Ogród Jane Austen

Myślę, że kiedy przebywała w Netherfield opiekując się Jane. Zauważył ją na przyjęciu w Lucas Lodge, odmówiła tańca z nim, to go zaintrygowało i zaczął się jej przyglądac, a w Netherfield miał okazję poznać jej sposób bycia, poglądy, wiedzę i dowcip i wtedy to wpadł po uszy ;-)

MUSIAł zakochać się już wtedy, kiedy Lizzy przyszła do Netherfield opiekować się Jane. Chociaż może (a raczej na pewno) sam jeszcze tego nie wiedział. To wtedy zaczęło go irytować zachowanie panny Bingley i jej wysiłki mające na celu ośmieszenie Elżbiety. Potem był bal, po którym chyba zdał sobie sprawę co się święci - i uciekł w nadziei, że jak nie będzie oglądał tych "pięknych oczu", to mu przejdzie.

mam takie samo odczucie, że Lizzy zwróciła jego uwagę na balu w Meryton... w filmie z 1995r jest taka scena, która bardzo mi się podoba, kiedy to Lizzy przychodzi do Nethrfield i pierwszą osobą, którą spotyka w ogrodzie jest Darcy... on jest zaskoczony, że przyszła na piechotę, ale jednocześnie ma taką słodką minkę wyrażającą fascynację i zauroczenie... a Lizzy... urocza i przekorna....

Lizzy jako jedyna nie starała się zwrócić jego uwagi ze względu na majątek czy pozycję. Więcej: w ogóle jej nie interesował! Poza tym była przy nim naturalna, mówiła co myślała, miała własne zdanie. Jak już napisała Trzykrotka: cięty język też zrobił swoje. Zaloty Karoliny również nie były bez winy... :twisted: jej ciągła nachalność musiała go denerwować, szukał kobiety naturalnej, którą mógłby zdobyć, a nie ciągle być zdobywanym. I w końcu: Lizzy była ładna i inteligentna. Darcy nie byłby facetem, gdyby nie zwrócił na to uwagi.

Jak myślicie - DLACZEGO się zakochał (wiem, wiem, że kocha się nie dla czegoś, tylko po prostu )? Czy piękne oczy to sprawiły, czy cięty język? Czyli - czy stało się to na przyjęciu u Lucasów, czy w czasie pobytu Lizzy w Netherfield? Ciało było pierwsze, czy dusza?

Oddzieliłabym trochę zainteresowanie od miłości. Na pewno zainteresowała go, bo - jak sam powiedział Karolinie Bingley - wielką przyjemność sprawiły mu jej piękne oczy w ładnej twarzy. Ale przecież nie zakochał się tylko w tych oczach.
Masz rację, Jeanne - zwrócił na nią uwagę, bo zachowywała się zupełnie inaczej, niż wszyskie znane mu dotąd panny: mówiła szczerze co myśli, traktowała wszystkich tak, jak na to zasługiwali bez względu na ich pozycję. No i zupełnie nie robił na niej wrażenia jego majątek i arystokratyczne pochodzenie. Przyzwyczaił się dotąd, że jest obiektem podziwu i celem zabeigów wszystkich mam mających córki na wydaniu. A tutaj, w tej zapadłej dziurze raptem jakaś panna bez majątku mówi mu, że wcale nie jest chodzącym ideałem i nawet pozwala sobie na żarty z niego! A że robiła to wszystko z wielkim wdziękiem i inteligencją i była przy tym naturalna i uczciwa - nie miał szans.

Sam Darcy mówi, Aine "Spodobała mi się żywość twego umysłu." I jeszcze "Czy twoja serdeczność wobec Jane w Netherfield nie świadczyła o niczym?" Pokochał ją więc za troskę i miłość okazywaną rodzinie. Będąc sam dobrym bratem, z pewnością szukał tych cech u kobiet. A u Karoliny raczej się nie doszukał... :twisted:

Sama nią była....coś niecoś więc wiedzieć musiała....byłoby dziwne gdyby znała mężczyzn... 8O dla mnie oni są kompletną tajemnicą i zagadką...
Choć z drugiej strony o facetach też miała niezłe pojęcie.

Ona nie żałowała - jeszcze. A nawet parę tygodni później miała do siebie pretensje, że zgodziła się na taniec w Netherfield.
Za to kiedy obaj z Bingleyem przyszli na obiad, zazdrościła każdemu, do kogo się odezwał.

Za pana Collinsa dziękuję. Po jednym dniu spędzonym w jego towarzystwie chyba wyskoczyłabym przez okno.

Ona nie żałowała - jeszcze. A nawet parę tygodni później miała do siebie pretensje, że zgodziła się na taniec w Netherfield.
Za to kiedy obaj z Bingleyem przyszli na obiad, zazdrościła każdemu, do kogo się odezwał.

Ach miłość, miłość... ile się trzeba nacierpieć, żeby potem pławić się w szczęściu! Maryann, przytoczyłaś przepiękne momenty z książkowej Dumy! Podoba mi się ta odmiana uczuć Lizzy i to, że Jane każe jej pocierpieć troszeczkę, odpokutować za męki, jakie zadała Darcy'emu. Ona nie wie, czy ma jeszcze nad nim władzę, a sama już jest cała w jego władzy, o czym on z kolei nie wie. Piękny fragment książki, te spotkania w Longbourn przed oświadczynami Bingleya, te męki niepewności, tłumione nadzieje, na granicy rozpaczy... mmmmm