Ogród Jane Austen

No przyjemne to bylo
Wybralam najlepsze i w miare roznorodne.
Z Moneta najciekawsze wybralam, no bo byly rozne

Special for Alison: nowa wersja screensavera - zmienione zdjecie koncowe i dodana jedna fotka (wedlug sugestii migotki), co by muzyka lepiej byla zgrana z obrazkami:
http://www.yourfilelink.com/get.php?fid=95901
Muzyka: Ronan Keating/ I Wouldnt Change a Thing.

Dziewczynki, po po prostu jestem do Waszej dyspozycji i na Wasze rozkazy

Mam niedobor cukru

:twisted: Gosie?ku Ty ciasteczkowy potworze!
[URL=http://imageshack.us][/URL]
Especially for you - ju? za chwil?.

Ci?g dalszy martyrologii biednego Thorntonika.

Pocz?tkowy fragment t?umaczy?a wcze?niej niezrównana Alison. Prawie nic w nim nie zmieni?am.

Nieudane o?wiadczyny cz.4 (Rozdzia? XXVI „Mother and son” s. 245)

Kiedy pan Thornton opu?ci? dom tego ranka by? niemal o?lepiony swoj? daremn? nami?tno?ci?. By? ca?kowicie oszo?omiony tak jakby Margaret zamiast wygl?da?, mówi? i porusza? si? jak delikatna, pe?na wdzi?ku kobieta, by?a krzepk? handlark? ryb, która s?ownie przy?o?y?a mu pi??ci?. Cierpia? niemal fizycznie, dokucza? mu przejmuj?cy ból g?owy i silnie pulsuj?ce t?tno. Nie móg? znie?? ha?asu, o?lepiaj?cych ?wiate?, dudni?cego ruchu ulicznego. Mia? si? za g?upca, z powodu tego cierpienia; a w dodatku w tym momencie nawet nie móg? sobie w pe?ni u?wiadomi? jego przyczyny, i tego czy by?a stosowna do skutków jakie wywo?a?a. Przynios?oby mu ulg?, gdyby usiad? na schodkach przed drzwiami i zap?aka? ?arliwie, jak ma?e skrzyczane dziecko, op?akuj?ce niesprawiedliwo??, której dozna?o. Wmawia? sobie, ?e nienawidzi Margaret, ale dzikie i silne uczucie mi?o?ci rozcina?o to pos?pne, burzliwe doznanie jak b?yskawica, zanim zdo?a? nazwa? je nienawi?ci?. Jego najwi?kszym pocieszeniem by?o rozpami?tywanie tych m?czarni; przypominanie sobie jak jej zaiste powiedzia?, ?e chocia? nim pogardza, traktuje z dumn? i wynios?? oboj?tno?ci?, niczego by nie zmieni?. Ona nie jest w stanie go do tego zmusi?. Kocha j? i b?dzie kocha?; i oprze si? jej i tej ?a?osnej fizycznej udr?ce.
Zatrzyma? si? na chwil?, by to postanowienie dotar?o do niego jasno i wyra?nie. Mija? go omnibus jad?cy na wie?, konduktor my?l?c, ?e on tak?e czeka na miejsce zatrzyma? si? przy chodniku. Zbyt wiele zachodu wymaga?oby przepraszanie i wyja?nianie, wsiad? wi?c i da? si? powie??. Mija? d?ugie rz?dy domów, potem wille z wypiel?gnowanymi ogrodami, a? dotarli na prawdziwe wiejskie odludzie i w ko?cu do ma?ego miasteczka. Tam wszyscy wysiedli, wi?c wysiad? te? pan Thornton, a poniewa? inni rozeszli si?, on tak?e poszed? w swoj? stron?. Uda? si? na pola. Szed? ?wawo, bo szybki ruch przynosi? ulg? jego my?lom. Teraz pami?ta? ju? wszystko, ?a?osn? posta?, jak? z siebie zrobi?, absurdalny sposób, w jaki poszed? i zrobi? co?, o czym wielokrotnie my?la?, ?e by?oby najg?upsz? rzecz? na ?wiecie i spotka? si? z odpowiedzi?, któr? w przeb?yskach rozs?dku przewidzia?, ?e nast?pi, je?li kiedykolwiek zdecyduje si? by? takim durniem. Czy oczarowa?y go te pi?kne oczy, te mi?kkie, pó?otwarte, wzdychaj?ce usta, które jeszcze wczoraj spoczywa?y tak blisko na jego ramieniu? Nie móg? pozby? si? wspomnienia jej obecno?ci, jej ramion zaplecionych wokó? niego ten jeden, jedyny raz – i nigdy wi?cej. Chwyta? tylko przelotne obrazy w ogóle jej nie rozumiej?c. Raz by?a tak dzielna, za chwil? boja?liwa, raz ?agodna, a potem wynios?a i królewsko dumna. Nie mog?c o niej zapomnie? rozmy?la? ponownie o ka?dym ich spotkaniu. Widzia? j? w ka?dej sukni, w ka?dym nastroju i nie wiedzia?, który najbardziej do niej pasuje. Nawet tego ranka, jak pi?knie wygl?da?a, jej oczy rzucaj?ce b?yski na my?l, ?e skoro dzieli?a z nim wczoraj niebezpiecze?stwo, dba o niego cho? troch?!
Je?li pan Thornton by? g?upcem tego ranka, jak zapewnia? si? przynajmniej dwadzie?cia razy, nie sta? si? wcale m?drzejszy tego popo?udnia. Jedyne co zyska? w zamian za swoj? sze?ciopensow? przeja?d?k? omnibusem by?o ?ywsze jeszcze przekonanie, ?e nigdy nie by?o i by? nie mo?e nikogo takiego jak Margaret, ?e ona go nie kocha i nigdy nie pokocha, ale te? ani ona, ani reszta ?wiata nie zdo?a nigdy powstrzyma? go przed kochaniem jej. Wróci? na male?ki rynek w miasteczku i ponownie wsiad? do omnibusu by powróci? do Milton.
By?o ju? pó?ne popo?udnie, gdy wysiad? w pobli?u swoich magazynów. Znajome miejsca przywróci?y znajome przyzwyczajenia i my?li. Wiedzia? jak wiele ma do zrobienia, wi?cej ni? zwykle w zwi?zku z zamieszaniem poprzedniego dnia. Musia? spotka? si? z urz?dnikami miejskimi, musia? doko?czy? przygotowania, cz??ciowo tylko dokonane rano dla bezpiecze?stwa i wygody nowo sprowadzonych Irlandczyków, musia? chroni? ich przed jakimkolwiek kontaktem z niezadowolonymi robotnikami Milton. W ko?cu, musia? i?? do domu i stawi? czo?a matce.

