Ogród Jane Austen

Ostatnio jakoś tak się wszystko skumulowało, że tylko widzę jak mi życie przez palce przepływa...jakoś tak inni mają już poukładane w życiu-a ja wciąż tkwię jak ten pień. Nie żebym zazdrościła, tylko ma się to wrażenie: czy aby to ze mną jest niedobrze czy z nimi? Potem sobie przypominam, że nie wszyscy wszystko w jednym czasie mają, że nie trzeba z biegiem lat odhaczać to co zostało przyjęte przez społeczeństwo, ale płaci się za to cenę...Jeśli jest wysoka to uwiera jak kamyk w bucie.
Zawsze musi być wyjątek od reguły-inaczej nie byłabo reguły...ta presja czasu-może człowieka wykończyć-teraz winno być to, potem tamto, już dawno powinnaś była to osiągnąć, a to mieć za sobą-można zgłupieć. Przez to trzymamy się z dala od nam niepodobnych, bo wydajemy się wybrykiem natury, czymś nie na miejscu, niepożądanym zakłóceniem.
Akurat dziś jest mi nie lekko na serduchu, ale wiem, że wytrzeźwieję, by za jakiś tam czas znowu odczuć, że ten świat rządzi się innymi prawami-ale do diaska!-żyć po swojemu, tak jak mi sie toczy i układa! Bez oglądania się na innych, bez ich odechu na sobie!

Ulżyłam sobie, bo wiem, że są tu podobnie czujący.

Ja też mam czasami podobne uczucie Karotko i wtedy się zastanawiam czy tylko ja tak mam, a wszyscy wokół są szczęśliwi czy inni też tak mają. Ale może każdy tak czasem myśli? Może oni nie odbierają swojego życia za poukładane? W każdym razie na pewno nie warto oglądać się na innych, trzeba robić swoje, inaczej się nie da. Nie wiem czy dobrze zrozumiałam co miałaś na myśli, ale tak jest w życiu, że na zmianę jest się wesołym i smutnym. Był nawet taki wierszyk:"smutek, że radość ma swój koniec, radość, że smutek nigdy nie trwa wiecznie" czy jakoś tak.

A ja muszę wylać moją złość na bandę bibliotów* z mojego roku, którzy są zbyt leniwi, by nauczyć się na egzamin i chcą go zrobić 30 czerwca, w czasie gdy ja 30 czerwca muszę się wynieść z akademika, nie mówiąc już o tym, że chcę jak najszybciej jechać do domu, bo na początku lipca zaczynam praktyki w bibliotece, a ewentualny dojazd do Torunia na egzamin bądź po wpis będzie mnie kosztował dużo pieniędzy plus zmęczenie po 4 godzinach jazdy. Grrr!


* bibliota - idiota mający związek z bibliotekoznawstwem, gdyż na takim kierunku jestem ; wymyśliłam to z koleżankami podczas zbyt intensywnej nauki

akaterine, a nie macie zerowek?

Tamaro napisałaś wszystko to chciałam usłyszeć(przeczytać). Cały twój post to jedna wielka prawda, i ogromnie mnie podniosła na duchu . A szczególnie to: "... naprawdę to Ty masz być zadowolona ze swojego życia , nie inni , nawet najżyczliwsi . Rób to , co sprawia Ci satysfakcję i uszy do góry." W największych chwilach smutku zdajemy się o tym zapominać, za to pamiętamy jak to innym jest dobrze, gdy właśnie może nie jest:)

Armalkolit dokładnie wszystko zrozumiałaś co miałam na myśli, a wierszyk zapamiętałam, bo jest z kategorii "wszystkomówiących" i dobrze mieć pod ręką taką złotą myśl Bardzo śliczny.

Warto spojrzeć na wszystko z przynajmniej dwóch stron i pomyśleć, że wcale to nie jest tak jakby mogło się zdawać...

karotka napisał:

wierszyk zapamiętałam, bo jest z kategorii "wszystkomówiących" i dobrze mieć pod ręką taką złotą myśl Bardzo śliczny.

Mi też się podoba i do tego łatwo wchodzi do głowy
Ja Ci współczuje Pak - ale niestety tak to już jest, ironia losu, jak ci się śpieszy akurat się przedłuża

Ja też współczuję , dobrze wiem jak to jest , akurat jak się wszystko wali i musisz wyjść o czasie ze wskazań życiowych , to natychmiast znajduje się całe mnóstwo głupiej roboty

Czyli musimy częściej pocieszać

Ja dużo wagarowałem, ale nie wiem czy to dobra rada Poza tym bardzo miło wspominam liceum.

Po latach wspominam liceum bardzo pozytywnie. Im więcej czasu upływa tym lepiej Dobrze można się z ludźmi zżyć -- znajomości, koleżeństwa i przyjaźnie ze studiów sa o wiele mniej trwałe.
W każdym razie można spróbować coś doradzić przy ukonkretyzowaniu problemów

Ostatnio edytowany przez pak4 (2008-05-29 14:21:27)

OgĂłlnie jestem cichym,spokojnym,jak mnie rowniez tez okreslila pani z nagielskiego wycofanym czlowiekiem.Jestem mila wiec mozna oglnie podsumowac ze w miare to mnie lubia. No ale czy koledzy czy kolezanki tak uwielbiaja to bym nie powiedziala, jestem tak z boczku, ludzie sa brzdo interesowni,mam pare kolezanek ale zeby jakis wielkich przyjaciol to nie. Czsami czuje sie jak powietrze, sadze tez ze maja mnie troche za dziwna istote. Najlepsze jest to ze jak ktos kogos szturchnie przez przypadek, czy cos nie chcacy zrobi np pilka do siatkowki to nic sie przeciez nie stalo. Jak kiedys trafilam, bo nie jestem za dobra w siatkowke, kolezanke w zeby, to myslam ze jej kolezanki to mi cos normalnie za to zrobia. Jak robie cos nie tak od razu jest to wypomniane, a jak jednak mam racje to wielkie oburzenie ze podtrzymuje swoje zdani w style nie muisz sie przeciez rzucac,kiedy ja tylko mowie no ale dobrze jest przeciez.Sorki za wywod ale wszystko mi w glowie siedzialo.

Hmm, czyli widzę, że jednak głównie ludzie... Cóż, sposobem na takich jest ignorancja Skoro wśród Twoich szkolnych znajomych nie ma odpowiednich kandydatów na przyjaciół, to poszukaj poza nią. Ogólnie polecam wszelką możliwą aktywnośc pozaszkolną: zajęcia sportowe, taneczne, wolontariaty, festiwale, uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych itp. No i fora, zwłaszcza takie, które organizują spędy, zloty itp. Mówię z doświadczenia: sama uczęszczam na festiwale literackie i filmowe oraz zajęcia z tańca starodawnego. A swego lubego poznałam - tak, tak! - na ubiegłorocznym zlocie fanek Jane Austen w Krakowie

Ostatnio edytowany przez elbereth (2008-05-30 14:06:02)