Ogród Jane Austen

Czemu bohaterki są potargane? Nie mam pojęcia . Marianne w sumie jeszcze wygląda nieźle, ale Elinor niezbyt, szczególnie na początku za bardzo przypomina Keirę...
Pojedynek - był wspomniany przez Brandona (choć nie użył on słowa "pojedynek") w rozmowie z Elinor. Podoba mi się, że Andrew Davies zdecydował się na ujęcie tego w scenariuszu.

Jest też drugi zwiastun, dłuższy: http://pl.youtube.com/watch?v=XyrSGq8v-M8

OSTRZEŻENIE - MOGĄ BYĆ SPOILERY!

ptasia napisał:

Akaterine napisał:

Czemu bohaterki są potargane? Nie mam pojęcia . Marianne w sumie jeszcze wygląda nieźle, ale Elinor niezbyt, szczególnie na początku za bardzo przypomina Keirę...

faktycznie, coś w tym jest

Mam nadzieję, że na tym podobieństwa się skończą... .

ptasia napisał:

Akaterine napisał:

Pojedynek - był wspomniany przez Brandona (choć nie użył on słowa "pojedynek") w rozmowie z Elinor. Podoba mi się, że Andrew Davies zdecydował się na ujęcie tego w scenariuszu.

aaa - w odniesieniu do historii z Beth, czy Marianne?

Beth - to córka dawnej miłości Brandona? Jeżeli tak, to pojedynek odnosi się do niej - w książce jest, jak Brandon opowiada Elinor o wszystkich występkach Willoughby'ego i pada tam zdanie sugerujące pojedynek. Gdybym miała przy sobie książkę, zacytowałabym - jeżeli będziesz cierpliwa, to w piątek sprawdzę, gdy będę już w domu .

ptasia napisał:

Akaterine napisał:

Jest też drugi zwiastun, dłuższy: http://pl.youtube.com/watch?v=XyrSGq8v-M8

Obejrzałam, zdecydowanie więcej widać Pani Dashwood zdecydowanie młodsza i atrakcyjniejsza, Edward mi się podoba, Fanny dość podobna do tej z Anga Lee (nie pamiętam nazwiska aktorki, ale grała matkę Tatiany w Onieginie M. Fiennes i będzie grała matkę Keiry-Cecilii w Pokucie).

Chyba głównie przez fryzurę. Aktorka, która fra w nowej wersji, nazywa się Claire Skinner i bardzo ją lubię . Cieszy mnie, że gra w tym serialu.

ptasia napisał:

Natomiast mocno zastanawia mnie scena w tym zwiastunie z rozwiązywaniem tasiemki - czyżby przy koszulce nocnej i czyżby przez osobnika płci przeciwnej - hmmm?!? To chyba niemożliwe?!

Możliwe - skoro ukazany jest pojedynek, o którym tylko w książce wspomniano, to czemu nie ukazać momentu, gdy Willoughby wykorzystuje córkę miłości Brandona? Te pomysły bardzo mi się podobają, podobnie było w "Dumie" 95 (ten sam scenarzysta) - np. z książki było wiadomo, że Lydia uciekła z Wickhamem i przez pewien czas mieszkali razem w Londynie, w serialu było to pokazane.

Ostatnio edytowany przez Akaterine (2007-12-19 15:13:25)

ptasia napisał:

a może scena z tasiemką też odnosi się już do życia małżeńskiego którejś z bohaterek?

Raczej nie, bo czytałam artykuł z wypowiedziami scenarzysty, w którym mówił, że taka scena znajdzie się w serialu, a ponadto (spoiler) - będzie pokazana chyba w pierwszym odcinku. Scenarzysta nie lubi Willoughby'ego i od początku chce go pokazać jako drania .

ptasia napisał:

Ciekawa jestem także Lucy - w książce była znacznie bardziej negatywnie (jej charakter, uroda i brak wykształcenia) przedstawiona imho niż w wersji '95.

Ja właśnie zobaczyłam na imdb, Ĺźe będą obie panny Steele, co mnie bardzo cieszy . W wersji '95 była tylko jedna... Lucy będzie całkiem ładna - http://www.bbc.co.uk/bbcfour/drama/imag … n2_gal.jpg , starsza panna Steele - niekoniecznie - http://www.markhamfroggatt.com/pix/62.jpg , http://www.bbc.co.uk/comedy/manstrokewo … ggard2.jpg .

