Ogród Jane Austen

W zasadzie nie trzeba było oczekiwać wiele od tego filmu, bu poczuć zawód. Ja wiedziałam, że film ten będzie przesłodzony i trochę przekłamany, ale spodziewałam się raczej kilku bali, na których Jane i Tom by tańczyli, kilku spotkań czy schadzek, wyznania miłości, a w końcu Tom by wyjechał, Jane by popłakała kilka dni, pojechała nad morze z Cassandrą (tego się spodziewałam, bo widziałam zdjęcia ) i w końcu otrząsnęła i zdecydowała - będę pisarką! Bez happy-endu, to wiadomo, ale zakończenie raczej optymistyczne, które budziłoby nie uczucia "Czemu nie mogli być razem? Ona taka biedna była", ale "Nie byli razem, ale dzięki temu pisała!". Też patos, też romantyzm, też miałabym się czego czepiać , ale nie byłoby to aż tak przekłamane (ciągle chyba najbardziej przeraża mnie próba ucieczki...). Z normalniejszym scenariuszem nawet może pyskatą Jane i zarozumiałego Lefroy'a bym zniosła.

Ostatnio edytowany przez Akaterine (2007-09-05 16:40:17)

WIecie co....pal licho ze zgodnością, z historią i tak dalej... jak dla mnie ten film po prostu nie ma tego czegoś co sprawia ze chce się go jeszcze raz oglądać..nie jest filmem w którym każdy charakter ma coś ciekawego... żałuję że jest po prostu historią do obejrzenia...
Tak na gorąco (dobrze że nie poszłam na przedpremierę...atmosfera oczekiwania mi opadła) - muzyka i zdjęcia na 5, aktorzy na 3,5, za to scenariusz i pomysły ala ucieczka Jane... zupełnie na nie Nie mogłam się zupełnie skupić na oglądaniu znając na wyrywki 'Dumę i uprzedzenie' oraz 'Rozważną i romantyczną' - mam wrażenie że każda postać i każda scena jest żywcem przetworzoną sceną z którejś z książek, a więc ma na siłę pokazać jak to życie Jane w każdym calu inspirowało jej twórczość... irytujące.
Film mi się podoba, ale jednak bardzo daleko mu do kategorii "ulubione"

A czy dotarło do was, kiedy się w sobie zakochali? Bo do momentu balu przekomarzali się tylko, a później nagle bach! wielka miłość. Wszystko przez taniec i cudowne pojawienie się Toma w nim?

Gdzieś czytałam sugestię, że za piękny uśmiech McAvoy'a po walce bokserskiej .

A tak w ogóle czy oni mogli tak się tłuc bez koszul na widoku? Dajcie spokój...

dlatego Darcy ma szpadę :p zresztą w zwalczaniu to się tylko mocny w gębie okazał...
mnie bardziej chodziło o tłuczenie bez koszuli... nie znam się na realiach historycznych, zawsze byłam z historią na bakier ;(

Ostatnio edytowany przez Rosenblaetter (2007-09-18 00:07:35)

Aine, a co to było? Pytam z ciekawości, bo o ilę rozróżniam szpadę od szabli i od miecza, to już rozróżnienie szpady i rapieru, czy floretu (czyżby o niego chodziło, jako o broń ćwiczebną?), przekracza moje zdolności... Cóż, moje zainteresowania bronią białą kończą się gdzieś koło roku 1500

Wybieram sie na ten film i wybieram... od samego poczatku podświadomie czuję, że to bedzie za ckliwe....
i teraz po Waszych opiniach chyba sobie daruję i zostawie tę "przyjemność" na jakiś zimowy wiecz,ór z dvd

Hmm, a tam byly jakies odniesienia do ksiazek??? oki, byly, ale pewnie tradycyjnie nie doslyszalam ich, tak sie zzymalam zachowaniem Jane. Moze jakis przyklad podacie???

A ja widziałam coś co chwilę, niekoniecznie cytaty żywcem wycięte...musiałabym iść drugi raz żeby wypisać Wam litanię a tego nie zrobię

Maenka ktoś mądry powiedział, że historia jest jak dziwka - sprzeda się każdemu, kto tego chce i da więcej. I cos w tym jest. Fakty można naciągać - czasami z tych samych faktów można udowodnić dwa zupełnie przeciwstawne teorie (jak ze słynnym zjazdem gnieznienskim ) I artykuł i całą te historyjkę co najwyżej uznaję za teorie - ot hipotezę. Można sobie gdybać na podstawie tych kilku zdań, można urobic całkiem inną teorie, ale póki opieramy sie li i jedynie na hipotezach nie możemy mówić o historii w jej typowym znaczeniu.
Ja również jestem zachwycona filmem, ale nigdy nie przyszło mi do głowy odbierać go jako historii pewnej znajomości, tym bardziej biografii. Co najwyżej jest to film na motywach biograficznych. I póki operujemy postaciami, niczym bohaterami fikcyjnymi - wszystko jest ok. Gdy przychodzimy do snucia teorii na temat życia JA, odwoływań do jej twórczości, co było ich inspiracją, a co nie - sory winetu
To tak jakby na podstawie Piratów z karaibów uczyc się historii korsarstwa. Albo Królestwa niebieskiego - historii krucjat. Że o Kodzie Leonarda da Vinci nie wspomne

Droga AineNiRigani alez jestem duza dziewczynka i to wszystko wiem. Pialam tylko ze film mi sie podobal i byl bardzo w duchu JA (moim zdaniem). Ja nigdy nie wyobrażalam sobie jej jako zgorzknialej starej panny a raczej jako wyszczekaną Elizabeth Bennet. Z jej listów też wyziera postac osóbki z temperamentem.
Sama piszesz że "historia jest jak dziwka - sprzeda się każdemu, kto tego chce i da więcej" dlaczego wiec nie przyjac że byla to jedna z mozliwosci i dobrze sie bawić zamiastkipiec z oburzenia jaki okropny film zrobili i jaka tam JA i jej historia jest nieprawdopodobna