Ogród Jane Austen

Chyba film to niczyja Austen. No, za wyjątkiem reżyserki.

W powieści Henry wcale nie jest przystojny. On ma tylko sexapeal Nie wiem, czy dokładnie o to autorce chodzi, ale Henry uwodzi zachowaniem, a nie wyglądem (filmy tego nie oddają), tymczasem sexapealowi Henry'ego Fanny postanawia od początku się opierać (por. wątek o klasycznej urodzie), bo ma uwagi co do jego moralności. Zresztą, może w głębi ducha kocha już Edmunda? Na to wygląda.

Co do oświadczyn -- JA twierdzi, że Fanny w końcu by uległa. Rozumiem, że film pokazuje tę możliwość, tyle że nie dość subtelnie, sugerując przyjęcie oświadczyn, a potem odrzucenie.

Mógłby być Ale wtedy byłaby to zupełnie inna powieść

I najlepsze jest to, że nie miała mu nic do zarzucenia poza jego wielkością. Chodzi o wzrost oczywiście. Mam o tym artykuł, więc nie zmyślam.

hm...ale Jeanne chodziło chyba o Jane Austen, nie o Fanny! Też mam ten artykuł.

Ja nie jestem do końca przekonany, choć artykułu nie widziałem Może by mnie przekonał?

W każdym razie Crawfordowie nie są pokazani jako ludzie zupełnie źli. Zresztą taką postać trudno wskazać w MP. Może cioteczka Norris? Może pan Price? "Czarni" bohaterowie MP, jak Bertramówny i Crawfordowie to osoby o niezłym sercu, a jedynie źle wycofane, które w sprzyjających okolicznościach dają szansę na poprawę.

Sam zalegam z obiecanym wszystkim Nabokovem więc aż głupio mi prosić.
W każdym razie, jeśli nie sprawiłoby to Tobie trudności, to bym chciał
I jeśli o mnie chodzi nie trzeba się spieszyć, bo się na parę dni urywam sprzed komputera! 8) No... może niezupełnie... W każdym razie komputera będę używał jedynie służbowo, publicznie i pod okiem Szefa, co na hobbystyczne lektury nie daje szans

Nie ma sprawy. Postaram się jeszcze dziś.

Pak, ogromne dzięki za wklejenie tekstu Nabokova o "Mansfield Park". Przeczytałam kiedyś "wykłady..." ale potem oddałam książkę do biblioteki i od tamtej pory nie mogę na nią trafić a miałam wielką ochotę wrócić do tego tekstu.

Czy Ty to wszystko rąsiami swoimi pracowitymi wklepałeś 8O
Wielkie dzięki!

O, a ja dopiero zajrzałam na artykuły 8O Kawał dobrej roboty, dziękuję i ja, zaraz sobie zrobię przerwę śniadaniową z Nabokovem

Co do kiążki "Mansfield Park" to choć czytałam ją, hm, chyba już z kilkanaście lat temu, to nie przewiduję do niej wracać (jak np. chętnie wracam do "Dumy i uprzedzenia") - pamiętam, że wynudziła mnie mocno i czytałam ją od połowy już bardziej z przymusu , żeby doczytać do końca (bo nie lubię zaczynać czytać książek i nie kończyć). Bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii, niestety te zwroty "wielkich" uczuć jakoś są mało realne jak dla mnie. Wielka była miłość Crawforda do Fanny, nie ma co. A Edmund też nie za bardzo płomienny i wiarygodny (jak na mój gust ). W sumie gorzej z powieści Auten czytało mi się tylko "Emmę".

Co do filmu to wspomnianej tu już nowej wersji nie widziałam.
Natomiat oglądałam serial BBC z lat 80-tych. Jest niestety dość długi i nudnawy - ironicznie mogłabym dodać - jak książka . Czyli w sumie może to i plus filmu - oddał ducha powieści.
A tak bardziej serio to wg mnie aktorka grająca Fanny zagrała ją jakby Fanny była opóźniona w rozwoju, nie piszę tego złośliwie, ale takie sprawia wrażenie - osoby lekko upośledzonej umysłowo (chodzi mi o jej wyraz twarzy, gestykulację). Przeszkadzało mi to, bo inaczej ją sobie wyobrażałam.
Natomiast trafnie dobrano rodzeństwo Crawfordów - oni rzeczywiście są do siebie fizycznie podobni i zagrali bardzo dobrze.
Kilka fajnych jeszcze innych ról (np. rodzice Fanny) i to ratuje w mojej ocenie ten film od ostrej krytyki. Wypatrzyłam tam m.in. Gordona Kaye w roli pastora, w Polsce bardziej znanego z roli Rene w serialu komediowym "Allo, allo".
Ale główna para nie wzbudziła niestety mojej sympatii. No i sceny we wnętrzach zbyt teatralne, jak na mój gust.

Ostatnio edytowany przez abigail (2007-03-31 20:34:52)

Jakoś zabranie się do lektury ,,Mansfield Park" zajęło mi bardzo dużo czasu, a owe dzieło stało się ,,ostatnią nie przeczytaną książką Jane Austen" :-) , ale nareszcie mam ją przy sobie i z przyjemnością zabieram się do czytania. Chwilowo przebrnęłam przez dość zawiły wstęp (ale wydaje mi się, że mimo wszytsko pojęłam ,,co autorka miała na myśliz") i wcale tym nieprzerażona przystępuję do czytania. W każdym razie zrelacjonuję swoje odczucia po skończeniu. O... zawiłość owej damy udzieli się i mnie :-) Pozdrawiam i kłaniam się nisko