Ogród Jane Austen

Czytałam "Perswazje" kolejny raz i bardzo uważnie. Otóż słusznie się ją
uważa za najlepszą książkę JA. Dlaczego? Bo to jest staranne studium psychologiczne mówiące o wzajemnych relacjach głównych bohaterów.
Wcale nie uważam, aby Anna i Fryderyk byli z natury kapryśni, i szybko zmieniali zdanie! Trzeba tu wziąć pod uwagę realia tej epoki, a więc pochodzenie społeczne bohaterów, ich status materialny, no i pewne wymogi obyczajowe. Zacznę od Lady Russell, która 'matkowała' Annie i jej
siostrom, odkąd Anna utraciła matkę w wieku 14 lat. Kochała ją naprawdę
szczerze, ale zarazem przywiązywała bardzo uwagę na pozycję społeczną i niezależność majątkową, i pragnęła, aby Anna była po prostu dobrze 'urządzona' w życiu. A Fryderyk, choć miał miły charakter, tych warunków nie spełniał, zwłaszcza nie posiadał sporego majątku. I to było powodem słynnych perswazji Lady Russell, którą Anna kochała jak matkę, i nie mogła , ot tak to przekreślić. Tylko Lady Russell jej pozostała,
bo ojciec i Elżbieta w ogóle jej nie kochali, a Mary być może i kochała Annę, ale więcej samą siebie. Anna nie była w stanie zerwać tak serdecznych więzi z wieloletnią opiekunką, tylko dlatego, że ta naprawdę w dobrej intencji odradziła jej Fryderyka. Dopiero później Anna lepiej zrozumiała charakter pani Russell, a również samą siebie. Pojęła, że Lady Russell nie jest specjalnie bystra w ocenianiu ludzi, patrzy na nich przez pryzmat ich pozycji społecznej itd, mniej zaś oceniając ich właściwe charaktery. Tak pani Russell oceniła właśnie młodego łajdaka Elliota, co ostatecznie już umocniło Annę w tym, że musi wziąć swój los 'w swoje ręce'. Co też uczyniła, a na końcu jedynie pracowała nad tym, aby Lady
Russell i kapitan Wenthworth polubili się . A co do kapitana, ten, podobnie
jak Anna, zrozumiał, że jednak są związani prawdziwym uczuciem mimo
upływu lat. Sam się Annie przyznał, że był zbyt dumny i rozżalony /porównajcie z sytuacją Darcy'ego po odmowie Elżbiety!/,
aby znów się z nią zbliżyć, i dopiero pochopne postepowanie z Luizą go 'otrzeźwiło'. I właśnie tu jest mistrzostwo JA, która krok po kroku
ukazała przemiany psychologiczne bohaterów, a nawet Lady Russell, która przekonała się do Fryderyka / już spełnił jeden warunek: zdobył spory majątek! /.

Masz ten film??? W jakim formacie? Jeśli na komputer, to już się mnie nie pozbędziesz
Od tak dawna czekam, żeby go obejrzeć i nigdzie nie mogę znaleźć.

ja tez chialabym go obejrzec......albo chociaz ksiazke przeczytac.....

zamowilam ksiazke w bibliotece i znalazlam ja i w "merlinie".....wiec moze przeczytam....do ciebie moge sie usmiechac i tak ...mimo ze nie mieszkam w twoich okolcach ....ale jak bede kiedys przypatkiem to sie bedziemy "usmiechaly " obydwie.....
pzdrawiam

Więc niech moc będzie z tobą :!:

Wlasnie skonczylam j czytac ...jest calkiem nie zla .... zaczyna mi sie majaczyc ze film kiedys chyba widzialm 8O :!: bo niektore fragmenty ksiazki kojarza mi sie z "obrazami filmu"....pewnie ogladalam nie wiedzac nawet ze to Austen

Zasadniczo zgadzam się z Agą. Mysl że Anna Elliot była uległa jest powierzchowna. Była wg. mnie najbardziej rozważną postacią w galeriii typów kobiecych JA.

Lubię ją bardzo. Nosiła w sercu miłość. Przez cały czas doskonale zdawała sobie sprawę z uczucia do Kap.W. Tyle że kryła się z nim. A jej pomoc dla każdego kto tej pomocy potrzebował wynikała z dobrego serca i poczucia odpowiedzialności ( jak w przypadku opieki nad siostrzeńcem).

