Ogród Jane Austen

Te trzy fragmenty przyjecia, można właściwie skleić w jeden, bo jest to tłumaczone ciurkiem, wycięłam tam tylko jakieś 2 zdania, za to tak pogmatwane, że szkoda mi było na nie czasu, tym bardziej że dotyczyły stosunku fabrykantów do strajkujących. Wycięcie jest w tekście zaznaczone [...]. No to miłej lekturki.

„Przyjęcie u ThorntonĂłw cz. III” – chapt. XX, p. 194, Men and gentelmen

Margaret myślała przez moment – lecz zanim zdążyła odpowiedzieć, ktoś z zapalczywych fabrykantĂłw odwołał go na stronę. Nie mogła dosłyszeć ich rozmowy, ale mogła się domyślać jej istotności z powodu krĂłtkich, jasnych odpowiedzi, ktĂłrych udzielał pan Thornton. Były to mocne i stanowcze słowa, brzmiące jak odległe strzały. Ewidentnie rozmawiali o strajku, o tym jakie czynności powinny zostać podjęte.
Słyszała pana Thorntona mĂłwiącego –
- To już zostało zrobione.
Wtedy doszedł ją pomruk dwóch lub trzech głosów.
- Wszystko jest już załatwione.
Były wątpliwości, pan Slickson sugerował jakieś trudności, przytrzymując ramię pana Thorntona, by bardziej podkreślić swoje słowa. Pan Thornton odsunął się i lekko uniósłszy brwi, odpowiedział:
- Biorę na siebie ryzyko. Nie musisz go ze mną dzielić jeśli nie chcesz.
Przytaczano kolejne obawy.
- Niczego nie obawiam się tak, jak tchórzliwego podżegactwa. Jesteśmy otwartymi wrogami. Umiem się obronić przed każdą przemocą, którą jestem w stanie zrozumieć. I oczywiście ochronię wszystkich, którzy przyjdą do mnie pracować. Oni znają moją determinację tak dokładnie jak wy.
Pan Horsfall odciągnął go na bok. Margaret przypuszczała, Ĺźe zrobił to by wypytać jeszcze o jakieś kwestie związane ze strajkiem. Ale w rzeczywistości wypytywał o nią, kim jest – ta spokojna, stateczna i tak piękna...
- Ona jest z Milton? – zapytał, kiedy juĹź poznał jej imię.
- Nie, z Południa Anglii – Hapshire, jak mi się zdaje – brzmiała chłodna, obojętna odpowiedĹş.
Pani Slickson o to samo wypytywała Fanny.
- Kim jest ta piękna, dystyngowana dziewczyna? To siostra Horsfall’a?
- O mój Boże, nie! Jej ojciec pan Hale, rozmawia teraz z panem Stephensem. On daje lekcje, to znaczy, czyta z młodymi mężczyznami. Mój brat John chodzi do niego dwa razy w tygodniu, i ubłagał mamę, żeby go tu zaprosiła, w nadziei, żeby poznać go z towarzystwem. Mamy chyba kilka ich prospektów, o ile chciałaby pani dostać jeden.
- Pan Thornton! Naprawdę znajduje czas Ĺźeby czytać z prywatnym nauczycielem, w natłoku wszystkich interesĂłw – i jeszcze w obliczu tego okropnego strajku?
Fanny nie będąc pewną manier pani Slickson, nie wiedziała czy ma być dumna czy też ma się wstydzić za zachowanie swojego brata. I jak wszyscy ludzie, którzy biorą cudze obowiązki względem zasad bardzo osobiście, postanowiła zarumienić się z powodu dziwaczności zachowania swojego brata. Jej zakłopotanie zostało przerwane rozejściem się gości.

Dzieki Ali
Jak pieknie sobie rankiem poczytac, az milej brac sie do pracy, choc wcale mi sie nie chce
Ale to jeszcze nie koniec tej sceny, mam nadzieje, prawda?
Te fragmenty sa takie krotkie....

Muszę Was niestety krótko trzymać, boście mi sie rozbrykały Dzieweczki ;-)
A co do sceny, to juz calkowity koniec rozdziału. Teraz jeszcze będzie jej rozmowa po przyjęciu z tatusiem o Johnie, a potem to już konkretne, konkrety z buntem, co przygotowuje Carolcia, a ja zabieram się za rozdział z oświadczynami :-)

No dobra Skoro tak, to niech beda oswiadczyny
A scena z matka?

Scena z matką jest w rozdziale z buntem. Pytania w tej sprawie do Karola-Carolci-Charlesa (w skrócie Caroline) ;-)

Muszę Was niestety krótko trzymać, boście mi sie rozbrykały Dzieweczki

a bo to twoja twórczość tak na nas działa....

To pytanie zadam - może by mi kto przegrał N&S na plytce i przeslal. Plizzzzzzzz

gohha2@gazeta.pl

To pytanie zadam - może by mi kto przegrał N&S na plytce i przeslal. Plizzzzzzzz

gohha2@gazeta.pl

Nie ma sprawy

Nawet nie wiesz o ile lepiej smakuje moja kawa gdy czytam Twoje tłumaczenia. Dzięki!

moja earl grey teĹź nabiera wyrafinowanego, angielskiego smaku...

Juz wiem, co miała Alison na myśli, mówiąc o makabrycznej ilości apostrofów

może dlatego nie doczekałyśmy sie jeszcze polskiego tłumaczenia książki....

Fotka z epoki (Margaret wygląda dość niekorzystnie, ale tak zazwyczaj wyglądają kobiety na fotografiach XIX-wiecznych)
To żeby wam przypomnieć marzycielki, że pan T. jest postacią fikcyjną, a jeśli nawet taki kiedyś chodził po tym świecie, to było to 150 lat temu. Ten gatunek już wiginął- jak dinozaury (znacie jakiegoś współczesnego fabrykanta, który by się interesował Platonem??)

Gadaj, gadaj, my i tak wiemy swoje :-) Ale przede wszystkim chciałam powiedzieć, że ten portret bardzo mi się podoba i Margaret na nim też - dziękuję :-)

No dziewczynki, w Radio Five BBC wywiad z Armitagem.
Teraz!:
http://www.bbc.co.uk/fivelive/programmes/mayo.shtml
Ja sobie slucham wlasnie
Niewiele rozumiem, ale jakie to ma w koncu znaczenie

Czy mi sie zdaje, czy tam cos bylo o jego glosie
Tak, niestety nie mozna zrobic glosniej

Lo jej, chyba odpowiada na maile Szkoda ze mu nie wyslalam ...

On w ogole w wywiadach czesto sie smieje.
Uroczy jest
"Oh my god" slyszalas jak to mowil?
W wywiadach z nim to bym sie chyba zachowywala jak Bridget