Ogród Jane Austen

***
znowu pragn? ciemnej mi?o?ci
mi?o?ci która zabija
tak
o ?mier? modli si?
skazany

przyjd? dobra ?mierci
rozrzutna b?d? jak noc sierpniowa
b?d? ciep?a
dotknij mnie lekko

odk?d pozna?am jej prawdziwe imi?
przygotowuj? moje serce
na ostatni urwany
wstrz?s

H.Po?wiatowska

A jeszcze Sylwia Plath ...............echhhhhh

No to tak totalnie o mojej obecnej sytuacji....zauroczy?y mnie s?owa Twardowskiego...tak proste o diabelnie trudnych rzeczach...

Bo widzisz tu s? tacy którzy si? kochaj?
i musz? si? spotka? aby si? omin??
bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze
pisz? do siebie listy gor?ce i zimne
rozchodz? si? jak w ?miechu porzucone kwiaty
by nie wiedzie? do ko?ca czemu tak si? sta?o

s? inni co si? nawet po ciemku odnajd?
lecz przejd? obok siebie bo nie ?mi? si? spotka?
tak czy?ci i spokojni jakby ?nieg si? zacz??
byliby doskonali lecz wad im zabrak?o

bliscy boj? si? by? blisko ?eby nie by? dalej
niektórzy umieraj?-to znaczy ju? wiedz?
mi?o?ci si? nie szuka jest albo jej nie ma
nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek
s? i tacy co si? na zawsze kochaj?
i dopiero dlatego nie mog? by? razem
jak ba?anty co nigdy nie chodz? parami

mo?na nawet zab??dzi? lecz po drugiej stronie
nasze drogi poci?te schodz? si? z powrotem.

Alison, Ty rozpustnico wiedzialam ze lubisz Lesmiana... jest przeciez taki zmyslowy
Piekne wiersze.
Ten Twardowskiego tez piekny, Georginio, i jaki madry. Czyta sie kolejny raz jego wiersze i ciagle znajduje sie w nich cos innego, nowego. A pozornie sa takie proste...

Ja przyznam si? (jestem m?odzie? jakby co ) ?e nie lubi? poezji. Proza o wiele skuteczniej do mnie przemawia. Jednak niedawno zakocha?am si? w kilku poetach: William Blake, Emily Dickinson i William Ernest Henley. Jak znajd? jaki? to wpisz? tutaj dla was...

Ale? rzucaj Kaziutko wierszem, bo mi?o tak rozpocz?? dzie? od poezji. A "Malinowy chru?niak" pokaza? mi w?a?nie Le?miana od tej erotycznej strony, Grechuta cudown? eteryczn? muzyk? do tego doda?, wszystko to zacz??o ?y? nowym cudnym ?yciem, oni jednocze?nie Pawlikowsk?-Jasnorzewsk? na t? p?yt? wpletli ...."szcz??cie mnie nie pozna?o i ta?czy?o ze mn?, nie wiedz?c, ?e to jestem ja, której nie cierpi". Ach, zas?uchiwa?am si? w tym swego czasu do utraty tchu ;-)

No i rozgrzejmy atmosfere:

"Slonce zgas?o. O, jak?e zwinne s? i m?ode
Zmierzchy czerwca, nim w pó?noc g?uch? si? przesil?!
Po wargach twoich d?oni?, kszta?t czuj?c?, wiod?,
Jak po koralach, morzu wydartych przed chwil?...

Sple? stopy, przymknij oczy - i nazwij to cudem,
?e?my razem, dalecy od dziennego znoju!
Jak?e ?atwo zwia? szcz??cie, z takim oto trudem
Rozniecone w ciemno?ciach twojego pokoju!

?atwiej, ni? rozple?? z?ot? warkocza zawi?o??,
Niepoj?t? dla zmierzchów, co zgadn?? nie mog?,
Czemu te s?owa: cisza i wieczór i mi?o?? -
Nape?niaj? mi serce zabobonn? trwog??...

Czemu ciebie. poleg?? snem na mej rozpaczy,
Pieszcz? tak. jakby w szcz??cia przepychu dostatnim
Ka?dy mój poca?unek mia? by? ju? - ostatnim...
S?o?ce zgas?o... O, b?agam, nie ca?uj inaczej!... "

Co w mg?ach czyni ?agiel na g??binie?
Nic, prócz tego, ?e ?egluje.
A co wiosna w zielonej dolinie?
Nic, prócz tego, ?e wiosnuje.

Czym s? rany, co pier? tobie krwawi??
To amulet koralowy.
A czym ?zy, co gard?o twoje d?awi??
To ró?aniec bursztynowy.

Czym ty by?e? o s?o?ca zachodzie?
By?em duchem, by?em cia?em.
Czemu? zabi? dziewczyn? w ogrodzie?
Nie zabi?em, lecz k o c h a ? e m.
B. Le?mian

PS. Ma?a pro?ba. Podawajcie autorów wierszy, mo?e zach?cimy tym do si?gni?cia do poezji te forumowiczki, które si? jeszcze do poezji nie przekona?y.

