Ogród Jane Austen

Ale szkopu? tkwi czy pokocha Brandona, nie zawsze kochamy tych których powinni?my kochac za ich zalety wprost bij?ce po oczach

elbereth napisał:

1. Marianna by?a egocentryczk?. Czy wynika?o to z ukszta?towania jej paskudnego charakteru? Mo?e przeciwnie - z jej m?odego wieku i w?a?nie nieukszta?towania osobowo?ci? z ch?ci zrozumienia w?asnych uczu?? z ch?ci zwrócenia na siebie uwagi rodziny/towarzystwa w celu np. uzyskania przyjacielskiego wsparcia? W ko?cu kontakt mi?dzy siostrami w R&R nie by? tak dobry jak kontakt Jane i Lizzy...

To okres romantycznej burzy -- wystarczy przypomnie? tych m?odzie?ców, co to si? zabijali po tym, jak przeczytali "Cierpienia m?odego Werthera". Marianna do tego chyba by?a temperamentna. Jej zapatrzenie w siebie to nie jest jaka? pogarda, czy paskudny charakter, tylko w?a?nie g??boki romantyzm, który nakazuje wg??bia? si? we w?asne uczucia i wszystko dla nich po?wi?ca?.

2. ?amam?a wszelkie konwenanse. To ju? nie egocentryzm a egoizm - w stosunku do rodziny. Ale tak?e wina gwa?townego i odwzajemnionego (jak s?dzi?a) uczucia. A mo?e i ?wiadomy/pó??wniadomy/nie?wiadomy bunt przeciwko sztwnym obyczajom? ch?? zamanifestowania swojej indywidualno?ci? W ko?cu pó?niejsze feministki by?y za to podziwiane...

Romantyzm to tak?e bunt indywidualno?ci przeciwko wszystkiemu. Mo?e troch? mniej to wida? w polskim romantyzmie, który zdominowa?y sprawy narodowe... Nie wykluczam wi?c, ?e JA chcia?a tutaj przedstawi? troch? satyry na romantyzm i romantyków. Ale satyry dobrotliwej.

3. Nie wyci?ga?a wniosków - czyli by?a i pozosta?a g?upia. Mimo wszystko nie wyleczy?a si? z mi?o?ci do Willoughby'a. Ale jakie s? szanse, ?e si? wyleczy? Pokocha Brandona, to wiemy od Austen (bo jak go nie kocha?? ). Jego wp?yw ukszta?tuje by? mo?e ostatecznie jej charakter i osobowo??. Doro?nie i zmieni si? - czy mo?e, jak chce pewna dama, podzieli los Barbary z naszych marysinych Nocy i dni?

Wyleczy? si? wyleczy Spokojnie -- tu natura i czas zrobi? swoje. Trudniej jej b?dzie zmieni? temperament, cho? raczej spodziewa?bym si? czego? innego -- ?e po prostu inaczej przekieruje swoje uczucia. Gdyby mia?a z Brandonem dzieci, to mo?na si? spodziewa?, ?e by je rozpieszcza?a.

Marianna.... To d?u?sza refleksja.
Ja optymistycznie czepiam si? zdania, które znalaz?am na ko?cu ksi??ki (cytat, ale troch? niedok?adny): "Marianna po?lubi?a Pu?kownika z rozs?dku. Poniewa? jednak nie potrafi?a robi? nic bez wk?adania w to ca?ej duszy i serca, w ko?cu pokocha?a swego m??a uczuciem gor?cym, cho? mo?e nie tak gwa?townym jak ?ywione do Willougby'ego."
Natomiast nikt mnie nie przekona, ?e nie by?a "Zakr?cona" czasem bardziej, a cz??ciej mniej pozytywnie.

