Ogród Jane Austen

Prawda? Po prostu zbeszcześcili jej dorobek. Co prawda MP nie jest moją ulubioną książką, ale bądź co bądź napisaną przez JA.
Filmu nie lubię i nic na to nie poradzę. Innej wersji nie widziałam, więc nie mam porównania. A szkoda, bo teraz mam zaszufladkowane, że ekranizacja MP jest kiepska :cry:

Ja sobie ściągam Perswazje, ale idzie jak krew z nosa, mam na razie jakieś 40% i zaczęło brakować mi źródeł. Najgorzsze jest to, że już miałam ten film, ale mam w domu małe zwierzątko, które podobno jest moją siostrą,ale wciąż nie mogę w to uwierzyć. To coś skasowało mi film, bo jej się nazwa pliku nie podobała :!: Normalnie miałam ochotę zrzucić coś baaardzo ciężkiego na jej głowę, zwłaszcza, że to było na dzień po ściągnięciu i jeszcze nie zdążyłam sobie obejrzeć :evil:

Zamieńmy się, ja zawsze marzyłam o starszym bracie - do czasu. Głęboko zapadły mi w pamięć stosunki między moją najlepszą przyjaciółką i jej starszym bratem. Gdy byli w przedszkolu przywiązał ją kiedyś do kaloryfera za jej własne rajstopki i leżała tak aż do powrotu rodziców. Po tym wydarzeniu jakoś mi się odwidziało i teraz już nie wiem co gorsze: młodsza siostra czy starszy brat?
Chyba znowu się nam oberwie za zmienianie tematu :oops:

Dobre
Co powiecie na nowy temat: "Koszmarne rodzeństwa w ksiązkach JA"???

Hehe, Aga, ciekawy punkt widzenia. Wydaje mi się, że patrzysz na to wszystko z dzisiejszej perspektywy. Ale po kolei.

Ekranizacje rządzą się swoimi prawami, owszem, nigdy nie oddadzą w pełni literackiego pierwowzoru, ale w tym przypadku, moim przynajmniej zdaniem, ten pierwowzór gdzieś ise zaiwruszył i przypominają o nim jedynie imiona bohaterów. Fanny z ksiązki i Fanny z filmu to dwie krańowo rózne osoby, co poniekąd przesądza sprawę. Można dokonywać skrótów, interpretować po swojemu, ale jak się zmieni całkowicie charakter głownej bohaterki, to już inna sprawa.

Czy Fanny usiłowała przypodobać się Edmundowi? Może podświadomie, ale jej poglądy byłu ukształtowane przede wszytskim przez niego, jak wielokrotnie podkreślała JA, więc rzeczywiście mieli wiele wspólnego i zgadzali sie co do najważniejszych kwestii, nie było w tym raczej z jej strony perfidii. A Mary był Edmund rzeczywiście oczarowany i, jak to często bywa, w swoim zaślepieniu usiłował usprawiedliwić to, co go w niej raziło i wierzył, że będzie w stanie to zmienić. Nie wiem, czy gdyby nie postepek Marii i Henry'ego, to by sie pobrali, ale na pewno nie byliby ze sobą szcześliwi, za bardzo róznili się w zasadniczych kwestiach. A Fanny z tą swoja potulnością była świetnym materiałem na żonę.

Co do postepku Marii i Henry'ego, to wydaje mi się on godny potepienia, nawet z dzisiejszej perspektywy. Maria wyszła za człowieka, którym w głębi duszy pogardzała, wbrew radom życzliwych sobie osób. Zdradziła go równie bezmyslnie jak za niego wyszła. Oczywiście nie popieram zdrad małżeńskich, ale w czasach, gdy sytuacja kobiety była całkowicie zależna od tego, za kogo wyjdzie za mąż, łatwiej można usprawiedliwić małżeństwo bez miłości. Ale zdradzać też trzeba z głową, czyli przede wszystkim dyskretnie. No a Henry, cóż, wybierając Marię musiał wiedzieć, że zrani tym Fanny w dwójnasób i udowodni jedynie, że słusznie postąpiła odrzucając go. To wszystko jest tak samo godne potepienia dziś, jak 200 lat temu, tyle że represje są mniejsze. Nikt nie skazuje kobiety na odizolowanie, ale, hm, gdybym wykonała taki numer chyba nie za bardzo mogłabym liczyc na wyrozumiałośc męża, a i moja rodzina nie pogratulowałaby mi miłej wycieczki

O rany, ale się rozpisałam!

Nie potępiajmy Marii Bertram, zrobiła źle zdradzając męża, może zrobiła źle wychodząc za niego, ale trzeba zrozumieć, że w tamtych czasach być starą panną to była hańba, jakby się było przeterminowanym produktem drugiego gatunku... Ja nie wiem, czy w takiej sytuacji nie wyszłabym nawet za gorszego idiotę niż mąż Marii... szczególnie, że mając pieniądze i duuuuży dom, mogłabym go dość skwapliwie unikać...

Cyniczne czy nie cyniczne, niestety nasze kręgosłupy moralne kształtowane są przez obyczje i otoczenie... owszem, głupia ta Maria była jak but z lewej nogi, że się dałą przyłapać, ale może podświadomie tego chciała??? bo ja wiem, może chciała całemu światu pokazać, co w niej siedzi naprawde??? zresztą kiedyś w takich dużych domach można się było z nikim nie spotkać przez parę łądnych godzin, wcale się nie dziwię, że bzykneli się po kryjomu pod dachem rodzinnym... zresztą nie mieli innego wyjścia, gdyby pojechali do jakiejś gospody to dopiero byłby skandal, a tak, po cichutku w bezpiecznym domu... ale pecha mieli, co tu kryć....

