Ogród Jane Austen

Ależ jasne, ladies, okrutnie nas obchodzi, jak biegnie, stoi, patrzy, wychodzi z pociągu, schodzi po schodach, patrzy, MÓWI, wchodzi do drzwi, patrzy, zdejmuje krawat, MÓWI, siada na ławeczce, patrzy, MÓWI... ;-)

Całuuuje... Mówi.... wnosi torbę do pociągu, całuuuje, uśmiecha się, może też coś mówi....

A ja najbardziej lubię gdy Jasiek się zjawia

No dobra, pora na ciasteczko do herbatki

Zamieszki cz. II
(Rozdział XXII „The blow and its consequences” s. 204)

Pan Thornton podszedł i przemówił otwarcie:
‘Przykro mi, panno Hale, Ĺźe wizyta pani wypadła w tak niefortunnym momencie, gdy, obawiam się, będzie pani naraĹźona na ryzyko, z ktĂłrym wszyscy tu musimy się zmierzyć. Mamo! MoĹźe poszłabyś na tyły domu? Nie jestem pewien, czy juĹź nie przedostali się z Pinner’s Lane na dziedziniec stajenny, ale jeśli nie, będziesz tam bezpieczniejsza niĹź tutaj. IdĹş, Jane!’ ciągnął, zwracając się do służącej, ktĂłra posłuchała go, a za nią podążyli inni.
‘Ja zostaję tutaj’ powiedziała jego matka. ‘Gdzie ty jesteś, tam zostanę i ja!’ I rzeczywiście, wycofanie się byłoby daremne, tłum otoczył zewnętrzne budynki na tyłach i wysyłał spoza nich przeraĹźający ryk. SłuĹźba z piskiem i płaczem uciekła na poddasze. Pan Thornton uśmiechnął się pogardliwie słysząc ten dĹşwięk. Spojrzał na Margaret stojącą samotnie w oknie najbliĹźej fabryki. Jej oczy błyszczały, Ĺźywe kolory na policzkach i ustach pogłębiły się. Jakby poczuła jego wzrok, zwrĂłciła się do niego z pytaniem, ktĂłre zajmowało jej myśli od kilku chwil:
‘Gdzie są ci biedni sprowadzeni ludzie? W fabryce?’
‘Tak! Zostawiłem ich skulonych w małym pomieszczeniu naprzeciw tylnych schodĂłw, nakazując im, by zaryzykowali ucieczkę, jeśli usłyszą, Ĺźe atakowane są drzwi fabryki. Ale to nie ich – to mnie chcą.’
‘Kiedy Ĺźołnierze tu będą?’ spytała jego matka, niskim, niespokojnym głosem. Z tym samym wywaĹźonym spokojem, z jakim robił wszystko, wyjął zegarek. Dokonał jakichś kalkulacji:
‘Zakładając, Ĺźe Williams poszedł zaraz gdy mu nakazałem i nie musiał kluczyć – potrwa to jeszcze dwadzieścia minut.’
‘Dwadzieścia minut!’ powiedziała jego matka po raz pierwszy okazując przeraĹźenie w tonie swego głosu.
‘Zamknij natychmiast okno, mamo’ wykrzyknął, ‘brama nie wytrzyma następnego takiego uderzenia. Proszę zamknąć okno, panno Hale.’
Margaret zamknęła swoje okno i pospieszyła z pomocą drżącym palcom pani Thornton.
Z jakiegoś powodu przez kilka minut na niewidocznej ulicy panowała cisza. Pani Thornton spojrzała z niepokojem w oblicze swego syna licząc na wyjaśnienie tego dziwnego spokoju. Jego twarz zastygła surowo we wzgardliwym oporze, nie można było z niej wyczytać ani nadziei ani strachu.
Fanny uniosła się:
‘Czy juĹź poszli?’ spytała szeptem
‘Poszli!’ odpowiedział, ‘posłuchaj!’
Nasłuchiwała, wszyscy mogli teraz usłyszeć jedno, wielkie, natężone z wysiłku westchnienie, skrzypienie powoli ustępującego drewna, zgrzyt wyrywanego żelaza i potężny upadek ciężkich drzwi. Fanny wstała chwiejnie, zrobiła krok lub dwa w stronę matki i opadła omdlewając wprost w jej ramiona. Pani Thornton uniosła ją z wysiłkiem tyleż woli, co ciała i wyprowadziła.
‘Dzięki Bogu!’ powiedział pan Thornton patrząc jak wychodzą. ‘MoĹźe lepiej poszłaby pani na gĂłrę, panno Hale?’
Usta Margaret ułoĹźyły się w odpowiedzi „Nie”, ale tupot niezliczonych nĂłg tuĹź pod ścianą domu i wściekły pomruk niskich głosĂłw, w ktĂłrym pobrzmiewał szmer satysfakcji, straszniejszy niĹź odgrodzone, oddalone krzyki sprzed kilku minut, spowodowały, Ĺźe nie mĂłgł usłyszeć jej głosu.
‘NiewaĹźne!’ powiedział, myśląc, jak dodać jej odwagi. ‘Przykro mi, Ĺźe utknęła tu pani w tej chwili trwogi, ale to nie moĹźe potrwać długo, jeszcze kilka minut i Ĺźołnierze tu będą.’
‘O BoĹźe!’ zawołała Margaret nagle, ‘tam jest Boucher. Poznaję jego twarz, choć jest sina z gniewu. Przebija się naprzĂłd. Proszę spojrzeć!’
‘Kim jest Boucher?’ spytał pan Thornton chłodno, podchodząc do okna by zobaczyć człowieka, ktĂłry wzbudził takie zainteresowanie Margaret. Gdy tylko zobaczyli pana Thorntona podnieśli taki wrzask – nazwać go nieludzkim to mało – był jak demoniczna żądza jakiejś wściekłej bestii, drapieĹźnej i wygłodniałej, ktĂłrej odmawia się poĹźywienia.
Wycofał się na chwilę osłupiały intensywnością nienawiści, którą sprowokował.
‘Niech wrzeszczą’ powiedział. ‘Jeszcze pięć minut. Mam tylko nadzieję, Ĺźe strach wywołany tym diabolicznym dĹşwiękiem nie pozbawił moich biednych IrlandczykĂłw rozumu. Proszę zachować odwagę jeszcze przez pięć minut, panno Hale.’
‘Proszę nie obawiać się o mnie’ powiedziała pospiesznie. ‘Ale co będzie za pięć minut? MoĹźe pan uspokoić jakoś te biedne istoty? To straszne widzieć ich w takim stanie.’
‘Ĺťołnierze będę tu za pięć minut i przywołają ich do rozsądku.’
‘Do rozsądku!’ powiedziała Margaret szybko. ‘Jakiego rozsądku?’
‘Jedynego, ktĂłry działa na ludzi, ktĂłrzy zamieniają się w dzikie bestie. Na niebiosa, kierują się do drzwi fabryki!’
‘Panie Thornton’ powiedziała Margaret drżąc z pasji, ‘proszę zejść tam natychmiast, jeśli nie jest pan tchĂłrzem. Proszę zejść i stanąć przed nimi jak mężczyzna. Niech pan ocali tych biedakĂłw, ktĂłrych pan tu ściągnął. Proszę przemĂłwić do swoich robotnikĂłw jak do ludzi. Proszę mĂłwić łagodnie. Niech pan nie pozwoli Ĺźołnierzom wejść tutaj i zaatakować tych nieszczęśnikĂłw doprowadzonych do szaleństwa. Znam jednego z nich. Jeśli ma pan w sobie choć trochę odwagi i szlachetności, proszę zejść i rozmawiać z nimi jak człowiek z człowiekiem.’

