Ogród Jane Austen

To było tak. Moja mama już od tygodnia zamówiła telewizor, żeby na Canal+ obejrzeć D&U z 2005r. Nie miałam nic innego do robty, więc obejrzałam razem z nią I nie żałowałam, bo film tak mi się spodobał, że aż zasnąc w nocy nie mogłam ;DD POtem przeczytałam książkę (x3)

U mnie kolejnosc byla troche zaburzona. W LO po klasie latalo Mansfield Park i Opactwo Northanger, dziewczyny bardzo reklamowaly te powiesci, ale jakos nie udalo mi sie ich pozyczyc i przeczytac. Pod koniec LO, w okropnie dawnych czasach, kiedy jeszcze ogladalam TV, trafilam przypadkowo na koncowke 5 czesci serialu z 1995. Ogromnie spodobaly mi sie postacie, kostiumy, itd. W zwiazku z czym, po tygodniu, wyposazona w video, obejrzalam i nagralam sobie 6 odcinek tegoz serialu. Bylam ZACHWYCONA! I oczywiscie chcialam wiecej! Kupilam sobie ksiazke, a jednoczesnie przez ponad pol roku szukalam serialu. Trafilam na strone Kazika (starsza wersja tej strony), zmieniona pozniej na obecnie wygladajaca strone i dzieki poznanym na forum dziewczynom dostalam serial do lapek. Przed egzaminami obejrzalam dwa pierwsze odcinki, potem reszte za jednym razem - i tyle. Od tej pory skompletowalam sobie wszystkie ksiazki JA, powoli kompletuje filmy JA. Jestem fanka wszystkich ekranizacji JA oprocz tej z 2005, wszystkie sa fajne, bo korzenie (czyli ksiazka) sa super!

Moja przygoda zaczęła się od serialu, na który namówiła mnie mama mówiąc, że jest absolutnie cudowny. Założyłam z góry, że książki nie przeczytam, gdyż kilka lat wcześniej próbowałam czytać "Emmę" i szło mi nieszczególnie, więc uznałam, że Austen jest pisarką, której czytać się nie da (choć może opinię tą wzięłam z książki 'Sekretny dziennik Adriana Mole'a", gdzie tytułowy bohater przeczytał dumę, stwierdził, że serial lepszy, a Jane Austen powinna zacząć pisać coś bardziej współczesnego ). Ale w księgarni trafiło mi w ręce ładny i tani egzemplarz powieści, przeczytałam kawałek i uznałam, że czytać powinno się całkiem przyjemnie. I można powiedzieć, że tak zaczęła się moja przygoda z "Dumą" i ogólnie z Jane Austen.

Ja najpierw obejrzałam film, a dopiero potem przeczytałam książkę. Myślałam, że będzie mi się cięzko czytało, ale na prawdę przeczytałam szybko ;] jak na mnie ;P
RozwaĹźna i romantyczna?
Hmmm. Nie przypadło mi do gustu..
Emma?
Dopiero zaczynam ...

Moja przygoda zarówno z Jane Austen dopiero się rozkręca. Ja z kolei również najpierw obejrzałam wersję uwspółwcześnioną z 2003 r. Ogólnie do niej nic nie mam taka kolorowa komedyjka romantyczna bez głębszego sensu. Potem czytałam Briget Jones i nie mogłam zrozumieć co ona tam tak świruje z tym panem Darcym i jego mokrą koszulą. Nie wiedziałam wtedy że istnieje wogóle taka książka jak "Duma i uprzedzenie". (Mała byłam i głupia) Dopiero później dowiedziałam się o książce i ekranizacjach. Książkę dorwałam niedawno. I jestem pod wielkim wrażeniem. Na początku wydawała mi się przynudnawa ale później czytałam już zafascynowana i byłam zrozpaczona że tak szybko się skończyła. Ani filmu ani serialu nie widziałam i bardzo chce obejrzeć oba. Na forum czytam że wersja '95 jest lepsza niż '05 ale i tak chce zobaczyć obie. Podobnież muzyka i obrazy są wspaniałe w '05. A i aktorów jakoś tak polubiłam gdy oglądam ich na fotosach. Bingley wydaje mi się sympatyczny, Jane miła i ładna, a Darcy taki przystojny:) Teraz czytam "Rozważną i romantyczną"

A ja Briget nie czytałam. Chyba powinnam to nadrobić.

magda381 napisał:

Na początku wydawała mi się przynudnawa ale później czytałam już zafascynowana i byłam zrozpaczona że tak szybko się skończyła.

Ohhh... Ja miałam to samo!

magda381 napisał:

Na forum czytam że wersja '95 jest lepsza niż '05 ale i tak chce zobaczyć obie. Podobnież muzyka i obrazy są wspaniałe w '05. A i aktorów jakoś tak polubiłam gdy oglądam ich na fotosach. Bingley wydaje mi się sympatyczny, Jane miła i ładna, a Darcy taki przystojny:)"

Tak muzyka i obrzy w DiU'05 bardzo mi się podobały. Oczywiście, polecam film.
Miło, że zauwyżyłaś iż Pan Darcy jest baaardzo przystojny. No bo w sumie właśnie taki ma być

Hmm... powiedzmy, że silnie od majątku zależy
A bohaterowie powinni być przystojni, bohaterki piękne. Tak to już jest. Quasimodo wyjątkiem.