W?a?nie obejrza?am Gosie?ko Twoje dzie?o i strasznie si? wzruszy?am i masz racj?, ?e Rysio bez w?a?nie TEGO :!: podk?adu muzycznego to nie ten sam efekt. Dobra ko?cz? i puszczam jeszcze raz

A ja rozp?ywam si? przy zdj?ciu Ry?ka, które leci tu? po Ry?ku z koralikami Doskona?y jest w ka?dym szczególe i powtórz? za Ronanem "I wouldn't change a thing"

A ja szalej? jak s?ysz? s?owa: "But how could I refuse when you knew how to use the body" (oczywi?cie Ronan ?piewa? o kobiecie, ale Ry?ka to chyba te? si? tyczy, prawda?). No i naprawd?, jak mo?na odmówi? szczególnie gdy wygl?da tak jak na Twoim Gosiu zdj?ciu (w?a?nie to mia?am na my?li )

No jak by Ci to powiedziec..
Te slowa ktore przytaczasz, to troche nie przystoja panience co ma oczy tak niewinnie wzniesione jak na moim avatarku, dlatego o nich nie wspomnialam....
.............. ale ......

Ale? Gosie?ko, o co mnie pos?dzasz, moje my?li by?y zupe?nie, ale to zupe?nie niewinne (tak niewinne jak ten spuszczony wzrok na moim avatarze) ...
Mog?am przecie? mie? na my?li ... hmmm (d?ugo my?li )... o?wiadczyny Thorntona

How could I refuse .... Samo s?ówko "refuse" nasuwa mi na my?l o?wiadczyny Thortona, odmow? Margaret i moj? reakcj? - takiemu facetowi bym nie odmówi?a
Konkretniej si? nie da?o I niewinniej te? nie

How could I refuse .... Samo s?ówko "refuse" nasuwa mi na my?l o?wiadczyny Thortona, odmow? Margaret i moj? reakcj? - takiemu facetowi bym nie odmówi?a
Konkretniej si? nie da?o I niewinniej te? nie

No nie dalo, to fakt

Carolcia, ach! Jaki on by? biedny...
Tak lejesz, t? wod? na mój m?yn i lejesz...
A "urz?dnicy miejscy" very brzmi? OK, nie uwa?asz? ;-)

No tak w obu jest ten napis, bo wlasciwie ......with Love, bo to with Love dla Was ... no i ten tego ...with Love dla JT/RA

W kitlu calkiem niezle
a jako Monet wyglada na tych zdjeciach calkiem calkiem.
Ja lubie tez zblizenia jego twarzy i takie ladne usmiechy..