Ogród Jane Austen

J. W. von Goethe

A wi?c naprawd? ju? odesz?a??
Znikn??a?, pi?kna, z moich dni?

Nie zna?am go takiego, cudny....


Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Kocham Ci?, t?skni?

Kocham Ci?! T?skni?! Wo?am Ci? do siebie!
?wiat ca?y Twojem nazywam imieniem!
Ty? jest m? wiar? na wysokim niebie,
Ty? jest mi ca?ej ludzko?ci wcieleniem...
Przez Ciebie kocham, nienawidz?...
W Twojem istnieniu ?ród?o mojego istnienia;
Ty jeste? mojem sercem, krwi mojej zdrojem
i duszy mojej Ty? harf? z p?omienia!

Ach Caitriono przy Twoich wierszach i avatarku gotowam si? rozp?yn??.... :oops:

Ach Caitriono przy Twoich wierszach i avatarku gotowam si? rozp?yn??.... :oops:

Mi?o mi

Wybaczcie, ?e to nie ?aden poeta, ?e to nie ?aden „wiersz ukochany”, tylko list do mojego Taty, którego nie mam gdzie wys?a?....

Tato...
By?e? najszybszym
Pogotowiem ratunkowym.
Kiedy zaci?? si? zamek w drzwiach,
Kiedy zepsu? mi si? samochód,
Kiedy trzeba by?o zaopiekowa? si? moim synem,
Wyprowadzi? psa, kiedy si? gdzie? zasiedzia?am.
By?e? zawsze. Na jeden telefon.
Wo?a?am „na pomoc” i ju? po chwili oplata?o mnie ko?o ratunkowe
Twoich opieku?czych ramion.
Tato...
Nigdy nie zapomn?,
Tych ciep?ych wieczorów na wodzie,
Kiedy liczyli?my spadaj?ce gwiazdy,
Ty mówi?e?, ?e to meteory.
Tych radosnych zjazdów i pisków
Kiedy znienacka uderza?e? kijkiem
W o?nie?on? ga???, tak by
Zrobi? ze mnie szcz??liwego ba?wana.
Pami?tam, t? india?sk? histori? o ma?ej
Gwiazdce przy dyszlu Wielkiego Wozu,
O pasie Oriona, o Andromedzie.
Tato...
Nie by?abym dzi? tym kim jestem
Gdyby Ciebie nie by?o.
To Ty pokaza?e? mi salamandr?,
D?ugie rz?sy przy sarnich oczach,
Powiedzia?e?, ?e ten chichot w lesie
To zielony dzi?cio?,
A szafirowo-czarne piórko zgubi?a sójka.
Nie zd??y?am Ci podzi?kowa?...
Nie zd??y?am Ci powiedzie?,
Jak bardzo Ci? kocham,
Mimo, ?e przesta?am to ostatnio okazywa?
Dlaczego?
Bo my?la?am, ?e zrobi? to pó?niej...
Tato, przepraszam, ?e nie ma ?adnego pó?niej...

To najpiekniejszy wiersz ze wszystkich....

Przy takich wierszach po prostu brak s?ów.

Zainspirowana wierszem Alison rozpocz??am poszukiwania Goethego. Oto rezultaty:

"List zakochanej"

Jedno spojrzenie, mi?y, twoich oczu
I na mych ustach jeden poca?unek -
Czy? mo?e znale?? upojniejszy trunek,
Kto cho? raz w ?yciu t? s?odycz ich poczu??

Z dala od Ciebie ?yj?c na uboczu
Tobie po?wi?cam m? my?l i frasunek;
Serce potr?ca wci?? t? sam? strun?
Jedn?, jedyn?... i ?zy p?yn? z oczy.

Po licu sp?ywa ?za i zaraz wysycha;
Kocha mnie - my?l? - wi?c czemu? w t? mi?o??
Mam nie uwierzy?, cho? taka daleka?

O, us?ysz skarg? mych mi?osnych wzdycha?!
Twa wola moim szcz??ciem - i m? si?? -
Daj znak, na który me serce tak czeka.
(jest chyba drugi przek?ad, ale ten jest pi?kniejszy...)
"Wyznanie"

Co trudno ukry?? Ogie?, wierz?,
Bowiem za dnia go zdradzi dym,
A w nocy p?omie?, dzikie zwierz?.
Lecz trudno ukry? na równi z nim
Mi?o??. Najg??biej cho? ukryta,
Ka?dy j? z oczu wyczyta.
(krótki, ale jak?e wymowny...)

Prosz? bardzo


Into The West

Lay down,
your sweet and weary head.
Night is falling.
You have come to journey’s end.

Sleep now,and dream
of the ones who came before.
They are calling,
from across the distant shore.

Why do you weep?
What are these tears upon your face?
Soon you will see.
All of your fears will pass away.
Safe in my arms,
you’re only sleeping.

What can you see,
on the horizon?
Why do the white gulls call?
Across the sea,
a pale moon rises.
The ships have come,
to carry you home.

And all will turn,
to silver glass.
A light on the water.
All souls pass.

Hope fades,
Into the world of night.
Through shadows falling,
Out of memory and time.

Don’t say,
We have come now to the end.
White shores are calling.
You and I will meet again.
And you’ll be here in my arms,
Just sleeping.

What can you see,
on the horizon?
Why do the white gulls call?
Across the sea,
a pale moon rises.
The ships have come,
to carry you home.

And all will turn,
to silver glass.
A light on the water.
Grey ships pass
Into the West.

Zawsze do us?ug!!!

Kocham ten utwór - prawie zawsze p?acz?, kiedy go s?ucham. Jest pora?aj?cy - taki prosty i pi?kny.

Amen.

Nie zna?am tego, ale jest takie pi?kne i ciche, ?e postanowi?am cho? namiastk? nastroju przekaza? „nieangielskoj?zycznym”. Aine a kto to ?piewa?
"Into The West"

U?ó?
Sw? s?odk?, znu?on? g?ow?,
Zapada noc.
To podró?y kres.
?pij i ?nij
O tych, którzy dotarli tu wcze?niej
I przyzywaj? z dalekiego brzegu.
Dlaczego szlochasz?
Sk?d te ?zy na Twojej twarzy?
Ju? wkrótce zobaczysz.
Wszystkie Twoje l?ki
Odesz?y w niepami??.
Bezpieczna w moich ramionach,
Zasn??a? tylko.
Có? widzisz na horyzoncie?
Co wykrzykuj? bia?e mewy?
Zza morza wstaje blady ksi??yc.
Przyp?yn??y statki,
By zabra? ci? do domu.
I wszystko zamieni si?
W srebrne szk?o.
?wiat?o na wodzie.
Dusze tych, których ju? nie ma.
Zgas?y nadzieje
W ?wiecie ciemno?ci.
Przez padaj?ce cienie
Poza pami?ci? i czasem.
Nie mów, ?e to ju? koniec.
Wzywaj? nas bia?e wybrze?a.
Ty i ja znowu si? spotkamy.
I b?dziesz tutaj w mych ramionach
Zaledwie ?pi?ca.
Có? widzisz na horyzoncie?
Co wykrzykuj? bia?e mewy?
Zza morza wstaje blady ksi??yc.
Przyp?yn??y statki,
By zabra? ci? do domu.
Szare statki
Odp?yn??y na zachód.

Alison dzi?kuj? w imieniu „nieangielskoj?zycznych”, dobrze, ?e o Nas pami?tasz.