Ogród Jane Austen

Monika zbaczam z tematu ale widzia?a? to?
http://biblionetka.9sekund.pl/a17/?ids=2396591
Jest tam ta Twoja ukochana "?ma"

Dzi?ki Giteczko, szkoda tylko ?e to takie drogie :cry: I chyba
trzeba by? posiadaczem karty kredytowej, by zap?aci? w amazon

Co do nr 2 to okno wskazuje na biuro, tam byly takie szybki w oknie. ..

Rozmowa z bankierem? ale pewnosci nie mam...

Ciesze sie .
Moge startowac w quizach. Dzieki

plik z napisami musi sie nazywac tak jak film (tylko inne rozszerzenie po nazwie) , w tym przypadku .txt.

Witam serdecznie
Mam problemy z komputerem
Z?apa?am jakiego? wirusa ( mój m?z go nazwa? John Thorton)
Nie wiem kiedy dojdziemy do ?adu z tym systemem
Ju? by?o dobrze i znowu cos sie zepsu?o
Musze wytrzyma? bez Was i Thortona a to takie trudne

Kapeczka powie?ci.

„Margaret o Thorntonie po raz pierwszy”

- No i jaki jest ten twój pan Thornton?
- Zapytaj Margaret – opowiedzia? m?? – mia?a mo?liwo?? d?u?szej konwersacji, kiedy ja rozmawia?em z w?a?cicielem domu.
- Och, doprawdy nie wiem jaki on jest – powiedzia?a Margaret leniwie, zbyt zm?czona, ?eby wysili? si? na jaki? szczegó?owy opis. Ale zaraz zmobilizowa?a si? i powiedzia?a:
- Jest wysoki, barczysty, tak oko?o...ile papa?
- My?l?, ?e ma oko?o trzydziestki.
- Oko?o trzydziestki, z twarz? ani zwyczajn?, ani nazbyt przystojn?, nic szczególnie przykuwaj?cego uwag?. No i raczej nie typ d?entelmena, ale tego przecie? nale?a?o oczekiwa?.
- Nie wulgarny czy jednak prostacki – wtr?ci? jej ojciec, raczej niezadowolony z lekcewa?enia jakie okazywano jego jedynemu przyjacielowi, jakiego mia? w Milton.
- Och, nie – powiedzia?a Margaret – nie chodzi?o mi o twarz, ale o charakter, w takim wyra?aniu stanowczo?ci i si?y, móg?by by? albo wulgarny albo prostacki. Nie chcia?abym musie? si? z nim targowa?, wygl?da na bardzo nieugi?tego. Generalnie cz?owiek, który tworzy dla siebie w?asn? nisz?, mamma. Bystry, rozwa?ny i silny. Jak przysta?o na wspania?ego kupca.

„Margaret o Thorntonie po raz drugi”

