Ogród Jane Austen

Rosenblaetter napisał:

A co do patrzenia w oczka...kiedy według Was mija to najgorsze stadium? Statystycznie? Albowiem na własne oczy podziwiam parę znajomych, dwójki inteligentnych, pełnych rozsądku ludzi którzy po niemal 1,5 roku nadal nie potrafią się rozdzielić n:]

Ja znam takich, którzy mają 25 i 26-letnie dzieci. Reszta bez zmian j/w.
Cały czas wszyscy się głowią jak oni to robią m
Ale tutaj był antyromans na początku A potem romans z przeszkodami (nie akceptowali go jej rodzice. Bo miał długie włosy, skórzaną kurtkę, nie miał stałej pracy i - o zgrozo!! - jeździł na motorze )


P.S. Nie sądze, aby Darcy wypomniał kiedyś Lizzy ta historie z Wickhamem. Lizzy została wprowadzona w bład i raczej pretensje mozna miec jedynie do Wickhama. Oboje zostali oszukani, nic więcej. Nieporozumienie nie wynikało z charakteru żadnego.
Co innego kwestia słynnej "znośności" urody Lizzy, ale niewystarczającej do zadowolenia Darcy'ego
to móglby być temat zapalny

Ostatnio edytowany przez AineNiRigani (2007-08-01 17:39:58)

Co do tej wredoty( co za słowo) to na pewno sa jakieś granice.W powiesci tak nie jest , bo to nie życie .Tam kończą się wszystkie niedomówienia szybko, a w życiu niestety zamiast sie konczyć - narastaja.O efektach ( tragicznch ) pisze pak4

Aine:
oczywiście, że to jest skrajny przypadek, tyle że jak mam nie myśleć o skrajnych przypadkach, skoro to się stało we wtorek? Zresztą kobietę znałem, może niezbyt blisko, ale wspominałem (nie tylko ja) wyłącznie serdecznie, bo była bardzo sympatyczną i uczynną osobą.

Co do 'antyromansu' -- ja cały czas zastanawiam się, jakie są granice stosowania tego pojęcia.

A poza tym podkreślam, że użyłem słowa 'jeśli'. Pisząc o 'antyromansach' rozpatrywałyście przypadek, gdzie to pierwsze wrażenie (jak w DiU) jest błędne. A co, jeśli to ono jest prawdziwe?

PS. Niedawno wpadło mi w ręce jakieś dziwaczne pouczenie, w którym twierdzono, że owszem, miłość potrafi czasem zmienić, ale tylko przed ślubem. W gruncie rzeczy, to jak znam nieudane małżeństwa, już zwykle przed ślubem można było określić, że będą miały problemy, tyle że zakochani woleli tego nie widzieć.

Ja zgadzam się z Dione , ale nie do końca .czy nie jest tak czasami , że to nie zauroczenie , ale miłość tyle tylko , że niekiedy jesteśmy surowi, mało tolerancyjni.Nie chcę powiedzieć , że "miłość ci wszystko wybaczy " , ale jednak.Może drobiazg uważamy za wadę nie do zniesienia, ale sami chcielibyśmy ,żeby nas kochano takimi jakimi jesteśmy. Pewnie jestem samolubna , ale łapię się na takim podejściu i dobrze , że on do tej pory wybacza.

Tyno, ja to twierdzę od dawna.

Dione napisał:

Tyno, ja to twierdzę od dawna.

Dobrze, ale ja chyba tez mam prawo wyrazić swoje zdanie?

Czyli wracamy do początku?
Oczywiście masz rację. I to na wiele sposobów
Zostawiam na boku 'pięknych i bogatych', ale w Pemberly chyba po raz pierwszy Lizzy pomyślała, że mogłaby zostać żoną Darcy'ego (no... chyba że pomyślała to, gdy tylko go zobaczyła), a na dodatek na urok posiadłości nakładały się ciągłe pochwały pod jego adresem ze strony gospodyni, które sama Lizzy musiała (i robiła to szczerze) potwierdzać.

Dione: ewolucjoniści już za 'zwyczaje godowe ludzi' się zabrali. Wnioski są trochę inne -- to nie sam spryt, ale bezpośrednio sytuacja materialna daje większe szanse genom w przyszłym pokoleniom, przynajmniej w przypadku narodzenia chłopca (słyszałyście o biednym playboyu?). Zresztą podobno chłopców rodzi się nieco więcej w przypadku gdy pary są zadowolone ze swego statusu materialnego, a dziewczynek -- gdy nie. Ot, drobne zaburzenie statystyki, które biologom ewolucyjnym bardzo się podoba, bo świadczy o tym, że kobieta nawet biedna, jeśli jest ładna, może liczyć na dobre warunki życiowe, czyli potencjalnie dużo potomstwa.

PS. Padło nawet pytanie, czy jeżdżenie BMW może być ewolucyjnie zakodowanym sygnałem, że partner jest właściwy. Naukowcy odpowiadają, że nie -- samochody i firma BMW istnieją zbyt krótko, by mogły się utrwalić w genach. Ale to tylko kwestia odpowiedniej liczby pokoleń.

