Ogród Jane Austen

Gitka nie rań mnie prosze.....ja to bym w telewizor wskoczyła jak to słysze....Rzecz jasna,że te oświadczyny są lepsze!Ale podobają mi się te w deszczu,fakt,że też nie są zgodnę z książką,ale za to zgadzają się w zupełności ze współczesną wizją romantyzmu,nawet ośmiele się rzec masowego...Takie są ze smaczkiem...ja jestem dosć energiczną osobą i ciut cholerykiem więc takie krzyczenie na siebie to dla mnie szczyt romantyzmu;-)
W sumie w tej secenie właśnie KK i Mateuszek pokazali się świetnie,dużo emocji było i ładunków, i słynna scena prawie pocałunku...

Te w deszczu były dość przerażające ze względu na treść - wiadomo - ale i tak miały to coś w sobie. Prawie pocałunek ogromnie mi się podobał.

A Edward w RiR? Taki nieśmiałek, a przecież musiał się jakoś oświadczyć Eleonorze.........chciałabym to zobaczyć...

wzruszyły mnie też oświadczyny Bingleya w dumie 2005...takie to ckliwe było...taka piękna,czysta miłość....i moment które ja zawsze lubiłam....takie w którym wszystko się wyjaśnia,wszelkie spekulacje znikają:-)

zdecydowania MM w dumie...ile w tym romantyzmu...aż się w fotel wtopiłam...eh...prawie pocałunek był piękny...a obie zceny oświadczyn przecudowne...zarówno mokry jak i roznegliżowany MM( z naciskiem na roznegliżowany :twisted: )

Zdecydowanie pierwsze oświadczyny z "P&P"... Tyle różnych emocji... I ten "prawie pocałunek"... Jej, rozpływam się...

Ale mówimy o książkach czy o filmach, bo w temacie są książki, a Wy wszystkie o filmach. W książkach, to pamiętam, że się bardzo emocjonowałam przy rozstrzygającym liście w "Perswazjach"

Witam! To mój debiut na forum. Pozdrawiam wszystkie odwiedzające je Panie.
Zawsze żałowałam, że film, który był ekranizacją Perswazji nie był lepszy. Uwielbiam właśnie tę melancholijną powieść, chyba po DiU najbardziej, a rezygnacja Anny i złamane serce kapitana Wenworhta zawsze przemawiały i do mojego serca. Czy nie sądzicie, że gdyby wujostwo nie nakłonili Elizabeth do wizyty w Pemberley, Darcy mógłby po ośmiu latach być właśnie taki? Myślę, że tak. I właśnie w swojej ostatniej powieści JA zapisała wspaniałą scenę oświadczyn. List do Anny za każdym razem przyprawia mnie o drżenie serca. Chyba żaden inny bohater nie mówi o swoich uczuciach w sposób tak bezpośredni, poruszający, bardzo współczesny. Mogę to czytać bez końca: "Ranisz moją duszę. Rzucam sie od nadziei do rozpaczy" i jeszcze: "Ty jedynie przywiodłaś mnie do Bath. Dla Ciebie tylko myślę i robię plany".
Uwielbiam. Warto było czekać przez 8 lat na takie wyznanie.

Ostatnio czytalam na swiezo "Perswazje" i przyznam sie, ze na nowo "odkrylam" ta powiesc i scene z wyznaniem milosci w liscie.
Robi wrazenie. Piekne slowa. Faktycznie wyznanie jest wyrazone bezposrednio, a nie w sposob konwencjonalny i sztywny. Widac walke uczuc: od rozpaczy do czulosci.

Sadze, ze ta ksiazka czeka jeszcze na swoja najlepsza ekranizacje.

Ja tez Jane Eyre bardzo ...

Jesli chodzi o ekranizacje widzialam ja dawno i tak naprawde nie wiem ktora to byla wersja. Wiem ze mialam nieco mieszane uczucia w stosunku do niej i glowny bohater mi sie nie podobal. Tez inaczej go widzialam. Nie musi to byc od razu George Clooney lub Colin Firth, ale moglby jakos tak troche lepiej wygladac.
Wiem ze moze jestem zbyt skupiona w tym przypadku na "fizycznosci", a tu liczy sie "duchowosc", ale zawsze przyjemnie popatrzec i troche sie lepiej oglada film, gdy jest na kim oko zawiesic

Jak chcesz pogadac o Georgu, to chodĹş zalozymy nowy temacik
Co Ty na to?
Moze w Aktorzy lub Pogaduchowni albo jakims innym wateczku?
Bo Clooneya jak najbardziej "uwazam"

To prawda, że ona na końcu ma taki gapowaty wyraz twarzy, że jakbym była facetem to bym sobie natychmiast poszła na plażę zamiast się jej oświadczać, no ale cóż....