Ogród Jane Austen

Wiersz „szeleszcz?cy” (tytu? „Przemiany”, Le?mian oczywi?cie) do g?o?nego czytania w celu ?wiczenia dykcji ;-)

Tej nocy mrok by? duszny i od ??dzy parny,
I chabry, rozwidnione such? b?yskawic?,
Przedosta?y si? nagle do oczu tej sarny,
Co bieg?a w las, sp?oszona obc? jej ?renic? –
A one, ?eb jej modrz?c, mkn??y po sarniemu,
I chciwie zagl?da?y w ?wiat po chabrowemu.
Mak, sam siebie w ?ródpolnym wykrywszy bezbrze?u,
Z wrzaskiem, który dla ucha nie by? ?adnym brzmieniem,
Przekrwawi? si? w koguta w purpurowym pierzu,
I a? do krwi potrz?sa? szkar?atnym grzebieniem,
I pia? w mrok, rozdzieraj?c dziób, trwog? zatruty,
A? mu zin?d prawdziwe odpia?y koguty.
A j?czmie?, k?os pragnieniem zaz?ociwszy g?stem,
Nasro?y? nagle z?o?ci? zj?trzone o?ciory
I w z?otego si? je?a przemia?d?y? ze chrz?stem
I bieg?, k?uj?c po drodze zió? nik?e zapory,
I skomla? i na kwiaty boczy? si? i je?y?,
I nikt nigdy nie zgadnie, co czu? i co prze?y??
A ja – w jakiej sw? dusz? sparzy?em pokrzywie?
?e pomykam ukradkiem i na prze?aj miedz??
I czemu kwiaty na mnie patrz? podejrzliwie?
Czy co? o mnie nocnego wbrew mej wiedzy – wiedz??
Com uczyni?, ?e skro? d?o?mi uciskam obiema?
Czym by?em owej nocy, której dzi? ju? nie ma?

A co powiecie na haiku? Wiersze dla zagonionych:

Rozstanie
chwytaj?c si? s?omki
?eby nie pa??.



albo:

Oby temu,
który tej nocy przynosi kwiaty,
?wieci? ksi??yc.

i jeszcze:

Co za ksi??yc -
zlodziej przystaje
?eby ?piewa?.

Wiosn? mo?na przywo?a?:

?liwy w kwiecie
Moja wiosna
jest zachwyceniem.


Deszcz wiosenny -
i kaczki, których nie zjedzono
chwal? go kwakaniem.

Dobry ?wiat -
rosa kapie po kropli,
po dwie.

Wszystkie w t?umaczeniu nieod?a?owanego Mi?osza.

Nigdy nie zapominaj:
Chodzimy nad piek?em
w?chaj?c kwiaty.

Szklanka Mieczys?aw Jastrun


Pili?my z jednej szklanki wod?,
Co by?a w r?ku moim ca?a,
D?o? moja twoj? d?o? spotka?a,
I nie wiem, czy kraw?dzi szk?a,
Czy d?oni mojej, gdy zadr?a?a,
Dotkn??y wargi twe, co wod?
Musn??y tylko mimochodem,
Aby si? na kraw?dzi szk?a
Spotka? z moimi, które ch?odem
Przej??a przezroczysto?? szk?a.

A na pocieszk? te? Achmatowej, o tym, ?e mi?o?? nigdy nie umiera...zawsze co? nam po sobie zostawia...

Z pami?ci mojej tamten dzie? wykre?l?,
By wzrok twój pyta? bezradnie zdumiony:
Gdzie? ja widzia?em takie bzy przy ?cie?ce
I te jaskó?ki, i drewniany domek?

O, jak?e cz?sto wspomnienia twe zm?ci
Gwa?towny smutek nie nazwanych pragnie?
I b?dziesz szuka? po miastach drzemi?cych
tamtej ulicy, której nie ma w planie!

Je?li za drzwiami czyj? g?os zaszele?ci
Albo list jaki? przypadkiem dostrze?esz,
Z dr?eniem pomy?lisz:"To ona nareszcie
Przysz?a na pomoc mojej niewierze".

No to jak tak, to po?wi?tujmy czyst? poezj? czyli Psalmem Anielskim - Tadeusza Nowaka:

Spi? si? mój anio? Le?y obok
i trawa milczkiem go zarasta
Z pszennego pola ro?nie ob?ok
na dro?d?ach makowego ciasta

Spi? si? i anielsko?ci? ca??
w wiosenn? ??k? run?? nagle
Teraz podno?cie mgielne cia?o
wiatraczne ?migi le?ne ?agle

Podno?cie k?ad?cie w dzwon ??kowy
i pójcie mlekiem z zió? scedzonym
gdy any? bije mu do g?owy
i bij? pok?on niebosk?ony

Spi? si? wytarza? w ko?skim ?ajnie
?e tylko k?a?? go psio pod skib?
Wpi?y si? drogi we? rozstajne
na jego oczy gawron dybie

Spi? si? i nie chce wej?? na powrót
w anielsko?? we mnie nie zgojon?
Zanios?em go na plecach do wrót
wrzuci?em w gnojne wozu dzwono

i zaprzysi?gaj?c chabecin?
wywioz?em w pola nieobesz?e
gdzie go wydziobi? ptaki inne
i inne go dojedz? deszcze...

