Jane Austen`s Regency World

Nr 2 - marzec 2003

"She was only Anne" Sue Le Blond pisze o udziale Amandy Root w kręceniu "Perswazji" i przytacza w artykule fragmenty rozmowy z aktorką. Postać Anne Elliot, najdojrzalszej i bliskiej ideału kobiecości bohaterki Jane Austen, nakłada trudne zadania zarówno na scenarzystę jak i na aktorkę. Bogate życie wewnętrzne rozgrywa się wewnątrz Anne, swych emocji nie może ona pokazać nikomu ze swego otoczenia, tylko widz może zrozumieć jej uczucia. Przez większość filmu pozostaje cicha, cierpiąca, prawie tyranizowana przez rodzinę i znajomych. Nawet jej słynne wyznanie kobiecej stałości w miłości musi zaczekać prawie do końca narracji. W taką właśnie trudną postać wcieliła się Amanda Root. Zdaniem wielu krytyków filmowych jej gra świetnie oddaje cichą odwagę i wewnętrzną zaradność Anne. Jak twierdzi sama aktorka, duch Anne Elliot "wchodzi pod skórę". Jednocześnie twierdzi jednak, że grając Anne nie grała samej siebie. Na pytanie dlaczego takie powieści jak "Perswazje" są wciąż bardzo popularne odpowiada: "Związki międzyludzkie, charaktery, natura człowieka... Ludzie nigdy nie przestaną interesować się tymi sprawami, nieprawdaż? Jane Austen jest po prostu ponadczasowa."

"Georgian and Regency Gardens of the West Country"
	Kanał w Sydney Gardens (Bath) przepływa pod ozdobnym mostem dla pieszych z inskrypcją "Anno 1800".
	Dyrham Park. Do dnia dzisiejszego przetrwał tylko fragment ogrodu. W bieżącym roku planowana jest renowacja.
	Prior Park. Połozony w urokliwej dolince ze wspaniałym widokiem na Bath. Do jego atrakcji należy most w stylu palladiańskim. Przy projektowaniu ogrodu doradzał znany poeta Alexander Pope.
	Stourhead. Prawie podręcznikowy przykład prawdziwego angielskiego stylu, urządzony w latach 1741-1780. Klasycystyczne świątynie wybudowane wokół centralnie położonego ogrodu.
	Blaise Castle. Leśne dolinki, torfowiska, kręte dróżki wiodące do wąwozu.
	Bowood. Dorycka świątynia położona nad wijącym się jeziorem.

"And how did you travel?" Artykuł Sheryl Craig poświęcony jest sposobom podróżowania po Anglii w czasach Jane Austen (tytuł wzięty jest z "Rozważnej i romantycznej", tymi słowami pani Jennings zwróciła się do panny Steele). Najpopularniejszym środkiem lokomocji były wówczas dyliżanse kursujące po stałych trasach, pojazdy pocztowe i przewożące ładunki. Gospody dla podróżnych mieściły się przy głównych drogach w regularnych odstępach co 7-10 mil. Jedną z nich był kiedyś dom Jane Austen w Chawton (patrz artykuł "A Happy House" w Nr 1), położony przy drodze do Winchester. Po 1720 r. firmy zarządzające drogami zobowiązane zostały do ustawiania drogowskazów oraz oznaczania odległości na drogach. Dzięki temu i dzięki upowszechniającym się wówczas zegarom i zegarkom kieszonkowym podróżni mogli łatwo śledzić postępy podróży. Typowa prędkość powozu wynosiła 6 mil na godzinę, co przekłada się na średnio 60 mil dziennie. Przejechanie 1 mili kosztowało ok. 2-3 centów. W 1800 roku bilet z Londynu do Bath kosztował 1.25 funta, podczas gdy średni roczny dochód to tylko 30 funtów. Tańsze bilety były na zewnątrz powozu, ale tam z kolei doskwierały warunki atmosferyczne i było bardziej niebezpiecznie. Kuzyn Jane Austen zginął, gdy przewrócił się powóz. Niebezpiecznie bywało też z powodu grasującyh przy drogach rozbójników. Jeden z nich pojawił się w 1791 r. koło Steventon, rodzinnej miejscowości Jane Austen.