Akaterine napisał:

Scenarzysta nie lubi Willoughby'ego i od początku chce go pokazać jako drania .

Akaterine napisał:

Ja właśnie zobaczyłam na imdb, Ĺźe będą obie panny Steele, co mnie bardzo cieszy . W wersji '95 była tylko jedna... Lucy będzie całkiem ładna - http://www.bbc.co.uk/bbcfour/drama/imag … n2_gal.jpg , starsza panna Steele - niekoniecznie - http://www.markhamfroggatt.com/pix/62.jpg , http://www.bbc.co.uk/comedy/manstrokewo … ggard2.jpg .

Rany, w ogóle wyparłam drugą pannę Steele. Chyba muszę to jeszcze raz przeczytać, bo wstyd. Lucy faktycznie niczego sobie, Imogen Stubbs ('95) była brzydsza i bardziej pospolita. Czyli jednak nie będzie tak wielkiego zadziwienia, co też pana F. do niej przyciągnęło...

Akaterine napisał:

Raczej nie, bo czytałam artykuł z wypowiedziami scenarzysty, w którym mówił, że taka scena znajdzie się w serialu, a ponadto (spoiler) - będzie pokazana chyba w pierwszym odcinku. Scenarzysta nie lubi Willoughby'ego i od początku chce go pokazać jako drania .

Ale czy to nie bedzie troche przegiecie ze spojlerem? W koncu jak sie oglada S&S, to na poczatku nie wiadomo, ze Will jest szuja, kazdy mysli, ze Marianna jest zakochana w fajnym gosciu, ze sobie uloza zycie i w ogole, a tu potem zonk... nie wiem, czy to dobry pomysl, w koncu nie wszyscy znaja ta historie.

AineNiRigani napisał:

Dla mnie Will nie jest szuja, a zwyklym mlokosem o lekkich sklonnosciach hedonistycznych. Nigdy nie rozumialam co tez takiego strasznego jest w jego przewinieniu, przeciez wiadomo bylo ze i tak nie ozeni sie z Luisa

Jak to co?? Uciekła z nim, wykorzystał ją - tak to wtedy postrzegano - i porzucił ciężarną. Zdaje się pułkownik tak to nawet ujmuje: "A łajdakiem, który ją porzucił..." Już i tak miała przechlapane, jako nieślubne dziecko, ale przynajmniej wychowano ją - z tego co wiemy - na przyzwoitą wiejską dziewczynę, tylko z niechlubną przeszłością. Po tej historii była niemal napiętnowana - kto by się z nią ożenił lub zechciał utrzymywać kontakty towarzyskie? Od razu przypomina mi się Tessa Hardy'ego, jak została przyjęta w domu rodzinnym po romansie z d'Uberville'em, nie mówiąc o reakcji narzeczonego w noc poślubną (
Willoughby imho jest typem takich moralnie skażonych, z punktu widzenia JA, lekkoduchów albo, jak powiedziałybyśmy dzisiaj, popaprańców , do których należą także Wickham czy Henry Crawford. Ich złe skłonności objawiają się głównie skłonnością do hazardu (Willoughby także miał długi, dlatego obawiał się wydziedziczenia) i utrzymywaniem związków pozamałżeńskich - i tak, JA to zdecydowanie potępiała, nie uważała ich za stabilnych kandydatów do solidnego, szczęśliwego małżeństwa, chyba, że trafiliby na równą sobie (patrz może Wickhamowie, na swój sposób i przez jakiś czas). I w pewnym sensie się zgadzam: popapraniec zawsze pozostaje popaprańcem.

AineNiRigani napisał:

Chyba dlatego nie lubie RiR. Widac, ze pisala to kobieta potepiajaca mezczyzn, ktorzy majstruja sobie bekartow na boku.

Może i mam gorączkę, ale to chyba dobrze, że tak uważała??

AineNiRigani napisał:

Zwykle to nie mezczyzna ponosil glowna wine za "efekt uboczny" a kobieta. Jak widac Jane sie z tym nie zgadzala i moze przez swoja powiesc chciala zwrocic uwage na przyczyny dzialania i los takich kobiet?.

