Ogród Jane Austen

William Yeats - Kobieta m?oda i stara. VIII Jej widzenie w lesie

Pod listowiem bujnym suchy kawa? drewna,
O pó?nocy barwy wina w ?wi?tym borze,
Ju? za stara na mi?o??, sta?am gniewna
O m??czyznach my?l?c. W swym uporze
Chc?c mniejszym bólem wielk? m? bole?? za?egna?,
Sprawdzi?, czy wysch?a ?y?a jeszcze krwawi? mo?e,
Rozdrapa?am swe cia?o, by krwi? barwy wina
Zakry? to, co kochanka wargi wci?? wspomina.

A potem palce unios?am do góry;
W paznokie? barwy wina i w czer?, która ciek?a
Wzd?u? wysch?ych palców, wbi?am wzrok ponury.
Wtem pochodnie zmieni?y t? czer? w czerwie? piek?a,
Li??mi og?uszaj?ce potrz?sn??y chóry:
Dru?yna nios?a na noszach cz?owieka
I uderzaj?c w struny, szarpi?c je na zmian?,
?piewa?a o zwierz?ciu, co zada?o ran?.

W rytm pie?ni sz?y kobiety ko?ysz?c si? godnie,
W?os rozpuszczony i twarz bólem ?ci?ta,
Wygl?da?y, jak ci?ba z p?ótna quattrocenta
-- My?l Mantegny bez my?li id?ca swobodnie --
Wiecznie m?ode, czy? musz? my?le? lub pami?ta??
A? raptem zara?ona rozpacz?, wstrz??ni?ta,
Patrz?c na pier? m??czyzny ca?? krwi? zbryzgan?
Z?orzeczy? pie?ni? zacz??am tak samo.

Ten stwór w krwi, w b?ocie, rozdarty przez zwierza,
Uniós? si?, utkwi? we mnie swoje szkliste oczy,
A? gorzko-s?odka mi?o?? powróci?a ?wie?a.
Lecz orszak z malowid?a tak jak dot?d kroczy?,
Nie dostrzeg?, ?e krzykn??am, ?e run??am, le??!
Nie wiedzia? -- ?piew jak wino ich wszystkich zamroczy? --
?e nie symbol z legendy spoczywa na marach,
Lecz kat mojego serca i ofiara.

ojej ile tu pi?kna i wzruszenia :oops: a? mnie zatchn??o

i te? chc? doda? co?
troch? tego i owego


Julian Tuwim Trudy majowe

Trzeba kocha? po majowemu,
Jak najg?upiej i jak najpro?ciej,
Cierpie?, gin??, nie wiedz?c czemu,
Nie dla ciebie, lecz dla mi?o?ci.

Zapl?tany w zabaw? bzow?,
Musisz w g?szczu wik?a? si? ro?nym
I roztr?ca? w?sz?c? g?ow?
Zgie?k i trzepot weso?ej wiosny.

Noc? d?ugo kocha? w ogrodzie,
Potem spacer w mrok samotno?ci,
Wolno, smutnie, bo tak si? chodzi
Za pogrzebem swojej m?odo?ci.

I tak krocz?c za karawanem
Umajonym szcz??ciem zielonem,
Mrucze? g?upstwa nieporównane,
G?upstwa niczym niezast?pione.


Blaise Cendrars Nie chcemy (z poematu "Sud-Americaines")

Nie chcemy by? smutni
To zbyt ?atwe
To zbyt g?upie
To zbyt wygodne
Zbyt cz?sto ma si? okazj?
To ?adna sztuka
Ca?y ?wiat jest smutny
My nie chcemy wi?cej by? smutni

Caitri dzi?ki Tobie odkry?am Yetsa i sie w nim zakocha?am. Licytuj? tomik poezji i uton? w jego ramionach

Jak mi?o... I ?ycz? powodzenia na licytacji!!

Troch? z opó?nieniem, ale dzi?kuj? za "Into the west" . Przyznaj? si? bez bicia, p?aka?am jak bóbr przy tej piosence, kiedy ko?czy? si? Powrót króla. Ona mówi o ?mierci w sposób pi?kny, prosty i "oswajaj?cy". Wizja Tolkiena jest pe?na spokoju, godno?ci i czaru: statek, który zabiorze ci? po wielkich trudach ?ycia do odleg?ej, zielonej krainy. Alison, my?l?, ?e Twój Tato ju? tam jest i ?e Ty o tym wiesz.

