) Zapraszamy do dzielenia się wrażeniami! Chociaż stwierdzenie w pewnym wątkach, że John T. /Richard A. jest "niezły", to potwarz nieledwie ;-) No nic, poczekamy, aż zobaczysz do końca
A Margaretka śliczna, to ją mamy na avatarkach, a co!

No ja bym sobie powiesila .. moze w pracy .. ale nie wiem jak bym pracowala .. i tak teraz mam z tym problemy, bo mysli mi co chwile uciekaja gdzies w przestrzen ... :oops:

A szef czy szefowa jeszcze sie nie domyślili prawdy? ;-)

A szef czy szefowa jeszcze sie nie domyślili prawdy?

Jakos ostatnio mniej wydajnie pracuje

I nastapila zmiana tapety w komputerze, co wzbudzilo powszechna sensacje. "Oczy" dla niepoznaki zastapilam ta malarska scena w biurze Thorntona, co on siedzi profilem przy biurku i patrzy w okno.
A i tak wzbudza zainteresowanie, "kto to taki?"

"behind me" to już taki najgłębszy z głębokich...

Dokladnie taki ... boski ... 8)

Ja też wzbudzam w pracy juz małe zainteresowanie.Na pulpicie Rysiek,a na wygaszaczu scena peronowa. Najbliższe koleżanki wiedzą o moim bziku, ale na razie nie wyraziły ochoty obejrzenia filmu, a ja nie będę się narzucać. A jak mi zgubią film? Albo (co nie daj Boże) zapałają jako i ja i nie zechcą oddać?
Toć ja tego nie przeżyję.
Dzisiaj poran n-ty oglądałam ostatni odcinek z dużymi przeskokami na wiadome sceny.
Kurcze co wyście mi zrobiły?
Ale kocham was za to.

Nie wiem czy to znacie.
Moglabym miec taki kalendarz ...
Jak ktos zyczy sobie, to mam pozostale miesiace
Moze ktos ma mala drukarenke?

Gosieńka, błagam, daj te pozostałe miesiące...
ładnie proszę

Dołączam się do próśb. Miło spoglądać na taki kalendarz :oops:

