Ogród Jane Austen

Pi?kny. Fragment da?am sobie ju? w opisie GG

Zamie?ci?a? tutaj jeden z moich ulubionych wierszy Yeats'a. On ma mnóstwo pi?knych utworów. Do moich ulubionych nale?? "Róza ?wiata" - "Kto to wy?ni?, ?e pi?kno jako sen uchodzi?", "Tam ko?o wierzbowych ogrodów " ( jako piosenk? wykonywa? ten wiersz zespó? Clannad - "Down By The Salley Gardens" ), "?a?o?? mi?o?ci" - "?a?o??, której nikt nie wypowie w sercu mi?o?ci si? kryje." i "Piosenka Aengusa W?drowca", która ko?czy si? s?owami:

"Pójd? przez pstokate trawy
Zrywa?, nim si? czas doko?czy,
Srebrne jab?ka ksi??ycowe
I z?ociste jab?ka s?o?ca."

Jednym z moich najukocha?szych wierszy jest Ulisses Tennysona. Niestety nie mog? go teraz w ca?o?ci przepisa? tu w polskim t?umaczeniu i dlatego zamieszcz? wersj? oryginaln? - sama ko?cówk?:

"We are not now that strength which in old days
Moved earth and heaven, that which we are, we are,--
One equal temper of heroic hearts,
Made weak by time and fate, but strong in will
To strive, to seek, to find, and not to yield.

Równie? pi?kny.....a? si? wzruszy?am... :oops:

To by? pomys? stulecia - za?o?enie tego w?tku. Uwielbiam tu zagl?d?.

Faktycznie, Alison wpad?a na ?wietny pomys?. W?a?ciwie ka?d? wizyt? na tym forum zaczynam od tego w?tku

Jakie pi?kne s? te wiersze, które tu wpisa?a?, Caitriona! Yeats b?dzie mia? dla mnie ju? na zawsze twarz Clive Owena

William Butler Yeats - Poeta pragnie szaty niebios

Caitriono, bardzo pi?kny wiersz zamie?ci?a? :-)
Zagl?dam tutaj i musze powiedzie?, ?e sporo pi?knych utworów przypominacie - kocham poezj?, t? dotycz?c? uczu?, ale tak?e inny typ utworów - oszcz?dny, m?dry Herbert jest moim ukochanym Mistrzem. Ale teraz zamieszcz? utwór, którego nie zna?am - us?ysza?am go na konkursie recytatorskim dla gimnazjalistów. Zrobi? na mnie wra?enie.

Bohdan Urbankowski

Erotyk Dla Nast?pcy

Przeprowad? ja przez pokój
niby ?cie?k? w?ród lasu
na stole
zapal ró??
dobr? jak nocna lampka
Potem
rozbieraj ja delikatnie
z obronnych gorsetów
z zaci?ni?cia r?k
dr?enia ramion ...
Otul szeptem.

A je?li kiedy?
wybiegnie nagle z pokoju
biegnij za ni?
nie pozwól
ukryj jej twarz
w swych wielkich r?kach
mów s?owa
du?o s?ów

te wszystkie
których ja zapomnia?em
których si? wstydzi?em
Prosz? ci?

ty
którego nienawidz?
który przyjdziesz po mnie
by z jej drobnych piersi
zdrapa? ?lady mych r?k
rozchyli? jej kolana
prosz? ci?
b?d? dla niej dobry

II
Nie wiesz
?e b?dziesz kocha? mnie
?e powie ci s?owa
wypróbowane ze mn?
?e w jej w?osach
poczujesz mój oddech
na jej brzuchu
napotkasz noc?
moje r?ce

I je?li czasem
wci?gaj?c ci? w siebie
a? do zach?y?ni?cia
pomyli nasz imiona -
nie my?l o mnie z nienawi?ci?

to ja
uczy?em j? jak dziecko
nie wstydzi? si? krzyku imion nagich cia?
to ja
czasem jeszcze mówi? do ciebie
wtedy
my?la?em
?e mówi? tylko do niej