Wysoki -- tak. Pastor Collins teĹź jest wysoki

Moje zauroczenie i uwielbienie dla D&U zaczęło sie od serialu z 95r. Dla mnie spotkanie z tym filmem i książką to bardzo ważna rzecz w życiu.
Niestety gdy serial emitowany był pierwszy raz w TV udało mi się namówić znajomych do nagrania tylko jednego odcinka. No i ogladałam sobie go z tysiąc razy. Przez długi czas probowałam zdobyć jakieś nagrania, niestety nie udało mi się - do momentu emisji powtórkowej w TV2 - wtedy nagrałm na kasetach wszystkie odcinki. Oglądanie scen z tego serialu sprawiło mi bardzo,bardzo, bardzo, bardzo wiele przyjemności. To nawet nie da sie opisać jak mnie wciągnęło, biegłam z pracy by sobie puścić jakiś fragment na video. Teraz staram się nie oglądać przez dłuższy czas by następnie móc znowu powrócić do tej wersji i celebrować oglądanie.
W międzyczasie była książka, którą przeczytałam mnóstwo razy, ciagle do niej wracam. Otwieram sobie np. na jakiejś losowo wybranej stronie i rozkoszuję się.
Mam też na plytach DVD dwie swobodniejsze, współczesne wersje D&U . Podobno były też sarsze ekranizacje, bardzo chciałabym je obejrzeć, ale nie są chyba nigdzie dostępne.
Niestety ekranizacja z 05r. nie przypadła mi zbytnio do gustu, choć momentami nie jest zła.
...Wielkie dzięki dla Kazika za stronę internetową, gdzie mogłam znaleźc wiele interesujących informacji i ciekawostek.
Pozdrawiam wszystkich zauroczonych D&U.

Obejrzała serial '95 chyba jak miałam ok. 11 lat (i nie miałam pojęcia kto to jest J. Austen) bardzo mi się podobał. Książkę przeczytałam dopiero dwa lata później. Najpierw przeczytałam Emmę, po którą sięgnęłam po obejrzeniu filmu z G. Paltrow. No a druga już była DiU i od tej pory mam totalnego świra na punkcie tej książki (przeczytałam trzy razy w oryginale, a w tłumaczeniu to trudno zliczyć). Potem obejrzałam po raz kolejny na BBC serial z 95 (teraz już wiedziałam przynajmniej z czym to się je). Potem film z '05 (który z resztą bardzo mi się nie podobał) i z 1940 (fantastyczny ubaw).

Pierwszy raz o DiU usłyszałam od mojej siostry która studiowała angielski. Jednakże zapragnęłam przeczytać książkę dopiero wtedy gdy bohaterka filmu "Masz Wiadomośc" zachwalała ja i twierdziła że czyta co rok. Kupiłam książkę, przeczytałam kilka stron i porzuciałam. Nie mogła oddac się wtedy tej książce. Około rok temu obejrzałam film z 05 r. i bardzo mi się spodobał. Zachecił mnie, jednakże z braku czasu nie mogłam siegnac po ksiązkę (malutkie dziecko). Tydzień temu poszłam na zwolnienie lekarskie, obejrzałam swoje ulubione filmy (w tym Masz Wiadomość), potem jeszcze raz DiU z 2005 r. I stwierdziałam że nadszedł czas abym w końcu siegnęłą po książke. Byłam bardzo ciekawa jak naprawdę wygląda rozkwit miłości pomiedzy Lizzy a Darcym. Przeczytałam ksiązkę w 3 dni (co przy 15 miesiecznym dziecku to nie lada wyczyn). bardzo ale to bardzo mi się spodobała. Jestem po prostu ją zachwycona. Musze się przyznać że z bijacym sercem czytałam końcówke ksiązki.
Miała rację Meg Ryan w Masz Wiadomość to jest ksiązka do której mozna non stop powracac.

Lata 80-te pierwsza wersja BBC (czasy mojego liceum), w której sie zakochałam i od razu pobiegłam do biblioteki miejskiej po książkę, gdzie istniał jeden sczytany egzemplarz z brakami stron, ktory udało mi się w końcu dorwać i przeczytać (wypożyczałam go jeszcze kilkanaście razy zanim udało mi sie kupić mój pierwszy własny egzemplarz. Potem normalnie jak wszyscy w telewizji z wypiekami na twarzy wersja z 1995 częściowo nagrana (nie udało mi się złapać 1-ego odcinka)(którą w 2003 udało mi się kupić zagranicą VHS); wersja z 2005 roku i na koncu wersja 1940 (moim zdaniem najsłabsza).

Mimo pewnej pompatyczności lubię całkiem też tę wersję z lat 80-tych (chyba nawet bardziej od filmu 2005 )