Ogród Jane Austen

Czyli nie tyle ucieczka sama w sobie by?a naganna. od stopnia "naganno?ci" zale?a?o:
1. Kto z kim ucieka (inaczej b?d? ucieczk? odbiera? rodzice "Onej" a ineczej "Onego")
2. Stosunek rodziny do uciekinierów
3. Okoliczno?ci ucieczki (czy jej celem by? ?lub, czy tylko romans)
4. Pó?niejsze ?ycie uciekinierów.

Z ca?? pewno?ci?, gdyby uciekinierami byli ludzie zakochani, ?yj?cy pó?niej dobrze i szcz??liwie, którzy uzyskaliby przebaczenie rodzin lub jej cz?sci, z ca?? pewno?ci? byli traktowani inaczej ni? m??atka uciekaj?ca z kochankiem lub panna mieszkaj?ca z kawalerem przed ?lubem.
Ale mimo wszystko uwa?am, ?e najwa?niejszy by? stosunek rodziny uciekinierów. Wiadome b?dzie, ?e w przypadku mezaliansu, odbije si? to na pozycji zarówno kochanków jak i ich przysz?ych dzieci. Teoretycznie, je?li kobieta pope?nia mezalians, ale jest akceptowana przez rodzin? m??a, jest w miar? ok. Zamyka drzwi do swojej sfery, ale jest traktowana z honorami w sferze m??a. Je?li mezaliansu dokonuje me?czyzna, jego ?ona nigdy nie zostanie w pe?ni zaakceptowana. Dopiero w 3 pokoleniu sprawa si? mo?e rozmy?.
Ale je?li chocia? jedna rodzina nie zaakceptuje zwi?zku, m?odych czeka trudne ?ycie (no bo z czego si? utrzymaj??)


Uff ja tez chyba namotalam, ale nie chce mi sie to przeredagowa? :oops:

Co do tego przepuszczania, to pogubi?abym si? w tym. Oczywi?cie jakbym by?a m??czyzn?...

I znowu sama pogubi?am si? w tym, co napisa?am... I co z tego wynik?o Oczywi?cie, z góry przepraszam... Je?li jest za co. Ostatnio wzi??o mnie na przepraszanie za wszystko, to pewnie skutek "nawrócenia"...

Mimo wszystko, bardzo ch?tnie pope?ni?abym mezalians z panem Darcym albo jakim? tam innym Austenomenem...

I jeszcze jedno na "do widzenia". Wszystkie nastolatki wychowywane "bezstresowo" (je?li mo?na to tak nazwa?) by?y jak Lydia- ich jedyn? rozrywk? wart? uwagi by?o latanie za m??czyznami (niekoniecznie oficerami), "pindrzenie" (przez ? czy rz? ) si? przed lustrem/zwierciad?em, a tylko nielicznym, np Lizzy, Jane itp. uda?o si? co? osi?gn?c. Nie wyobra?am sobie Lydii w roli Lizzy i na odwrót... To przechodzi moje umiej?tno?ci "wyobra?arskie".

Lemonicku, a mo?e pacykowa??

Nie, dzi?kuj?. Ale nie wiem czemu? mia?aby? pacykowa??

latanie za m??czyznami (niekoniecznie oficerami), "pindrzenie" (przez ? czy rz? Razz)

Lemonicku, a mo?e pacykowa??

Có?, wydaje mi si?, ?e dla bogatych ci z mniejszymi dochodami lub wr?cz biedni zawsze mieli pe?no d?ugów i tym podobnych "okropie?stw"... Dlatego, je?li która? z bogatych córek wysz?aby za m?? za jakiego? biedaka, ?o?nierza albo pastora, to najpr?dzej sko?czy?aby jako wykl?ta. Szkoda tylko, ?e m??czyznom takie rzeczy si? wybacza pr?dzej czy pó?niej...

Proporcje? Hmm... nie zrozumia?am

Ach, teraz zrozumia?am. Jak ojciec ma, przypu??my, 5 tysi?cy rocznie, a przysz?y zi?? oko?o 1,5 tysi?ca, to nie jest tak ?le, gorzej jak ma mniej ni? 600 funtów albo wcale nie ma... Nie rozumiem tego, to czysty materializm... Tyle, ?e w innej formie.

Nie wiem czemu, ale przypomnia? mi si? dialog z "Go?cie w Ameryce". Nie pami?tam dok?adnie, jak to dok?adnie by?o powiedziane, w ka?dym razie jeden go?ciu (przepraszam, ale nie pami?tam imion) powiedzia? do g?ównego bohatera, ?e jego s?uga wypi? (czy zu?y?) w?a?nie butelk? (oj, du?a by?a) perfum (Chanel 5, moim zdaniem okropne) za tysi?c dolarów. Na co gówny bohater powiedzia?, czy to du?o. No to ten drugi mu powiedzia?, ?e bardzo du?o. A ten ksi??? (czyt. g?ówny) go zwali? z nóg tekstem, ?e mu da ?wini? i co? tam jeszcze. Je?li ?winia w tamtych czasach by?a warta ok. tysi?ca dolarów, no to hmm... Mam u babci 4, jestem bogata

A pami?tacie jak w Emmie pan Woodhouse najbardziej ba? si? z?odziei kur???

Jak pami?tam to by?o jedyne co jada?

A ja przez urlop ?wi?teczno-noworoczny czytam podr?cznik psychologii Jak wida? ró?ne s? zboczenia na tym ?wiecie. W ka?dym razie podaj? tam, ?e starsze rodze?stwo cz??ciej jest stateczne i odpowiedzialne, ni? m?odsze (czyli przeciwstawienie Jane -- Lidii by?oby trafne; Lizzy ma sporo cech ?redniego rodze?stwa). Cho? te? zwykle pewniejsze siebie -- zahamowania i nie?mia?o?? nie powinny wi?c tak dotyka? Darcy'ego (jego stateczno?? i odpowiedzialno?? s? za to jak najbardziej na miejscu). Poza tym czyta?em o sytuacjonizmie, czyli podej?ciu, które k?adzie nacisk na zmienno?? ról, w których wyst?pujemy (mo?na powiedzie?, ?e nie ma wg niego sta?ych cech osobowo?ci, a jedynie ograniczona znajomo?? postaci do pewnych ról, w których j? spotykamy) -- to mi si? te? a propos Darcy'ego przypomina.

pak, co czyta?e??

tak sobie mysle ze sytuacja Darcy'ego jest szczególna-jest co prawda starszym bratem, ale duzo starszym. d?ugi czas byl jedynym dzieckiem. a (nie tylko) z w?asnego do?wiadczenia akurat mog? powiedzie? ze gdy róznica miedzy pierwszym dzieckiem a drugim jest duza, to pierwsze ma sporo cech jedynaka ;P przy czym nie zawsze jest to pewnosc siebie w sytuacjach spolecznych, moze to byc wlasnie zahamowanie czy niesmialosc-spowodowane chocby brakiem treningu spo?ecznego. a nie koliduje z tym wcale widoczne u Darcy'ego poczucie dumy: jako dziecko byl doceniany przez rodzicow, mowiono mu kim to nie jest, jako spadkobierca i syn wiec ros? w przekonaniu o wlasnej wysokiej wartosci. jego domniemana niesmialosc moze byc wiec wynikiem (miedzy innymi) braku licznych kontaktow z rowiesnikami, czyli, hm, obycia...