Ogród Jane Austen

Tak si? sk?ada, ?e akurat omawia?ay?my to niedawno w Salonie Prawdziwych Dam. Oto nasze wnioski:

Za tym, ?e jednak byli szcz??liwi, przemawiaj? nast?puj?ce tezy:
1. Wstrz?s spowodowany histori? z Willougby'm móg? zmieni? charakter Marianny tak, i? zapragn??a odmiany, stabilizacji, spokojnego ?ycia, jakie da? jej Brandon.
2. Pu?kownik by? dla niej dobry, kocha? j? i rozpieszcza? (a mia? na to ?rodki, w ko?cu biedny nie by?) wi?c z czasem móg? wzbudzi? w niej szacunek i mi?o??.
3. U Austen nie ma z?ych zako?cze? i musimy jej zaufa?.

Przeciwko ma??e?skiej sielance przemawia tylko jedna rzecz - mimo wszystko jako? trudno w ni? uwierzy?. :twisted:

Tak... w?a?nie dlatego ja te? nie mog? w to ich szcz??cie uwierzy? :twisted: I b?d?c na miejscu Marianny pewnie nie czu?abym si?, ?e tak powiem, spe?niona. My?l?, ?e t?sknota za Willougby'm pozosta?aby mi ju? na zawsze... Zw?aszcza ?e osobi?cie za Brandonem nie przepadam - ksi??kowy pu?kownik to taki nudziarz... (oczywi?cie nie mówi? tu o wspania?ym Alanie Rickmanie w tej roli - przy TAKIM Brandonie nie mo?na by? nieszcz??liwym :twisted: )

To ?e jest starszy to by mi akurat tak bardzo nie przeszkadza?o Ale jak dla mnie to on jest taki troszk?... no nie wiem... nie ma w nim ?ycia. Móg?by w niesko?czono?? czeka? na Mariann? nie robi?c zupe?nie NIC, ?eby j? zdoby?. S?owem... za ma?o ikry! :mrgreen:

No to swoje opinie ju? znamy Mi?o by by?o pozna? tak?e zdanie innych forumowiczek/-ów... Czy nikt nie ma ?adnych w?tpliwo?ci co do zako?czenia "Rozwa?nej i romantycznej"?

My?l?, ?e ich ?ycie intymne by?o wyj?tkowo udane, wi?c jak mogliby by? nieszcz??liwi?

Hehe... A na jakiej podstawie ta opinia, ?e tak spytam? Bo jak zaznaczy?am wcze?niej, nie mieszamy do tego Alana Rickmana (cho? to by wiele wyja?nia?o :twisted: )

Ciekawa teoria. Je?li uczuciowo?? daje takie efekty, to chyba postaram si? w przysz?o?ci uchodzi? za baaardzo uczuciow? :twisted:

No tak ale teraz to teraz m9imo ?e Brandonek by? szczegolny w?tpie ?eby a? tak zabiega? o Marianne. Cho? kto wie

Perwnie jestem naiwna, ale ?wi?cie wierz? w opini? JA. Na ko?cu stwierdzi?a, ?e Marianna cho? wychodzi?a za m?? jedynie maj?c dla Brandona szacunek, to szybko go pokocha?a. Bo we wszystko co robi?a wk?ada?a ca?e serce.
Jest jeszcze inny aspekt sprawy. :oops: My?l?, ?e ich ?ycie intymne by?o wyj?tkowo udane, wi?c jak mogliby by? nieszcz??liwi?

