Ogród Jane Austen

Chc? broni? El?biety, jakoby by?a lekkomy?lna co do Wikhama!
Owszem, mia?a uraz? do Darcy'ego, ale która? by nie mia?a po jego
g?upich docinkach?! /typu "zno?na"/. Jeszcze Elzbieta nie zd??y?a pozna?
lepszej strony charakteru Darcy'ego, nast?pi to nieco pó?niej, na razie
tylko s?ysza?a raczej z?e o nim opinie, jedynie Bingley go ceni, ale jak
wiemy, El?bieta na tego ostatniego te? ma "ale" ze wzgl?du na Jane.
W tej w?a?nie sytuacji El?bieta nie ma po prostu podstaw, aby mysle? o
Darcy'm pozytywnie. S?dz? nawet, ?e gdyby Wickham mówi? o nim dobrze, Elzbieta by nie uwierzy?a! A tak s?ysz?c kolejn? z?? opini? o
Darcy'm, raczej potwierdzaj?c? powszechny obraz jego w oczach ludzi,
jak mog?aby nie uwierzy? Wickhamowi? Tym bardziej, ?e wychowa? si? na samym dworze Darcy'ch? Jesli nawet Wickham nieco razi Elzbiet? pewnym
prostactwem swych oskar?e?, dla niej liczy si? jedno- i tak Darcy ma
raczej z?y charakter, cokolwiek o nim si? mówi. Karolina Bingley go broni,
ale El?bieta widzi w niej pretendentk? do jego r?ki. I komu ma tu
uwierzy??! To w?a?nie jest taki moment akcji, ?e wszystko si? sprzysi?g?o
na biednego Darcy'ego, nawet on sam!
Dopiero z czasem, gdy El?bieta poznawa?a innych ludzi i rodzinne strony
Darcy'ego, mog?a niejako u ?ród?a pozna? jego prawdziw? natur?.
I jeszcze jedno, sam Darcy pisz?c swój s?ynny list, zwróci? uwag?, ?e
cokolwiek El?bieta o nim s?ysza?a i o Wickhamie, NIE MOG?A sprawdzi?,
wi?c Darcy dok?adnie jej to opisa?, ujawniaj?c tym samym, jak
przewrotny by? charakter Wickhama.

Przyznam szczerze, ?e akurat takie wnioski nie przysz?y mi do g?owy, Maryann. Hmm. Na razie musze to sobie przemy?le?, ale jestem pod wra?eniem trafno?ci Twojego rozumowania

Nieprawda Caroline. Tom Jones Fieldinga by? postaci? pozytywn?, ale nie jednoznacznie. Pope?nia? b??dy, zdradza? narzeczon?, a mimo to ona mu wybacza?a a dla czytelnika jest postaci? pozytywn?.

Co do postaci kobiecych - nie mam zdania. A raczej jeszcze zbyt ma?? wiedze aby sobie wyrobi?

Dzi?ki Ci, Maryann, za wnikliwe uwagi! Uwielbiam takie dyskusje o
zawi?ych meandrach charakterów! A wi?c, kontynuujmy!!
My?l?, ?e skoro El?bieta, widz?c "zdrad?" Wickhama z pann? King,
jednak si? NIE PRZEJ??A tym faktem, có? to mog?oby znaczy?? By?a
wi?c tylko "zauroczona", ale nie zakochana! A to jednak spora ró?nica!
Mo?e El?bieta sama by?a zaskoczona swoj? reakcj?, zamiast autentycznej
rozpaczy wskutek zdrady, odczu?a , ze tak powiem, jedynie rozczarowanie. Ale nie Wickhamem i jego miernym charakterem, tylko
tym faktem, ?e tak ?atwo da?a si? omami? jego zalotom i pi?knym s?ówkom oraz wizerunkowi "biednej ofiary"Darcy'ego. Dowodzi?oby to, ?e
w duszy El?biety JU? "zago?ci?" Darcy! Ale ona nie jest jeszcze ?wiadoma,
?e tak naprawd? podziwia Darcy'ego, s?dzi go jeszcze po pozorach i
plotkach zawistnych ludzi, ale czuje, ?e Darcy jest INNY. Wickham,
którego pozna?a "po" Darcy'm, okazuje si? mimo uroku kobieciarza,
tak dalece p?ytkim, ?e w?a?nie jego "zdrada" z p.King, nie rozczarowa?a
El?biety, a jedynie potwierdzi?a jej przeczucia o jego braku charakteru.
El?bieta mia?a jednak zmys? wnikliwej obserwatorki, ale z powodu bardzo
m?odego wieku nie mia?a dostatecznego doswiadczenia, ale nie brakowalo
jej dobrego wyczucia sytuacji. Darcy razi? j? nieraz, ale gdy si? g??biej
zastanawia?a nad jego uczynkami, to okazywa?o si?, ?e mimo pozorów
gbura nigdy nie zawodzi? w krytycznych momentach. W przeciwie?stwie
do Wickhama.
El?bieta i Darcy nale?eli do ludzi o wysokim poziomie intelektualnym,
dlatego ich "ci?gn??o " do siebie, wyczuwali w sobie pokrewne dusze.
Niemal zgadywali, co druga strona zrobi, i gdyby tak wczu? si? w akcj?,
mo?na by znale?? takie intryguj?ce momenty!

