Ogród Jane Austen

I gość ma rację.



A jakby mu nos rozmemłać,to wypisz wymaluj,młody Depardieu.

nie mogę się doczekać tego Impresjonisty (studiuję historię sztuki)...aaaaaa!!! i on mówi, że trochę maluje...chciałabym to zabaczyć (skończyłam Liceum Plastyczne, chętnie bym się z nim wybrała gdzieś w plener.....ehhh. Firth zagrał jednego mojego ulubionego malarza, Armitage drugiego!!!...jestem w raju!!!

Z tego co wiem Armitage będzie grać młodego Moneta (rola więc może nie być wcale tak duża)
http://www.imdb.com/title/tt0496201/
Julian Glover będzie Monetem
http://www.filmweb.pl/Person?id=7280

Najpiękniejszy jest we fraku i w bawełnianym śniegu
Zauważyłyście jakie ma tu zamglone spojrzenie? :oops:

Ciekawe rzeczy w tym artykule obok pieknego zdjęcia. Zgadzam się z nim - świetna sprawa, że w "N&S" wszystko jest bardzo powściągliwe (w sensie okazywania uczuć) i przez to bardziej seksowne. Współcześnie J. i M. od razu poszliby do łóżka, a rygorystyczne zasady wiktoriańskie spowodowały, że cała "chemia" między nimi kipi podskórnie. O, i jeszcze mówi, że stracił wszystkie mięśnie, które "wypracował" do poprzedniej roli, ale mu to wisi, bo jest w ubraniu ;-)
No własnie - wystarczy nam kawałek szyi ;-)

Ja narazie idę na urlop translatorski. Karolko zostawiam teraz Tobie ten kącik czytelniczy. To do... czytania - Ali

„Margaret z Ojcem o Thortonie – po przyjęciu” – Chapt. XXI, p. 196, The dark night

Margaret wracała z ojcem do domu. Noc była piękna, ulice czyste, o ona w swojej pięknej, białej, jedwabnej sukni jak Lizzie Lindsay w zielonej satynowej, w balladzie „spĂłdnica do kolan”, gotowa była z ojcem zatańczyć z zachwytu nad tym chłodnym, świeĹźym nocnym powietrzem.
- Myślę, że Thornton wcale nie był taki spokojny w związku z tym strajkiem. Wydawał się dziś wieczór dość nerwowy.
- Zdziwiłabym się, gdyby nie był. Ale kiedy inni sugerowali mu różne rzeczy, oczywiście rozmawiał z nimi z tym swoim typowym chłodem, jeszcze przed naszym wyjściem.
- Po obiedzie też. Byłem naprawdę poruszony tą jego beznamiętną manierą wysławiania się, ale uderzyło mnie też zdenerwowanie widoczne na jego twarzy.
- Gdybym była nim, teĹź byłabym zdenerwowana. Musi zdawać sobie sprawę z rosnącej złości i tłumionej nienawiści swoich robotnikĂłw, ktĂłrzy widzą w nim, jak to Biblia nazywa „twardego człowieka” – nie tyle niesprawiedliwego, co pozbawionego uczuć. Prostego w osądach i tak wiernego swoim zasadom, jak Ĺźaden człowiek nie zdołałby być, wobec tego czym my i wszystkie nasze drobne zasady jesteśmy wobec Wszechmogącego. Cieszę się, Ĺźe myślisz, Ĺźe wyglądał na niespokojnego. Kiedy przypomnę sobie na wpół oszalałe słowa Bouchera, nie mogłabym znieść, Ĺźe pan Thornton mĂłwi o tym wszystkim tak chłodno.
- Nie jestem tak jak ty przekonany, o skrajnej nędzy tego człowieka, Bouchera. W tym momencie, bez wątpienia zaczął fatalnie, ale zawsze to tajemnicze skąd biorą się pieniądze w tych Związkach. I jak mówiłaś, ten człowiek miał pełną pasji, ekspresyjną naturę i wyraźnie zademonstrował to wszystko, co czuł.
- Och, papa!
- W porządku! Chciałbym tylko, Ĺźebyś oddała sprawiedliwość panu Thorntonowi, ktĂłry jak sądzę ma kompletnie odmienny charakter – i jest człowiekiem dalece zbyt dumnym by okazywać uczucia. Przynajmniej za charakter, jak juĹź wcześniej sądziłem, powinnaś go Margaret podziwiać.
- Skoro powinnam, to podziwiam. Ale nie wydaję się tak jak ty pewna istnienia tych uczuć. To człowiek o wielkiej sile charakteru, niezwykłym intelekcie, biorąc pod uwagę tych kilka zalet jakie posiada.
- No, nie tylko kilka. Wiedzie praktyczne Ĺźycie od bardzo młodego wieku. Został zmuszony do samokontroli i sądzenia, wszystko to częściowo rozwinęło jego intelekt. Na pewno potrzeba trochę wiedzy o przeszłości, to daje prawdziwą bazę dla planowania przyszłości. On wie o tej potrzebie, uświadamia ją sobie – to juĹź coś. Jesteś naprawdę uprzedzona do pana Thorntona, Margaret.
- On jest pierwszym okazem fabrykanta – człowieka zajmującego się handlem – ktĂłrego mam okazję studiować, papa. On jest moją pierwszą oliwką – pozwĂłl mi się skrzywić kiedy ją łykam. Wiem, Ĺźe jest dobry na swĂłj sposĂłb, i juĹź wkrĂłtce zamierzam ten sposĂłb polubić. Właściwie to myślę, Ĺźe juĹź zaczęłam go lubić. Byłam bardzo zainteresowana, tym o czym rozmawiali dĹźentelmeni, chociaĹź połowy z tego nie rozumiałam. Było mi naprawdę przykro kiedy panna Thornton przyszła zabrać mnie na drugi koniec pokoju, mĂłwiąc, Ĺźe powinnam się czuć niezręcznie jako jedyna dama wśrĂłd tylu dĹźentelmenĂłw. Nigdy bym o tym tak nie pomyślała, tak byłam zajęta słuchaniem. A panie były takie nudne, papa – BoĹźe, jakie nudne! Poza tym myślę, Ĺźe były pomysłowe. Przypomniała mi się nasza stara zabawa w zbieranie rzeczownikĂłw tak, by ułoĹźyć je w zdanie.
- Co masz na myśli moje dziecko? – zapytał pan Hale.
- Czemu one uĹźywają rzeczownikĂłw, ktĂłre ewidentnie dotyczą bogactwa – gospodyni, ogrodnik, wielkość zastawy, cenne koronki, diamenty i inne takie rzeczy; a kaĹźda tak sobie układa przemowę, Ĺźeby je wszystkie w niej zmieścić, w moĹźliwie najpiękniejszy, przypadkowy sposĂłb.
- Też będziesz dumna ze swojej służącej, o ile to co mówi o niej pani Thornton to prawda.
- Na pewno będę. Czuję się dziś jak wielka hipokrytka. Siedząc tam w tej mojej jedwabnej białej sukni, z bezczynnymi rękoma przed sobą, chociaż one dobrze pamiętają wszystkie prace domowe, które dziś wykonały. Jestem pewna, że biorą mnie za wielką damę.
- Nawet mnie zmyliłaś, bo myślałem, Ĺźe wyglądasz jak dama – powiedział pan Hale, delikatnie się uśmiechając.