„Po buncie – cz. 3” – chapt. XXIII, p. 223, Mistakes.
Herbata minęłaby w ciszy, gdyby Fanny na okrągło nie opisywała swoich uczuć: jak się przestraszyła, jak potem myślała, że sobie poszli i jak zrobiło jej się niedobrze i zemdlała, i jak drżała na całym ciele.
- Dobrze, juĹź dosyć – powiedział jej brat wstając od stołu – jak dla mnie wystarczy na dzisiaj.
Zamierzał wyjść z pokoju, kiedy matka zatrzymała go kładąc dłoń na jego ramieniu.
- WrĂłcisz tu zanim pĂłjdziesz do Hale’Ăłw – powiedziała cichym, niespokojnym głosem.
- Co wiem to wiem – powiedziała do siebie Fanny.
- Dlaczego? Będzie za późno żeby ich odwiedzić?
- John wróć do mnie tego jednego wieczoru. Będzie za późno na wizytę ze względu na panią Hale. Ale to nie o to chodzi. Jutro pójdziesz.....dziś wieczór wróć, John!
Generalnie rzadko prosiła o coś syna – była zbyt dumna na to: ale nigdy nie prosiła na próşno.
- Wrócę tutaj po załatwieniu wszystkich spraw. Na pewno zapytasz o nich?....o nią?
Pani Thornton stanowczo nie była rozmowną towarzyszką dla Fanny, ani teĹź dobrą słuchaczką kiedy jej syn był nieobecny. Ale wraz z jego powrotem jej oczy i uszy gorliwiej chłonęły wszystkie szczegóły, ktĂłre przyniĂłsł: jakie kroki podjął by ratować siebie i tych, ktĂłrych zdecydował się zatrudnić, niĹź powtĂłrki z wydarzeń minionego dnia. Widział to wyraĹşnie – kara i cierpienie było naturalną konsekwencją dla tych, ktĂłrzy wzięli udział w buncie. To było konieczne, ze względu na ochronę własności i dlatego, Ĺźe to wola właściciela powinna dokonać końcowego cięcia – jasno i ostro jak miecz.
- Mamo, ty wiesz, co muszę jutro powiedzieć pannie Hale?
Pytanie to padło tak nagle, przerwało ciszę, w której nareszcie udało jej się zapomnieć o Margaret. Spojrzała na niego.
- Owszem, wiem. Nie możesz postąpić w inny sposób.
- W inny sposĂłb? Nie rozumiem.
- Mam na myśli to, że skoro już pozwoliłeś, żeby aż tak ujawniła swoje uczucia, to uważam że musisz postąpić w zgodzie z honorem.
- W zgodzie z honorem! – powiedział pogardliwie – Obawiam się, Ĺźe honor nie ma tu nic do rzeczy. „Ujawniła swoje uczucia”. O jakich uczuciach mĂłwisz?
- Daj spokój, John. Nie ma się o co złościć. Czyżby nie wypadła z domu i nie zawisła na tobie, żeby osłonić cię przed niebezpieczeństwem?
- Owszem, zrobiła to – powiedział – ale, mamo – kontynuował zatrzymując się przed nią – ja nie śmiem mieć nadziei. Nigdy wcześniej nie byłem tak przeraĹźony. Nie mogę uwierzyć, Ĺźe mĂłgłbym coś obchodzić taką istotę.
- Nie bądĹş głupi John. Taką istotę! Z tego co mĂłwisz moĹźna by myśleć, Ĺźe to jakaś cĂłrka księcia. Ciekawa jestem jaki jeszcze dowĂłd jest ci potrzebny? Wierzę, Ĺźe musiała stoczyć walkę ze swoimi arystokratycznymi poglądami, nawet polubiłam ją za to, Ĺźe w końcu przejrzała na oczy. Wcale nie jest mi łatwo to przyznać – powiedziała pani Thornton, uśmiechając się lekko, kiedy łzy stanęły jej w oczach – po dzisiejszej nocy będę tą drugą. Chciałam jeszcze przez kilka godzin mieć cię dla siebie i tylko dla siebie. Dlatego błagałam cię, Ĺźebyś dziś juĹź tam nie szedł.
- Mamo najdroĹźsza!(no cóş, miłość jest samolubna, natychmiast powrĂłcił do swoich własnych nadziei i obaw, w sposĂłb ktĂłry zimnym cieniem zasnuł serce pani Thornton) – ale ja wiem, Ĺźe jej na mnie nie zaleĹźy. Upadnę jej do stĂłp – muszę. Gdyby była tylko jedna, jedyna szansa na tysiąc – na milion – muszę ją wykorzystać.
- Nie bĂłj się – powiedziała matka dusząc w sobie osobiste upokorzenie, ktĂłre odebrał jako rzadki u niej wybuch macierzyńskich uczuć – bĂłl zazdrości, ktĂłry zdradził intensywność jej zlekcewaĹźonej miłości.
- Nie bĂłj się – powiedziała chłodno – jak długo miłość będzie trwała, tak długo ona będzie na ciebie zasługiwać. To juĹź naprawdę coś, Ĺźe przezwyciężyła swoją dumę. Nie obawiaj się John. – powiedziała całując go, jakby Ĺźyczyła mu dobrej nocy. Wstała i wolno, majestatycznie wyszła z pokoju. Ale kiedy znalazła się u siebie, zamknęła drzwi i przejmująco zapłakała niechcianymi łzami.

Aaaaa, Ali, mam jakieś łomoty, a nie motylki! Chyba dziś do pracy nie pójdę, tylko będę w kółko to czytać o oglądać stosowny fragment w filmie! Kocham Cię za te tłumaczenia, jesteś genialna!
Mówiłam już, że kocham Thorntona? ;-)

Alison miałaś wczoraj rację.... bardzo mnie wzruszył ten fragment... wiedziałam, że ona nie była taka twarda, za jaką pragnęła uchodzić... z zewnątrz silna i opanowana, a tak naprawdę krucha i uczuciowa.... (to tak jak ja... )
PRAWDZIWA KOCHAJĄCA MATKA....