Ogród Jane Austen

Dobry wieczór
Wpadam sporadycznie i ciągle nie mogę nacieszyc sie Waszymi postami




Mam jeszcze kłopoty z maszynerią

Czy ktoś może nagrywał film Mąż idealny???

Dobry wieczór
Wpadam sporadycznie i ciągle nie mogę nacieszyc sie Waszymi postami

piękne

Mam jeszcze kłopoty z maszynerią

Czy ktoś może nagrywał film Mąż idealny???

nie mam i nawet nie oglądałam, ale sama chętnie skorzystam jeśli tylko ktoś zechciałby wysłać

Wiolonczela, flet i baryton - prawdziwa ROMANTYCZNA DUSZA :oops: z tego naszego Rysia.

To może inne zestawienie, takie które nie powinno powodowac wyrzutów sumienia

No nareszcie jakieś fajne zestawienie. W tych poprzednich już zaczęłam podejrzewać Was o złośliwość, bo Darsik albo ciężko przerażony albo taki zdupiesiały. Nie dam mu zrobić krzywdy, bom go najdłużej kochała, ale w tym zestawieniu juz lepiej, lepiej, więc Wam wybaczam ;-)

Zamówiłam sobie książkę N&S w orginale, nie mogłam się oprzeć pokusie chociaż nie znam angielskiego...

Ja znam tylko trochę, ale książkę w Merlinie też zamówiłam - nie mogłam się powstrzymać :-) Zresztą czyż to nie wspaniała motywacja, aby się trochę dokształcić?

Czas na moje wrażenia z serialu - jakieś pełniejsze...
Na razie, ze względu na brak czasu, widziałam "N&S" tylko raz w całości, potem wracałam kilka razy do niektórych scen.
Muszę przyznać (i czynię to z przyjemnością :-)), że Monika odkryła dla nas prawdziwą perłę wśród seriali.
Pierwszy plus - wspaniałe zdjęcia. Od razu zwróciłam uwagę na skontrastowanie kolorystyczne Milton i Helstone - ponure szarości, brązy, przydymione czernie, zszarzałe błękity przemysłowego miasta i nasycone, mocne kolory angielskiego wiejskiego południa (jak z Austen!). Oscar dla operatora! Jak nietypowo wygląda John Thornton w swoim biało-czarnym stroju na tle nasyconej zieleni! Bardzo piękne są niektóre kadry - pewnie nie tylko mnie zafascynował obraz "białego piekła".
Drugi plus - muzyka! Kilka powtarzających się motywów, ale jakże urzekających!
Właściwie na początku wypadałoby wspomnieć o scenariuszu - nie czytałam powieści (właśnie ją zamówiłam w Merlinie), więc trudno mi się odnieść do tego, jakich zmian dokonano w skrypcie - mogę tylko powiedzieć, że taki sposób przedstawienia historii bardzo mi się podoba. Pewne elementy wspólne z ekranizacjami powieści Jane można znaleźć, ale "N&S" jest o wiele bardziej ponure. Dużą rolę odgrywają tu konflikty społeczne pomiędzy arystokracją czy nuworyszami a robotnikami (u Austen świat stojący w hierarchii niżej od szlachetnie urodzonych nie istnieje). Podoba mi się tło obyczajowe, nawiązanie do problemów społecznych i oczywiście niebanalna historia miłosna.
Duże wrażenie zrobiły na mnie kostiumy. Ktoś wspomniał, że wcześniej nie podobały mu się stroje kobiece tej epoki. Ja mam podobne odczucia - nigdy nie zwracałam szczególnej uwagi na stroje wiktoriańskie, wolę modę historyczną emiprową, regencyjną czy z lat 20 XX w. Tu jednak stroje są tak dopracowane, że nie sposób się nimi nie zachwycać. Kobiece stroje - bo spośród męskich zwracałam uwagę tylko na ubiory Mr. Thorntona :-)
Wspomniałam już pobieżnie w którymś poście o dobrych aktorach we wszystkich planach - myślę o rolach Bessy, pana Hale'a, Fanny Thornton... Kilka ról mogę jednak nazwać bez zbytniego nadęcia - wybitnymi. Brendan Coyle w roli Nicholasa Higginsa z niezwykłym błyskiem w oku portretuje człowieka niewykształconego, ale mądrego, doświadczonego, rozumnie podchodzącego do życia. Jest przejmujący w scenach rozpaczy, sympatyczny i ujmujący np. w scenie jedzenia obiadu z Thorntonem albo w ostatniej scenie w fabryce. Coyle ma piękny głos.
Główną bohaterkę, Margaret Hale zagrała Daniela Denby-Ashe, nieznana mi wcześniej zupełnie. Jest bardzo delikatna, filigranowa - ale to pozór. W pewien sposób przypomina panią Thornton. Nie boi się wyrażać swoich opinii (a mamy XIX wiek, kobiety, szczególnie młode panienki, nie mają zbyt wiele do powiedzenia). Nie jest uległa, potrafi przeciwstawić się szanowanej kobiecie i rozwścieczonemu tłumowi - jeśli tylko jest przekonana, że ma rację. ładnie zagrała stopniowo budzące się w niej uczucie - potrafi to wyrazić bez słów, spojrzeniem. Scena, w której pierwszy raz widzi Thorntona, pokazuje jej możliwości - w jej oczach można wyczytać, że on zrobił na niej wrażenie jako mężczyzna; i te oczy od razu zmieniają wyraz, kiedy widzi, jak zachowuje się chwilę później.
Sinead Cusack jako Hannah Thornton stworzyła niezwykle pełny portret kobiety. Jest silna, zdecydowana, twarda, ale w niektórych scenach z synem - krucha i delikatna. Jakby tylko przed nim nie bała się otworzyć - zresztą sama przyznaje, że nie umie okazywać uczuć. Wspólne sceny matki i syna to prawdziwy koncert gry aktorskiej - niewiele słów, wiele znaczących gestów, zmian mimiki twarzy. Trudno lubić panią Thornton - ale trudno też odmówić jej racji. Kocha Johna i chce dla niego jak najlepiej. Dostrzega różnicę między pustą, głupią córką a odpowiedzialnym, rozsądnym synem, który po śmierci ojca stał się głową rodziny - i poradził sobie doskonale.
Czyż można się dziwić, że po roli w "N&S" Richard Armitage stał się przedmiotem uwielbienia tylu kobiet? On i John Thornton tworzą jedno - to wielka rola. Sama postać Thorntona jest ciekawa. To człowiek, który sam osiągnął wszystko, wydźwignął z biedy swą rodzinę za cenę totalnego poświęcenia, oddania się pracy. Przypomina trochę Wokulskiego z "Lalki". I tak jak Wokulski, okazuje się wulkanem gorących uczuć, które dotychczas skrywał. Miłość, którą pokochał pannę Hale, jest namiętna, porażająca swą siłą. Armitage zagrał uczucia bohatera doskonale - czasem samym tylko zmarszczeniem brwi, lekkim uśmiechem, spojrzeniem. A przecież ma do dyspozycji jeszcze GłOS! W kilku scenach jest powalający - np. w wybuchu wściekłości w fabryce, w większości scen z matką, szczególnie tych lirycznych, kiedy oboje mówią o swoich odczuciach; w scenie oświadczyn (od formalnego powitania poprzez gwałtowne wyrażenie miłości po ból i rozpacz w głosie i w oczach po odrzuceniu); w scenie pożegnania Margaret (Look back... Look back at me!). Nie wspomnę tutaj o scenie finałowej, żeby nie psuć przyjemności oglądania tym, którzy jeszcze nie widzieli. Nie można od niego oderwać oczu - np. w momencie, kiedy odwiązuje krawat (albo muszkę) i obnaża szyję, jest niewiarygodnie seksowny.
Wszystko to, o czym napisałam, składa się na fascynującą czteroodcinkową historię, od której trudno się oderwać i do której chce się ciągle wracać.
Ja wracam dziś :-)