No kobietki po pó?nocy, dzieci ?pi?, lecimy dalej gor?tszym Le?mianem ;-)

Noc? umówion?, noc? ociemnia??
Przysz?o do mnie ciszkiem to przych?tne cia?o.
Przysz?o potajemnie – w cudnej bez?a?obie –
By?o mu na imi? tak samo, jak tobie...
Zajrza?o po drodze w przysz?o?? i w zwierciad?o –
Na po?cieli zimnej obok si? pok?ad?o –
Dla mnie si? pok?ad?o, bym je móg? ca?owa?
I znu?y? – i zu?y? i nie po?a?owa?!
Lgn??o mi do piersi – ofiarnie pachn?ce,
Domy?lnie bezwstydne i – pos?uszniej?ce...
W ciemno?ciach – w rado?ciach – na granicy ?kania
Mdla?o od nadmiaru niedoumierania.
I nic w nim nie by?o, prócz czaru i grzechu,
Prócz bezwiednej woni – wiednego po?piechu –
I oprócz tego dreszczu, co ginie w krwi szumie –
A bez niego cia?o – cia?a nie rozumie.

Albo jeszcze inaczej ;-)

Po?arze pier?ny, p?omieniu ustny,
Bezsenne noce, senne poranki!
B?d? pochwalony i b?d? rozpustny,
U?miechu wiernej mojej kochanki!

Cho? zasypiaj?c nie wie, ?e pieszcz?,
Lecz drga opodal swymi ramiony...
Raduj mnie jeszcze i m?cz mnie jeszcze,
?nie, jej biodrami w ?o?u wy?niony!

I jeszcze jeden z najukocha?szych, bo szeptany mi kiedy? do ucha... :oops:
Zazdro?nicy daremnie chc? pochlebi? pierwsi
Czarom, skrytym w twym ciele z moj? o nich wiedz?!
Oczy, co si? rz?sami nie tkn??y twych piersi,
Czyli? pustym domys?em te czary wy?ledz??
Kto w chwili poca?unków nie zagrza? swej d?oni
Na twych bioder nawrza?ej ??dz? przegi?cinie,
Nie potrafi okre?li? upoje? tej woni,
Co z ciebie, jako z ró?y, snem potartej, p?ynie.
Kto ustami w nóg twoich nie wduma? si? dreszcze,
Nigdy do?? nie wys?owi twych oczu omdlenia,
A cho?by je dzie? ca?y bada? bez wytchnienia,
Nie wypatrzy z nich tego, co ja w nich wypieszcz?!

Jak ja uwielbiam te le?mianowskie „niedoumierania”, „nawrza?? ??dz? bioder przegi?cin?”, to jest tak absolutnie polskie, absolutnie nie do oddania, w ?adnym innym j?zyku i nie do przeczytania dla obcokrajowca. Przy takich wierszach dzi?kuj? Bogu, ?e urodzi?am si? w polskiej mowie. Jest jeszcze jeden taki szeleszcz?cy wiersz, ale musz? go najpierw znale?? to go zacytuj?.

A pami?tacie Lato z radiem i "Strofy dla Ciebie", które recytowa? Krzysztof Kolberger. Cudo!!
Wysz?a nawet taka kaseta z niektórymi wierszami, której to kasety (nie chwal?c si?) jestem szcz??liw? posiadaczk?.
Jest to taki multimedialny bia?y kruk.

Alison ty szcz??ciaro.
Zna?a? faceta co ci recytowa? poezje? I to jeszcze takie. Eh!
Gdzie ci m??czy?ni .....?

I owszem, nawet przez kilkana?cie lat to robi?, tyle, ?e nie da si? na codzie? ?y? sam? poezj?, a on jako? si? w niczym innym nie widzia?, wi?c ju?...mi nie recytuje po perostu ;-)

Je?eli chcesz jeszcze raz pos?ucha? to s?u?? uprzejmie. Przegram i "Strofy" moga byc Twoje zamiast owego "specjalisty" od poezji.

Radio Jadwiga Popowska

Lekkie ?wiat?o ksi??yca pachnie ?wie?ym sianem,
Jasn? smug? wpadaj?c do otwartych okien.
Sufit nisko si? schyli?, a bielone ?ciany
Wyst?pi?y jak widma otulone mrokiem.

Meble ci??kie i stare patrzy?y z nagan?,
?e radio w mroku b?yszczy jak zuchwa?y nietakt,
A za oknami ogród ca?y w srebrze stan??...
Jak smutno czeka? kiedy na nic si? nie czeka...

A? nagle g?os czyj? wpad? w zadum? wspomnie?,
Bezensownie zadr?a?y opuszczone r?ce...
My?la?am, ?e przyszed?e?. ?e znów mówisz do mnie.
A g?os twój mówi? w radio do setek tysi?cy.


Ja te? kiedy? kocha?am si? w g?osie w radio...