Ogród Jane Austen

I czemu? znowu list pisz? w udr?ce?
Nie pytaj, mi?y, jaka w tym przyczyna,
Bo có? ci powiem, nieszcz?sna dziewczyna...
Ach, wiem, ?e kart tych dotkn? twoje r?ce.

Gdym sama, w dali - niech list przypomina,
?e w moim sercu p?on? najgor?cej
Zachwyty smutki, nadzieje dziewcz?ce.
To si? nie ko?czy - ani nie zaczyna.

I có? ci powiem? ?e o twych ramionach
W snach i marzeniach, i w my?li, i w mowie
Me wierne serce roi potajemnie...

Tak kiedy? sta?am w ciebie zapatrzona,
Nie rzek?szy s?owa... Có? rzec mia?am - powiedz-
Gdy ca?a istno?? spe?ni?a si? we mnie.


Goethe...........

Kto? co? mówi? o jakiej? manii..........

Och Dziewczynki, Dziewczynki... Wzi?te jeste?cie szturmem!

Romantyczki z was......a ta mania to nie Colinek?
Pozdrowienie kwiatami

Kwiatami, które uszczkn??em,
Pozdrowie? przyjmij tysi?ce!
Ach! ile? razy sie zgi??em,
Gdy je zbiera?em na ??ce,
I do serca przycisn??em
Nie raz, a razy tysi?ce!
Goethe

Tak mkn??a m?odo?? bezcelowa,
W marzeniach p?onnych ton?c ca?a...
Bezbrze?na pustka kolejowa
Gwizdkami w sercu ?widrowa?a....

Có? – serce dawno ju? och?od?o!
Odda?o tyle ju? uk?onów,
I tyle spojrze? ju? zawiod?o,
Rzucanych chciwie w g??b wagonów...

A ja wczoraj mialam depreche wiosenna, choc bylam w kafejce ... i co z tego?...i tak mnie dopadlo..
I moje serce tez juz ochlodlo...

Tak, wczoraj deszcz, dzis slonce ...
po prostu zmiana pogody, ale w zyciu jest troche inaczej...

Niu?ka kochana, przytulam Ci? do serca. Bo "po nocy przychodzi dzie?, a po burzy spokój..." Pami?taj...

Pamietam, pamietam ...
Dzieki

Gosiu,
ponad 2 lata temu ?ycie nie?le przejecha?o mi po grzbiecie. Mia?am wra?enie, ?e ju? si? z tego nie wydob?d?.
Jako? si? uda?o - raz jest lepiej, raz gorzej. Ale "jeszcze w zielone gramy".
M.in. dlatego jestem szcz??liwa, ?e Was znalaz?am. Pasja, marzenia - to pomaga. A ?e po wy??czeniu komputera bywa smutniej... Có?, przynajmniej jest powód, ?eby wróci?.

Przytulam Ci? Gosiu wirtualnie,
monika

Gosiu, nic si? nie martw!!! Zawsze mo?e by? gorzej ni? jest.......bu?ka dla Ciebie.

Znalaz?am sobie co? co akurat dzis do mnie pasuje
ech,?ycie moje.....
Ju? jestem spokojna


Nadmorskich ogrodów
?ciemnia?y ju? nieba
Latarnie si? jarz? po ?wit
Ju? jestem spokojna
I nie mów, nie trzeba
O naszej mi?o?ci Ju? nic

Ju? jestem spokojna
Zamie?my na przyja??
Nieufno??, nami?tno?? i l?k
A senne miesi?ce w nas b?d? przemija?
A? czas nas zasypie jak ?nieg

Nadmorskich ogrodów
?ciemnia?y ju? nieba
Tak d?ugo nam czeka? do zórz
Ju? jestem spokojna
I nie mów, nie trzeba
O naszej mi?o?ci
Nic ju?
J.Kofta

A ja nie mam nastroju na wiersze........wszystkie takie romantyczne, optymistyczne.........a mnie daleko do tego..... ?eby tak zasn?? i obudzi? si?........za par? tygodni......

Kole?anka niedawno mi ten wiersz podes?a?a. Jest troch? goorzki, ale moim zdaniem prawdziwy.

Hmm, jakby to uj?? - jest BARDZO prawdziwy...

Zasypianie

Ziewam,
przeci?gam si?,
wyci?gam si?,
rozci?gam si?,
w swoim ciele
jak w szerokim, wspania?ym ?piworze.

A potem opadam,
opadam,
opadam
na dno szcz??cia.
Anna ?wirszczy?ska

W niebieskiej pi?amie

?pi? w niebieskiej pi?amie,
z prawej strony ?pi moje dziecko.
Nigdy nie p?aka?am,
nigdy nie umr?.

?pi? w niebieskiej pi?amie,
z lewej strony ?pi mój m??czyzna.
Nigdy nie bi?am g?ow? o ?cian?,
nigdy nie krzycza?am ze strachu.

Jak szeroki jest ten tapczan,
pomie?ci?o si? na nim
takie szcz??cie.
Anna ?wirszczy?ska

Henrich Heine "Der Brief, den du geschrieben" (Niestety nie znam polskiego tytu?u )

Piszesz mi moja mi?a,
?e ju? nie kochasz mnie,
Wie?? by mnie ta zmartwi?a,
Ale nie wierz?, nie!

Podziwiam pióra wpraw?,
List stron dwana?cie ma,
Daj?c komu? odpraw?,
Wystarcz? s?owa dwa.

Heinrich Heine - [?ni?em ja mi?o?? jak po?ar okrutn?]

?ni?em ja mi?o?? jak po?ar okrutn?,
mirty — rezedy — pi?kn? w lokach g?ow?.
I wargi s?odkie ?ni?em — z gorzkim s?owem,
i pie?ni smutne pod melodi? smutn?.

Zblad?y i znik?y sny moje jak dymy;
znik?a najdro?sza moja mara senna.
Zosta?o tylko, co dusza p?omienna
w te mi?kkie niegdy? przetopi?a rymy.

Ty? mi zosta?a, sieroca ma pie?ni!
Dzi? i ty ule? w ?lad za zgas?ym ?nieniem.
A gdy je spotkasz — pozdrów je mym tchnieniem:
Wiatr ?l? cieniowi, co jak wiatr si? prze?ni?.