Wydaje mi si?, ?e El?bieta bagatelizuje "zdrad?" Wickhama, bo wstydzi si? przyzna?, ?e uleg?a urokowi ?owcy posagów

Jeszcze si? wstydzi i nie chce si? do tego przyzna?, bo jeszcze nie wie, ?e "?owca posagów" to ten najmniejszy z "talentów" Wickhama.

Czyli jednym s?owem - trz?sienie ziemi niczym u Hitchcocka.
A przy tym mój ulubiony dialog przy klawikordzie i cudowna pointa El?biety, ?e nie przypuszcza, ?eby jej palce by?y gorsze od palców innych dam, które graj? o wiele lepiej ni? ona.

Odnosz? wra?enie, ?e Darcy nie do ko?ca zgadza? si? z lady Katarzyn?. Owszem, okazywa? jej szacunek, bo to by?a siostra jego matki, ale chyba ju? nie tak do ko?ca liczy? si? z jej zdaniem (raczej obawia? si? jej ostrego j?zyka), a i jakich? cieplejszych uczu? trudno by si? by?o doszuka?.
Kiedy El?bieta pojawi?a si? w Rosings, jej zachowanie w stosunku do lady Katarzyny uzmys?owi?o mu wyra?niej to, z czego chyba pod?wiadomie ju? wcze?niej zdawa? sobie spraw? - ?e ciotka jest aroganck?, ?le wychowan? despotk?, która nie toleruje sprzeciwu i nie przebiera w ?rodkach prowadz?cych do celu.
A co do Anny - zawsze by?o mi jej troch? ?al. Jane Austen pisze o niej niewiele, a i to jest w raczej ma?o pochlebnym tonie - nie zapominajmy jednak, ?e ogl?damy Ann? oczyma El?biety, która nie lubi jej jako córki lady Katarzyny i kuzynki Darcy'ego. Anna na pewno mia?a nie?atwe ?ycie - matka przywyk?a zawsze przeprowadza? swoj? wol? i pewno decydowa?a te? jednoosobowo o wszystkim, co tyczy?o córki. A ona przy swoim s?abym zdrowiu nie mia?a si?y, ?eby si? buntowa?. Mo?e te? by?a troch? podobna do swojego kuzyna i dra?ni?o j? towarzystwo ludzi pokroju pastora Collinsa - wiecznie p?aszcz?cych si? pochlebców.

