Ogród Jane Austen

No moje drogie!! Nie ma jak nasz Rysio w nieco innych uj?ciach Ch?opak, bez dwóch zda?, bardzo dobrze wychodzi na zdjeciach
PS 1000 równie? ju? mi trzasn??

Gratulacje z okazji tysi?czka, w takim razie robimy wspóln? wirtualn? imprezk?! Bia?e zupy i te sprawy! I herbatka obowi?zkowo elegancko podana :-)

A co do Rysia... Fotogeniczny z ka?dej strony, nie, Caiti? ;-)

Dzieki Gosia - dosta?am.
Richard tak fajnie z tych zdj?? spogl?da, ?e... hmm...

Oj tak, ?adnie patrzy... i ?wietnie wygl?da :-)

Bo jak nie, to nie dostaniecie wi?cej nawet okruszków po ciasteczkach!
To poni?ej to na zach?t?. W ogóle jak mog?y?cie nie pomy?le? o Matce, nie wierz?, ?e si? tak tego grochu boicie ;-)

„?ycie toczy si? dalej cz. 2” – rozdz. „Fruit-piece”, str. 253

- Czy mog? co? zrobi? doktorze? – zapyta? zmienionym g?osem – Wie pan, ?e pieni?dze nie s? takie istotne. Czy s? jakie? wygody czy smako?yki, które powinna dostawa??
- Nie – odpowiedzia? doktor potrz?saj?c g?ow? – ona t?skni za owocami – ca?y czas ma gor?czk?. Zwyk?e brzoskwinie mog?yby pomóc bardziej ni? cokolwiek innego. Jest ich mnóstwo na targu.
- Jestem pewien, ?e powie mi pan je?li móg?bym cokolwiek zrobi? – odpowiedzia? pan Thornton – naprawd? licz? na pana.
- Och, bez obaw! Nie b?d? oszcz?dza? na pa?skiej kieszeni, wiem, ?e jest wystarczaj?co g??boka. Chcia?bym, ?eby da? mi pan carte-blanche dla wszystkich moich pacjentów i wszystkich ich zachcianek.
Pan Thornton nie odznacza? si? jednak zbytni? ?askawo?ci? czy powszechn? filantropi?. Nawet niewielka przynios?aby zaszczyt jego twardemu wizerunkowi. Skierowa? si? wi?c prosto do pierwszego sklepu z owocami w Milton i wybra? ki?? czerwonych winogron z najdelikatniejszym kwiatem u szczytu, najdojrzalsze brzoskwinie i naj?wie?sze li?cie winoro?li. Wszystko to zosta?o zapakowane do koszyka a sprzedawca czeka? na odpowied? na zadane pytanie: Dok?d mam to wszystko wys?a?, sir? - ale odpowiedzi nie by?o - Do Marlborough Mills, jak przypuszczam, sir?
- Nie! – powiedzia? pan Thornton – Prosz? da? mi kosz, sam go zabior?.
Kosz zaj?? mu obie r?ce. Musia? min?? najbardziej ucz?szczan? przez kobiety robi?ce zakupy, cz??? miasta. Wiele znanych mu m?odych dam, odwraca?o si? za nim, my?l?c jakie to dziwne widzie? go zaj?tego niczym portier czy ch?opiec na posy?ki.
On za? my?la?: Nie zrazi mnie to co ona pomy?li sobie o tym co zrobi?. Zanios? owoce jej biednej matce, bo tak mi si? podoba i uwa?am, ?e powinienem. Nie b?dzie mog?a wzgardzi? mn? je?li robi? to co mi sprawia przyjemno??. To by?by dopiero ?wietny ?art, gdybym z obawy przed wynios?o?ci? tej dziewczyny, nie zrobi? uprzejmo?ci cz?owiekowi, którego lubi?. Robi? to dla pana Hale’a. I na przekór jej.
Szed? w niezwyk?ym tempie, i ju? po chwili by? w Crampton. Wbiega? po dwa stopnie naraz i wkroczy? do salonu z zarumienion? twarz? i oczami b?yszcz?cymi uprzejm? gorliwo?ci? - zanim Dixon zd??y?a go zaanonsowa?. Pani Hale le?a?a na sofie rozpalona gor?czk?. Pan Hale czyta? na g?os. Margaret siedzia?a z robótk? na niskim sto?eczku obok matki. Jej serce zatrzepota?o, jego nie, podczas tego spotkania. Nie zwraca? na ni? uwagi, ani na pana Hale’a. Podszed? z koszem prosto do pani Hale i powiedzia?, ?agodnym i delikatnym tonem, jakiego zazwyczaj u?ywaj? krzepcy ludzie pozostaj?cy w dobrym zdrowiu w stosunku do os?abionych chorych:
- Spotka?em doktora Donaldsona, madam, powiedzia?, ?e owoce dobrze by pani zrobi?y – pozwoli?em sobie na swobod?, wielk? swobod? wyboru tego co wyda?o mi si? odpowiednie.
Pani Hale by?a niezwykle mile zaskoczona, prawie zadr?a?a z entuzjazmu. Pan Hale w kilku s?owach wyrazi? g??bok? wdzi?czno??.
- Margaret, przynie? talerz, koszyk, cokolwiek.
Margaret stan??a przy stole, po?owicznie obawiaj?c si?, by jakimkolwiek ruchem czy najmniejszym wydanym d?wi?kiem nie obudzi? w panu Thorntonie ?wiadomo?ci jej obecno?ci w pokoju. Pomy?la?a, ?e by?oby niezr?cznie dla obojga doprowadzi? do ?wiadomego zetkni?cia si? i wyobra?a?a sobie, ?e od momentu kiedy siedzia?a na niskim sto?eczku po obecn? chwil? kiedy sta?a za plecami ojca, on omija? j? pospiesznie wzrokiem. Nawet gdyby nie czu? jej obecno?ci w pokoju, jego oczy nigdy by si? na niej nie zatrzyma?y.
- Musz? i?? – powiedzia? – Nie mog? zosta?. Je?li pa?stwo wybacz? t? swobod? – moje szorstkie maniery – obawiam si?, ?e zbyt obcesowe – nast?pnym razem b?d? delikatniejszy. Pa?stwo pozwol? mi mie? przyjemno?? przyniesienia znowu jakich? owoców, je?li dowiem si?, ?e macie pa?stwo na nie ochot?. Do widzenia panie Hale. Do widzenia pani.
Wyszed?. Ani jednego s?owa, ani jednego spojrzenia na Margaret. Wiedzia?a, ?e na ni? nie spojrza?. Bez s?owa posz?a po talerz i ostro?nie prze?o?y?a owoce swoimi delikatnymi cienkimi palcami. To by?o mi?e z jego strony, ?e je przyniós?, szczególnie po wczorajszym...

