Ogród Jane Austen

Mnie sie jeszcze ten podoba:
http://www.megaupload.com/de/?d=CVDEGWFY
bardziej dynamiczny ale lubie ta piosenke:
A Girl like You
Dobrze dopasowana muzyka do ujec.

Uwielbiam te klipy - po?ci?ga?am je sobie i tajnie ogl?dam w pracy (bo domowy laptop za s?aby). Poza tym - jako maniaczka forum tajnie te? na nim dzia?am w pracy i tylko si? zastanawiam jak d?ugo mi si? ta sztuka b?dzie udawa?. No i widzisz, GosiuJ - praca szkodzi! Bo kiedy Ty masz klasówki i klasyfikacj?, my o Tobie plotkujemy przy porannej kawie

Te? mam ju? ich troch?. Nie tylko z "N&S", ale te? z nowej "Dumy...", "Hornblowera" i jeszcze innych filmów. Bardzo je lubi?. Oczywi?cie z dwóch pierwszych mam najwi?cej
Co do muzyki to lubi? tak? bardziej dynamiczn? jak i t? romantyczn?, spokojn?.

GosiaJ... A b?dzie dzisiaj kolejny odcinek dobranocki dla doros?ych???
Bom ciekawa co tam dalej :oops:

Zdjecia i klipy z Rysiem i tak opanowaly juz moj komputer

Ainusiu, spróbuj to wklei? jeszcze raz, a tamto skasowa?, bo s? tam jakies powtórzone fragmenty i w?a?ciwie nie wiadomo, co jest po czym.

