Ogród Jane Austen

Zobaczcie co znalazłem przez przypadek w necie...

http://www.e-decor.pl/product_info.php? … cts_id=161

rewelacja..choć cena trochę spora

Anna i król świetny film bardzo mi się podobał a sieęgnę chyba po ta panią niekochająca małżonka

To moĹźe teraz ja
Jane Austen poza konkurencją, wiadomo
"Dziwne losy Jane Eyre" to jedna z moich ulubionych książek, jestem pod ogromnym wrażeniem za każdym razem, gdy ją czytam, a było tych razów już parę
"Wichrowe Wzgórza" i "Pani Bovary" to takie książki, które pozostawiają niezatarty ślad w pamięci. Podobno Flaubert obsesyjnie cyzelował każde zdanie, nad jednym spędzał godziny, to się czuje, bo książka nie jest łatwa, ale zdecydowanie imponująca.
"Ania.." sentyment
"Tajemniczy ogród" lubię tak samo z powodu ekranizacji jak samej powieści, duży plus dla autorki za zrozumienie psychiki dziecka i unikanie dydaktyzmu.
"Emancypantki" sorry gregory, nie trawię! Przeczytałam i się zniesmaczyłam. Skoro książka ma tu tylu zwolenników powinnam przytoczyć jakieś argumenty, ale czytałam ją tak dawno, a potem rzuciłam precz, przywołuję więc tylko ogólne wrażenie sprzed paru lat. Nie lubię bohaterek-idiotek, tą Madzią zachwycali się dawni krytycy, zdaje się, że nazwano ją "geniuszem uczucia", czy jakoś tak. Przepraszam, ale ona jest po prostu głupia, skąd wiatr zawieje tam pójdzie!
Bohaterka oczywiście nie przesądza sprawy, ale właśnie ona najbardziej utkwiła mi w pamięci.
Może skorzystam z rady megg i zajrzę jeszcze raz do "Lalki" starając się zapomnieć o etykietce lektury, na razie mam na Prusa uczulenie.

Dorzucam swój głos na Henry'ego Jamesa i Edith Wharton
Do sentymentalnej listy ulubionych dorzucam "Hrabiego Monte Christo"

Megg, czy uważasz, że to, iż Wilde był gejem wpływało na jego twórczość i może jakoś odstręczać współczesnych, niechętnie nastawionych do homoseksualizmu, czytelników?

"Emancypantki" sorry gregory, nie trawię! Przeczytałam i się zniesmaczyłam. Skoro książka ma tu tylu zwolenników powinnam przytoczyć jakieś argumenty, ale czytałam ją tak dawno, a potem rzuciłam precz, przywołuję więc tylko ogólne wrażenie sprzed paru lat. Nie lubię bohaterek-idiotek, tą Madzią zachwycali się dawni krytycy, zdaje się, że nazwano ją "geniuszem uczucia", czy jakoś tak.

Megg, czy uważasz, że to, iż Wilde był gejem wpływało na jego twórczość i może jakoś odstręczać współczesnych, niechętnie nastawionych do homoseksualizmu, czytelników?

Po pierwsze:
Caroline, Kochana! Madzia Brzeska jak najbardziej była idiotką, polecam nowe opracowania. I nie chodzi mi o to, że ja się książką zachwycam, bo bez przesady, zachwycać się mogę "Lalką", która pod względęm formy i treści nie ustępuje wcale ani Jamesowi, ani Wharton. "Emancypantki", jak napisałam, to jedna z gorszych prac Prusa, ale powiedzieć o niej "zła powieść" to hm...no mam nadzieję, że autor w grobie się nie przewraca. Ona po prostu nie jest zła, a jak na przebogaty repertuar polskiej powieści XIX-tego wieku zdecydowanie jedna z najlepszych. A bohaterka taka właśnie miała być-Prus nie kreował idiotek bez powodu. Także nie o mój zachwyt chodzi tylko o uznanie, które się słusznie należy. Mnie np. Carlos Fuentes też nudzi i irytuje, ale potrafię docenić jego doskonały sposób prowadzenia narracji...