My?l? sobie, ?e chyba mog?o by? tak, ?e El?bieta troch? nie widzia?a zainteresowania Darcy'ego swoj? osob?, a troch? nie chcia?a go widzie?. Na pewno nie mia?a poj?cia, co on zamierza, bo o?wiadczyny by?y dla niej szokiem i kompletnym zaskoczeniem. Z drugiej strony - sama dziwi?a si?, czemu tak cz?sto "przypadkiem" spotyka go w czasie spaceru, czy po co w?a?ciwie Darcy przychodzi na plebani?, skoro prawie si? nie oddzywa. Poniewa? jednak uwa?a?a go za bufona i aroganta, nie przywi?zywa?a wagi do jego osoby, ani nie zastanawia?a si? g??biej nad motywami jego post?powania.
Sam Darcy te? bynajmniej nie u?atwia? jej zadania. Jak sam o sobie powiedzia?, "nie umia? popisywa? si? przed obcymi", by? - mam wra?enie - chyba nie?mia?y, trudno nawi?zywa? kontakty i jak wszyscy nie?miali ludzie, panicznie ba? si? ?mieszno?ci. Dlatego by? tak sztywny i trzyma? wszystkich na dystans. Swoje uczucie do El?biety i wszystkie zwi?zane z nim w?tpliwo?ci schowa? wi?c tak g??boko, ?eby przypadkiem kto? nie domy?li? si? prawdy z jego zachowania.

W?a?nie - wydawa?o mu si?. On chyba mia? dosy? blade poj?cie o tym, jak powinien si? w takich sytuacjach zachowywa?, bo przecie? zwykle to sam by? obiektem podobnych zabiegów. A przy tym nie zapominajmy, ?e przynajmniej na pocz?tku interesowa? si? El?biet? wbrew samemu sobie, stara? si? wi?c, aby nie domy?li?a si? jego uczu?.

Mam w?tpliwo?ci co do tej "r?ki Darcy'ego" i tego, ?e El?bieta j? wyczu?a. Przecie? gdyby podejrzewa?a go o tego typu manewry, to o?wiadczyny nie by?yby dla niej a? takim zaskoczeniem.
W?tpi? te?, czy Darcy posun?? si? do interwencji, czy aluzji odno?nie El?biety i swojego kuzyna - to by?aby z jego strony prawie deklaracja, a on najwyra?niej do ostatniej chwili walczy? sam ze sob? i chyba nie mia? ochoty ujawnia? swoich uczu?.
A gdyby mimo wszystko mia? taki zamiar, to nie jestem pewna, czy musia?by dawa? kuzynowi do zrozumienia, jakie s? jego intencje wobec El?biety. Skoro Charlotta czu?a, ?e co? jest "na rzeczy", to pu?kownik Fitzwilliam tym bardziej musia? si? zorientowa? - nieraz dziwi? si? przecie?, ?e Darcy podczas wizyt na plebanii zachowuje si? inaczej ni? zwykle.

Pu?kownik Fitzwilliam to chyba najsympatyczniejsza (mo?e oprócz pa?stwa Gardinerów) posta? w ca?ej ksi??ce. Taki sobie mi?y, pogodny i nieskomplikowany facet, który wszystkich traktuje ?yczliwie i wsz?dzie dobrze si? czuje.
Czyta?am niedawno ksi??k? opowiadaj?c? histori? z "DiU", ale widzian? oczyma Darcy'ego. Pu?kownik o?eni? si? w niej z Ann? de Bourgh. Có?, chyba dla obojga nie by?oby to z?e rozwi?zanie - on zyska?by maj?tek, którego mu brakowa?o, a ona wydosta?aby si? wreszcie spod kurateli matki.

My?l?, ?e Darcy mia? specyficzn? natur? introwertyka, wi??e sie to z nieujawnianiem przemy?le? i uczu? w takim stopniu, jak osoby o innym charakterze.
Mia? za sob? traumatyczne, jak na owe czasy, prze?ycie - wybryk towarzyski siostry, a przede wszystkim, w tak m?odym wieku , utrat? rodziców i przej?cie odpowiedzialno?ci za rodzinny majatek. Na pewno prze?ywa? depresj?, co t?umaczy?oby unikanie nieznajomych, czucie si? swobodniej tylko w?ród bliskich, niech?? do rozrywek.
El?bieta symbolizowa?a si?? i bezpiecze?stwo pe?nej rodziny- cho? nie dorównuj?cej mu poziomem intelektualnym, ale stabilnej, pe?nej i kochaj?cej si?, za czym sam z pewno?ci? t?skni?.
A do tego by?a realistka, co docenia?, maj?c do?? do?wiadcze? ?yciowych.
J.A. genialnie uj??a te problemy/psychologiczne/, podaj?c je w cudownej i delikatnej formie.