Ogród Jane Austen

Rysiu na Bonda, zdecydowanie!! Nie na Moneta, na jedynego słusznego Bonda! Widziałyście jaka ta klata od Miłosza jest wydepilowana? Nonono!
Gdyby ta Margaret choć pprzeczuwała, do czego ma szansę się przytulić, to zaplotlaby, zaplotła i nie odpuściła! I omdlała w jego ramionach od razu i bez kamienia Czy on o tym skrycie nie marzył wyobrażając sobie jej reakcję na swoje oświadczyny? Alison?

Gosia, ja tu właśnie się sama o siebie boję, tak się przed snem rozmarzyłam tą klatą.... Ech, żeby się choć przyśnił! MM też nie pogardzę. Wszystko przez Miłosza.

Mmmm, też, też. Bo co do klaty to aż sie zastanawiam, czy ona czasami nie od kogoś innego pochodzi? Tak jak ten torsik w żółtej sukni (też Milosz!!) Sorki za herezję w razie czego.
Temat się zrobił niebezpiecznie gorący przed snem Zapisuję KLATĘ obok PLECÓW.
Niech Kazik używa ile chce słów na "ś"

Miłosz! To nie Ty! To Monika wkleiła klatę na dzisiejszą bezsenność!

Znaczy zostaje Ci, Miłoszu, wybaczone! ;-)

Mmmm, też, też. Bo co do klaty to aż sie zastanawiam, czy ona czasami nie od kogoś innego pochodzi?

Okrutne herezje prawisz! A tu to niby też jaka cudza, hę?

http://www.thearmitagearmy.co.uk/30.htm … type=large

http://www.thearmitagearmy.co.uk/30.htm … type=large

Może letko szczuplejszy, w końcu do "N&S" też się odchudzał, ale żeby podejrzewać, że nie jego... ;-)

„Po buncie – cz. 2” – chapt. XXIII, p. 221, Mistakes.

Wciąż była odwrócona plecami do syna, dłużej niż to było konieczne, a kiedy odezwała się, jej głos zabrzmiał nienaturalnie.
- Przypuszczam, że podjąłeś jakieś kroki w związku z buntownikami? Mam nadzieję, że nie dopuścisz już więcej do żadnej przemocy? Gdzie była policja? Nigdy ich nie ma kiedy są potrzebni!
- Przeciwnie, widziałem trzech czy czterech policjantów, kiedy brama się otworzyła. Walczących i bijących jak należy, a potem jeszcze następnych przybywających, kiedy sytuacja już została trochę opanowana. Mógłbym paru z tych ludzi obciążyć odpowiedzialnością, gdybym miał trochę oleju w głowie, ale i tak nie będzie trudności, znajdzie się wielu, którzy ich rozpoznają.
- Ale nie wrócą dziś w nocy?
- Mam zamiar rozejrzeć się za odpowiednią ochroną naszej własności. Jestem za pół godziny umówiony na stacji z kapitanem Hanbury.
- Napij się najpierw herbaty.
- Herbata! Tak, chyba powinienem. Już wpół do siódmej, muszę wyjść za jakiś czas. Nie czekaj na mnie mamo.
- Naprawdę myślisz, że położę się spać, zanim zobaczę, że bezpiecznie wróciłeś?
- No, prawdopodobnie nie – przerwał na moment – ale jeśli będę miał czas będę wracał przez Crampton, jak się już dogadam z policją, i spotkam z Hamperem i Clarksonem.
Ich oczy spotkały się. Przez chwilę wpatrywali się w siebie. Wtedy ona zapytała:
- Dlaczego chcesz wracać przez Crampton?
- Żeby zapytać o pannę Hale.
- Wyślę kogoś. Williams musi zawieźć im łóżko wodne, o które przyszła zapytać. Williams zapyta jak ona się czuje.
- Muszę iść osobiście.
- Nie tylko zapytać jak się ma panna Hale?
- Nie, nie tylko po to. Chcę jej podziękować za sposób, w jaki stanęła pomiędzy mną a tłumem.
- Rozum ci odebrało? To było wsadzanie głowy w paszczę lwa!
Spojrzał na nią ostro. Wiedział, że nie widziała co zaszło między nim i Margaret w salonie, więc odpowiedział pytaniem na pytanie:
- Boisz się zostać sama zanim sprowadzę policję? Albo lepiej poślijmy po nich Williamsa teraz, może będą mogli tu zostać po tym jak napijemy się herbaty. Nie mam czasu do stracenia. Muszę wyjść już za kwadrans.
Pani Thornton opuściła pokój. Służące dziwiły się sposobowi w jaki wydawała polecenia. Zazwyczaj wydawała je ostro, krótko i zdecydowanie, teraz zaś niepewnie i z zakłopotaniem. Pan Thornton pozostał w jadalni próbując myśleć o sprawach, które miał do załatwienia na policji, ale w rzeczywistości myślał o Margaret. Wszystko wydawało się mu się zamglone i niejasne, takie poza wszystkim, nierealne, oprócz dotyku jej rąk na jego szyi i jej ciała, które przylgnęło do niego delikatnie. Krew to napływała, to odpływała z jego twarzy, na samą myśl o tym.

Oj pyszne te poranne ciasteczka.Dobrz że nie tuczą Chyba uzależniona jestem.
Może dlatego ,że dużą dawkę hurtem pochłonełam. Cudeńka .

Oj Kikuju, w następnym odcinku będzie tak, że... :cry:
Bardzo mi tej mamy żal, choć chwilami myślę, że aż niezdrowa jest taka miłość do własnego dziecka...

Z jednej strony niezdrowa, ale on był jedynym jej oparciem... bardzo mi jest jej żal... chyba każda matka przeżywa, kiedy dziecko zaczyna wyfruwać z gniazda.....tym bardziej, że Thornton długo poza matką nie uważał żadnej kobiety... Pocieszające jest to, że Pani Thornton była mądrą kobietą.....

czekam na następny odcinek z utęsknieniem.....

:mrgreen:

Alison, wielkie dzięki za kolejny odcinek. Poranna kawcia świetnie smakuje gdy się takie cudeńka czyta

Fantastyczny ten fragment, aż mam wypieki, Alison - dzięki!
Skąd te wiktoriańskie godne damy wiedziały tyle o namiętnościach szarpiących twardymi mężczyznami? I tak o tym pisały, że jeszcze dziś podskakujemy? Jestem pełna podziwu.
Miłosz, ucałuj ode mnie Julkę. Ma to po cioci

Pora porannej kawki już co prawda minęła, ale przy drugim śniadanku też się wspaniale czyta. Dzięki Alison.
Z jednej strony podziwiam miłość matki i syna, ale z drugiej czy tak bezgraniczna miłość nie jest w pewnym sensie uzależnieniem?
Na pewno nie jedna z nas zna z życia, a niektóre z autopsji taką miłość.
Tak jak matki kochają swoich synów tak ojcowie kochają swoje córki i każdy ewentualny kandydat to wróg.
Nie wiem czy dyskutowałyście już nad ewentualną przyszłościa tej pary bo nie przeczytałam wszystkich 80 stron poprzedniego tematu, wieć jeżeli sie powtarzam to przepraszam, ale czy ich życie z tak zaborczą teściową byłoby do zniesienia.