To ja lecę po herbatkę Oczywiście do TAKIEGO ciasteczka herbatka może być tylko w filiżance
Dzięki Caroline :*

Wniosek jest jeden
Filmowcy zupełnie inaczej przedstawili nam Thortona ( co mi zreszta nie przeszkadza)
Ten filmowy jest pozbawiony tej pogardy i pewności siebie........

Gitko, to między innymi Twoje słowa sprzed kilku stron dały mi kopa do tej pracy

Warto bylo zajrzec na forum. Dzieki Caroline

Dlaczego te fragmenty sa zawsze takie krotkie?
i tak szybko sie koncza ....
Moglabym czytac bez konca!

Wniosek jest jeden
Filmowcy zupełnie inaczej przedstawili nam Thortona ( co mi zreszta nie przeszkadza)
Ten filmowy jest pozbawiony tej pogardy i pewności siebie........

Och, nie sądzę, że filmowy Thornton jest całkiem inny w filmie niż w powieści. Po pierwsze - nie znamy całości powieści, na razie wnioskujemy na podstawie fragmentów :-) Sam Armitage mówił przecież, że zaczytywał się powieścią i bardzo chciał dostać tę rolę, pewnie chciał oddac tę postać jak najbardziej prawdziwie. Czytając ostatnio jeszcze kilka innych fragmentów, doszłam do wniosku, że postać filmowa jest bardzo bliska literackiej (tak jak mówię - nadal na podstawie kawałków ;-))
Po drugie - nigdy nie powiedziałabym, że nie jest pewny siebie. Przypominam sobie chociażby sceny rozmów z innymi fabrykantami.
A w scenie zamieszek i potem w scenie oświadczyn nie brakuje mu pogardy dla robotników... Margaret pokazuje mu inny punkt widzenia.

Jakoś nie mogłam się przekonać do jego nowej roli, ta fryzura :?
Ale zdjęcie, które wkleiłaś Gosiu może zmienić mój punkt widzenia ... szczególnie gdy widzę tę przepastną głębię jego spojrzenia (przypomina mi trochę Thorntona) i jakie intensywnie niebieskie te jego oczy 8O

Nie chce mi się otworzyć ten trailer

Migotko: mowisz - masz!

Caitriono, Ty masz chyba fabryke tapet
Bardzo ładna

Evo7, masz Real Playera? Lub Media Classic Playera? To plik rm.

Caitriono, Ty masz chyba fabryke tapet
Bardzo ładna

Eee tam, od razu fabrykę. Ot, mała manufakturka i tyle... Dzięki.

W tym wywiadzie dla Radia Five, Armitage mowi, ze troche maluje
Ale nie tak jak Monet

A mi sie podoba w tym trailerze, jak rozmawia z dziewczyna i cos tam mowi: "....stay with you ....My father..." i jeszcze usmiech w tej pracowni .. "no yes" (cos takiego mowi)

[URL=http://img86.imageshack.us/my.php?image=sunriseavatar7jm.jpg][/URL]