Ogród Jane Austen

W P&P 2005 ktoś się zabawił twórczością JA i mu nie bardzo to wyszło.

Może być nawet bardzo przyjemnie, jeśli odrzuci się uprzedzenia wynikające ze znajomości książki i epoki

A prośbę o błogosławieństwo też uwielbiam

P&P 2005 powinno nazwać się opartą na JA, a nie jej ekranizacją. Bollywood było jednak bardziej uczciwe, bo chociaż przerobiło tytuł.

Bolly zaadaptowało JA na własne realia. Zmieniając całkowicie otoczkę kulturową, nie zmieniając treści, zachowali szczerość. Dlatego tak nam się podoba. Tam nic nie zgrzypi. Przy P&P 05 zgrzypią głównie zeby fanek Jane oglądających ten film. Czuć fałsz, przeinaczenia, kłamstwa historyczne na każdym kroku. Stąd ten dźwięk.

P.S. Jak pisałam - uwielbiam zabawy historią, literaturą, sztuką, ale pod warunkiem, że konwencja jest rozrywkowo-humorystyczna. P&P zrobili na poważną modłę i ten

Żeby jednak nie pogrążać chłopaka całkowicie, dodam że uwielbiam próbę oświadczyn nad jeziorem. Ta scena jest po prostu wspaniała

Popieram

Pytanie ile realiów potrzeba w filmie. Przypomina mi się anegdotka z Nadolskiego, jak to filmowcy dzwonią do miejscowego muzeum, bo potrzebują "armat z XIV wieku", na co im historyk z muzuem odpowiada, że wtedy armat jeszcze nie było, a tylko balisty, i że mają jedynie ich ryciny, ale z rękopisie z XII w. Na to filmowcy: Nie szkodzi, może być!

Polecam film z Alanem Aldą I Michelle Pfeiffer Słodka wolność Tam jest dopiero pokazane kręcenie filmów historycznych po amerykańsku.
Nasi filmowcy nie są lepsi.
Nasz profesor opowiadał jak jego kolega miał być konsultantem naukowym filmu Kazimierz Wielki. Niby wszystko ok. ale tam miała być jakaś retrospekcja dotycząca św. Stanisława i na ołtarzu reżyser sobie uwidział przepięknie haftowany obrus - dzieło lokalnej hafciarki - podobno śliczne i pięknie się prezentowało w kadrze. Tymczasem w XI w. ołtarze były bez obrusów - błąd rzeczowy. Reżyser się uparł, profesor się uparł (brać profesorska by go wyśmiała ). Skończyło się tym, że zażądał, aby nigdzie nie umieszczać jego nazwiska w czołówce (jako konsultanta), powiedział reżyserowi, że on jest mu niepotrzebny, bo tylko scierle kłody twórcom i ich wizji, zabrał manatki i pojechał do domu.

Troszke brakowało mi tego pocałunku w tym filmie...

Mnie nie.

Dla mnie ta scena, sprawia, że mogę powiedzieć, że jest chociaż jedna dobra, niehollywoodzka i niekomercyjna scena. Założę się, że jej autorką była Emma Thompson

Emma maczała jedynie paluszki. Podobno w ogóle poproszono ją początkowo, żeby napisała scenariusz, ale się nie zgodziła (zobowiązania zawodowe bodajże), ale współpracowała przy niektórych scenach. Podobno te njabardziej udane, są własnie jej.

i knurĂłw w domu
i parującego wrzosowiska ( )
i pyskatej Lizzy obrażającej matkę

i wielu wielu innych rzeczy.
Emma ma klasę.

Szkoda, ze ona nie pisała scenariusza.
Może oszczędziłoby to nam widoku tłustych włosów Lidii i Kitty... :?

hmmm... jakoś tego nie zauwazyłam może jestem mało spostrzegawcza... :?

Nowej Dumie... brakuje klasy. Serial był wychuchany w każdym szczególe (no przynajmniej w większości - w niektórych scenach Lizzy wyglądała troszkę zbyt pulchnie i powiem szczerze: Jej głos nie należy do najlepszych). Jednak nie można zaprzeczyć, że serial jest nagrany z wielkim smakiem.

Oj, nie jest aż taka zła. Po prostu nie ma zbyt wiele wspólnego z JA i epoką. Jednak nie można zaprzeczyć, że jako historia o miłości jest całkiem przyjemna. Muzyka i widoki są super. Kilka scen ma taką przyciągającą magię. Zwłaszcza ten taniec w Netherfield i oświadczyny w deszczu. Przy pierwszym razie, gdy to widziałam, najbardziej przeszkadzał mi biust Keiry. Moja przyjaciółka stwierdziłą (w pełni się z nią zgadzam), że Keira ma biust dwunastoletniego chłopca. Może troszkę jestem dziwna i mam nadzieję, że nikogo nie urażę, ale sądzę że kobieta powinna mieć "czym oddychać".