Ogród Jane Austen

Jednak uda?o mi si? obejrze? ca?o??. Odczucia mam troch? mieszane, cho? ogólnie dobre. Zaczn? mo?e od pozytywów.
Bardzo podoba?y mi si? siostry Dashwood i pani Dashwood - by?o mi?dzy nimi ciep?o, zrozumienie, blisko??. ?wietna jest Marianne - bardzo naturalna, jej ca?a romantyczno?? nie by?a jak?? poz?, ale wewn?trzn? potrzeb?, by?a m?od?, emocjonaln? dziewczyn? i w ten sposób to wyra?a?a (dodam, ?e fank? wykonania Kate Winslet nigdy nie by?am...). Podobali mi si? trzej g?ówni panowie - Willoughby niby sympatyczny, ale nie budzi? ciep?ych uczu?, Edward spokojny, nie?mia?y, do tego przystojny (mi?a odmiana po Hugh Grancie ), bardzo mi si? podoba?, z reszt? jak Brandon. Z postaci drugoplanowych podobali mi si? wszyscy poza Palmerami (tu jednak nie do przebicia s? Imelda Staunton i Hugh Laurie ze starej wersji), mo?e Lucy te? wydawa?a si? troch? za g?upia, mia?am wra?enie, ?e mówi Elinor o zar?czynach z Edwardem z czystej naiwno?ci i g?upoty, a nie z?o?liwo?ci.
Oczywi?cie pi?kna muzyka (poza kilkoma momentami, np gdy Marianne b?d?c u Palmerów idzie na ten niefortunny spacer i mdleje), zdj?cia - bardzo ?adne uj?cia posiad?o?ci, fajne te? by?y dwa uj?cia u sir Johna - przy pierwszej wizycie i przy tej, gdy pojawiaj? si? panny Steele - ca?a rodzina wygl?da jak z XIX-wiecznego obrazu, co w po??czeniu z muzyk? wygl?da komicznie.
Negatywy to zdecydowanie wi?kszo?? sukienek panien Dashwood (na tym punkcie jestem przewra?liwiona ), nie podoba?y mi si? te? niektóre uj?cia (szczególnie zbli?enia na twarz, jak ja tego nie lubi?!), jednak najbardziej nie podoba?a mi si? ko?cówka... Wszystko posz?o jako? zbyt szybko, szczególnie w?tek Marianne (cho? na plus jest to, ?e mo?na by?o zrozumie?, kiedy jej uczucia do pu?kownika uleg?y zmianie i ja osobi?cie rozumia?am, dlaczego pu?kownik jej si? podoba?, bo w starej wersji Rickman te? mnie jako? nie rusza?...), za? poprowadzenie w ostatnich 5 minutach w?tku Elinor by?o okropne... W momencie, gdy Edward mówi, ?e jest wolny, dla mnie mo?e pojawi? si? napis "I wtedy Edward o?wiadczy? si? Elinor i oni, oraz Marianne i Brandon, ?yli d?ugo i szcz??liwie". Samo "?yli d?ugo i szcz??liwie" równie? mi si? nie podoba?o - Edward biegaj?cy za kurami i Brandon wnosz?cy Marianne na r?kach do domu, oj, nie tego si? spodziewa?am... Ta ko?cówka g?ównie sprawi?a, ?e uczucia mam mieszane, a nie, jak po pierwszych dwóch odcinkach, pozytywne z ma?ymi "ale" .

W porównaniu z wersj? 1995 ta wypada jak dla mnie lepiej, g?ównie dlatego, ?e nie jestem wielk? fank? starej - jest nakr?cona zgrabnie, ale bez zachwytów, poza tym jak pisa?am - nie przepadam za Kate Winslet i jej Marianne, Rickman, cho? go lubi?, nie wzbudza we mnie ?adnych emocji, Emma Thompson nie pasowa?a, a Grant by? dla mnie pora?k?, no i z racji ?e to film, nie wszystkie w?tki zosta?y wyczerpane, a niektóre w ogóle do mnie nie przemówi?y (Marianne i Brandon).
To chyba wszystko, co chcia?am powiedzie? .

