Ogród Jane Austen

Też lubię takie postaci, czy to filmowe czy książkowe. Nie wiem, czy czytałaś, Alison, jakąś powieść Mary Higgins Clarck. On pisze tzw. suspensy, w stylu Hitchcocka. U niej bohaterkami są takie pewne siebie, odważne i ambitne kobitki, ale wszystkie one raczej mają mało wiarygodności w sobie, i w dodatku są nieco przesłodzone. Dlatego też cenię sobie postaci dobrze skreślone przez pisarza czy scenografa, a Erin B. do nich się zalicza.

No i miała swojego nietuzinkowego Dennisa ;-)

A masz naturę depresyjną? Mój Profesor mawiał, że kobiety żyją dłużej od mężczyzn, bo częściej płaczą, jak już nie mają powodu w życiu codziennym to sobie płaczą na filmach i tak rozładowują nagromadzone stresy, a mężczyźni pod tym względem zostali poszkodowani przez naturę, bo jednak tylko nieliczni popłakują na filmach ;-)

Aaa to wszystko jasne :-)
Ja jestem optymistyczną realistką ze skłonnościami do depresji ;-)
Jestem spod znaku Wagi, więc Wiesz... w górę, w dół, czasami pośrodku...

Film,o którym chcę opowiedzieć nie jest typowym wyciskaczem łez.
W Polsce nosił tytuł "Miłość na żądanie" (org. "Jeux d'enfants").

Obraz trafił do kin w lutym 2005. Target marketingowy był oczywisty --> czyt. tabuny zakochanych par. Przeprowadzono zatem kampanię reklamową przekonującą,że wybiorę się na słodką komedię romantyczną w stylu "Amelii",a zobaczyłam zupełnie coś innego.

Bohaterami filmu są Sophie i Julien - przyjaciele z dzieciństwa. Wymyślili pewną grę,której symbolem jest puszka,a zabawa polega na wykonywaniu szalonych,irracjonalnych zadań. Mamy tu sikanie na dywanik dyrektora szkoły,okładanie po twarzy najlepszego szkolnego sportowca itd.
Z upływem czasu gra staje się coraz bardziej wciągająca, niebezpieczna i perwersyjna.Przysłania uczucie Sophie i Juliena.Nasi bohaterowie żyją u boku innych partnerów, jednak nie mogą o sobie zapomnieć.

W pewnym momencie nawet przestałam z nimi sympatyzować. Są bowiem niezrównoważonymi egoistami,którzy potrzebują nowych wrażeń.
Aby osiągnąć cel, krzywdzą siebie nawzajem i swoje rodziny. A symbolem tego całego zła jest niewinnie wyglądająca puszka.

Koniec końców porzucają nie tylko niebezpieczną grę (informuje o tym pierwsza scena filmu),ale też swoich małżonków i są razem już do końca.

(Oklaski,łzy wzruszenia).

Początkowo "Miłość na żadanie" strasznie mnie zirytowała. Reżyser wydawał się niezdecydowany. Pokazuje bajkowy świat "Amelii",by za chwile bazować na twórczości von Triera.

Niedawno przyszło mi do głowy,że ten film to opowieść o miłości quasi-biblijnej,która przynosi cierpienie. Musi pokonać egoizm,zło,wyrachowanie,aby mogła się spełnić i trwać .

Dzięki temu kluczowi spojrzałam na "Jeux d'enfants" bardzo przyjaznym okiem,polubiłam obraz i polecam Wam.

wch dziewczyny, ja ostatnio ryczałam na Rudolfie czerwononosym reniferze.

Na Bambi jeden niemal sie odwodniłam, życzysz mi takiego losu po raz drugi? :evil: :evil:

Ale powiedzcie dziewczyny, jakie to piękne, że mamy serca i oczy na właściwym miejscu.... Pierwsze na dłoni, a drugie w "najmokrzejszym" miejscu na ciele

mi już wystarczy jak siedze przed telewizorem ogladam mecz reprezentacji a cały stadion biało czerwony i ryczy "Jeszcze Polska...."

Tu to już sobie niestety płacz sama. Tłumy i mecze mnie nie wzruszają..
Sorry...

Aine, a w jakim momencie "Valmonta" płakałaś, bo ja za nic nie mogę sobie przypomnieć, by tam było coś wzruszającego? 8O W ogóle te filmy(2) wydawały mi się zawsze takie jakby cyniczne i ironiczne w swej fabule.

Jak go zabili. Ryczałam, że taki przystojniak zginął.
Strasznie nie lubię jak ładni umieraja i nie ma potem na co patrzec.

No tak ale zginął poniekąd na własne życzenie, to ja się jakoś nie wzruszyłam, a wzruszliwa jestem do granic przyzwoitości. Generalnie miał dość paskudny charakter, to ja go, nie żałowałam mimo, że ładny i w dodatku Colin ;-)

A ja przed chwilą obejrzałam "Jane Eyre" z Johnem Hurtem i znowu popłakałam (dla zdrowia psychicznego ;-)) On jest tak niewypowiedzianie smutny w tym filmie i znękany zyciem, jest absolutnie doskonałym panem Rochesterem. Jane mogłaby być ociupinke ładniejsza, ale też mi się podobała :-)