Frangilla, pewnie masz racje, przyznaję się, mogło mi sie pomylić bo juz dawno nie czytałam MP. chyba pora to zrobić...

Maria Bertram, gdy się zakochała w Crawfordzie, zerwałaby zaręczyny
z Rushwordem, czekała tylko na konkretny krok ze strony Crawforda.
Ten zalecał się do niej niemal otwarcie, ale adorowal także inne panny, jak jej siostrę Julię, a potem Fanny. Maria czekała na próźno, aż rozżalona wreszcie zdecydowała się na ślub z Rushwordem, co ukazano wyraźnie w filmie, a w powieści też, tyle że bardziej subtelnie.
Po slubie dodatkowo rozczarowana mężem, a zwróćcie uwagę, że tak naprawdę rządziła tam jego matka, która wtrącała się we wszystko- klasyczny konflikt synowej z teściową -a tego Maria nie mogła ścierpieć.
To na pewno dodatkowo pchnęło ją do zdrady, a sam mąż zamiast wybaczyć, uległ namowom matki i rozgłoszono sprawę. To J.Austen ukazała niejako na uboczu akcji, stąd niewiele szczegółów, ale można
mniej więcej wysnuć takie wnioski, jak wyżej.
A co do tego, że Crawford i Edmund najpierw pokochali- choć każdy na
swój sposób- Fanny i Mary, a później zmienili obiekt miłości, tj.
Crawford "przeskoczył" z Fanny na Marię, a Edmund z Mary Crawford na
samą Fanny - nie jest to naprawdę intrygująca zagadka psychologiczna?!
Dlaczego to uczynili? Może najpierw "podświadomie" wybrali takie kobiety, które były ich przeciwieństwem? Spokojna i flegmatyczna Fanny
wobec żywego i impulsywnego Crawforda /to jego siostra musiała czasem hamować!/ i z kolei równie flegmatyczny "wieśniak" Edmund wobec światowej i bystrej Mary. Kto wie, czy by się nie pobrali w dzisiejszych realiach? Przeciwieństwa nie są złe, byle się szanowali. Ale gdy weszły tu
nadmierne skrupuły u wszystkich zainteresowanych, pierwsze porywy
być może szczerej miłości znikły, a wzięły górę prywatne interesy.
Dlatego ja osobiście nie jestem w pełni przekonana do rzeczywistej miłości Edmunda do Fanny, prędzej byłaby to miłość braterska z głęboką
przyjaźnią. Przecież sam Edmund obłudnie się przyznał Fanny, że po ostatniej rozmowie z Mary jeszcze gotów był do niej wrócić!

Heh, ten temat nas wciąż elektryzuje

A ja powiem tak: miłość i przyjaźń są bardzo ważne w małżeństwie i myslę że łatwo pokochać osobę, która nas doskonale zna i rozumie. Może bardziej ekscytujący jest układ na zasadzie przyciągania przeciwieństw, ale w dojrzałej miłości wazna jest przyjaźń i zrozumienie, ja juz jestem stara baba i doświadczona mężatka, może dlatego rozumiem co mogło pociągać Edmunda w Fanny. Oczywiście po odpowiednim czasie, kiedy minęło zauroczenie Mary

A co do Crawforda i Marii, to nie uważam, zeby on ją kiedykolwiek kochał.

To ciekawe, że dyskusja sie rozwija o naszych kontrowersyjnych bohaterach! Właśnie ze strony angielskiej przetłumaczyłam ciekawe
zestawienie podobieństw i przeciwienstw w obu parach: Fanny i Henry
Crawford oraz Darcy i Lizzy Bennet /innych par nie było/. Wkrótce je wpiszę do artkułów. Ale m.in. podkreśla sie tam u Crawforda wyraźną skłonność do flirtowania i brak skrupułów. Podzielam ten pogląd, jak Wy
powyżej, ale uwodziciele zawsze byli i będą podziwiani przez kobiety, a
niektóre byłyby gotowe ich poślubić, nawet akceptując ich ciągłe zdrady!
Maria wiedziała przecież o zainteresowaniu Crawforda Fanny, a jednak
"wybaczyła' mu, i czyniłaby to dalej, gdyby ją poślubił. Z kolei jak
postapiła Fanny? Czyż Edmund, choć uwodzicielem nie był, nie zdradził
Fanny , w jej mniemaniu? Nie był co prawda z nia zaręczony i nie miał obowiązku okazywać jej bliższych względów, ale... czy Wy przyjęłybyście
to z lekkim sercem? Tak po prostu przyjąć ponowne względy Edmunda?

A co do popedu płcciowego, Sister... Oczywiście istniał tak samo 200 lat temu jak i dziś, ale wydaje mi się, że tak samo 200 lat temu jak i dziś nie jest to najlepszy powód do zawierania małżeństwa.
Na pewno dziś łatwiej łatwiej go zaspokoic, zwłaszcza kobietom, ale znowu wtedy małżeństwa należało jednak zawierać o wiele rozważniej niż dziś, więc chyba pożadanie nie było jedyem powodem oświadczyn, także w omawianych przypadkach...