Ogród Jane Austen

Soreczki wielkie Alison :oops: , juz poprawilam w poscie wyzej.
Nie mialam juz sily szukac po calym ogromniastym naszym kochanym temacie.
Wczesniej zapisywalam tylko skrupulatnie sam tekst....

Ja sama mam glupawke (foolishpassion), milo mi ze nie jestem jedyna

Skoro tak .. to Moniko, poszlo juz do Ciebie!
Milego czytania!

odkry?am, ?e bardzo zazdroszcz? Danieli tej roli i tego peronowego poca?unku... :oops: aktorki to maj? fajnie...

Alison mysl? , ?e z Twoim psiakiem ju? lepiej
Biedne s? te nasze sier?ciuchy bo tak trudno czasem im pomóc

Dzi?kuj? za trosk?, ale jest ju? OK. Chyba tak ?le zareagowa? na narkoz? i tak d?ugo nie móg? z tego wyj??, ale wieczorem juz zszed? normalnie po schodach, zjad? z apetytem. My?l?, ?e ju? b?dzie dobrze, tyle ?e bida le?y w kaga?cu, ?eby sobie tego nie rozwali? i okropnie jest nieszcz??liwy, bo nigdy tego kaga?ca nie u?ywamy. No ale ja w?a?ciwie zjawi?am si? tu, bo mam dla Was znowu kawa?ek lekturki obowi?zkowej ;-) Weso?ych ?wi?t!