Caitriono pi?kny ten Yeats!

Dziewczyny, nawet nie wiedzie jak si? ciesz?, ?e podoba si? Wam Yeats. Ja za nim bardzo przepadam.

Dziewczyny tak Wam dziekuj? za te kilka chwil poezji!
Cz?owiek taki zagoniony, a tu nagle przystaje, czyta i jest si? gdzie? indziej...
Dziekuj?

Ja równie?, dzi?kuj? pozosta?ym, szczególnie Alison, która wpad?a na ?wietny pomys? z tym tematem.

Ten w?tek jest rewelacyjny, wiele utworów sobie przypomnia?am, wiele zapisuj? do specjalnie utworzonego katologu - dzi?ki :-)

To chyba tylko fragment wiersza "Epitafium" Edny St. Vincent Millay. Dzi? przeczyta?am.

Nie rzucaj na ten grób
Jej ukochanych ró?;
Po co zak?óca? spokój,
gdy ich nie ujrzy ju??

... Mów do mnie jeszcze... Za tak? rozmow?
t?skni?em lata... Ka?de twoje s?owo
s?odkie w mem sercu wywo?uje dreszcze -
mów do mnie jeszcze...

Mów do mnie jeszcze... ludzie nas nie s?ysz?
S?owa twe dziwnie poj? i ko?ysz?,
Jak kwiatem, ka?dem s?owem twem si? pieszcz? -
Mów do mnie jeszcze...

K Przerwa-Tetmajer

Czy tego nie wykonywa?a przypadkiem Jopek z ?ebrowskim?

Echch... To w ogóle jest p?yta... Nie s?ucham jej za cz?sto, ?eby si? nie zad?awi? z nadmiaru emocji

dzie? taki paskudny, wi?c dzi? na smutno. M. Pawlikowska-Jasnorzewska.

Umarli wychodz? z ziemi
gromad? bratków;
bratki s? barwne i nieme
- niepomne strasznych wypadków.

?yciu i ?mierci obce,
?ywi? si? ros? rann?,
bratek, który by? ch?opcem,
bratek, który by? pann?...

"Drzewo kwitn?ce"

Z?amana ga??? ?liwy
u samego czarnego ramienia
jest jak poemat ?ywy
o bezowocnych marzeniach.

I jam drzewo, które ?ycie wi?zi,
i w r?kach si? waszych szamoc? -
nie ?amcie moich ga??zi:
wszystko to s? owoce.

Dajcie mi pachn?? bez s?owa
- owoc mój s?odki jest wiecie? -
b?dziecie kiedy? ?a?owa?,
?e?cie zatruli mój kwiecie?...

Ted Hughes - Jastrz?b odpoczywaj?c

Siadam u szcztów lasu, zamykam oczy,
Bezruch, ?adnych z?udnych marze?
Mi?dzy m? zgi?t? g?ow? a zgi?tymi szponami:
Lub we ?nie planuj? doskona?e morderstwa i jem.

Wygoda wysokich drzew:
Spr??ysto?? powietrza i promie? s?o?ca
S?u?? mi dobrze;
A ziemia zwraca si? ku mnie twarz?, bym patrzy?.

Szpony zwieraj? si? mocno na szorstkiej korze.
By je stworzy?, by stworzy? ka?de z mych piór,
Potrzebna by?a ca?a Natura.
A teraz ja trzymam Natur? w szponach

Lub wzlatuj?, ko?uj?c nad ni? wolno ---
Zabijam gdzie chc?, bo to wszystko moje.
Nie ma we mnie zawi?o?ci:
Moje zasady to rozszarpywanie g?ów ---

Racjonowanie ??mierci.
Bo jedna z dróg mojego lotu
Prowadzi wprost przez ko?ci ?ywych.
?adne argumenty nie t?umacz? mych praw:

S?o?ce mam za sob?.
Od czasu gdy zacz??em, nic si? nie zmieni?o.
Mój wzrok nie pozwoli? na ?adne zmiany.
Postanowi?em, ?e tak b?dzie ju? zawsze.