Ogród Jane Austen

tak tez myslalam ze szczegoly tu niewiele wniosa

walka z szabla-no wiesz, tak ogolnie mezczyzna broniacy rodziny, przed roznymi najazdami, cos takiego musialam miec na mysli, w opozycji do pogladu ze "dybanie" na zycie innych jest zasadniczo zlem (a w obronir czy nie jest pozbawianiem zycia)

pewnych zasad gleboko wpisanych w serce czlowieka.

Moim zdaniem raczej przekazanych przez rodziców jako wartości.

tu sie roznimy. przekazanie zasad przez rodzicow to jedno, genetyczne uwarunkowania to drugie, ale dla mnie istnieje jeszcze wlasnie to "cos", co miala Orchidea wyjasnic:), a co jest niezalezne od dwoch poprzednich, obojetne czy nazwiemy to prawem naturalnym, boskim czy moralnym. oczywiscie nie musimy sie zgadzac, ale odsylam chocby do Wikipedii lub http://www.opoka.org.pl/slownik/ltk/pra … ralne.html
przy czym zaznaczam-wczesniej sie tym tematem specjalnie nie zajmowalam, wiec moje poglady dopiero sie krystalizuja, jakiekolwiek uwagi moga w tym pomoc

i najciekawszy chyba dla mnie fragment Twojej wypowiedzi-o bajkach:)
(w ogole wg pojec literackich mylimy gatunki-bajka to utwor wierszowany;) ale mniejsza z tym) pierwsza sprawa- bajki jako odzwierciedlenie problemow dziecka. bajki, metafory, anegdoty, zabawy- stosuje sie czesto w diagnozie i terapii, nie tylko dzieci. czlowiekowi latwiej pracowac na problemie cudzym niz wlasnym, zwlaszcza dziecku ktore nie jest jeszcze samoswiadome. nie jestem akurat do konca przekonana ze kazdej bajce mozna dokladnie przyporzadkowac konkretny problem,niemniej sa pewne wyznaczniki, ale... to bardzo interesujacy temat i dlatego nie bede go rozwijac ...
mimo tego co napisalas i ja napisalam, Aine, to jednak wydaje mi sie ze funkcja bajek jako przekazujacych pewne wartosci rowniez jest wazna. rozwiazywanie problemow powinno odbywac sie w oparciu o zbior zasad, jakis kodeks moralny, a dziecku czesto wlasnie latwiej internalizowac go w oparciu o fikcyjna historyjke. mocniej do nas przemawiaja przyklady niz suche wykladnie, taka jest natura czlowieka. jedno wiec nie wyklucza drugiego. tak jak dziecko przyklad czerpie z osob bliskich, najpierw rodzicow, potem rowiesnikow, osob znaczacych, tak samo czerpie go z interesujacych historii. kiedys byly to basnie, powiesci, legendy, teraz coraz czesciej sa to tylko filmy (nieraz watpliwej jakosci).

acha,zeby nie przedluzac-przepraszam, stanowczo jestem gadula :oops: -bajki typu Pokemony nie pomoga specjalnie rozwiazac dziecku problemow, raczej je spoteguja. to co pisalas dotyczylo w wiekszej mierze opowiesci klasycznych

No to widzę,że z dyskusji na temat Disney'a przeszliśmy na coś stricte prawniecze

Trudno mi wyjaśnic tak do końca i dokładnie czym jest, to slawetne juz tu na forum, prawo naturalne.
Odeślę może do tej stronki :
http://www.kns.gower.pl/filozofia/prawo_naturalne.htm - między innymi tak nam właśnie tłumaczono to zagadnięcie na 1 roku studiów.

Ja również Aine nie zgadzam sie ze wszystkimi definicjami jakie podawane sa przez lata w szkole czy na studiach.. Każdy nieco inaczej odbiera pewne zagadnienia. Mam jednak nadzieję,że wszyscy dojdziemy do jakiegoś konsensusu

Dyskusje prawnicze?
HA dawajcie
Kasie radzi

Przepraszam za kontynowanie offtopa, ale obiecuję, że to ostatni raz :oops:

Orchideo -- definicje, które przytaczasz nie odnosżą się do filozofii, jako całości, a jedynie do nauczania Kościoła Katolickiego. I powiedzmy sobie szczerze, że poza nim, nie znajdują akceptacji. I to miał na myśli czytany przeze mnie ksiądz-Polak (nie wiem, czy gdyby ksiądz był Amerykaninem powiedzmy, też by się na 'prawo naturalne' powoływał -- u autorów anglosaskich takie pojęcie wydaje się raczej nieznane), gdy chcąc pisać o 'prawie naturalnym', jako czymś nie wyłącznie będącym częścią nauki Kościoła Katolickiego, musiał bardzo ogólnie przedstawić określenie 'prawa naturalnego'. (Przy innej definicji nie podciągnie się pod to, choćby cytowanego Kanta.)