„O Margaret u Thorntonów” - - Chapt XVIII, p. 167, Likes and dislikes

- Nie wydaj? mi si? znowu tacy nadzwyczajni – powiedzia?a pani Thornton – on jest chyba do?? warto?ciowym cz?owiekiem, raczej zbyt prostolinijnym na zajmowanie si? handlem, pewnie dlatego najpierw by? pastorem, a teraz jest nauczycielem. Ona to kawa? prawdziwej damy, z tymi jej chorobami. Ale ta dziewczyna – ona jedna niepokoi mnie kiedy o niej my?l? – chocia? cz?sto tego nie robi?. Ona ma takie wysokie mniemanie o sobie. W ogóle nie rozumiem dlaczego. Czasami wyobra?am sobie, ?e ona ma si? za lepsz? od ca?ego towarzystwa. A przecie? nie s? bogaci, i z tego co s?ysza?am, nigdy nie byli.
- I nie jest wykszta?cona, mamma. Nie potrafi gra?.
- Daj spokój Fanny, co jeszcze musia?aby robi?, ?eby mie?ci? si? w twoim standardzie?
- No nie, John – powiedzia?a jego matka – Fanny nie mia?a nic z?ego na my?li. Osobi?cie s?ysza?am jak panna Hale mówi?a, ?e nie gra. Gdyby? nas zostawi? same, to pewnie mog?yby?my pozna? jej zalety.
- Ja na pewno bym nie mog?a! – zamrucza?a Fanny, chroniona przez matk?.
Pan Thornton us?ysza? to, ale nie chcia?o mu si? odpowiada?. Chodzi? po jadalni tam i z powrotem i wola? ?eby matka wyda?a jakie? dyspozycje w sprawie ?wiec, co pozwoli?oby mu si??? do pracy, popisa? albo poczyta? i zako?czy? t? rozmow?. Ale nigdy nie pomy?la?by o wtr?caniu si? w drobne domowe rozporz?dzenia, którymi zajmowa?a si? zazwyczaj pani Thornton, wci?? pami?taj?ca o stosowanej od dawna oszcz?dno?ci.
- Mamo – powiedzia? zatrzymuj?c si? i odwa?nie wyjawiaj?c prawd? – chcia?bym ?eby? polubi?a pann? Hale.
- Dlaczego? – zapyta?a zaskoczona jego powa?nym ale mi?kkim tonem – Nie my?lisz chyba si? z ni? ?eni?? Z dziewczyn? bez grosza.
- Ona nigdy za mnie nie wyjdzie – powiedzia? za?miawszy si? krótko.
- Owszem, my?l?, ?e nie – odpowiedzia?a – za?mia?a mi si? w twarz, kiedy chwali?am si? jej tym co pan Bell kiedy? powiedzia? o tobie. Lubi? kiedy dziewcz?ta s? takie szczere i otwarte, ale to upewni?o mnie, ?e ona w ogóle o tobie nie my?li. A zaraz potem zdenerwowa?a mnie, wydaj?c si?, ?e my?li – no, mniejsza z tym. Mia?e? racj? mówi?c, ?e ona ma zbyt dobr? opini? o sobie, ?eby bra? ci? pod uwag?. Zuchwa?e babsko! Chcia?abym wiedzie? gdzie ona znajdzie lepszego!
Je?li te s?owa zrani?y jej syna, przy?mione ?wiat?o uchroni?o go przed okazaniem jakichkolwiek emocji. Ju? po minucie podszed? weso?o do matki i k?ad?c jej d?o? na ramieniu, powiedzia?:
- No dobrze, jestem ca?kowicie przekonany co do prawdziwo?ci tego co mówisz. A jako, ?e nie mam ?adnych zamiarów by kiedykolwiek prosi? j? o zostanie moj? ?on?, mam nadziej?, ?e uwierzysz mi, ?e nie jestem w ogóle zainteresowany tym aby rozmawia? o niej w przysz?o?ci. Przewiduj?, ?e ta dziewczyna b?dzie mia?a k?opoty – by? mo?e w zwi?zku z opiek? nad matk? – i tylko dlatego prosz? ci?, ?eby? by?a gotowa zosta? jej przyjació?k?, w przypadku gdyby takowej potrzebowa?a. A teraz Fanny – powiedzia? – wierz?, ?e masz na tyle delikatno?ci, ?eby zrozumie?, ?e to krzywdz?ce, zarówno dla panny Hale, jak i dla mnie – dla niej pewnie bardziej – przypuszcza?, ?e mog? mie? jakikolwiek inny powód, ni? ten który wam poda?em, ?eby b?aga? ciebie i matk? o to by?cie okazywa?y jej nieco uprzejmej uwagi.
- Nie mog? wybaczy? tej jej dumy – powiedzia?a matka – ale mog? si? z ni? zaprzyja?ni? je?li jest taka potrzeba i je?li o to prosisz John. Dla ciebie mog?abym si? zaprzyja?ni? nawet z Jezebel. Ale ta dziewczyna, która zadziera nosa w stosunku do nas wszystkich, w stosunku do ciebie...
- Nie mamo. Nigdy nie znalaz?em si?, podkre?lam, nigdy nie znalaz?em si? w zasi?gu jej pogardy.
- Pogardy, no jeszcze co! (jedno z ekspresyjnych prychni?? pani Thornton) - ty lepiej ju? nic nie mów o pannie Hale, je?li mam by? dla niej uprzejma. Kiedy jestem z ni? to nie wiem czy bardziej j? lubi? czy bardziej jej nie lubi?. Ale kiedy o niej my?l? albo s?ysz? kiedy o niej mówisz, nienawidz? jej. Widz?, ?e zadziera nosa, tak jakby? mi o tym sam powiedzia?.
- Nawet je?li – tu przerwa? na moment, ale zaraz kontynuowa? – nie jestem przecie? ch?opcem, ?eby dawa? si? zastraszy?, dumnym wzrokiem jakiej? kobiety, albo przejmowa? si? tym, ?e ?le pojmuje mnie i moj? pozycj?. Mog? si? tylko ?mia? z tego!
- Oczywi?cie! I z niej te?, z tymi jej wyobra?eniami i puszeniem si?.
- Dziwi? si? tylko, dlaczego w takim razie tyle o niej mówisz – powiedzia?a Fanny – jestem ju? tym tematem zm?czona.
- Dobrze! – powiedzia? jej brat z odcieniem goryczy – my?l?, ?e mo?emy znale?? jaki? wdzi?czniejszy temat. A co powiedzia?aby? na strajk, jako du?o przyjemniejszy temat do rozmowy?