Ogród Jane Austen

jak sie klocili na tym deszczu, bo oczywiscie mnie to wzruszylo, taki wyplyw emocji i w ogole kipiaca milosc przykryta zloscia

i rozne mnostwo innych scenek, ale nie pamietam

o a mnie jak ona mu odmawia i on tak tą głowa ruszył z lekka do przodu, że mnie się wydawało, że ją zacznie całować i zaczną się iskry sypać .................. ale dobre wychowanie górę wzięło

Ja się nad filmem rozpływać nie będę, bo nie widziałam jeszcze. Ale nie martwcie się robaczki, już ściągam więc niedługo wlepię gdzieś moją recenzję... :twisted:
Jedną z moich ulubionych scen w książce jest rozmowa lady Katarzyny z Lizzy... Po prostu mistrzostwo świata!!! Ta pasja lady K. i stoicki spokój Elżbiety, ta jej ironia i impertynencja! Kocham tę dziewczynę!!!

dokładnie to samo co Bond + jeszcze "masz zimne ręce"
:*

Ukochane sceny.... ten temat już gdzieżtu był poruszany, o ile sięiw mylę;P

Moje typy:
- Wizyta Darcy'ego na plebanii i urocze szarpanie rękawiczek
:twisted:

szarpanie rękawiczek i wyciągnięcie rączki do góry i "charming house" :mrgreen:

Chyba nie mam swojej ulubionej sceny...wszystkie sa cudne Jednak za jeden z bardziej przejmujacych motywow, uwazam odjazd z Netherfield, kiedy Darcy ujmuje Lizzie za reke by pomoc jej wsiasc do powozu, a pozniej oddala sie i rozprostowuje dlon, zupelnie tak jakby wstrzasnela nim fala ciepla...

Zdziwienie lizzy na jego widok, nie wiedziała jak się zachować ( wcale jej się nie dziwię

A mnie się ta scena właśnie najmniej podobała, bo pokazywała Lizzy w bardzo złym świetle. Nie podobało mi się, że ona zwiedzając cudzy dom odłącza się od towarzystwa, nikt jej nie szuka zresztą - ani wuj z ciotką, ani gospodyni, która w końcu odpowiada chyba za dom - i na dodatek zagląda przez szparę w drzwiach do prywatnych pokoi właścicieli! Wstyd i hańba. No i potem musi uciekać jak jakiś wystraszony królik. Ja sama chciałam się zapaść pod ziemię za nią. Lizzy jest w tej scenie okropnie źle wychowana. Jej zawstydzenie nie wynika z tego, że jest w Pemberley, w którym (co sama czuje) nie powinna być i że spotyka właściciela, czyli zdarza się jej to, czego się obawiała najbardziej, tylko z tego, że dała się przyłapać na tym wścibstwie. Ja się skręcałam z zażenowania oglądając ten fragment filmu i zawsze go przewijam.
Wiem, że to wątek o ulubionych scenach, ale nie mogłam się powstrzymać.

Dzięki za wyrozumiałość
Mnie się strasznie podobało w tym filmie to, co było w tle: nasycona zieleń krajobrazów i głosy śpiewających ptaków, nawet kaczka w stawie w Pemberley. ładne było wizualnie przeniesienie wielu scen w plener, dużo światła wpadającego przez okna w pomieszczeniach. Lubię też patrzeć na Jane: ma te swoje niewinne, szeroko otwarte oczy i mnie się szalenie podoba. Podoba mi sie też Caroline Bingley: jej pogardliwy uśmieszek, świetna czerwona suknia i (chyba jedyna) świetnie ułożona fryzura. łapałam się na uśmiechaniu się do siebie podczas wszelkich scen tańców: zgadzam się z krytyką, że na wiejskich balach w okolicy, w której państwo Bennet bywali w 20 domach nie mogło tańczyć na oko licząc z 200 osób, ale zrobione to było swietnie.

A mnie scenka w domu (ta która sie Trzykrotce nie podobała) bardziej rozbawiła i wywołała pewną ciekawość, a nawet rozczulenie - bo ja dalibóg chyba zachowałabym się podobnie jak Lizzy (mimo większej ilości lat posiadanych).
Jedno co mnie zastanawia, to to że wujostwo ją tak zostawili. Rozumiem , że zdawali sobie sprawę, że ona spacerować lubi, no ale była to lekka przesada
A wogóle lubię ten film

Acha i jeszcze jak pan Bingley mĂłwi nad stawem:
"Miss Bennet"
a pan Darcy "Mr Bingley" ależ on głosisko posiada

Tak, tak - to jest świetna scenka I ten ukłonik

Ale za to podzielam zdanie Trzykrotki. Nie lubię tej sceny, kiedy Lizzy chodzi po domu Darcy'ego sama, podgląda ich, a potem ucieka... Jakoś do mnie to nie przemawia.

Fakt, to było urocze! Ten chudziutki, przygarbiony Bingley, suchy jak świerszczyk i bardzo nieszczęśliwy, dostojny i ogromny Darcy w pozycji "pod boczek" - wszystko na dodatek w ślicznym otoczeniu. Było to tym lepsze, że zaraz potem następuje poruszające wyznanie Lizzy "I was so blind", wzruszająco-zabawna scena oświadczyn Bingleya i bardzo juz wzruszający obraz Lizzy pod drzewem w sadzie (płacze?) i odchodzącego z ociąganiem pana Darcy. Ten kawałek filmu naprawdę się udał.

"Zblizenia" to tam jednak nie bylo ...