Ogród Jane Austen

skręcałem się wprost ze śmiechu, gdy Sienkiewicz kazał wojskom kozackim (no... nie całym, ale prawie ) grywać na teorbanach

a to jest nieprawidłowe? Spotkałam się w XVII-wiecznych żródłach z teorbanistami (którzy, nota bene, byli doskonałymi szermierzami). Przyznaję, że nie wiem, czy chodzi o okres występowania tego instrumentu, czy o to czy Kozacy na nich grali?
Wyjaśnij mi to, proszę. Zaintrygowałeś mnie.


P.S. Mnie zawsze skręca (aczkolwiek nie pedantyzm ) gdy słysze jak ktoś mówi kobza a myśli dudy. Brrrrr!!!

a wiesz, że Ukraińcy traktują teorban właśnie jako instrument ludowy?
W wakacje zresztą był na Rynku krakowskim ukraiński teorbanista. Pięknie grał i śpiewał...

Toś mnie zdziwiła :oops:

Wydaje mi się jednak, że w tych czasach teorban był za nowy na spopularyzowanie się wśród ludu ukraińskiego. No i na pewno nie był czymś wyróżniającym Kozaków.

pamiętam że w którymś z pamiętników XVII lub XVIII-wiecznych czytałam o "torbaniście kosookim", który był niezwykle szpetny, miał twarz pełną blizn. Z tego co pamiętam, był gołotą, mistrzem szabli na wynajem , długie lata spędził na Ukrainie i tam nauczono go gry na tym instrumencie. Autor (bodajże Duklan-Ochocki) razem z wynajemcą zastanawiali się czy był lepszym szermierzem, czy teorbanistą. Zapamięałam to, bo wtedy po raz pierwszy dowiedziałam się, że istniało coś takiego jak teorban, a że dociekliwa jestem (początkowo zastanawiałam się, czy to nie jest jakiś rodzaj broni. Z kontekstu nie wynikało do końca że chodzi o muzyke ), to i poszperałam za teorbanem (piekny egzemplarz jest bodajże w Muzeum Etnograficznym w Krakowskim Kazimierzu)
Mogę znaleść tą fiszkę, jesli Cię to interesuje.

może chodzi tutaj o koordynację ruchową? A może zarówno gra jak i walka
uaktywnia tę samą półkulę mózgową, przez co gra "ćwiczy" mózg do walki?
Ciekawe...

Ale może też po prostu, przy jego trybie życia, to się uzupełniało? Śpiewem i grą podbijał serca, a szpadą bronił się przed zemstą zdradzonych mężów?

No to ten Hiszpan, a nasz teorbanista?


P.S> Tutaj musiałybyu być badania kliniczne itd

Trochę to potrwało, ale znalazłam
Nasz teorbanista nazywał się Jan Zakrzewski. Oto co o nim wyczytałam w Anegdotach i sensacjach obyczajowych wieku Oświecenia w Polsce (dodam całość tytułu, bo bardzo ciekawa pozycja. Polecam: Dokumenty, Wspomnienia, facecje zebrał i opracował Roman Kaleta; „Czytelnik” Warszawa 1958 r. str 261-262)

Jan Zakrzewski był zawołanym rębaczem. Umiał się bić z przerzutką, to jest przerzucając szablę z prawej do lewej ręki; znał wszystkich najsławniejszych rębaczy cięcia i w pojedynku na pałasze nie maił sobie równego

Zachowywał zawsze doświadczoną szablę

Jan Zakrzewski napadniętyu przez sześciu dworskich hetmana Branickiego każdego z nich obciął i naznaczył potężnie

Szabla Jana Zakrzewskiego pochodziła od jakiegoś sławnego rębacza z Wielkopolski (…) a Zakrzewski (…) gdy pokazała jak umie władać szablą, od tego rębacza (…) w darze ją otrzymał
- Daję waści tę szablę (…) juĹź niedowidzę i ręka mi się trzęsie. Długo ona czekała na tak wprawną rękę jak waści

Ludek Starego miasta (…) zwał go [Jana Zakrzewskiego] „Teorbanistą kresowatym” od potężnej kresy od szabli, ktĂłra mu głęboką na prawym policzku bruzdę wyorała.


Wiem, że Zakrzewskiego jeszcze spotkałam w którymś z pamiętników, ale trudniej już mi to odnaleść wsród kilku tysiecy fiszek...[/url]