Ogród Jane Austen

Migotka, ten banerek super! To pierwsze z prawej - moje ulubione :-)
A tego drugiego z lewej jeszcze nie widziałam. Z czego on sie tak cieszy? Ciekawam...

Noooooooooo niech panie powiedzą ..



i po rękach lubi jak go całować

Noooooooooo niech panie powiedzą ..

Panie juz powiedziały na ten temat wszystko albo przynajmniej dużo

No to z tymi wlosami ze Sparkhouse moglas sobie darowac
chociaz wlasciwie ... chyba jestem na takim etapie, ze nawet na nim mi sie podoba

to proste. Trzeba nacisnac na link In the Deep na tej stronie

In the Deep (jesli chcesz wieksza wersje) - DIVX 35.2 MB (large screen)
In the Deep (jesli chcesz mniejsza)- WMV 22.7 MB

Albo bezposrednio tu:
http://wildswanspond.com/wildswan/videos2/DeepDIVX.zip
http://wildswanspond.com/wildswan/videos2/DeepWMV.zip

Hehe, nastepna wzielo
To pandemia juz chyba

Other ... to nie wiem co bedzie po czwartym

W drugim to on sie dopiero rozkrecal
[URL=http://img220.imageshack.us/my.php?image=e1e75lu0es.jpg][/URL]
[URL=http://img147.imageshack.us/my.php?image=5f8e9ev0zu.jpg][/URL]

Other.. to ja podziwiam Twoje samozaparcie 8O Masz naprawdę silną wolę.
Ja jak oglądnęłam pierwszy odcinek, to jeszcze mogłam odłorzyć kolejne odcinki do następnego dnia. Ale tego nie zrobiłam i po drugim tak się pogrążyłam, że oglądnęłam wszystkie cztery na raz - za jednym zamachem. Poprostu MUSIAłAM wiedzieć co się stanie w nasępnym odcinku A to, że zarwałam pół nocy i byłam rano nieprzytomna to nic wobec dawki emocji jeką mi Film zaserwował.

A ja slucham "In the Deep" i marze .....
Tego moze nie powinno sie sluchac wieczorem przed snem ...
Ale tak przyjemnie ...zapomniec o calym swiecie i tylko marzyc .....marzyc...

....Now your out there swimming....
....Now your out there swimming....
....in the deep....
....in the deep....

[URL=http://imageshack.us][/URL]

Gosiu, rece? Ja widze jego ramiona co najwyzej... (...)

No ramiona, o ramionach myślałam, wybacz, że jak go widzę, to mi się język plącze i łapki na klawiaturze :-)

Własnie jestem po 2 odcinku...Nic więcej nie napisze bo nie jestem w stanie... Jestem zachwycona, odurzona, chora...Thornton jest boski, jego oczy, jego głos, jego uśmiech...Teraz juz wiem co to Thorntonmania

Powiem tylko, że to się pogłębia i wcale nie mija z czasem :-) A jeszcze jak się potem posłucha wywiadów z RA, nie, Gosia? ;-) I Głębokiego Głosu mówiącego np. "army behind me"... Pogrążon człek (płci żeńskiej)na amen!

No to waleriana na cukier i niech żadna z miłości nie skona
Tylko jeszcze bardziej pokocha słodkiego Johna Thorntona ;-)