Ostatnio edytowany przez Akaterine (2008-01-27 18:23:10)

Wi?c w?a?nie obejrza?am pierwszy odcinek i odczucia mam mieszane; z przewag? neutralnego/pozytywnego, ale ja odwrotnie ni? Akaterine: jednak wol? Anga Lee , Winslet mi si? podoba, i Rickman zdecydowanie budzi moje ?ywsze bicie serca . Na pozytywnie po 1-ce: pani Dashwood - m?odsza, atrakcyjniejsza i bardziej trzpiotowata, je?li mo?na tak okre?li? kobiete 40-letni?, tak, jak wydaje mi si? by?a opisana; Fanny (dlaczego o niej nie pomy?lano przy doborze Narcyzy Malfoy do najnowszego Pottera?) i relacje ma??e?skie Johna & Fanny; pani Middleton (dok?adnie jak w ksi??ce, a u A. Lee wyci?ta; scena 1szego obiadu rzeczywi?cie jak z obrazu ; krajobrazy, zdj?cia; raczej Edward, tzn. zdecydowanie jest bardziej atrakcyjny i bardziej swobodny; Margaret (b. fajna ta ma?a). Siostry Dashwood: neutralnie. Willoughby - mniej sympatyczny, bardziej drapie?ny na wst?pie ni? w wersji 1995. Na minus: niestety Brandon - ostatnio ogl?da?am tego aktora w State of play, gdzie gra do?? o?lizg?ego typa, i jako? nie podoba mi si? u Brandona; p. Weasley, tj. przepraszam, sir John jest zbyt karykaturalny. Ogólnie rzecz bior?c mam wra?enie, ?e jest zbyt wspó?cze?nie - pomijaj?c scen? trzepania dywanu ;/, to mruganie Edwarda na Margaret (btw, czemu mówi? na ni? Meg?? Nie przypominam sobie z ksi??ki??), i ogólnie mimika, gesty i zachowania wydaj? mi si? za mocno osadzone w 2008 r., a nie ponad 200 lat wcze?niej. Tak?e niektóre aluzje s? zbyt wyra?ne: Edwarda "I want you..." ("Pragn? ci?...") - tu Elinor wygl?da jak rybka wyrzucona na brzeg, tj. wytrzeszcz i wpó? otwarte usta, pauza - "... to know" (..."powiadomi?...") - czy trzeba tak prosto z mostu? To samo przeszkadza?o mi (m.in.) w P&P 2005. No, ale zobaczymy, jak b?dzie dalej.
A tak poza tym, ?adnie w tym Devon - ech. Pomijaj?c to, ?e na widok nowej siedziby panien Dashwood, tj. domku nad morzem, prawie wybuchn??am p?aczem (--> domek na pla?y --> Pokuta).

Ostatnio edytowany przez ptasia (2008-02-12 21:03:19)

Wspó?czesno?? tego filmu te? uwa?am za minus, wida?, ?e twórcy inspirowali si? now? Dum?, a szkoda. Tym bardziej, ?e jestem po dwóch odcinkach Cranford i widz?, ?e mo?na zrobi? co? sympatycznego i interesuj?cego, a przy zgodnego z epok?. Mo?e gdyby inny producent si? za to zabra?, by?oby lepsze? (nad Dum?, Emm? i Wives and Daughters z Daviesem pracowa?a producentka Sue Birtwistle i z te ekranizacje s? przecudne, teraz ona pracowa?a przy Cranford i równie? wysz?o wspania?e).

Nie zgodz? si?, ?e Emma by?a w tej scenie ma?o naturalna: pokaza?a wr?cz wzorcowy napad spazmów (nie szlochu) powsta?y na skutek zbyt du?ego napi?cia nerwowego. ?eby zagra? co? takiego trzeba by? mistrzem bo pokaza? spazmy jest wyj?tkowo trudno. To nie to samo co p?acz, nawet najsilniejszy .

A mi si? podoba?.
Nie mam tylko napisów do trzeciego odcinka, wi?c jakby kto? mial i móg? wys?ac, to b?d? wdzieczna.

Nie podoba?y mi si? dwie postacie - Brandon, jak ju? by?o napisane - md?y jakis taki, no i Willoughby. Mia?am nadziej? na jakies ciasteczko, a tymczasem...
Za to Edzio fajniusi.
Ogólnie bardzo przyjemnie mi si? oglada?o.