Byla egoistka. Nie przejmowala sie matka, ktora przeciez miala na glowie trojke corek i miala sporo klopotow z tym. Nie przejmowala sie swoja siostra, ktore rowniez przezywala niespelniona milosc, tylko robila to dyskretniej. Nie potrafila byc w trudnych chwilach ani oparciem dla matki, ani dla siostry. Jak ona cierpiala, to mieli cierpiec wszyscy - dlatego grala smetne melodie i chodzila jak zombi po domu. Koszmar, nie cierpie takich osob. Nie tlumaczy jej nawet wielka milosc - zyjemy w przeciez nie w samotni, a z rodzina i w calym powiazanym kregu osob, jej cierpienie nie powinno byc az tak odczuwane przez wszystkich jak bylo. Byla po prostu zalosna zakochana dziewczyna, ktora myslala, ze jak ona kocha, to swiat sie skonczy, jak tego nie pokaze. I nijak nie wpadla na pomysl, ze mogla sie NARZUCAC ukochanemu.
Okej, to sa argumenty przeciw. Nie powiem, sa momenty, ze rozumiem jej podejscie, ale poniewaz sporo osob jej broni, pozwole im wypisac agrumenty, dla ktorych moglabym polubic ta mala pinde ;P.

By?a egoistk?, mia?a taki charakte, naczyta?a si? ksi??ek, i jeszcze jaki stpsunek mia?a do niej matka
"o Moja najukocha?sza Marianno"

wiem wiem dó?
czuj? to samo, czasami jak rozmawiam z m?odszymi niechby i o 2 lata dzieweczkami to my?l? "O mamo ja te? by?am taka glupia w ich wieku"?

Stracic glowe, a egoistycznie sie zachowywac w ogole - to sa dwie zupelnie inne rzeczy.

Czy ja wiem? Jesli sie sensem swojego zycia uczyni prace dla innych tomysle, ze spokojnie mozna taka Elinor zostac. I nie bardzo widze, jak Elinor mogla poprowadzic swoje zachowanie - nawet gdyby pokazala Edwardowi, ze go kocha to przeciez nie byloby latwego rozwiazania. Gdyby rzucil ta F.(nie pamietam imienia) to narazilby sie na ostracyzm spoleczny i sam mialby problemy z wlasnym sumieniem, aprzeciez to wcale nie wrozyloby dobrze zwiazkowi Elinor i Edwarda. Moze ona sie tego domyslala i dlatego nic specjalnego nie robila. A wsumie robila wszystko, zeby jemu bylo jak najlepiej, a nie koniecznie jej.
I wg mnie przyklad Marianny tez mogl negatywnie wplynac na zachowanie Elinor- jakbym miala pod nosem przyklad tak podkladajacej sie osoby, ktora potem strasznie cierpi to nie wiem, czy bym nie probowala robic wszytsko,zeby nie byc tak odbierana.

Tak czytam czytam i mam wra?enie, ?e teraz to Eleonora potrzebuje obrony
Szczerze mówi?c, ja si? jej wogóle nie dziwi?, ?e swoje uczucia ukrywa?a nawet przed najbli?sz? rodzin?. Zarówno usposobienie jak i styl bycia matki i Marianny by? taki, ?e wszelki objaw cierpienia ze strony Eleonory, to one odbiera?yby podwójnie. Efekt by?by taki, ?e zawód Eleonory by?by zawodem jej najbli?szych. Poza tym i matka i Mariann (oczywi?cie nie w z?ej wierze, ale dlatego, ?e ich zdaniem tak by nale?a?o) przez ca?y czas powtarza?yby jaka to ona biedna, nieszcz??liwa, jak je wspó?czuj? i ?e Edward powinien to czy tamto. Efekt by?by taki, ?e nie?wiadomie sprawia?yby jej wi?cej bólu, same przy tym równie? cierpi?c z jej powodu. Eleonora nie lubi?a by? w centrum zainteresowania, wola?a by? na uboczu. Ods?aniaj?c uczucia natychmiast sta?aby si? g?ówn? postaci?, na jak? zwraca si? uwag?, o której si? mówi. Jest jeszcze jedna rzecz. Cho? jej najbli?si tak twierdzili, a i ona sama podejrzewa?a, to Edward nigdy nie da? jej do zrozumienia, nie powiedzia? jej, ?e j? kocha. By? bliskim przyjacielem, ale nigdy nie próbowa? jej uwodzi?, jak to robi? Willoughby wobec Marianny. Sp?dza? z ni? du?o czasu, ale nie zachowywa? si? jak wielbiciel. Okazywa? jej uczucie, ale nie uczucie m??czyzny do kobiety,a raczej brata do siostry czy przyjaciela do bliskiej przyjació?ki. Tak wi?c Eleonora mog?a w?tpi? w jego uczucie. Tym bardziej gdy dowiedzia?a si? o jego zar?czynach musia?a milcze?. Ona nie mia?a powodu by co? od niego oczekiwa?, wi?c nic nie dawa?o jej praw, ?eby mówi? o swojej mi?o?ci do niego. Nie mog?a za?o?y?, ?e on nie kocha swojej narzeczonej. Przeciwnie s?dz?, ?e ?ywi?a podejrzenie, ?e narzeczona nie jest mu do ko?ca oboj?tna. Mog?a podejrzewa?, ?e ?a?uje o?wiadczyn, ale nie mog?a stwierdzi? z pewno?ci?, ?e gdyby j?-Eleonor? zna? wcze?niej, to nie zar?czy? by si? z Lucy. Ona by?a ca?y czas w niepewno?ci. Nie chcia?a stawia? w trudnej sytuacji ani jego, ani swoich bliskich, ani siebie, mówi?c o uczuciach, które nie musia?y by? odwzajemnione, mimo podejrze? i zapewnie? innych osób.