Po drugie:
Z tym Wildem....mnie chodziło o to, że tutaj zapewne, czyli wśród fanów JA, są zwolenniczki wielkiej miłości na kartach powieściowych, a Wilde o takiej nie pisał, a przynajmniej nie do kobiety. W ogóle to może powinnam zacząć od tego, że kocham Wilde'a miłością ślepą i nieuleczalną A teraz przejdźmy dalej:) Nie wiem, czy jego homoseksualizm może dziś odstręczać ewentualnych przeciwników, nigdy w ten sposób nie myślałam o nim, bo zachwyciłam się już pierwszym przeczytanym u niego zdaniem (dramatu "The woman covered with jewels"-jako pierwsze wpadło mi w ręce) i od tej pory dla mnie był zawsze i będzie genialnym pisarzem, a dopiero potem gejem. Natomiast
co do Twojego pytania, czy miało to wpływ na jego twórczość-strukturaliści powiedzieliby: nie miało, ważne jest tylko słowo, a nie jego kontekst, ale.......cóż, chrzanić ich. Mnie się wydaje, że miało. W jego twórczości są jawne aluzje do homoseksualizmu, fascynacja męskim ciałem i urodą, a także manifestacja niechęci do kobiet (choć na co dzień Wilde je bardzo szanował)--np. "żadna kobieta nie jest geniuszem" (i wiele innych podobnych kwiatuszków;), a najmocniej chyba zaznaczył to w powieści "Teleny", która jest, mówiąc brzydko, romansem "gejowskim" (z pikantnymi szczegółami, a jakże....................................................), ale też przepiękną opowieścią o miłości i związanym z nią cierpieniem. I tam np. pojawia się zniechęcający portret kobiety, obok której mężczyzna budzi się, kiedy ta ma "swoje" dni, i widzi ją (przepraszam za brak autocenzury;) ) owiniętą w zakrwawione podpaski. Cóż.............chyba jednak jego seksulaność nieco wpływu na twórczość miała. Na pewno nie można się zniechęcić komediami salonowymi, gdzie nie ma podtekstów tego typu w ogóle i są one urocze i bardzo błyskotliwe. Ani też, jak sądzę "Portretem Doriana Graya" czy "Zbrodnią Lorda Artura Saville'a"...
Także nie wiem, może coś jest w tym, że współcześni, nietolerancyjni wobec homoseksualizmu, mogą się do Wilde'a zniechęcić...
Rany, ale mi wyszedł post....Caroline, nie wiem, czy Ci odpowiedziałam na Twoje pytanie? heh.............

Chmielewska fajna babka. co do nieszczęsnej Madzi...przezroczysta, nie wiem....ale pod tym kątem nie myślałam, a każdy nowy kąt jest dobry;) W każdym razie, chodziło o to, że Madzia jest tragikomiczna w swej naiwności i "idiotyzmie" i właśnie, ponieważ jak sama zauważyłaś, z której strony wieje, tam biegnie, powieść ma zakończenie otwarte, bo nie wiadomo, co z nią się stanie. Narrator nie odmawia jej powrotu do czynnego życia. Poza tym posłużyła jako kontrast naiwnej dobroci i okrutnej, zimnej rzeczywistości, czyli jest człowiekiem, który w społeczeństwie skazany jest na klęskę. Czyli mówiąc brzydko--brutalna rzeczywistość zjada idiotów takich, jak nasza Madzia. Idealiści giną po prostu. Ten aspekt powieści wpisuje ją w szeroki nurt powieści tendencyjnej spod znaku George Sand, jednocześnie i paradoksalnie, polemizując z nią i ukazując, że dydaktyzm i postacie czarno-białe nijak się mają do życia. A rezonatorem powieściowym jest tu profesor Dębicki. A jeszcze poza tym.....cóż, Prus nasz kochany nie odmawia kobietom prawa do edukacji, uczestnictwa w życiu kulturalnym i politycznym, ale ....robi sobie troszkę przysłowiowe "jaja" z emancypantek i ich postaci kreśli grubą kreską. To tak w skrócie:)
A Wilde'a poczytaj, błagam! warto:) Film też lubię

Lemoncik, ta Twoja, a raczej NASZA obsesja wcale nie jest dziwna! :-) Prawda, dziewczyny? O, pardon, Robert... dziewczyny i chłopaki :-)

Ale trzymając się tematu... więc jeśli chodzi o listę, to tak:

Jane Austen u mnie ma osobną półkę i (...) nawet nie wiem, która jej powieść jest moją ulubioną, bo w każdej lubię COŚ.

U mnie jest podobnie, choć chyba największy sentyment czuję do "Dumy i uprzedzenia" (wiadomo!) oraz "Perswazji"; (to napięcie między Anną i kapitanem! w powietrzu aż iskrzy!)

Siostry Bronte - tu mam tak samo: nie mogę się zdecydować. "Wichrowe Wzgórza"; też śnią mi się po nocach , a zwłaszcza ostatnio, kiedy dzięki "Przyjaciółce"; odświeżyłam sobie film (wersja z Matthew MacFadyenem, tak przy okazji). Chociaż z drugiej strony, "Jane Eyre" jest wstrząsająca (zwłaszcza te fragmenty o jej dzieciństwie). Przez pierwsze dziesięć rozdziałów ciągle płaczę... No i ten pan Rochester...

"Ania z Zielonego Wzgórza" - w dzieciństwie uwielbiałam i ciągle uwielbiam, mam w domu wszystkie osiem części. Najbardziej chyba podoba mi się "Wymarzony dom Ani"... chociaż nie wiem, inne też są świetne. A jeśli chodzi o film, to choć dalsze losy Ani "trochę" pozmieniali, i tak jest wspaniały!

"Tajemniczy ogród" już trochę zapomniałam :oops:, a "Pani Bovary" do tej pory nie czytałam... :oops: Ale w najbliższej wolnej chwili spieszę naprawić swój błąd. "Moulin Rouge" - j.w.

