Ogród Jane Austen

Wiecie, przeczytalam wlasnie calosc i musze powiedziec, ze dopiero ona to robi wrazenie :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
A akcja wciaga, oj wciaga ....
Trudno sie oderwac

Caroline bardzo dziękuję za tłumaczenia N&S, ale tu tego czytania (godzinę już czytam Wasze posty)

Albo zyli dalej bezcieleśnie
pamiętaj jak się Bridget Jones gorszyła na myśl o "golach" pana darcy i Elizabeth
Mówiła, że ich sobie nie wyobraża. I że mogliby np. palić papierosy tuż PO.
Oni mieli romansować. I tyle.

Carolino piekny fragment
Wynika z niego że Margaret jest bardzo stanowcza w tym co postanowi. Postanowiła nie kochać Thortona i święcie w to wierzy, ale my wiemy , ze sie to zmieni

Gosiu absolutnie nie możesz sie batożyć bo po pierwsze primo nie czujemy sie zgorszone, a po drugie jak przesadzisz kto nam będzie dostarczal tyle radości

Absolutnie musicie dziewczynki, nasze kochane tlumaczki, dbac o siebie

No to ja w ramach dbania o siebie i swój balkon idę na Śląską Wystawę Kwiatów, która w WPKiW odbywa się przez ten weekend. Kto nie wie to zawiadamiam i zapraszam ;-)

Alison to baw się dobrze
Zobaczysz sobie tyyllle kwiatĂłw

Alison, miłego dnia Ci życzę wśród cudnych kwiatowych zapachów

Thornton i jego szyja :oops:
Coś często jest tam o niej mowa :oops: To chyba jego bardzo wrażliwy punkt, nasz zresztą też (zwłaszcza Gosieńki )

Monisiu dzieki za filmiki.
Czy krawat będzie niezbędnym rekwizytem w każdym filmie z Rysiem?

Ostatni kawałek tej części:

Bessy i Higgins cz.4 (Rozdział XXVIII, „Comfort in sorrow”, s. 258)
Zastanawiała się, jak jej ojciec i Higgins sobie radzą.
Od samego początku nobliwy, łagodny, prostolinijny, staroświecki gentleman nieświadomie wywołał własną wytwornością i kurtuazją podobną grzeczność u swojego rozmĂłwcy. Pan Hale traktował wszystkich swoich bliĹşnich jednakowo, nigdy nie przyszło mu do głowy, by robić jakiekolwiek róşnice z powodu czyjejś pozycji. Ustawił dla Nicholasa krzesło i sam stał dopĂłki ten, na jego prośbę, nie usiadł; nazywał go niezmiennie „panem Higginsem”, zamiast krĂłtkiego „Nicholasie” czy „Higgins”, do czego „pijany, niewierny tkacz” był przyzwyczajony. Nicholas nie był ani notorycznym pijakiem ani bezboĹźnikiem. Pił by utopić smutki, jak sam by to wyraził i był niewierzący tylko dlatego, Ĺźe nigdy nie znalazł takiej formy wiary, ktĂłrej mĂłgłby się oddać, sercem i duszą.
Margaret była nieco zaskoczona i bardzo zadowolona, gdy znalazła swojego ojca i Higginsa pogrążonych w szczerej rozmowie; zwracali się do siebie z delikatną grzecznością, mimo Ĺźe ich opinie mogły się róşnić. Nicholas – schludny i czysty (tak dalece jak pozwalało na to mycie przy pompie), mĂłwiący cicho był dla niej nową osobą, dotąd znała tylko jego surową swobodę, z jaką zachowywał się w swoim domowym zaciszu. Włosy „przylizał” sobie mocząc je w wodzie, zawiązał chustkę na szyi, poĹźyczoną końcĂłwką świecy wypolerował chodaki i siedział tam, wprowadzając jej ojca w swoje poglądy, co prawda z silnym akcentem Darkshire, ale zniĹźając głos i ze szczerym, uczciwym wyrazem twarzy. Jej ojciec takĹźe był zainteresowany tym, co jego rozmĂłwca miał do powiedzenia. Rozejrzał się, gdy weszła, uśmiechnął się i cicho podał jej swoje krzesło, potem usiadł tak szybko, jak to było moĹźliwe z lekkim ukłonem skierowanym do gościa przepraszając za to, Ĺźe mu przerwał. Higgins skinął jej w pozdrowieniu; usiadła miękko układając materiały do robĂłtki na stole i zaczęła przysłuchiwać się rozmowie.
(…)
Tu następuje długi fragment rozmowy o wierze, Higgins mówił, że łatwo o nią ludziom, którzy prowadzą lekkie życie, trudniej, gdy się patrzy na co dzień na nieszczęście i chorobę taką, jaka dotknęła Bessy. Temat zszedł na strajk, pracodawców i związki, Higgins jest bardzo nieprzejednany w swoich poglądach, krytycznie wypowiada się o łamistrajkach takich jak Boucher i o tym, jak traktują ich pracodawcy na przykład Hamper.
(…)
- Chciałbym, Ĺźeby co uprzejmiejsi i mądrzejsi z fabrykantĂłw spotkali się z wami, robotnikami, i szczerze porozmawiali o tych sprawach, to byłby z pewnością najlepszy sposĂłb na przezwyciężenie trudności, ktĂłre, głęboko wierzę, pochodzą z ignorancji – proszę mi wybaczyć panie Higgins – w przedmiocie, ktĂłry w interesie obu stron powinien być dobrze, wzajemnie zrozumiany. Zastanawiam się (zwracał się do cĂłrki), czy pan Thornton nie byłby skłonny do zrobienia takiej rzeczy.
- Pamiętaj tato – powiedziała bardzo niskim głosem – o tym, co mĂłwił niegdyś o rządzie, przypominasz sobie?
Nie chciała czynić Ĺźadnej wyraĹşniejszej aluzji do rozmowy, ktĂłrą kiedyś przeprowadzili o sposobie radzenia sobie z robotnikami, przyznaniu, Ĺźe mają oni dość inteligencji by decydować o sobie samodzielnie albo o mądrym despotyzmie po stronie fabrykantĂłw, poniewaĹź zauwaĹźyła, Ĺźe Higgins podchwycił nazwisko Thorntona – jeśli nie usłyszał całej rozmowy – i rzeczywiście, zaczął o nim mĂłwić:
- Thornton! Ten posłał po IrlandczykĂłw i doprowadził do rozruchĂłw, ktĂłre zrujnowały strajk. Nawet Hamper przy całej swojej brutalności poczekałby jakiś czas, ale u tego Thorntona cios idzie zaraz po słowie. A teraz, gdy związek byłby mu wdzięczny za dalszy pościg za Boucherem i ludĹşmi, ktĂłrzy wyrwali się spod naszych rozkazĂłw, to Thornton wychodzi naprzĂłd i spokojnie mĂłwi, Ĺźe skoro strajk się skończył, on jako strona pokrzywdzona nie chce upierać się przy oskarĹźeniach przeciwko strajkującym. Myślałem, Ĺźe postawi na swoim i odegra się otwarcie, ale on mĂłwi (jeden znajomy przekazał mi jego słowa) „są dobrze wszystkim znani, kara dosięgnie ich w naturalny sposĂłb, gdy będą mieć trudności ze znalezieniem pracy. To będzie wystarczająco surowe.” Chciałbym tylko by wypuścili Bouchera z kryjĂłwki i postawili go przed Hamperem. JuĹź widzę tego starego tygrysa nastawiającego na niego! Czy by go puścił wolno? Nie on!
- Pan Thornton miał rację – powiedziała Margaret. – Jesteś zły na Bouchera, Nicholasie, inaczej pierwszy byś dostrzegł, Ĺźe zwykła kara jest wystarczająco surowa za ten występek, wszystko ponad to byłoby bardziej zemstą.
- Moja cĂłrka nie jest wielką przyjaciółką pana Thorntona – powiedział pan Hale uśmiechając się do Margaret, podczas gdy ona, zaróşowiona jak goĹşdzik z podwĂłjną gorliwością zajęła się robĂłtką – ale wierzę, Ĺźe to co mĂłwi jest prawdą. Lubię go za to.

Dzieki za tlumaczenie Caroline
Jak widac mozna spokojnie rozmawiac z Higginsem, nie jest takim znow barbarzynca i niewiernym, mimo calej trudnej sytuacji ...
I nawet przyczesal wlosy i oczyscil buty, no, no .
Oj faktycznie, taki znowu wrog Thorntona to z Margaret nie byl

Wlasnie sciagam i ogladam klipy z Impresjonistow.
Kaziuta, na forum angielskim ktos wspomnial, ze Armitage powinien miec wpisane do kontraktu zdejmowanie krawatu

Ach, ten jego glos i te oczy ...

Caroline dziękuję za kolejne tłumaczenie.
Dobrego ojca miała Margaret, taki ludzki.


Moniczko dziękuję za klipy z Impresjonistów.
Nawet nie wiedziałam, że gra tam znana nam z Perswazji Amanda Root. Bardzo ja lubię.