GosiaJ ależ pięknie napisałaś o N&S.
Czy mogłabyś swoją recenzję wysłałać do FilmWeb?
Tam jest tak mało wiadmośći o tym filmie, a Twoja recenzja bardzo by ją wzbogaciła.
Mam jeszcze prośbę do dziewczyn, żeby oddały swój głos (jest tam skala od 1 do 10) mamy na razie tylko 5 głosów, a to wstyd, że tak mało.
http://www.filmweb.pl/North,and,South,% … ,id=184043

Alison znów tak pieknie przetłumaczyłaś nam fragment książki - wielkie dzięki.
Mam pytanie do tych które czytały książkę. Od kiedy Margaret zaczyna coś czuć do Johna (czy jest tam ukazany ten moment?) Wiem, że to przychodziło stopniowo, ale jest tam może taki fragment książki z jej myślami w którym ona dostrzega Thortona w innym świetle.

Witam serdecznie
Mam problemy z komputerem
Złapałam jakiegoś wirusa ( mój mąz go nazwał John Thorton)
Nie wiem kiedy dojdziemy do ładu z tym systemem
Już było dobrze i znowu cos sie zepsuło
Musze wytrzymać bez Was i Thortona a to takie trudne

Ewuniu Nam też bez Ciebie smutno! - Niech moc będzie z Tobą!
Ale żeby tak nazwac wirusa! Zgadzam się z Moniką - to okropność.
Żeby tylko mój mąż się nie dowiedział że taki wirus istnieje, jest wyrozumiały ale lepiej dmuchać na zimne...

Ewuniu Nam też bez Ciebie smutno! - Niech moc będzie z Tobą!
Ale żeby tak nazwac wirusa! Zgadzam się z Moniką - to okropność.
Żeby tylko mój mąż się nie dowiedział że taki wirus istnieje, jest wyrozumiały ale lepiej dmuchać na zimne...

Dołączam się do Gitki....
mój mąż jeszcze nie wie, że istnieje tajemniczy, uwielbiony Pan Thorton...

Alison już się cieszę na te zaznaczone fragmenty. Może coś z detektywa we mnie jest, chcę odkryć tą przemianę jaka nastąpiła w Margaret książkowej (już się nie mogę doczekać).
Wiem o którą aktorę ci chodzi Katarzyna Bujakiewicz
http://katarzyna.bujakiewicz.filmweb.pl … on,id=7889
Daniela Denby-Ashe jest świetna w roli Margaret i muszę przyznać, że lepiej jej w ciemnych włosach i w kostiumach.

Bry-Gitko, a co to znowu za gość w avatarze?
Dla mnie to Ty już zawsze będziesz, tą kobietką w czepku stojącą przed obrazem....

Alison to cały czas jeden i ten sam Jack Davenport
http://www.filmweb.pl/Jack,Davenport,fi … on,id=7164
Ja to ten avatar traktuję jak ubranie, od czasu do czasu trzeba się przebrać
Ale swoją drogą, że pamiętasz jeszcze kobietę prze lustem w czepku, jestem pod wrażeniem...

GosiuJ, witaj w gronie oszalałych fanek JT
Ja również jestem zafascynowana postacią Nicholasa, już od pierwszej sceny, gdy pomógł Margaret bardzo mi się spodobał. Taki odważny i pełen dumy. I ten uśmiech, wręcz uśmieszek, jaki rzucił w stronę odjeżdżającego powozu, świetny