Dione, ja te? w to ?wi?cie wierz?, a jak jestem naiwna, to trudno W ka?dym razie Brandon by? mo?e i jest nudziarzem (mówi? teraz o ksi??kowym, a nie o Alanie, cho? to cholernie trudne:( ), ale poza tym to te? facet z "przesz?osci?"-by? kiedy? szale?czo zakochany i nawet chcia? ze sw? wybrank? uciekac do Szkocji, zatem sta? go na "porywy" I jeszcze poza tym pojedynkowa? si? z Willoughbym, czyli nie jest tchórzem i to w sumie te? by?o dzia?anie do?? spontaniczne-przecie? nawet Eleonor s?uchaj?c opowie?ci Brandona my?li sobie w duchu, ?e ten pojedynek to nie by?o jedyne wyj?cie z sytuacji. My?l? sobie te?, ?e Marianne dosta?a troch? po nosie i mog?a si? rzeczywi?cie zmieni?, wyciszy? itd., ale równie? wydaje mi si?,?e dojrza?a. Wszystkie wiemy, ?e mi?o?? w wieku 17 lat nieco inaczej wygl?da ni? pó?niej...Ona my?la?a tylko o jednym aspekcie mi?o?ci-o wielkiej nami?tno?ci i porywach serca, a przecie? na tym nie ko?czy si? mi?o?? i mo?e, jak ju? by?a te kilka lat starsza, to to zrozumia?a. Ja przynajmniej w to wierz?. No i w to udane ?ycie intymne tak?e :oops:

On nie by? a? tyle starszy. Owszem dla siedemnastolatki facet trzydziestopi?cioletni, to prawie staruszek, ale dla kobiety czterdziestoletniej facet powy?ej pi??dziesi?tki to ?adna ró?nica wieku. Je?li dobrze licz? Marianna by?a m?odsza o siedemna?cie lat. Z biegiem czasu ró?nice si? zacieraj?. Wystarczy zajrze? do ka?dego zak?adu pracy, gdzie ludzie tu? po studiach przyja?ni? si? ze wspó?pracownikami w wieku w?asnych rodziców. Skoro taka przyja?? jest mo?liwa, to czemu nie ma??e?stwo? Moja szefowa ma m??a starszego o oko?o 20 lat i jest z nim bardzo szcz??liwa.

Normalnie tak mnie ta dyskusja wci?gn??a, ?e wróci?am do ksi??ki Oto kilka uwag po dok?adniejszej pod tym k?tem lekturze:

W dalszym ci?gu mam wiele do zarzucenia samemu Brandonowi. Kocha Mariann?, ale nie podejmuje ?adnych dzia?a?, aby t? mi?o?? (czy cho?by sympati?) jej okaza?. Mo?na t?umaczy? go uzasadnionym l?kiem przed odrzuceniem; móg? tak?e ba? si? ?mieszno?ci, na jak? ujawnienie tego uczucia mog?o go narazi?. Dlaczego jednak w takim razie tak otwarcie rozmawia o swoim afekcie z pani? Dashwood i Eleonor?? Czy?by liczy?, ?e otoczenie wywrze na M. jaki? nacisk i przekona j? do ma??e?stwa "odwalaj?c ca?? robot?" za niego?

Pani Dashwood jest przekonana o tym, i? jej córka b?dzie szcz??liwa z pu?kownikiem, ale ju? sama Eleonora ma troch? w?tpliwo?ci - uwa?a, ?e ta opinia nie jest oparta na ?adnych racjonalnych przes?ankach, jak zgodno?? wieku, charakteru, etc. (rozmowa po przyje?dzie matki do chorej M.). Ca?e otoczenie tak?e wró?y im szcz??cie, bo... "ona jest pi?kna, a on bogaty".

Ostatecznie Marianna zwi?zuje si? z pu?kownikiem po uko?czeniu dziewi?tnastu lat - a zatem od historii z Willoughby'm min??y dwa lata. Czas móg? zmieni? jej charakter w znacznym stopniu, zw?aszcza, ?e ona sama dostrzega?a swoje b??dy i powzi??a postanowienie pracy nad sob? - czyli po prostu doros?a. Pocz?tkowo okazywa?a Brandonowi wdzi?czno?? i szcunek, które potem przerodzi?y si? w sympati? i mi?o?? (gdy? jak pisze Austen, M. wk?ada?a w ka?de dzia?anie ca?e swoje serce). Z drugiej strony mi?o?? do niej mog?a tak?e zmieni? je?li nie charakter, to usposobienie pu?kownika, tzn. wróci? mu drug?, romantyczn? m?odo??.