Drogi paku chłopców w każdym pokoleniu rodzi się więcej. Po okresie dojrzewania, a w starszym wieku widać to wyraźnie, przeważają w populacji kobiety. A "ewolucjoniści", których wspominasz chyba zapomnieli o chińskiej polityce 1-dziecka, gdzie szczególnie biedniejsze rodziny są zdeterminowane posiadaniem syna, a nie córki. I może to dziwne, ale kiedy widuję na ulicy, czy w jakimś programie informacyjnym w TV wielodzietne rodziny o wyraźnie niższym statusie materialnym, to średnio na pięciu synów przypada jedna-dwie córki. Tego faktu ci "ewolucjoniści", chyba nie wzięli pod uwagę.
A to co ja nazwałam sprytem, to bliżej nieokreślona cecha, której wyrazem jest status materialny, a nie spryt w bezpośrednim tego słowa znaczeniu.
BMW może nie jest sygnałem zakodowanym ewolucyjnie (jeszcze), ale społecznie to już ikona majątku. Za czasów JA tę funkcję spełniał powóz (wolant, czy jak go wtedy nazywano) zaprzężony w min. cztery konie.

Ależ droga czytelniczko, my z pakiem wcale nie zaprzeczamy istnienia miłości. Zastanawialiśmy się tylko, czy strona materialna może także być podstawą uczucia. Wiadomo, że każdego coś innego przyciąga do ukochanej osoby: piękne oczy, sposób poruszania się itp. A caly blichtr majątku może równie skutecznie służyć przyciągnięciu płci przeciwnej, jak codzienne wizyty na siłowni i udoskonalanie muskulatury.
A że troszkę z pakiem zaofftopowaliśmy... Cóż. Taki nasz urok Pozwalamy się ponieść dyskusji.

Dione napisał:

ja osobiście uważam, że instytucję małżeństwa stworzyli mężczyźni w chwili, gdy matryjarchat zmienił się w patryjarchat, tylko po to, żeby być pewnym, że potomstwo, na które wydatkują swoją energię i dobra, jest ich własnym, a nie innego samca.

Małżeństwo jako instytucja powstała właśnie tam, gdzie nastapiła zmiana matriarchatu w patriarchat - tutaj Dione trafiłaś w dziesiątkę. tam, gdzie status kobiety był niezwykle wysoki (np. wśród Celtów) i małżeństwo było traktowane raczej lekko. Tam, gdzie dominował system patriarchalny (np. Rzym), małżeństwo funkcjonowało dośc silnie i niezależnie od braku wierności - było traktowane poważnie jako instytucja.

Swego czasu oglądałam progam socjologiczny na temat doboru partnerów seksualnych i partnerów małzeńskich. Ogólnie rzecz biorąc w zaleznosci od cyklu płodnosci - inne cechy y faceta nam sie spodobają. A to pierwsze wrażenie bedzie dominowac na przyszlosc.
Zrobiono też różne testy ukazujące kogo wybieramy. Testowano zarówno mężczyzn jak i kobiety. Zapamiętałam dwa. W jednym 10 kobiet miało przez tydzień nie używać kosmetyków zapachowych - myły się szarym mydłem i co noc spały w tej samej koszulce. potem odpowiedno przygotowano te koszulki, aby wydobyc z nich zapach tych kobiet i dano do wachania testowanemu facetowi. Kilka odrzucil od razu - jako odpychający zapach, kilka było obojętne, a kilka wybitnie go przyciągały, badania DNA potwierdziły, że te, które odrzucil miały zblizony kod genetyczny, a tym samym istnialo zagrożenie chorób dla przyszłego potomstwa. Zapach, który go wybitnie pociągał należał do kobiet o tak odległym DNA, które wróżyło ydane potomstwo.

Drugi test to był na sam wygląd. W kawiarni posadzono kilka kobiet. Miały komentować na głos atrakcyjność wchodzacych mężczyzn. prowadzący program wszedł najpierw w stroju hydraulika - symbolizujący niski status materialny (oczywiscie nie wyglądał jak polski hydraulik ). Niemal wszystkie kobiety go skryutykowały - jaki brzydki, wstrętny. Tylko jednej się podobał. Wyszedł tylnym wyjściem i zajął sie nim sztab specjalistów. W kilkadziesiat minut - fryzjer, manicure, garnitur, rolex, okulary - facet nadziany. Te same kobiety zachwycały się jaki przystojny i atrakcyjny mężczyzna. Komentarz Lizzy sam sie nasuwa. Tej babeczce, której podobał się hydraulik, nie podobał się bogaty nadziany facet. Wprost skomentowala, ze hydraulik najbardziej jej sie podobał bo mu tak dobrze z oczu patrzyło.

Wydaje mi się, że każda kobieta szuka partnera jako ojca swojego przyszłego potomstwa, ale nie tylko status materialny wchodzi w grę. Kobiety niezależne finansowo i ceniące wartości umysłu wybierają raczej facetów inteligentnych, mądrych i oczytanych. Nie muszą myśleć o przyszlosci finansowej dziecka - same moga ja zapewnić. Zależy im na odpowiednim umyśle partnera i przyszłego dziecka. Kobiety o bardziej materialnym umysle beda wybierac facetów "zaradnych". oczywiscie w czasach JA było troche inaczej, ale kobiety raczej nie bardzo mogly liczyc na niezaleznosc finansowa - i tutaj wracamy jedynie do majątku...

jak najbardziej