Alison dziękuję i wypoczywaj ile się da

Noo Dziewczynki, dziekuję ale nie tak hop, hop. Ja się wcale nie udaję w stan spoczynku ;-)
Po prostu najbliższych parę kawałków będzie wklejała Karolka, a ja w tym czasie będę dla Was dopieszczać "oświadczyny"

tak... jego głos to szaleństwo w czystej postaci... obezwładnia, hipnotyzuje i uzależnia.......

KoleĹźanki!!
Emocje emocjami, ale błagam, niech mi tu nie będzie 20 nowych stron w poniedziałek...
Hehe, ja zamiast się wysypiać przed wyjazdem oglądałam wczoraj do 1 w nocy. Hmmm... Kółko różańcowe może się schować przy nas.

Kazda z nas ma ten problem... ja już nie wiem kiedy się wyspałam.... poza tym jak nigdy okupuje kompka w domciu, aby nie byc za bardzo w tyle...
nie ma drugiego takiego kółka jak nasze.... chyba, że sekta? 8)

Witajcie kochane, jestem chyba ostatnią, która obejrzała N&S.
Miałam ambitne plany przeczytania wszystkich 80 stron postów zanim włącze się do dyskusji ale padłam na 20 stronie. Wybaczcie!
Film zrobił na mnie ogromne wrazenie.
Po I odcinku zastanawiałam się co Wy widzicie w tym filmie, ale juz po II wlazłam pod stół i wszystlko odszczekałam.
Nie mogłam zapomnieć o Armitagu i jego diabolicznym spojrzeniu. Odcienek III i IV obejrzałam jednym ciurkiem z zapartym tchem. No i jak mówi młodzież wymiękłam. w Ostatniej scenie łzy same ciekły po policzku i jak masochistka powtarzałam ja kilka razy.
Jego uśmiech eh... Cudny,fantastyczny,boski,zniewalający, słodki etc.etc.
Ze wszystkim sie z Wami zgadzam, pod wszystkim sie podpisuję.

PS. Wczoraj zupełnie przypadkowo natknęłam się w TV na kolejny odcinek serialu "Plebania" i wiecie co wpadło mi do głowy, że gdyby tak ufarbować włoski Traczowi (czarne charakter z "Plebani") ubrać w stylowe ubrano to ze swoim diabelskim uśmieszkiem i wzrokiem byłby bardzo podobny do Armitaga.

A dla mnie to w najczystszej formie pastor.
Mógłby mówić o umartwianiu,grzmieć o ogniach piekielnych.Idealny do potępiania grzeszników.
A moĹźe Inkwizytor?Wielki.

Witajcie kochane, jestem chyba ostatnią, która obejrzała N&S.

Ze wszystkim sie z Wami zgadzam, pod wszystkim sie podpisuję.

Kaziuta, jak miło
Witaj w thorntonowskim gronie

Kiko, wiem co czujesz Ja swoją książeczkę traktuję jak jakiś skarb (przypominają mi się słowa Johna 'I shall treasure it')

Moniko, a wiesz co mi jeszcze zakłóca skutecznie myślenie w pracy....
jak nie wiesz to ci powiem... ten obrazek ruchomy, który pokazuje się przy twoich postach... po prostu dekoncentruje mnie skutecznie...
w pozytywnym znaczeniu... ulegam błogiemuuuuu rozmarzeniuuuuu....