Film też był OK.

Aga

Zgadzam się, że była rozważna, dobra, zyczliwa, kochała swojego kapitana, ale będę się upierać że była uległa - pozwałała żeby wszyscy dookoła wchodzili jej na głowę, dziś powiedzielibyśmy że brakowało jej asertywności. Można być dobrym i życzliwym, ale nie trzeba od razu pozwalać się spychać na dalszy plan i zawsze pozostawać w cieniu.

Dla mnie osobiście Perswazje są tylko nieco 'mniej złe' niż Opactwo. Jakoś dla mnie bez dreszczyka zupełnie. Czyta się, owszem, nie najgorzej ale to już nie to co duma albo emma...

W jakichś materiałach promocyjnych znalazłam informację, że JA miała takiego swojego Wentwortha, faceta, z którym nie mogła być, mimo, że oboje się kochali...

"Perswazje" nie są moją ukochaną ksiażką JA, ale podoba mi dojrzalszy jej ton.

Moje drogie, nie napisałam dosłownie, że Anna była "uległa"! Ale sam
fakt, że usłuchała perswazji swej opiekunki, Lady Russel, aby zrezygnować z oświadczyn Wentwortha, ma w rzeczywistości o wiele
głębszą przyczynę niż tylko zwykły kaprys niedoświadczonej Anny.
Wyżej już pisałam jakie były to przyczyny: a więc brak majątku i pozycji
u młodego Fryderyka. Kto wie, czy Lady Russel nie miała trochę racji?
Aż za dobrze znała rodzinę Anny, przedwczesną śmierć jej matki, i
chciała po prostu uchronić Annę przed biedą i nędzą, a Fryderyk nie
miał na razie żadnych możliwości, aby zapewnić Annie godziwe życie.
Nie wszyscy oficerowie w marynarce mogli sie wzbogacić! Ale to inny temat. Zważmy, że Lady Russel nie była przeciwko samemu Fryderykowi, ale jego ubóstwu. Obawiała się, że Anna nie podoła trudom zycia w nędzy
/ porównujcie sytuację biednej pani Smith!/. I faktycznie, Anna mogła
wkrótce wyjść za zamożnego Karola, ale tu ujawnił się jej charakter -
silniejszy niż Lady Russel sądziła. Myślę, że w tym jest urok "Perswazji"!
Anna nagle sobie uświadomiła, że potrzebuje czegoś WIĘCEJ niż tylko
wygodnego życia, chocby u boku miłego , ale niekochanego Karola.
Nagle doceniła miłość Fryderyka a zarazem jego wartościowy charakter.
I zarazem, choć kochała L.Russel, zrozumiała, że ta kieruje się innymi
kryteriami niż ona sama. A dalej musiała walczyć w obronie tylko
wyłącznie swoich przekonań, nie L.Russel, i to właśnie spostrzegł
Fryderyk.

Zauwazyłam, że w "P" miłość dojrzewa powoli, przez lata. Zwykle
młodzi w tych czasach, co chyba jest widoczne w tylu utworach JA,
szybko się zakochiwali, a młodzieniec ledwo po paru dniach czy tygodniach juz sie oświadczał. Z reguły nie bawiono sie w długie 'konkury',
chyba że bardzo dyskretne bez konkretnych kroków, aby nie być posądzanym o nieuczciwość. Wtedy panna mogła jedynie wyczuć czyjąś
życzliwość, ale nie mogła liczyć na więcej. Wydaje mi się, że dlatego
często unikano nadmiernego adorowania panny, aby nie dać się złapać
"w pułapkę zaręczyn", które już były zobowiązaniem. Anna dlatego
unikała takich sytuacji, a Fryderyk wpadł własnie w taką z panną Lucy.
Może to bylo dla niego punktem zwrotnym, uświadomilo mu, że jednak
coś czuje do Anny.

O rany julek! Osioł ściągnął mi wreszcie "Perswazje"!!! To jedyny film, jaki mu się udało "przytaszczyć". Pozostałe "pozjadał" i zniknęły z powierzchni ziemi, niestety. Muszę sobie zarezerwować czas, by w spokoju obejrzeć tę ekranizację- kiedy nikt mi nie będzie przeszkadzał.
Ale się cieszę!