"Emancypantki" - tu widzę rosnące zainteresowanie...

"Emancypantki" to jedno ze słabszych dzieł Prusa; najlepszą jego powieścią jest "Lalka" (...) a Prus w ogóle był znakomitym pisarzem, świetnie operującym językiem, taki Sienkiewicz powinien nosić za nim worek z kartoflami.

Z tymi kartoflami to może przesada :-), ale Prus ma zdecydowanie lżejszy styl. Dla mnie też "Lalka" wygrywa z "Emancypantkami", chociaż sam autor za najwybitniejsze swe dzieło uznał podobno tę drugą powieść.

Nie lubię bohaterek-idiotek, tą Madzią zachwycali się dawni krytycy, zdaje się, że nazwano ją "geniuszem uczucia", czy jakoś tak. Przepraszam, ale ona jest po prostu głupia, skąd wiatr zawieje tam pójdzie!

Madzia Brzeska jak najbardziej była idiotką, polecam nowe opracowania.

To prawda, choć Madzię nazywano "geniuszem uczucia" i "aniołem wśród fałszywych proroków", jednak to idiotka. Także polecam nowe opracowania, bo w jednym ze starszych przeczytałam: "Madzia nie przyjmuje propozycji małżeństwa z bogatym Stefanem Solskim i niczym współczesna Ofelia idzie do klasztoru". Opis bardzo zgrabny, tyle że dotyczy Helenki Norskiej. :-)

Mimo wszystko książka mi się podobała. Taka np. Klara Howard - ta postać to prawdziwy majstersztyk, ale stworzona najwyraźniej głównie ku przestrodze. To dopiero jest chorągiewka na wietrze! Chyba tutaj Prus najpełniej wyraża dwój ironiczny stosunek do tzw. emancypantek, które dużo mówią a niewiele robią. A tak na marginesie miałam "Emancypantki" w prezentacji maturalnej, co chyba wyjaśnia mój trochę przydługi komentarz do tej powieści. :-)

"Niebezpieczne związki" - o tak, z całą pewnością trzeba je wpisać na listę! Uwielbiam Valmonta, choć kawał drania z niego. Tylko zakończenie jest okropne - przecież on i markiza byli dla siebie stworzeni! :twisted:

Pozostałych książek, o których wspominacie, niestety nie czytałam :oops: Natomiast od siebie dorzuciłabym jeszcze "Katedrę Marii Panny w Paryżu" Wiktora Hugo (znana szerzej jako historia dzwonnika z Notre Dame) oraz wszystko, co napisali panowie Dickens i Dostojewski (choć tu chyba dość znacznie odchodzimy od pięknych sukien i salonowych romansów).

Z tego co wiem, klasyka XIX wieku ukazywała się swego czasu z
"Gazetą Wyborczą". Były to powieści może nie tyle najpiękniejsze, co (wg wydawców) najważniejsze. Z Twojej listy, Lemoncik, znalazły się tam tylko 'Wichrowe Wzgórza", ale pojawiło się też kilka powieści, o których wspomina Megg.

Ale się rozpisałam... :oops: No, to nie przedłużam już, dodam tylko dwa słowa na temat Oskara Wilde'a. Uprzedzenia robią swoje (my, czytelniczki Austen, powinnyśmy coś na ten temat wiedzieć :-) ). Głupio mi to mówić, ale pewna bliska mi osoba (jak sama mówi) nie znosi Wild'a TYLKO dlatego, że był homoseksualistą. Ale, jak to mówią, rodziny się nie wybiera. :?

Co do zbrodni to bym się nie zgodziła bardzo fajna ksiązka

Heh... moja kolekcja liczy gdzieś z 500, ale też większość już przeczytanych

szukam Paula Coelho. i "Niebezpiecznych związków". i czegoś Wilda. jeśli ktoś ma książkę w necie albo na kompie to niech daje znać i przesyła...

"Niebezpieczne związki" widziałem parę dni temu, jako "gadżet" dodany do jakiejś gazety w kiosku. Że mam na półce, nie interesowałem się, ale możesz zapytać.

Coehlo mnie rozczarował. Podoba mi się styl, ale to jak sobie wyobraża odczucia kobiety... żenada.

Czytają ten wątek aż podskoczyłam na krześle kiedy Megg w swoim poście z 23.07.2006 wymieniła "Wiek Niewinności". Cudo nie ksiązka! Do ksiązki dotarłam trochę na opak bo od filmu Martina Scorsese, który obejrzałam którejś bożonarodzeniowej nocy i od tego czasu jestm po prostu nieuleczalnie chora. Do tego stopnia, że kupiłam go sobie na DVD. Musiałam oczywiście porównać film z pierwowzorem i do teraz nie wiem co kocham bardziej, książkę czy film. Obie cudowne na swój sposób. Dziewczyny, przeczytajcie/ obejrzyjcie, naprawdę warto.