Tamara, twoja wypowied? zaczyna sie bardzo ostro i z pierwszym zdaniem sie nie zgadzam "Marianna by?a egzaltowan? smarkul? rozpuszczon? przez matk? i dlatego si? zachowywa?a jak si? zachowywa?a" - tak ostro oskar?asz Marianne, a ju? w drugim piszesz, ?e to narmalne w jej wieku itd. - i z tym ca?kowicie sie zgadzam, jak rówiez z tym, ze teraz nastolatki te? sie tak zachowuj? i poza w?asnie ubraniem w zachowaniu nic tak naprawde nie wyró?nia Marianny - i to moim zdaniem jest przyk?ad fenomenu w powie?ciach JA, ze odnajdujemy w nich charaktery ludzi z którymi teraz sie równiez stykamy. Co do Eleonory, to jest ju? starsza i dziwne by by?o gdyby ona sie obnosi?a ze swoimi uczuciami, tak jak m?odsza siastra. Pozatym tak jak i wspó?cze?nie m?ode kobiety maja ró?ne charaktery a co sie z tym wi?ze ró?ne zachowania. Jak pisze Dione, ona mia?a wszelkie podstawy aby powatpiewac w uczucie Edwarda, czego nie mo?na by?o powiedziec o Mariannie, której Willougby okazywa? uczucie nawet przy ca?ej reszcze towarzystwa i tak naprawde ka?dy spodziewa? sie o?wiadczyn z jego strony. Nie zgadzam sie natomiast z tym, ze obie siostry sie uzupe?niaj?. Po prostu obie maj? inne charaktery i moim zdaniem wcale nie jest przerysowany ?aden charakter, a po??czenie obu w jeden stworzy?o by osobe z bajki, a my?le, ?e nie tego szukamy w ksi??kach JA. Pozatym bardzo mi szkoda Marianny, wydaje mi sie, ?e nigdy nie pokocha?a Pó?kownika Brendona i tak naprawde wybra?a go zeby nie byc sama, albo wiedzia?a, ze nie pokocha ju? nigdy nikogo tak jak Willougby'ego.

Aine a czego mo?emy oczekiwa? od m?odej niedojrza?ej dziewczyny? przecie? mia?a wszelkie powody ?eby wierzy?, ze mu sie podoba. Nie mo?emy przecie? oczekiwa? od tak m?odej dziewczyny doros?ego postrzegania ?wiata. Pozatym mia?a dusze bardzo romantyczn?, tak naprawde to by?o jej przekle?stwo. Gdyby tak naprawde Willougby nie mia? romansu i gdyby Ciotka jego sie o tym nie dowiedzia?a to o?wiadczy?by sie Mariannie. A tak ta biedna dziewczyna prze?y?a wielkie rozczarowanie.

usprawiedliwia jej zachowanie ca?a ta sytuacja i jej m?ody wiek.