Ojej, to a? czuj? si? zobowi?zana codziennie czym? rzuci? w kosmos. I bardzo ciesz? si?, ?e w tym kosmosie do kogo? to trafia, bo tak jako? odbiorcy poezji to chyba ju? wymieraj?cy gatunek i nied?ugo pozamykaj? nas w rezerwatach ;-)

Moja licealna mi?o?? - Rafa? Wojaczek...

która zm?czona ?pi
a cia?o jej jest noc
dzie? u?piony w jej ciele

co to jest
?e si? nie odró?niam
od jej cia?a

?wit stop szlachetny
ksi??yca i s?o?ca
dojrzewa do nocy
w jej ?nie gor?cym

co to jest
?e z jej snu
nie mog? wyj?? mojego snu

mój sen
w jej zaci?ni?tych d?oniach
zarazem jej oddech
a tak?e iskra
co spina
?pi?ce cia?o z ptakiem

która zm?czona ?pi
mój sen zakwita w jej ?nie
ofiarowana niegdy?
m?oda ró?a

Tak si? ciesz? dziewczynki, ?e tu zagl?dacie i tak kapiecie po kropelce tymi wierszami. Emily Dickinson ?wietna! Nie zna?am jej specjalnie, musz? si? zag??bi?, bo trafia do mnie a? strach ;-)
Dzi?ki Wam pogrzeba?am w przepa?cisto?ciach mojej szafy i odkopa?am uwi??ni?ty tam (jak my?la?am na wieki wieków amen) zeszyt, w którym przez wiele lat notowa?am ró?ne pi?knoty. Bo?e jakie skarby odkry?am na nowo! Wi?c skoro ju? zaczepi?y?my o haiku, to musz? powiedzie?, ?e to dla mnie najwy?sza szko?a jazdy. Tak w kilku s?owach zamkn?? chwil?, uczucie, wra?enie i zostawi? czytaj?cego z jego wyobra?ni?... Ja mam tu w kajeciku sporo haiku wynotowanych, t?umaczonych przez Agnieszk? ?u?awsk?-Umed?, ale najpierw par? zda? ze wst?pu...

"Czasem chwila mo?e zrodzi? w cz?owieku Budd?, a jedno doznanie Poet?.
Wsz?dzie czeka na niego satori - to nag?e zrozumienie, mo?e ocknienie, pozwalaj?ce wznie?? na wy?szy poziom umys? i wol?, i przyjmowa? rzeczywisto?? ze spokojem, bez po?piechu, z pewn? rezygnacj?..."

Z rozdzia?u Wiosna:

L?ni w wodorostach
srebro ryb lecz dotkni?te
zniknie na pewno

--------------------------
Czemu tak ró?ne
wspomnienia nios? zwiewne
kwiaty wi?niowe

------------------------------
Oto samotno??
w?ród ukwieconych wi?ni
cyprys wynios?y

---------------------------
Biel kwiatów ?liwy
czy kto? ju? od lat dawnych
za ?ywop?otem...

Ta pogoda mnie dobija....dzi? sta? mnie tylko na Po?wiatowsk?.... :cry:

Czy ?wiat umrze troch?
kiedy ja umr?

patrz? patrz?
ubrany w lisi ko?nierz
idzie ?wiat

nigdy nie my?la?am
?e jestem w?osem w jego futrze

zawsze by?am tu
on - tam

a jednak mi?o jest pomy?le?
?e ?wiat umrze troch?
kiedy ja umr?

Chodzi Ci o "Zalotnic? niebiesk?" czy o "Mari? i Magdalen?", obie pisa?a siostra Lilki, Madzia - pseudo Magdalena Samozwaniec. Jej parodia "Tr?dowatej" - "Na ustach grzechu" to by?o co? nad czym rz?zi?am ze ?miechu jako jeszcze m?oda i egzaltowana panienka

Dzi? melancholijnie a'la Baczy?ski, bo "melankolja" mnie z?era z powodu siedzenia dzi? w pracy do pó?nego wieczora :cry: :cry: :cry: :cry:

Kto mi odda moje zapatrzenie
i mój cie? co za tob? odszed??
Ach, te dni jak zwierz?ta mrucz?ce,
jak ro?liny s? - coraz m?odsze.

I nied?ugo ju? - tacy male?cy,
na ?upinie z orzecha stoj?c,
pop?yniemy porom na opak
jak na przekór wodnym s?ojom.

Czerwie? krwi dziecnnie si? wy?ni
jako wzd?te policzki wi?ni.
Metal burz si? wywiedzie na nowo
Zapienion? dmuchawca g?ow?.
A ?ez grzmot jak lawina kamieni
w ma?e ?uki zielone si? zmieni.

i tak w wod? si? chyl?c na przemian
pop?yniemy nieostro?nie w zapomnienie,
tylko p?aka? b?d? na ziemi
Zostawione przez nas nasze cienie.

William Butler Yeats - Poeta pragnie szaty niebios

Gdybym mia? niebios haftowane szaty,
Z?otym i srebrnym przetykane ?wiat?em,
B??kitne, ciemne, przydymione szaty
Nocy i ?wiat?a, i pó??wiat?a,
Rozpostar?bym je pod twoje stopy.
Lecz jestem biedny, mam tylko marzenia,
Moje marzenia ?ciel? pod twoje stopy,
St?paj wi?c lekko, bo st?pasz po moich marzeniach.