Wklejam ponownie
Po prostu wkleja?am to tu? przed wyj?ciem z domu i nie mia?am czasu przeczyta? czy wszystko O.K. A wkleja?y?my to przez GG. Dopiero teraz mog? sobie kukn?? dok?adniej
Wklejam ponownie:
Bessy i Higgins cz.2 (Rozdzia? XXVIII, „Comfort in sorrow”, s. 258)
- Och, ojcze, ojcze – powiedzia?a Mary czepiaj?c si? jego ramienia – nie dzis, ka?dego dnia, ale nie dzi?! Pomó? mi! On idzie si? znowu upi?! Ojcze, nie puszcz? ci?. Mo?esz mnie uderzy?, nie puszcz? ci?. W ostatnich s?owach powiedzia?a, bym nie pozwoli?a ci pi?!
Margaret sta?a w drzwiach cicho, lecz rozkazujÂ?co. Spojrza? na ni? wyzywaj?co.
- To mój dom. Zejd? mi z drogi, dziewczyno albo ci? do tego zmusz?! – odepchn?? od siebie Mary z przemoc? i wygl?da? jakby mia? zamiar uderzy? tak?e Margaret. Nie drgn??a, nie zdj??a z niego powa?nego, g??bokiego spojrzenia. Spogl?da? na ni? z pos?pn? zawzi?to?ci?. Gdyby poruszy?a r?k? lub nog?, odepchn??by ja na bok z jeszcze wi?ksz? si?? ni? ta, której u?y? wobec w?asnej córki, twarz Mary krwawi?a po upadku na krzes?o.
- No i po co mi si? tak przygl?dasz? – spyta? w ko?cu niech?tnie, cho? z respektem wobec jej surowego spokoju. – Je?li my?lisz, ?e powstrzymasz mnie przed pój?ciem gdziekolwiek zechc?, bo ona ci? kocha?a…, w moim w?asnym domu, do którego zreszt? nigdy ci? nie zaprasza?em, to si? mylisz. To zbyt trudne dla m??czyzny by nie móg? zazna? jedynej pociechy, jaka mu zosta?a.
Margaret czu?a, ?e on uzna? jej przewag?. Co mog?a zrobi? dalej? Usiad? na krze?le blisko drzwi, na wpó? zwyci??ony, na wpó? ura?ony, zamierzajÂ?c wyj??, gdy tylko ona usunie si? ze swojego miejsca, ale bez przemocy, którÂ? grozi? jeszcze przed pi?cioma minutami. Margaret po?o?y?a r?k? na jego ramieniu.
- Chod? ze mn? – powiedzia?a – Chod? i spójrz na ni?!
G?os, którym przemówi?a by? niski i uroczysty, ale nie by?o w nim strachu ani pow?tpiewania, co do niego albo jego zgody. Uniós? si? niech?tnie. Sta? z zawzi?tym uporem i rozterka rysuj?c? si? na twarzy. Czeka?a na niego, cicho cierpliwie czeka?a na jego ruch. Dziwn? przyjemno?? sprawia?o mu zmuszanie jej do tego, ale w ko?cu ruszy? w stron? schodów.
Oboje stali przy ciele.
- Jej ostatnie s?owa brzmia?y „Nie pozwól mojemu ojcu pi?.”
- Teraz ju? jej to nie zaszkodzi – wyszepta?. – Nic jej ju? teraz nie zaszkodzi.
Potem podnosz?c g?os tak, ?e zmieni? si? w zawodz?cy p?acz mówi? dalej – Mo?emy si? k?óci? i rozstawa? w niezgodzie, mo?emy zawrze? pokój i by? przyjació?mi, mo?emy zag?odzi? si? tak, ?e zostanie z nas skóra i ko?ci, a i tak ?aden z naszych smutków ju? jej nie zaszkodzi. Ona mia?a ich swoj? porcj? w ?yciu. Najpierw ci??ka praca, w ko?cu choroba, ?y?a jak pies. I zmar?a nie zaznaj?c odrobiny rado?ci w swoich dniach. Nie, dziewczyno, cokolwiek powiedzia?a, nic ju? o tym nie wie, a ja musz? si? napi? ?yczek by opanowa? to cierpienie.
- Nie – powiedzia?a Margaret ?agodnie, skoro i on z?agodnia?. – Nie musisz. Je?li jej ?ycie by?o takie jak mówisz, z pewno?ci? nie ba?a si? ?mierci, tak jak niektórzy. Powiniene? by? s?ysze? jak mówi o przysz?ym ?yciu, ukrytym u Boga, do którego teraz posz?a.
Potrz?sn?? g?ow? patrz?c na Margaret z boku na bok. Uderzy?a j? bole?nie blado?? jego wychudzonej twarzy.
- Jeste? bardzo zm?czony. Gdzie by?e? ca?y dzie?, nie w pracy?
