Ogród Jane Austen

Chyba trochę się zgodzę. Perswazje czytało mi się najlepiej, co do filmu to... ktoś powinien jeszcze raz spróbować to nakręcić ))
"Emma" to zabawna historyjka ale ekranizacje nie bardzo mi przypadły do gustu i rzeczywiście można je określić mianem ciepłe kluchy.
Za to "Duma..." powaliła mnie na kolana

Nie do końca zgadzam się z opinią, że ekranizacja "Perswazji" nie jest najlepsza. Mam na myśli tę z 1995 roku. Odtwórcy głównych ról dobrani znakomicie. Amanda Root w roli Anny - idealna. Klimat ówczesnej Anglii zachowany. Po każdym obejrzeniu filmu tylko utwierdzam się w tym przekonaniu.

Z kontynuacjami pisanymi przez inne autorki zawsze jest ten sam problem - to już nie ta klasa, nie ta jakość. Przeważnie brak polotu

Kontynuacje pisane przez fanów zawsze warto przeczytać, chocby po to, żeby się pośmiać Fajne sequele można znaleźć na www.pemberley.com - większość z nich przypomina scenariusze telenoweli brazylijskich

No a niestety ja ciągle nie umiem się przekonać do tej ekranizacji Perswazji. Nie wiem, czy gdybym je obejrzała to sięgnęłabym po książkę, cieszę się jednak, że było na odwrót.

Ja jeszcze nie wiziałam Perswazji. Ale książkę lubię, jest chyba najbardziej osobista.

Jeśli chodzi o ekranizacje, to najbardziej rozczarowała mnie Mansfield Park. Wydaje mi się, że reżyserka wyczytała z tej powieści zbyt wiele między wierszami. A może to ja nie zrozumiałam? W każdym razie moim zdaniem w tej ekranizacji po prostu nie ma Jane Austen.

A co do powieści, to jednak najmniej podoba mi się Opactwo Northanger. Barkuje w niej tego co jest najmocniejszą stroną Jane Austen - pogłębienia charakterów. Tu wiele z ich jest nakreślonych pobieżnie, mało wiarygodnych, główna bohatreka jest głupiutka gąską, jak zawsze najlepiej wypadają postacie negatywne i groteskowe w swojej głupocie.

A jeszcze a propos ekranizacji, zawsze udeerza mnie roznica pomiedzy hollywodzką ekranizacja Emmy a angielską Dumy. To tak jakby te historie rozgrywały się w zupełnie innych czasach i realiach. Nie macie takiego wrażenia?

Ekranizacja "Mansfield Park" była beznadziejna i nie zdzierżyłam jej całej, a rzadko mi zdarza nie obejrzeć filmu do końca. Dopiero za drugim razem przebrnęłam przez niego i uważam, że to co zrobiła Rozema z tej powieści, to było barbarzyństwo.

Zgadzam się co do ekranizacji Mansfield Park, miałam to nieszczęście że najpierw trafiłam na film, który prawdę mówiąc nieco mnie zniechęcił, zupełnie inny styl niż JA. Na szczęście jednak sięgnełam po książke i nie rozczarowałam sie. Moją ulubioną powieścią jest P&P, która ma równiez najlepszą ekranizację. Następnie są "Perswazje" (filmu nie oglądałam ale zwiastun jakoś szczególnie mnie nie przyciąga) i "Rozważna i romantyczna"

tak się zastanawiam co by powiedziała JA , gbyby zobaczyła "Mansfield Park" . Moim zdaniem takie sceny łóżkowe były nie na miejscu, Austen w końcu omijała takie tematy i raczej nie powinno się ich pokazywać w ekranizacjach jej powieści, bo wtedy tracą one cały urok.

Hehe, jednak wszystkie jestesmy pokrewne dusze, pisałam o Clueless w innym watku ;-)

A ja niedwno znowu przeczytałam "Rozważną i romantyczną", oczywiście równolegle oglądając film. I po pierwsze: jednak jest to dość swobodna adaptacja, miejscami daleko odbiega od oryginału; po drugie: w książce Marianna nie jest postacią do końca pozytywną. Czytałam tak troche pod kątem rozważań naukowych (zajmuję się romantyzmem) i doszłam do wniosku, że Jane Austen tej postaci nie lubi. W końcu zgotowała jej los dość okrutny: kazała wyjść za mąz bez miłości.

"Pisane jej było zabicie w sobie uczucia miłości zrodzonej w późnym wieku lat siedemnastu tylko po to, by oddać swą rękę innemu, dla którego miała jedynie wielki szacunek i głęboką przyjaźń..."

Tak oto skończyła Marianna, bardziej egzaltowana niż romantyczna (zgodnie z duchem epoki ;-) )

Czy ja wiem, postaw się w sytuacji Eleonory: tyle miesięcy niepewnoiści, a kiedy wreszcie pogodziła się z najgorszym taka wiadomość. W końcu emocje doszły do głosu, a wzruszenie wzięło górę nad rozsądkiem. Jeśli się długo coś w ssobie tłumi, to gdy w końcu wybucha, to ze zdwojoną siłą ;-)
Ja uwielbiam Emmę Thompson, ale do tej roli była stanowczo za stara. Ale i tak świetnie się spisała.

Co do Rozważnej i Romantycznej, to ubawiła mnie scena tuż przy końcu filmu, kiedy to Eleonora dowiaduje się że Edward jest w dalszym ciągu kawalerem mam wiele sympatii do tej aktorki, ale chyba przesadziła

hahaha to samo pomyślałam
bo chyba w tamtych czasach takie zachowanie nie uchodziło w żadnej sytuacji, w żadnych okolicznościach. scena byłaby wzruszająca, gdyby nie była tak strasznie przerysowana. Ale chodziło chyba o to, że by pokazać, że Elinor także ma uczucia... ale trochę aż za bardzo to pokazali :mrgreen: