Ogród Jane Austen

AineNiRigani, ja tylko sobie troch? ?artuj? z twoich wo?ków zbo?owych Swoj? drog? bardzo spodoba?o mi si? to okre?lenie. My?l?, ?e w pe?ni odzwierciedla niektóre postacie, o których rozmawiamy w tym w?tku. Mój post by? aluzj? do twojego komentarza, ?e "takie jest ?ycie".

Kartki powie?ci s? akurat czarno-bia?e, tak jak i ich bohaterowie. Jestem przekonana, ?e tak jak nie uto?samiasz aktorów z odtwarzanymi przez nich rolami, tak te? nie przenosisz powie?ciowych wzorców do rzeczywisto?ci. W kwestii aktorów ju? si? zgodzi?y?my

A co do Bingleya to my?l?, ?e Jane nie b?dzie sobie wyrzuca?a po?lubienia takiego m??czyzny, bo -tak jak ju? wcze?niej pisa?am- raczej nie ukrywa? swojego charakteru. A je?li b?dzie musia?a si? wszystkim zajmowa?- to zwa?ywszy na jej sk?onno?? do t?umaczenia s?abo?ci innych ludzi- nie b?dzie mia?a do niego absolutnie ?adnych zastrze?e? i pretensji.

Ostatnio edytowany przez in_ka (2008-09-30 18:42:27)

A ja wr?cz przeciwn? nadziej? posiadam...

Nie patrze na postaci austenowskie przez wspolczesny pryzmat. Nie pisalam o rozstaniach, a o szczesciu w malzenstwie. I chociaz to pewne, ze Jane bedzie sie spelniac jako matka, nie mam tej pewnosci, czy w pewnym momencie nie przestanie byc szczesliwa jako zona - wlasnie dlatego, ze rozstanie w gre nie wchodzi.

A co to ma wspolnego z teoretyzowaniem na temat przyszlosci malzenstwa Jane?

... a jak z kolei dyktuje doswiadczenie - kiepski to gwarant
Szczescie w malzenstwie nie zawsze bylo pojeciem abstrakcyjnym, ale malzenstwo z milosci - najczesciej tak. Zwiazek Sobieskiego i Marysienki to wyjatek potwierdzajacy regule Tylko nadal nie rozumiem zwiazku ...

a ja doczytalam i juz wiem

Ciaran ma cos w oczach. Osobiscie przy pierwszej projekcji Perswazji 2007 by?am zachwycona, ale jest to wersja, ktora przy kazdej kolejnej projekcji tracila na wartosci (a moze ja przestawilam sie po przeczytaniu recenzji krytycznych? ) Teraz w miare ogladania widze same niedoskonalosci - i jest ich coraz wiecej. Poczatkowo ppodobalo mi sie to, ze anna nie jest ladna - bo przeciez taka miala byc. Myslalam, ze bedzie tak, jak w Perswazjach 95, ale nie bylo. W iare kolejnych minut brzydla coraz bardziej, az do momentu kulminacyjnego z najwstretniejszym pocalunkiem w historii kina.
Rozdraznilo mnie tez podanie wszystkiego na tacy - juz w polowie Wenworth deklaruje sie z uczuciem do Anny - rzecz jasna przyjacielowi, ale przez to nie ma tego napiecia , ktore narastalo podczas czytania i ktorego kulminacja byl list.
Perswazje 95 przekonaly mnie od razu - co mnie w sumie dziwi, bo nie dosc, ze ksiazke przeczytalam potem, to film by z wloskim dubbingiem Ale mimo to spodobala mi sie historia i napiecie stopniowo budowane. Ale tak naprawde zachwyca mnie sposob w jaki nakrecono przemiane Anny - z brzydkiej, szarej myszki rozkwita?a, milosc dodawala jej oczom blasku i w pewnym momencie pod koniec filmu widac, ze jest po prostu ?adna. Bije poklony Amandzie i jej kunsztowi aktorskiemu. Ciaran nie byl dla mnie wymarzonym kandydatem na pu?kownika, ale jak pisalam - on ma cos w oczach. Drazni mnie jego zgryz okrutnie, ale te oczyska ma piorunujace.

No, wiesz, mo?e Aine chodzi?o o awans -- w ko?cu ten splendor spadnie i na Ann? Tyle, ?e pu?kownik to w armi l?dowej, za? kapitan to na komandora, admira?a móg?by awansowa?

PS.
Jak to by?o? Dwie panie spotykaj? si? w salonie, jedna pyta o okr?t, którego obraz wisi na ?cianie:
-- A! Kr??ownik HMS Suffolk. Co za wspania?y okr?t! A jaka za?oga! Ci marynarze -- musia?aby? ich pozna?. Dowodz? nim. Przez m???, oczywi?cie.

Ostatnio edytowany przez pak4 (2008-12-04 09:04:51)