- Nie, z pewno?ci? nie w pracy – odpowiedzia? z krótkim, ponurym u?miechem. – Nie w miejscu, które nazywa si? praca. By?em w Zwi?zku, póki nie zbrzyd?y mi próby przemówienia tym g?upcom do rozumu. Wezwali mnie jeszcze przed siódm? do ?ony Bouchera. Sama le?y z?o?ona chorob?, ale wrzeszczy i piekli si?, ?eby wiedzie?, gdzie jest ten durnowaty bydlak, tak jakbym ja mia? go tu trzyma?, jakby da?o si? nim kierowa?. Przekl?ty g?upiec, ?e te? kiedykolwiek przy?o?y? r?ce do naszych planów! Zdar?em stopy kr???c w poszukiwaniu ludzi, których nie mo?na znale??, teraz, gdy wytoczono przeciwko nam zarzuty. Chodzi?em tak, z obola?em sercem, a to gorsze ni? obola?e stopy i gdybym spotka? przyjaciela, który przepowiedzia?by mi... Nie wiedzia?em, ?e Bess le?y tu umieraj?ca. Bess, dziewczynko, ty by? mi uwierzy?a, uwierzy?aby? mi? – jego g?os zni?y? si? a? do niemego b?agania.
- Jestem pewna – powiedzia?a Margaret. – Jestem pewna, ?e nie wiedzia?e?, to sta?o si? do?? nagle. Ale teraz, widzisz, teraz jest inaczej, ju? wiesz, patrzysz na ni? le??c? tutaj, wiesz co powiedzia?a z ostatnim tchnieniem. Nie pójdziesz, prawda?
?adnej odpowiedzi. Gdzie mia?by wobec tego szuka? pocieszenia?
- Chod? ze mna do domu – powiedzia?a w ko?cu odwa?nie, dr??c na my?l o w?asnej propozycji, gdy ju? j? uczyni?a. – Przynajmniej zjesz co? syc?cego, jest ci to potrzebne.
- Twój ojciec jest pastorem? – spyta?, jaka? my?l nagle za?wita?a mu w g?owie.
- By? – odpowiedzia?a Margaret krótko.
- Pójd? i napij? si? z nim herbaty, skoro mnie prosisz. Jest wiele rzeczy, które zawsze chcia?em powiedzie? pastorowi i jest mi to w?a?ciwie oboj?tne, czy jeszcze wyg?asza kazania, czy nie.
Margaret by?a zak?opotana, on pij?cy herbat? z jej ojcem, ca?kowicie nieprzygotowanym na t? wizyt?, jej chora matka – to wydawa?o si? zupe?nie wykluczone, ale je?li wycofa si? teraz, b?dzie jeszcze gorzej, z pewno?ci? poszed?by prosto do pijalni ginu. Pomy?la?a, ?e gdyby tylko zdo?a?a zabra? go do siebie do domu, by?oby to tak du?e osi?gni?cie, ?e wierzy?aby, i? po nim nast?pi ca?kiem nowy rozdzia?.
- ?egnaj, dziewczynko! W ko?cu si? rozstali?my, w ko?cu. By?a? b?ogos?awie?stwem dla swojego ojca od dnia swoich narodzin. Niech Bóg b?ogos?awi te bia?e usta, maj? u?miech na sobie, spójrz dziewczyno, u?miecha si?. Ciesz? si?, ?e mog? to jeszcze raz zobaczy?, cho? teraz zostaj? sam i opuszczony na zawsze.
Podszed? i czule uca?owa? córk?, nakry? jej twarz i odwróci? si? by pój?? za Margaret, która pospiesznie zesz?a na dó? by powiedzie? Mary o tym, co postanowili, ?e to by? jedyny sposób by utrzyma? go z dala od pijalni ginu, a tak?e by namówi? Mary by posz?a z nimi, bo nie mog?a znie?? my?li o pozostawieniu tej uczuciowej dziewczyny samej. Ale Mary mia?a przyjació? w?ród s?siadów, którzy, jak powiedzia?a, przyjd? i posiedz? z ni? troch?, wszystko by?o w porz?dku, tylko ojciec…
Stan?? tu? przy nich, gdy chcia?a mówi? dalej. Otrz?sn?? si? ju? z poprzednich emocji tak, jakby wstydzi? si? tej rado?ci, któr? mo?na by porówna? tylko do mia?d?enia kolców pod glinianym naczyniem.
- Id? napi? si? herbaty z jej ojcem.

Aine: jakie? krzaki, tamto by?o okej. Skasujmy ten ostatni.

O rany! Ale krzaki, tamto by?o okej.

Skopiowa?am z maila, ale zaraz przegladne i poprawie

GosiuJ, to b?d? musia?a w pracy doczyta?, bo ostatnio co? si? nie wyspa?am
B?d? mia?a ciasteczko do porannej kawy

Przepraszam, ?e tak pó?no b?d? rozsy?a?:-(

GosiuJ, to b?d? musia?a w pracy doczyta?, bo ostatnio co? si? nie wyspa?am
B?d? mia?a ciasteczko do porannej kawy

Przepraszam, ?e tak pó?no b?d? rozsy?a?:-(

Gosiu, to nie Twoja wina, ksi??k? w nocy czyta?am o nie mog?am si? oderwa?, póki nie sko?czy?am

i jeszcze jeden kultowy tekst:

„Nie s?dz?, ?eby? potrzebowa?a czego? stamt?d. Prawda?”.

Kaziuta, dokladnie tak!

Ja wstaje o 6.30