Właściwie wszyscy filozofowie wychodzili z 'naturalnego' poczucia sprawiedliwości. Ale skupiali się na tym, czym jest sprawiedliwość, czy prawość, jak jej rozum powinien dociekać. Nie interesowała ich zwykle pochodzenie owej 'naturalności', choć były wyjątki. Sam wczoraj czytałem esej J.S. Milla, który całą, wg przytaczanych przez Ciebie definicji, etykę określał jako zbiór norm będących częścią kultury, od dziecka wszystkim wpajany.

Dzisiejsze postępy nauki w poszukiwaniu się mechanizmów kształtujących postawy etyczne, czy szerzej -- społeczne -- w doborze naturalnym, nakazując przyjęcie do wiadomości, że przynajmniej część norm rzeczywiście jest w nas genetycznie zapisana. Są to jednak także normy bardzo 'ogólnikowe' i trudne do przekładania na jakąkolwiek etykę. Zresztą mechanizmy ewolucyjne kształtują także wiele spośród impulsów, które pchają nas do złego, a więc ewolucyjne uzasadnienie nie może stanowić podstawy etyki stosowanej na codzień.

Co do psychologów zaś -- żaluję, że nie mam tej książki przy sobie. Ale wskazuje się na rozwój pojęć moralnych w czasie życia. Rozwój, związany głównie z kształtowaniem się osobowości i dojrzewaniem, obejmuje na przykład -- stosowanie się do norm wyuczonych przez rodziców (to dla dzieci), (później) uwzględnianie wśród motywów postępowania współczucia dla innych, a jeszcze później (i to dopiero miała być moralna dojrzałość) rozwiązywanie konfliktów pomiędzy sprzecznymi wartościami i nakazami moralnymi.

Tym wszystkim jako prawnik, przejmować się nie musisz (Ja jako inżynier, tym bardziej ) -- tu chyba wystarczy interpretowanie prawa stanowionego, według własnych wyobrażeń o sprawiedliwości, bez konieczności rozważań, co jest ich źródłem. Nawiasem mówiąc nawet wcale bliski mi Mill uznaje istnienie pewnych norm w życiu społecznym, które, choć jego zdaniem często niedoskonałe, i na których zmiany (gdy uważamy, że są one złe) powinniśmy wpływać, to jednak stanowiących punkt odniesienia przy stanowieniu i egzekwowaniu prawa.

I jeszcze raz bardzo przepraszam za zainicjowanie offtopu :oops: , ale "prawo naturalne wypisane w sercach", to coś, co działa na pozytywistę jak płachta na byka

Wiem że były dwa źródła (trzecie doszło) i dlatego nie kwestionuję definicji z Opoki( Opoka ma dla mnie taką samą wartość jak FiM, czy NIE. Jest stronnicza, więc korzystam z nich jedynie jako porówanie (o ile korzystam ) i informacji, że jest taka teza, czy teoria). Zresztą nie kwestionuję żadnej z tych definicji. Nioe śmiałabym po prostu. Nie jestem prawnikiem. Ale jestem ot zwykłym człowiekiem i po prostu się z nimi nie zgadzam
A dlaczego się nie zgadzam? Bo kościelna definicja natury nigdy mnie nie przekonywała. Teologiczne wyjaśnienie do mnie po prostu nie przemawia. W tym przypadku odzywa się we mnie dusza naukowca i definicja przyrodnicza jest dla mnie wiarygodniejsza. Stąd też we wcześniej wypowiedzi na temat prawa naturalnego napisałam, że zależy co rozumiemy pod pojęciem "natura"

A szabla? Sporo się na jej temat naczytałam (pisałam prace magisterską ) i do tej pory bronioznawstwo jest moją pasją. Kiedyś na tym forum przeczytałam jak w P&P 95 Darcy wymachiwał szabelką i uwierz mi - sprawiło mi to fizyczny ból.