"Przyczyny działania"? Chodzi Ci o to, że do tanga trzeba dwojga ? Pewnie tak, i pewnie te dziewczyny specjalnie nie myślały co robią (jak mówi Lizzy o siostrze: "niemądra, głupia Lydia"), ale właśnie to potem kobieta zostawała ze "słodkim owocem grzechu", tj. krzyżem na resztę życia, a mężczyzna mógł się wymigać jak choćby Willoughby.

pak4 napisał:

Hm... mi się nie wydaje by poparpaniec był synonimem lekkoducha.

No dobrze, przyznaję, trochę się rozpędziłam. Chociaż jakim słowem nazwać Willoughby'ego można by dyskutować

pak4 napisał:

PS. Nie wiem jak to będzie w filmie. JA stosuje taki chwyt, że nie od razu widzimy wady tego 'romantycznego-lekkoducha' -- trochę to trwa, póki się wydaje on osobą sensowną i głęboko zakochaną. Stopniowo czytelnik (i bohaterka) odkrywają, co i jak. Taki chwyt powinien znaleźć odpowiednik w filmie -- bohater negatywny nie od razu taki się powinien wydawać.

To prawda, też nie jestem przekonana do tego odkrywania kart przedwcześnie. Podobnie zresztą jest w P&P z Wickhamem - jesteśmy zaskoczeni, gdy jego przeszłość i prawdziwe cechy charakteru wychodzą na jaw.
W jakimś sensie to trochę jak pokazywanie kto zabił na początku kryminału - niby można, ale... wtedy to inna historia

ptasia napisał:

To prawda, też nie jestem przekonana do tego odkrywania kart przedwcześnie. Podobnie zresztą jest w P&P z Wickhamem - jesteśmy zaskoczeni, gdy jego przeszłość i prawdziwe cechy charakteru wychodzą na jaw.
W jakimś sensie to trochę jak pokazywanie kto zabił na początku kryminału - niby można, ale... wtedy to inna historia

Ja sądzę, że może to być pokazane na zasadzie, że na początku jest jakiś mężczyzna, który uwodzi jakąś kobietę, a nie wiemy kim są (tzn. wiemy, ale nie wynika to bezpośrednio z filmu ). Ja Andrew Daviesa bardzo lubię i uważam za najlepszego scenarzystę tego typu produkcji (inna sprawa, że nie znam ich wielu...), więc wątpię, że coś by schrzanił (choć moja wiara osłabła po "Pokoju z widokiem"...).

Akaterine napisał:

Fragment o pojedynku, końcówka rozdziału 31.:

- Czy od czasu pańskiego wyjazdu z Barton - spytała po chwili milczenia - widział się pan z Willoughbym?
- Tak - odparł z powagą pułkownik. - Tylko raz. Jedno spotkanie było nieuniknione.
Drgnąwszy na te słowa, Elinor spojrzała na niego z niepokojem.
- Co takiego! Czy spotkaliście się, żeby...
- Tylko tak mogliśmy się spotkać.

A-ha. Czyli nie wprost, ale niemal... Dzięki wielkie

Mnie to bardziej razi, Ĺźe Elinor otwiera usta z wraĹźenia .

Mam nadzieję, że to tylko taki jeden wyskok. Ale że nadzieja matką głupich, zaczynam się bać, że zawiodę się na tym filmie jak na wielu ostatnio...

Obejrzałam na youtube pierwszy odcinek, miałam trochę złe przeczucia, ale wrażenia są jednak jak najbardziej pozytywne. Jest kilka rzeczy do których mogłabym się przyczepić, ale na szczęście to drobnostki, które nie psują mi ogólnego odbioru. Świetna obsada, do gustu najbardziej przypadł mi Brandon (a to on wydawał mi się najbardziej nietrafiony z obsady), siostry też świetne (uwielbiam tą dziewczynkę, która gra Margaret ), pani Dashwood i Fanny również (ale to nie było zaskoczeniem, wiedziałam, że te aktorki będą dobre).
Nie mogę się doczekać, aż obejrzę kolejne.