III
Twój cie? w jej oczach
to mój cie?
jej g?os pe?en niepokoju
to mój g?os
gdy ona cofa si? z l?kiem
ja powracam
pami?taj
na ka?de twoje s?owo
zbyt ostre
na ka?dy gest
nie do?? szczery
ja powracam
pami?taj

I je?li kiedy? sama
zap?acze noc?
nie wchod? do jej pokoju
ju? ja
b?d? przy niej

O matko! Niesamowity ten wiersz! Chocia? jako? nie bardzo wyobra?am sobie recytuj?cego go gimnazjalist?.... 8O

Gimnazjalistk? na dodatek ;-) Rzeczywi?cie niezbyt trafny dobór repertuaru, ale chyba by? trendy, bo jeszcze ze dwa delikatne dziewcz?tka recytowa?y fragmenty prozy o "splataniu si? cia?", "?arach po??dania" i "tul?cych si? biodrach" :-)

Trzy wiersze Roberta Frosta (1874-1963), swiezo odkryte.

Wszystko, co z?ote, krótko trwa

Z?otem przyrody - pierwsza ziele?;
Po niej - ju? nic prócz sp?owie?, zbiele?.
Rozkwitu szczyt - to pierwszy listek,
Lecz przez godzin? ledwie: wszystek
Zwykleje w li?? natychmiast potem.
Tak Eden zszarza? nam w zgryzot?,
Tak ?wit nam blaknie w ?wiat?o dnia.
Wszystko, co z?ote, krótko trwa.


Droga nie wybrana

Dwie drogi w ?ó?tym lesie sz?y w dwie ró?ne strony:
Za?uj?c, ?e si? nie da jecha? dwiema naraz
I by? jednym podró?nym, sta?em, zapatrzony
W g??b pierwszej z dróg, a? po jej zakr?t oddalony,
Gdzie wzrok nikn?? w g?stych krzakach i konarach;
Potem ruszy?em drug? z nich, nie mniej ciekaw?,
Mo?e wart? wyboru z tej jednej przyczyny,
?e, rzadziej u?ywana, zarasta?a traw?;
A jednak mog?em skr?ci? tak w lewo, jak w prawo:
Tu i tam takie same by?y koleiny,
Pe?ne li?ci, na których w tej porannej porze
Nie znaczy?y si? jeszcze ?ladów czarne smugi.
Och, wiedzia?em: cho? pierwsz? na pó?niej od?o??,
Drogi nas w inne drogi prowadz? - i mo?e
Nie zjawi? si? w tym samym miejscu po raz drugi.
Po wielu latach, z twarz? przez zmarszczki zoran?,
Opowiem to, z westchnieniem i mglistym mora?em:
Zdarzy?o mi si? niegdy? ujrze? w lesie rano
Dwie drogi: pojecha?em t? mniej ucz?szczan? -
Reszta wzi??a si? z tego, ?e to j? wybra?em.


Akceptacja

Kiedy s?o?ce, resztkami si?, ko?cem promienia
Uczepione ob?oku, spada w otch?a? ognia -
Nad tym, co zasz?o, krzyku grozy czy zdumienia
Nie podnosi przyroda. Przecie? niepodobna,
By ptaki nie wiedzia?y, ?e mrok niedaleko.
Wiedz?: jeden przyt?umia dr??cy w piersi pomruk
I m?tniej?ce oko zasuwa powiek?,
Inny, nisko nad gajem ?piesz?cy do domu,
Zaskoczony przez nag?y zmierzch, w ostatniej chwili
Zapada w gniazdo, w zapami?tane ga??zie -
Co najwy?ej pomy?li czy za?wierka:" Czyli
zd??y?em! NIech si? wokó? noc mrokiem oprz?dzie;
Niech si? stanie do?? ciemna, by mrok zasnu? wsz?dzie
To, co ma by?. To, co ma by?, b?dzie: niech b?dzie."