Kice gratulujemy syna komunisty :mrgreen:

Gosia j a te? chc? foty :evil:

gohha2@gazeta.pl

Alison zupe?nie smakowity k?sek tak z rana Dzi?ks , ?e zacytuj? Dod?

Kice gratulujemy syna komunisty

miloszu... dzi?ki za gratulacje....

Kiko ode mnie te? wielkie gratulacje z okacji komunii syna!
Po komunii to ju? dzieci t a k i e doros?e si? wydaj?

Kiko ode mnie te? wielkie gratulacje z okacji komunii syna!
Po komunii to ju? dzieci t a k i e doros?e si? wydaj?

dzi?kuj? Gitko....
ten p?dz?cy CZAS jest przera?aj?cy....

Dobrze, ?e nasz Thorton taki dumny wyszed? i nie raczy? spojrze? na swoj? mi?o?? (ale musia?o go to wiele kosztowa?)!

Zapewne tak... wiele go kosztowa?o takie zachowanie... ciekawe czy pó?niej nie ?a?owa?..... szczególnie, gdy Margaret wyje?d?a?a z Milton...

Gratulacje z okazji tysi?czka, w takim razie robimy wspóln? wirtualn? imprezk?! Bia?e zupy i te sprawy! I herbatka obowi?zkowo elegancko podana :-)

A co do Rysia... Fotogeniczny z ka?dej strony, nie, Caiti? ;-)

Dzi?kuj? i równie? gratuluj?!
Oczywi?cie jaki? wspólny bankiecik mo?emy zorganizowa?

Oj, Rysiu fotogeniczny z ka?dej strony jest, oj jest!

Zachwyci?a mnie ta scena, w której Thornton chodz?c ulicami Milton i za?atwiaj?c Bardzo Wa?ne Sprawy ma g?ow? i cia?o pe?ne Margaret. To troszk? jak na pocz?tku odcinak 3 serialu - uwielbiam ten fragment, kiedy po odrzuconych o?wiadcynach prawie biegnie z nieobecnym wzrokiem i pojawia si? nam w kadrze raz z prawej, raz z lewej strony ekranu. Bardzo wymowne.

Nie raczy? spojrze?, ale na pewno wiedzia? o ka?dym jej ruchu i bezruchu. Te owoce to - niezale?nie od dobrego serca, oczywi?cie, tylko pretekst, ?eby na ni? NIE patrze?.
Ach...

Dziewczyny a co powiecie na te s?owa:

"Pan Thornton nie odznacza? si? jednak zbytni? ?askawo?ci? czy powszechn? filantropi?. Nawet niewielka przynios?aby zaszczyt jego twardemu wizerunkowi"

Alison dzi?ki za wspania?y wczorajszy fragment. Kiedy przeczyta?am ostatnie zdanie zaraz wróci?y wspomnienia- mnie te? si? takie stany przytrafia?y

"............Pan Thornton zamilk?. Puls, którego niezmienno?ci? chwali? si? przed chwil?, natychmiast przyspieszy?."

Kiko nic sie nie przyzna?a? , ?e b?dziesz gospodyni? dnia na komuni swojego dziecka- juz si? o Ciebie niepokoi?am- gratuluj?
Ja tez wczoraj by?am na komuni w malutkim drewnianym ko?ció?ku. Wyjatkowo urokliwe miejsce

Alison masz zajrze? tu!

http://www.janeausten.pl/modules.php?na … 3468#23468

Zajrza?am i przesy?am buziaka co jedzie do Ciebie na oklep na kolorowym motylku ;-)