- Moja droga, zaprosi?em pana Thorntona dzi? wieczór na herbat?.
Pani Hale siedzia?a oparta plecami na fotelu maj?c zamkni?te oczy. Na jej twarzy malowa?o si? uczucie bólu, które towarzyszy?o jej ostatnio ju? od d?u?szego czasu. Ale zmusi?a si?, ?eby poutyskiwa? troch? w odpowiedzi na wypowied? m??a.
- Pan Thornton! I to akurat dzi? wieczór! Po co na mi?o?? bosk? ten cz?owiek chce tu przyj??? Do tego Dixon wypra?a moje mu?liny i koronki, nie ma mi?kkiej wody, przez te okropne wschodnie wiatry, które chyba przez ca?y rok wiej? tu dooko?a Milton.
- Wiatr ci?gle zmienia kierunek, moja droga – powiedzia? pan Hale, spogl?daj?c na dymy ci?gn?ce si? ze wschodu, tylko dlatego, ?e nie zna? si? na kompasie i jego wskazania odczytywa? dowolnie, w zale?no?ci od okoliczno?ci.
- Nie mów mi tego! – powiedzia?a pani Hale, wzdrygaj?c si? i szczelniej otulaj?c szalem – wiatr wschodni czy zachodni, przypuszczam, ?e ten cz?owiek i tak przyjdzie.
- Och, mamma, wida?, ?e nigdy nie widzia?a? pana Thorntona. Wygl?da na osob?, która lubi walczy? z przeciwno?ciami, które staj? mu na drodze – wrogami, wiatrami czy okoliczno?ciami. Im bardziej wieje i pada, tym pewniejsze, ?e b?dziemy go tu mieli. Ale ja id? pomaga? Dixon. Zostan? s?ynn? specjalistk? od krochmalenia. I lepiej, ?eby nie oczekiwa? ?adnej innej rozrywki ponad rozmow? z ojcem. Papa, wiesz, ?e widzia?am go tylko raz i byli?my obydwoje zbyt zak?opotani ?eby wiedzie? o czym rozmawia?, wi?c nie czuli?my si? ze sob? zbyt dobrze.
- Nie wiem czy kiedykolwiek go polubisz albo chocia? uznasz za sympatycznego Margaret. On nie jest bawidamkiem.
Margaret pogardliwie przechyli?a g?ow?.
- Nie zachwycam si? szczególnie bawidamkami, papa. Ale pan Thornton przychodzi tu jako twój przyjaciel, jako kto? kto doceni? twoj? osob?.
- Jako jedyny w Milton – powiedzia? pan Hale.
- Wiec go mi?o przyjmiemy kokosowymi ciasteczkami. Pochlebimy Dixon prosz?c, ?eby je upiek?a. A ja zajm? si? prasowaniem twoich czepków, mamma.
Wiele razy tego ranka Margret ?yczy?a panu Thorntonowi, ?eby znalaz? si? gdzie? daleko st?d. Mia?a zaplanowane inne zaj?cia: list do Edith, przeczyta? kawa?ek Dantego, odwiedzi? Higginsów. Ale zamiast tego, prasowa?a, s?uchaj?c narzeka? Dixon, i tylko mia?a nadziej?, ?e ta z sympatii do niej, uchroni j? przed znoszeniem litanii cierpie? pani Hale. Przez ca?y czas Margaret musia?a sobie przypomina? o wzgl?dach, jakimi jej ojciec obdarza? pana Thorntona, opanowywa? znu?enie, które j? dopada?o, a tak?e jeden z tych niezno?nych bólów g?owy, na które ostatnio sta?a si? taka podatna. Trudno powiedzie? kiedy w ko?cu mog?a usi??? i powiedzie? matce, ?e ona w?a?ciwie to nie jest praczka Peggy, ale Margaret Hale – dama. Powiedzia?a to ?artem, ale zaraz po?a?owa?a swojego paplania, widz?c, ?e matka potraktowa?a to powa?nie.

ratunku!!
nie dzia?a mi 4 odcinek!!!
próbowa?am wszystkiego tzn. ka?dego kodeka jaki wpad? i nic
co radzicie?

Nie znam si?...ale wyobra?am sobie siebie w takiej sytuacji...mog? Ci tylko wspó?czu?

Alison - ?licznie dzi?kujemy Sprawiasz nam tyle rado?ci.

Migotko -przykro mi, ale ja nie jestem w stanie Ci pomóc. Mam nadziej?, ?e szybko problem rozwi??esz

Ogl?daj?c N&S po raz kolejny (nie wiem, który-dawno straci?am rachub?) zwrócilam wi?ksz? uwag? na ca?? sceneri? (dopiero teraz mog? nieco odrywa? wzrok od bohaterów ).
Na pewno zwuwa?y?y?cie, jak bardzo Helston i Milton ró?ni? si? od siebie. W Helston pe?no soczystych i ciep?ych barw - szczególnie zieleni. A? milo si? patrzy. Natomiast Milton jest ca?y czas szare i ponure. Zupe?nie brak w nim ?ywszych kolorów. Jest takie przygn?biaj?ce...
Te ró?nice ?wietnie oddaj? nastawienie Margaret do tych miejsc i mo?emy j? ?atwo zrozumie?, dlaczego tak kocha Helston... Pewnie po to je w filmie zastosowano
Za to jak ?adnie Thornton si? prezentuje na tle soczystej zieleni Helston. A jeszcze ?adniej zamy?lony z ró?? w r?ku...Ach...

Spójrzcie jakie dwa cude?ka znalaz?am, John i Fitzwilliam

Oj, a Fitzwilliam tak ?a?o?nie patrzy.... A? serce ?ciska. Czy?by si? czu? zaniedbany i opuszczony? Budz? si? we mnie wyrzuty sumienia...
John natomiast ma pob?a?liwe spojrzenie, nie s?dzicie? Czy on patrzy na Fitzwilliama?
Oj Moniczko, to cude?ko daje do my?lenia...