Adam Asnyk - Uwielbienie

Umar?y jeszcze b?d? wielbi? ciebie!
I nie zapomn? pod ziemi? czy w niebie
O twej jasno?ci -
Bo? ty mi by?a nie pró?nym marzeniem,
Nie ba?k? zmys?ów t?czowej nico?ci,
Lecz by?a? ducha o?ywczym pragnieniem
Wiecznej mi?o?ci!

Nie otoczy?a? mnie pieszczot? senn?
Ani te? fal? sp?yn??a? p?omienn?
Na pier? st?sknion?,
Nie wprowadzi?a? mnie na ró? pos?anie,
Gdzie tylko cia?a w upojeniu ton? -
Lecz mi pi?kno?ci da?a? po??danie,
Moc niesko?czon?.

Z "Ksi?gi pie?ni" Heinego

W u?cisku mi?osnym, kochana,
Pi?kna, oplataj mnie ?mia?o!
Bierz mnie w ramiona, w kolana
I w ca?e swe gi?tkie cia?o.

Ju? cia?em ogarnia, owija,
Oplata ju?, nienasycona
I najcudowniejsza ?mija
Szcz??liwego w niej Laokona.

Lubie?nie si? zrobi?o......
Ja subtelniej.....

Nie próbuj mówi? o mi?o?ci

Nie próbuj mówi? o mi?o?ci,
Bo ona w s?owach si? nie mie?ci.
Jest jak wiatr: cichy, niewidzialny,
Co tylko czasem zaszele?ci.

Ja powiedzia?em, wyzna?em mi?o??
Przed mi?? serce otworzy?em
Dr??cy, zzi?bni?ty, ze ?zami w oczach.
Lecz có? - po chwili jej nie by?o

Kiedy odesz?a, sk?d? w?drowiec
Nieznany nagle si? pojawi?
Tak cichy, prawie niewidoczny
Jednym westchnieniem j? przywabi?.

William Blake mój ukochany poeta....

Pawlikowska-Jasnorzewska...

Z wielu powodów i dla smutków wielu
Chcia?abym dzisiaj mie? poduszk? z chmielu.
Zapach tych lekkich, siwoz?otych szyszek
Sprowadza mocny sen - zjednywa cisz?.

Gdzie? to czyta?am albo mi si? ?ni?o:
"Chmiel na bezsenno??, a sen - na bezmi?o??.
Poduszk? z chmielu gdy sobie umo?cisz.
Za?nij, bo na có? ?ycie bez mi?o?ci"....

Ach Diano ?liczny.....
Ja ?ci?gn? od Caitriony i te? zamieszcz? Yeatsa.

Zimne Niebiosa

Nagle ujrza?em zimne niebo -- gawronów rado?? --
Co, wypalone lodem, by?o samym lodem,
To niebo -- wyobra?ni, sercu by?o zado??
I nawet najzwyklejsza my?l o tym i owym
Zanik?a, pozosta?em z wspomnieniem mi?o?ci daremnej,
Co powinno zanikn?? razem z krwi m?odo?ci?,
Wzi??em za wszystko win?, ca?kiem niepotrzebnie,
Rozp?aka?em si?, dr???em, miotany ?a?o?ci?,
Podziurawiony ?wiat?em. O, gdy duch si? budzi
Po zam?cie i zgie?ku ?o?a ?miertelnego,
Czy w?druje po drogach, nagi, jak mówi? ludzie,
Pora?ony srogo?ci? s?du niebieskiego?

J. W. von Goethe

A wi?c naprawd? ju? odesz?a??
Znikn??a?, pi?kna, z moich dni?
Twe ka?de s?owo we mnie mieszka,
Wci?? jeszcze w uszach moich brzmi.

I jak w?drowiec wzrok o ?wicie
Na pró?no w przestwór nieba ?le,
Skowronka ujrze? chc?c w b??kicie,
Co z dzwonn? pie?ni? nad nim mknie:

Tak ja l?kliwie oczy wznosz?
Na pola, ??ki, borów g?szcz
I ka?d? pie?ni? moj? prosz?:
O wró?, kochana, czekam wci??!