Ogród Jane Austen

Ojej, tyle mam propozycji, że nie wiem od czego zacząć. Jane Austen najwyraźniej lubowała się w opisach strasznych rodzeństw.
Ale żeby nie zabierać wszystkim pomysłów na początek rzucam fantastyczne siostrzyczki Bingley: Boże broń mnie przed takim rodzeństwem, chyba naprawdę wolę już tego małego potworka u mnie w domu
A teraz wyciągnijcię tę litanię....

Oj faktycznie, wyobraź sobie, że zapraszasz do siebie chłopaka, a twoja siostrzyczka raczy go od progu mądrościami, a wyglada jakby nie umiała lustrem i grzebieniem operować
To lecimy dalej: co myślisz o siostrzyczkach Steele? Też kochaniutkie prawda? A jakie bystre...

Faktycznie, siostry Anny Eliot tak mnie irytowały, że zaatakowałabym je nawet grzebieniem (to chyba nie najlepsza broń?!)
Ci cali Thorpowie byli tacy mdli, że nawet nie pamiętam czy byli denerwujący

Dla mnie jednym z najbardziej upiornych rodzeństw są - obok sióstr Bingleya - pani Bennet i pani Phillips. I wcale się nie dziwię, że Darcy'emu szczęka opadła, jak się w Pemberley dowiedział, że ten kulturalny dżentelmen to wujek Lizzy, a więc rodzony braciszek tych dwóch gwiazd, które tak urozmaicały życie towarzyskie w okolicy.
A tak swoją drogą - to dlaczego u JA jakoś panie są z reguły bardziej wredne, a panowie mają tylko słaby charakter lub co najwyżej są niezupełnie rozgarnięci?

Moją faworytka jest zdecydowanie panna Elliott. Tak obojetnośc i poczucie własnej wyżaszości mussza byc o wiele gorsze niz granie sobie na nerwach i codzienne sprzeczki.

A co do pań i panów u JA - chyba po prostu ze swoja płcią miała więcej doczynienia i lepiej ja znała. Poza tym, miłe panie, bądźmy szczere, wsród kobiet jest więcej takich typów: wrednych intrygantek, a w tamtych czasch, kiedy był problem z edukacją kobiet i w ogóle traktowało się słszbą płeć inaczej, zapewne więcej zdarzało się kobiet głupich i bezmyślnych. Mężczyźni bywaja źli w inny sposób. Ale pan Collins, moim zdaniem, mógłby spokojnie konkurowac z panną Steele.

Dla przykładu przytoczę siostry Bennett, z jednej strony Jane i Elzbietę, a z drugiej Lidię i Kitty. Lidia to typowa czarna owca u JA, jej ciągłe flirty z oficerami i w rezultacie ucieczka z Wickhamem omal nie zrujnowały rodziny Bennetów. Dziś takie wybryki łatwo można ukrócić, ale w czasach JA? Byle nie wyszło na jaw, byle zatuszować! Bo inaczej całe-dosłownie-rodziny mogły ucierpieć. Gdyby nie Darcy, tak stałoby się z Bennettami.
Ale Darcy był chyba dalekowzroczny. Uratował Lidię od hańby nie tylko ze wzgledu na Elżbietę, ale i na własną siostrę Georgianę, omal nie porwaną
kiedyś przez Wickhama. Kto wie?!-zdesperowany Wickham, ścigany za długi, mógłby szantażować Darcy'ego grożąc ujawnieniem szczegółów
dotyczących Georgiany. Juz nieraz stawiał Darcy'emu żądania finansowe, o czym sam D.wspominał Elżbiecie i Gardinerom. I tak chyba Darcy był 'skazany' na Wickhama, wspierając go od czasu do czasu, byle tylko
trzymać go z dala od swojej rodziny. A swoja drogą Georgiana nie była
aż takim niewiniątkiem, a kłopoty z jej powodu pozwoliły Darcy'emu
doskonale wczuć się w problemy Elżbiety z Lidią.

To prawda, Elzbieta wobec Darcy'ego była bardzo wyczulona na punkcie honoru swej rodziny. Ale odwróćmy sytuację! A jaką z kolei rodzinę miał sam Darcy?! Siostrę Georgianę, która omal nie uciekła z domu? Despotyczną ciotkę Lady Catherine, która za wszelką cenę chce grać pierwsze skrzypce i niemal na siłę usiłuje podporządkować sobie siostrzeńca? Która prawie obraża Elżbietę w jego obecności, wytykając
jej maniery i rodzinę? Czy to są prawdziwe maniery arystokratki, z których Darcy byłby dumny? Niewiele pod tym względem, pomijając inne, róźnią się Lady Catherine i matka Elżbiety, choć tą ostatnią jakoś nie podejrzewam o celową złośliwość. To wszystko Darcy uwzględnił w liście, po wytknięciu mu przez Elżbietę, że nie jest dżentelmenem. Chyba nagle sobie zdał sprawę z tego, ale nie tak szybko się do tego przyznał, a dopiero sprawa Lidii to udowodniła.

Rzadko które rodzeństwo u JA jest "zgodne", niemal w każdym z nich
są osoby szlachetne, lub co najmniej przestrzegające ogólne zasady
dobrego wychowania - i dla odmiany, postacie niesympatyczne, róźnego
typu. Często wchodzili sobie w drogę, "hańbili" dobre imię rodziny,
trwonili majątki, itp. Np. bracia Ferrars, bracia Brandon czy Bertram. Tu
schemat jest taki sam - jeden jest spokojny, uległy, z zasadami często
"do bólu" /Edward F, płk Brandon, Edmund B/, a drugi brat to hulaka, trwoniący pieniądze, lekceważący wszelkie zasady honoru /Robert F,
brat płka Brandona a mąż Elizy, Tom B/. A i rodzeństwa samych niemal
sióstr? Też ich sporo wg powyższego schematu. Choćby siostry jak
lady Bertram i pani Norris, siostry Bennet, Bingley, Eliott, a nawet starsze
rodzeństwo Dashwood /John D, mąż Fanny oraz jego siostra a matka
panien Dashwood/.
Wreszcie są rodzeństwa, jedne całkiem niesympatyczne, a inne bardzo
"przyjemne'. Do pierwszych zaliczyłabym siostry Steele, rodzeństwo
Thorpe, Crawford, a do drugich siostry Dashwood, rodzeństwo Morland.

Najbardziej denerwujące jest dla mnie rodzeństwo Thorpe'ów, chyba jedyne postaci z powieści JA, do których nie byłam w stanie poczuć krzty sympatii. Mary Bennet była tylko... ehem... obciachowa, jako z sama poniekąd taka jestem, nie mam prawa tępić innych Było oczywiście trochę wrednych siostrzyczek czy głupawych braci, ale tylko Thorpe'owie byli w stanie mnie zirytować;)

A co powiecie o Fanny i Susan Price jak wspomniała Diana? Całkiem inne, bo Susan była silniejsza psychicznie i nie dawała się wziąć pod pantofel lady Bertram. A Fanny jest naprawdę denerwująca z tą swoją nieśmiałością i brakiem pewności siebie. Ciekawe jakby to było gdyby to Susan była główną bohaterką MP?