Ogród Jane Austen

Znam ten tytu?, mam w domu trzy inne ksi??ki tej pisarki- kontynuacje
"Dumy..." i "Emmy". Otó? krótko mówi?c, ciekawa akcja, sporo humoru, ale czego? mi brak. Tennant czasami miewa nazbyt dziwne pomys?y, np.gdy El?bieta ucieka w 'teren' roz?alona na rzekome z?e jej traktowanie przez m??a. Brak mi w?a?nie g??bszego t?a psychologicznego, autorka tylko powiela schematy dla powierzchownych romansów.
Ale w sumie niez?a lektura.

"You astonished me!!!"
Naprawd? podobaj? si? Wam kontynuacje pani Tennant? Czy sobie ?artujecie? Przeczyta?am tylko pocz?tek kontynuacji "Dumy..." i boj? si? czyta? dalej. Za?o?? si?, ?e na sieci mo?na znale?? o wiele lepsze fanfiki ni? powie?ci tej pani. Przyzna?abym jej nagrod? Z?otego T?uczka (pierwowzór na forum fanfików HP) . Mo?e kiedy? dorosn? do tego rodzaju "tfórczo?ci" ;P. Pozdrawiam!

A tak a propos kontynuacji... Loana, co z t?, któr? tak dzielnie wklepywa?y?my do WORD'a? Ja przyznam si?, ?e jeszcze ?adnej z istniej?cych kontynuacji nie czyta?am i ch?tnie bym to uczyni?a, niezale?nie od jej jako?ci. Przynajmniej wyrobi? sobie jakie? zdanie na ten temat.

Przeczyta?am tylko kontynuacj? Dumy i za inne nie mam zamiaru si? zabiera?, a ju? na pewno nie tkn? kontynuacji Rozwa?nej, zbyt lubi? t? ksi??k?.

Ja wczoraj znalaz?am t? ksi?zk? u mamy i pozyczy?am z ciekawo?ci. Có? mog? powiedzie?? Dno i siedem metrów mu?u... Wydaje mi si?, ?e jak kto? zabiera si? za kontynuacj? klasycznego dzie?a, to po pirerwsze powinien je uwa?nie przeczyta?, a po drugie dowiedzie? sie czego? na temat realiów epoki. Ju? z samych ksi?zek JA mozna si? sporo dowiedzie?, ale to najwyra?niej pani Tennant umkn??o, jednak wyobra?am sobie, ?e b?d?c Brytyjk?, a w ka?dym razie w?adaj?c j?zykiem, ma si? naprawd? spore mo?liwo?ci.

Pierwszy b??d rzeczowy uderzy?a mnie juz na samym pocz?tku: otó? Marianna, juz jako Pani Brandon pisze do Eleonory, ?eby przyjecha?a na plebani?, której Edwar jeszcze dotychczas nie obj??. Tymaczasem w ksi??ce jet wyra?nie powiedziane, ?e Marianna wysz?a za m?? dopiero rok po ?lubie Eleonory... Pisze te? o gor?czce zaka?nej, która zmog?a j? w zesz?ym roku, o zesz?ej zimie, któr? p?dzi?y w Londynie etc.
A poza tym pani Jennnings i jej córka Charlotta jawi? si? jako wredne iontrygantki, gdy tymczasem JA przedstawi?a je jako dobroduzne plotkarki. W ogóle JA pisa?a subtelniej nawet o postaciach negatywnych. Pani Tennant brak dowcipu i wyczucia.
A intymne szczegó?y, którymi dziel? si? korespondentki? Nawet mi?dzy najbli?szymi osobami, takie rzeczy by?y wtedy nie do pomy?lenia!

Uf, wygada?am si?! A jestem dopiero na 52 stronie...

Ojej, Loana, zabijesz mnie chyba. Ja nie mog? znale?? tego ksero! Szuka?am 2 dni podczas porz?dków ?wi?tecznych i nie mam poj?cia gdzie to si? zapodzia?o! K?opot w tym, ?e w moim domu ksi??ki s? autentycznie wsz?dzie i nie wiadomo gdzie kto? móg? to upchn??. Czuj? si? naprawd? podle, a jestem roztrzepana i nie odes?a?am od razu. Wstyd mi :oops:

To prawda, ?e pani Tennant wszystko "wywraca do góry nogami" w
swoich kontynuacjach. Jedna rzecz mi si? tylko u niej podoba, otó? autorka zgrabnie "wydobywa" wszelkie charakterystyczne cechy bohaterów Austen i je by? mo?e celowo wyolbrzymia, wg schematu:
"co by by?o, gdyby...".
Np. w "Emmie i Mariannie" stworzy?a wizj?, co by by?o, gdyby si? okaza?o, ?e jednak Marianna /mimo autentycznej sympatii / nie mog?a pokocha? p?ka Brandona, który nadal widzi w niej dawn? ukochan? Eliz?.
To powa?na przeszkoda do przezwyci??enia wzajemnej nieufno?ci. Nie b?d? nad tym si? rozwodzi?a, ale to ciekawa perspektywa tego zwi?zku.
I ca?kiem przekonuj?co Tennant ukazuje zupe?ny "brak kr?gos?upa" u
Edwarda Ferrrarsa, m??a Eleonory, która nagle t? wad? u niego zauwa?a,
i przechodzi ró?ne m?ki, aby jego wydoby? spod wp?ywu jego matki
i siostry. to mnie ciekawi, a inne szczegó?y sa mniej istotne.

W?a?nie przejrza?am kolejn? kontynuacj? "RiR" - "Córk? Elizy" J.Aiken.
Pomijaj?c ma?o ciekaw? fabu??, zauwa?y?am, ?e ta pozycja oraz "Eleonora
i Marianna" ukazuj? Edwarda Ferrarsa i sam? Mariann? jako absolutnych
egoistów, wr?cz nie licz?czych si? z uczuciami swoich ma??onków.
Zw?aszcza Edward F. a? razi nas swoj? gnusno?ci?, brakiem inwencji,
bierno?ci? wobec matki, niech?ci? do jakichkolwiek zmian. Po cz??ci
si? z tym zgadzam, nawet si? dziwi?am, jak Eleonora w ogóle mo?e z takim wytrzyma?. Lucy Steele ju? go dobrze pozna?a i czym pr?dzej go rzuci?a, poznaj?c jego brata. Ten aspekt wydaje mi si? najciekawszy
w obu kontynuacjach, bo daje do my?lenia, jak istotne wady bohaterów
mog? zawa?y? na ich ?yciu.

Czyta?am Eleonor? i MArianne i nie miescilo mi si? w g?owie takie bazdury. wszystko sie wali i dwa akapity przed koncem jest happy end tak te? jest zreszt? w Pemberley no paranoja.