„Niefortunne oświadczyny cz. 1” – chapt. XXIV, p. 228, Mistakes cleared up

Następnego ranka, Margaret, zwlokła się z łóżka wdzięczna, że ta noc już się skończyła. Nie czuła się wypoczęta. Nikogo nie było w domu poza matką, która tylko raz się obudziła. Niewielki wietrzyk poruszał gorącym powietrzem. Chociaż nie było tu drzew, w których wiatr igrałby z liśćmi wprawiając je w delikatny ruch, Margaret wiedziała jak gdzieś, kiedyś, na przydrożu, w zagajniku lub gęstym zielonym lesie, przyjemny był ten nasilający się i opadający, mruczący, taneczny dźwięk, którego wspomnienie było teraz echem dawnej radości w jej sercu.
Siadła do pracy w pokoju pani Hale. Gdy tylko zakończyła się przedpołudniowa drzemka, Margaret pomogła matce się ubrać. Po obiedzie miała zobaczyć się z Bessy Higgins. Odpędziła od siebie wszystkie wspomnienia o rodzinie ThorntonĂłw – nie potrzebowała myśleć o nich aĹź nie staną przed nią w pełnym świetle, z krwi i kości. Ale oczywiście kaĹźda prĂłba nie myślenia o nich stawiała ich jak Ĺźywych przed jej oczyma. Od czasu do czasu gorący strumień napływał do jej bladej twarzy, zmieniając jej kolor tak, jak nagły słoneczny blask wyłaniający się spomiędzy deszczowych chmur, rozpromienia powierzchnię morza.
Dixon delikatnie otworzyła drzwi i na palcach podeszła do Margaret siedzącej przy zacienionym oknie.
- Pan Thornton, panienko Margaret. Jest w salonie.
Margaret upuściła robótkę.
- Pytał o mnie? Papa jeszcze nie wrócił?
- Pyta o panią, panienko, a pana jeszcze nie ma.
- Bardzo dobrze, juĹź idę – powiedziała Margaret spokojnie. Ale dziwnie się ociągała.
Pan Thornton stał przy jednym z okien, odwrĂłcony plecami do drzwi, pozornie zajęty przyglądaniem się czemuś na ulicy. Ale, w rzeczywistości, obawiał się sam siebie. Jego serce biło gwałtownie na samą myśl o jej pojawieniu się. Nie mĂłgł zapomnieć dotyku jej ramion wokół swojej szyi, niecierpliwie czuł się tak jak wtedy; a teraz wspomnienie tego w jaki sposĂłb go broniła wzruszało go tak dogłębnie, Ĺźe kaĹźde postanowienie, cała siła potrzebna do panowania nad sobą, topniała jak wosk przy ogniu. Lękał się Ĺźeby nie wybiec jej na spotkanie, z rozpostartymi ramionami i niemym błaganiem, Ĺźeby podeszła i przytuliła się, jak juĹź nierozwaĹźnie zrobiła dzień wcześniej i Ĺźeby tym razem, zrobiła to świadomie. Jego serce łomotało głośno i szybko. Skądinąd silny mężczyzna, teraz dygotał wyobraĹźając sobie co ma jej powiedzieć i jak to zostanie przyjęte. Mogłaby zarumieniona i drżąca paść w jego ramiona i juĹź tam pozostać, jak w naturalnym schronieniu. W jednej chwili promieniał wyobraĹźając sobie, Ĺźe mogłaby to zrobić – by juĹź w następnej bać się porywczej odmowy. Odmawiał sam sobie prawa do brania pod uwagę jakiejkolwiek ewentualności zniweczenia w tak straszny sposĂłb jego przyszłości. Nagle przeraził się, wyczuwając czyjąś obecność w pokoju. OdwrĂłcił się. Weszła tak cichuteńko, Ĺźe w ogĂłle jej nie usłyszał; hałas uliczny był duĹźo wyraĹşniejszy dla jego nieuwaĹźnych uszu niĹź jej spowolnione ruchy w miękkiej muślinowej sukni.
Stała przy stole, nie prosząc go by usiadł. Powieki miała lekko opuszczone, zęby stykały się, jednak nie były zaciśnięte, lekko rozchylone wargi ukazywały ich białą linię. Wolny, głęboki oddech rozchylał jej piękne, wąskie nozdrza, jedyny ruch widoczny na jej twarzy. Delikatna skĂłra, owalne policzki, wydatne usta, ktĂłrych kąciki były głęboko osadzone w dołeczkach – wszystko to było dziś mizerne i blade. Brak ich naturalnej zdrowej barwy podkreślał jeszcze głęboki cień jej ciemnych włosĂłw opuszczonych na skronie, aby ukryć ślad uderzenia jakiego doznała. Jej głowa z powodu spuszczonych oczu była odchylona do tyłu w dawnej dumnej postawie. Smukłe ramiona trzymała nieruchomo wzdłuĹź ciała. Z tym wszystkim wyglądała jak więzień fałszywie oskarĹźony o zbrodnię, do ktĂłrej czuje wstręt i pogardę, ale zbyt jest nią oburzony by się tłumaczyć.
Pan Thornton wykonał jeden lub dwa pospieszne kroki w jej stronę; zreflektował się, dość stanowczo podszedł do drzwi (które zostawiła otwarte) i zamknął je. Potem wrócił, na moment stanął naprzeciwko niej, ponownie ulegając wrażeniu piękna jej powierzchowności, zanim ośmielił się je przerwać, być może odtrącając je tym, co musiał powiedzieć:
- Panno Hale, byłem wczoraj bardzo niewdzięczny...
c.d.n...

Jego serce biło gwałtownie na samą myśl o jej pojawieniu się. Nie mĂłgł zapomnieć dotyku jej ramion wokół swojej szyi, niecierpliwie czuł się tak jak wtedy; a teraz wspomnienie tego w jaki sposĂłb go broniła wzruszało go tak dogłębnie, Ĺźe kaĹźde postanowienie, cała siła potrzebna do panowania nad sobą, topniała jak wosk przy ogniu. Lękał się Ĺźeby nie wybiec jej na spotkanie, z rozpostartymi ramionami i niemym błaganiem, Ĺźeby podeszła i przytuliła się, jak juĹź nierozwaĹźnie zrobiła dzień wcześniej i Ĺźeby tym razem, zrobiła to świadomie. Jego serce łomotało głośno i szybko. Skądinąd silny mężczyzna, teraz dygotał wyobraĹźając sobie co ma jej powiedzieć i jak to zostanie przyjęte. Mogłaby zarumieniona i drżąca paść w jego ramiona i juĹź tam pozostać, jak w naturalnym schronieniu. W jednej chwili promieniał wyobraĹźając sobie, Ĺźe mogłaby to zrobić – by juĹź w następnej bać się porywczej odmowy. Odmawiał sam sobie prawa do brania pod uwagę jakiejkolwiek ewentualności zniweczenia w tak straszny sposĂłb jego przyszłości. ...

O Boze, jak ja go kocham!

"Nie mógł zapomnieć dotyku jej ramion wokół swojej szyi", "Mogłaby zarumieniona i drżąca paść w jego ramiona i już tam pozostać, jak w naturalnym schronieniu"
Alison, pieknie to tak wszystko brzmi ....
Az boje sie co bedzie pozniej....on tak ja kocha, a ona taka niedobra dla niego...taka okrutna...