Wbrew poprzednim stwierdzeniom dochodz? do wniosku, ?e jednak mogli by? i byli szcz??liwi. I chyba znalaz?am przyczyn?, dla której tak trudno nam w to uwierzy?: zauwa?y?y?cie, ?e w ksi??ce brak bezpo?rednich dialogów pomi?dzy Mariann? i Brandonem? Rozmawiaj? z innymi o sobie, ale prawie nigdy nie mówi? nic do siebie - a je?li ju? to Austen kwituje to s?owami: "M. wyrazi?a mu sw? wdzi?czno??", "podczas pobytu pu?kownika w Barton cz??ciej rozmawiali" itd. Wydaje nam si?, ?e ona go nie kocha?a, bo Austen nie opisuje rozwoju tej mi?o?ci - a mia?o to miejsce w?a?nie podczas tych dwóch lat, które autorka zamyka z jednym - ostatnim rozdziale.

Uff... ale rozprawka mi z tego wysz?a :oops: Jak dacie rad? przeczyta?, to powiedzcie co o tym s?dzicie

Ja te? si? zgadzam w zupe?no?ci! Zw?aszcza z tym dorastaniem Marianne:) Mnie te? si? wydaje, ?e mog?a pokocha? pu?kownika, a JA rzeczywi?cie nie opisuje, jak dojrzewa?o to uczucie, i ja te? zauwa?y?am ten brak rozmów mi?dzy nimi...Dlatego równie? wydaje mi si?, ?e oni w ko?cu byli szcz??liwi. O?miel? si? wspomnie? o jeszcze innym podej?ciu do powie?ci. My tu piszemy o charakterach i prze?ywamy losy bohaterów. Ale je?li by si? pokusi? o analiz? utworu nie tylko pod wzgl?dem charakterystyki, to Marianne ma tu te? inne, mówi?c brzydko, "zastosowanie". Otó? JA nie ceni?a ówczesnych nowinek literackich zwanych z dzisiejszego punktu widzenia "romantyzmem", nie lubi?a za bardzo Byrona i poetów romantycznych. I stworzy?a romantyczn? bohaterk? po to, by poprzez ni? ukaza? swój negatywny stosunek do tego kierunku, irracjonalno?? jego przes?anek i pokaza?, jak ?atwo mog? si? one rozsypa? pod wp?ywem ró?nych czynników. Dlatego sprowadza j? do poziomu i "ka?e" wyj?? za m?? bez uprzednich wielkich porywów serca mi?dzy narzeczonymi. Jednocze?nie JA demaskowa?a "mi?o?? na tle kasy" i gardzi?a ma??e?stwem przypominaj?cym handel wymienny, zatem najcz??ciej jej bohaterki pobieraj? si? z mi?o?ci. Zauwa?my jednak, ?e w ka?dym innym przypadku to zakochanie wygl?da inaczej ni? u Marianne, jest spokojniejsze. I tu jest pewien paradoks-co jest lepsze rozwa?no?? czy romantyczno??? JA odpowiada, ?e ?adna skrajno?? nie jest dobra. Konieczna jest i rozwaga i romantyzm. Dlatego te? "rozwa?na" wychodzi za m?? z mi?o?ci.

A zauwa?acie jak co? to ?a?ujemy Brandona uwa?amy ze on powinien otrzymac nagrod? bo si? kiedy? kocxha? i kocha bez wzajemno?ci a MArianna?
Ona tez si? zakocha?a i pyk go?? j? wystawi? a nie zauwa?y?am ?eby nad ni? kto? si? litowa??
Gdzie babska solidarno?c?

Wk?ada?a serce powiadacie wy i Austen. Ja jednak histori? Marianny traktuj? analogicznie jak sytuacj? Ellen w Przemine?o z wiatrem.Ellen te? si? zakocha?a Filip zostal zabity i ona wysz?a za Geralda i niby wszystko by?o ok ale jednak nie by?o. M?? by? szcz??liwy ale Ellen nigdy nie otrzasn??asie po nieudanej mi?o?ci a ona nie by?a taka trzpiotk? jak Marianna