Ogród Jane Austen

Hmmm... ju? na ten temat pisa?y?my Aga, moim skromnym zdaniem Edmund by? fajtu?ap?, kto wie, czy nie gejem :?: :?: Natomiast Fanny odrzuci?a Crawforda z obawy przed chorobami wenerycznymi hihihi

Macie Racj?!! Fanny jest nijaka, absolutnie lojalna wobec Edmunda. A on tylko takiej ?ony pragn??, rozumiem go, ale zarazem nie tolerowa? odmiennych pogl?dów. Ale jako m??czyzna nie by? oboj?tny wobec
urody Mary Crawford, jej przebojowo?ci, obycia w towarzystwie i tak dalej.Mary robi?a co mog?a, aby podoba? si? Edmundowi: gra?a na harfie,
urz?dza?a przyj?cia, a nawet - co wa?ne!- nieco podszkoli?a Fanny co do strojów, manier w salonie, dyskusji o wszystkim. I co zyska?a? Rosn?c? niech?? i zwyk?? zazdro?? Fanny, która od dawna zakochana w Edmundzie, nie mog?a po prostu ?cierpie? Mary, a w konsekwencji i jej brata. Gorszy?y j? wszystkie wypowiedzi Mary, zw?aszcza o duchownych,
jej swobodne maniery, i gorliwie przytakiwa?a Edmundowi we wszystkim.
Nawet Mary to zauwa?y?a i g?o?no to im powiedzia?a. Jednym s?owem, obie kobiety, tak ró?ni?ce sie mi?dzy sob?, ale urodziwe i inteligentne na swój sposób, ostro rywalizowa?y o Edmunda! Jedna pokor? i pos?usze?stwem, a druga ?mia?ym usposobieniem i wi?kszymi mo?liwo?ciami, aby utorowa? Edmundowi drog? do kariery, co nie by?oby bez znaczenia/awans Williama, brata Fanny!/. Edmund jednak wybra?
skromn? dol? pastora, a Mary rozczarowana tym, nie mia?a ochoty tkwi?
gdzie? na pustkowiu. To, moim zdaniem, naprawd? zadecydowa?o o ich rozstaniu, a skandal z ich rodze?stwem tylko to przy?pieszy?.

Wed?ug biografii JA, ówczesna 'porz?dna', dobrze wychowana panna, ledwie co wykszta?cona w lichych szkó?kach, a g?ównie w domu przez rodziców, niewiele potrafi?a, jedynie prowadzi? gospodarstwo, robi? robótki i prowadzi? stosowne rozmowy. Nie powinna by? zbyt ?mia?a, bo to po prostu ?le widziano. Dlatego ?mia?e wypowiedzi Mary Crawford budzi?y takie zgorszenie, m.in. u Fanny i Edmunda. Ten z kolei nie tolerowa? w ogóle "wyemancypowanych" kobiet, jak Mary C.i jej londy?skie przyjació?ki, które prowadzi?y swoje salony, samodzielnie
decyduj?c o wielu sprawach. Cho? w powie?ci JA s? one raczej ukazane jako postaci negatywne, fakt jest faktem, ?e nadmierna samodzielno?? ówczesnych dam by?a mocno ograniczona. A Fanny nigdy tej granicy nie przekroczy?a, nawet gdy Edmund jawnie si? zaleca? do Mary. Inna by zrobi?a scen?, ale nie Fanny, ta zdusi?a w sobie ?al i tylko dzi?ki pomy?lnemu rozwojowi akcji odzyska?a Edmunda. Ale sama w ma?ym stopniu to uczyni?a!

Ja tak?e bardzo lubi? Fanny w?a?nie za t? kontrastowo?? i nijako??, jak to nazywacie. Jak wida?, nie wszystkie kobiety tamtych czasów by?y takimi szcz??liwymi trzpiotkami jak Lizzy, Jane czy reszta panien, które mia?y o sobie jako takie mniemanie. Fanny natomiast by?a w?a?ciwie sama, zbyt wdzi?czna i zach?y?ni?ta "wielkim dobrodziejstwem" rodziny, by móc mie? o sobie wy?sze mniemanie i próbowa? dowodzi? w?asnego zdania. Wzbudzi?a we mnie wiele wspó?czucia i sympatii.

T?umaczka okre?li?a t? walk? Fanny, niemal?e heroiczn?...

A dla mnie by?a zbyt nie?mia?a i boja?liwa. Lizzy o wiele bardziej przypad?a mi do gustu.

Mo?na by chyba j? porówna? do Eleonory. Obie by?y spokojne, zrównowa?one, nie dawa?y si? ponie?? emocjom. Przez to by?y troch? md?e, ale ja ka?d? bohaterk? JA darz? sympati?.

W biografii JA Helen Lefroy jest taki passus o "Mansfield Park":

"MP pod wieloma wzgledami jest najbardziej interesujaca i najbardziej zlozona ze wszystkich powiesci JA. Bohaterke nazywano tchórzem, ko?tunk? lub dzielnym or?downikiem zasad moralnych. Jest w niej po cz?sci to wszystko i o wiele wiecej..[..]...Jak zwykle JA zrecznie doprowadza na koncu utworu do zareczyn Fanny (choc nie kazdy zgodzilby sie, ze stanowi ona odpowiednia partie dla Edmunda".

ZGADZAM SIE A? SI? DZIWI?,?E FANNY GO PRZYJE?A CHOCIA? TO NORMALNE KOCHA?A GO, ALE JA NA JEJ MIEJSCU ZASTANOWI?ABYM SI?.

Kiedy? Fanny mnie irytowa?a, a teraz j? szanuj? i chyba nawet lubi?. Mansfield Park stawiam wy?ej ni? Emm?. Ta powie?c ma swój w?asny rytm, sprawia, ?e ca?kowicie zag??biam si? w ?wiat opisany przez Austen. Nie mog? si? jednak oprze? my?li, ?e powie?? ta powie?? zyska?aby na dramatyzmie, gdyby autorka pozwoli?a Fanny wyj?? za Henry'ego. I gdyby Henry móg? si? zmieni?. Edmund jest dla mnie postaci? okropn?! Szkoda, ?e nie o?eni? si? z Mary - zas?ugiwali na siebie. On udawa?by ?wi?tego, ona dr?czy?aby go z byle powodu ;-)

Kiedy? Fanny mnie irytowa?a, a teraz j? szanuj? i chyba nawet lubi?.

Fanny rzeczywi?cie mo?e irytowa? - jest taka cicha i uleg?a, zawsze trzyma si? w cieniu i nigdy si? nie skar?y. Trzeba jednak podziwia? i szanowa? jej sta?o?? i wierno?? w?asnym przekonaniom - odrzuci?a nieprawdopodobnie ?wietn? parti?, bo nie szanowa?a Henry'ego.
To by?a bardzo odwa?na decyzja - zw?aszcza, je?li we?miemy pod uwag?, jak wiele musia?o j? kosztowa? przeciwstawienie si? woli wuja, którego szanowa?a i od którego by?a ca?kowicie zale?na. Potulnie godzi?a si? ze swoim losem ubogiej krewnej, nigdy si? nie skar?y??, gdy ciotka Norris ni? pomiata?a. Kiedy jednak kazano jej zrobi? co? sprzecznego z jej zasadami - bez namys?u powiedzia?a NIE.

Faktycznie, to zako?czenie dla mnie te? jest raczej ma?o udane, a zwrot w uczuciach Edmunda ma?o przekonuj?cy.
Co do Fanny i Henry'ego - jaki? czas temu by?a na ten temat dyskusja - o ile pami?tam, to stan??o na tym, ?e Henry szybko znudzi?by si? swoj? idealn? ?on? i zacz?? szuka? wra?e? poza domem. Zreszt? nie bardzo sobie wyobra?am Fanny na londy?skich salonach, albo Henry'ego p?dz?cego ?ywot szacownego wiejskiego d?entelnmena.