Ogród Jane Austen

Caitriono ja też będę tylko Twoje tapetki miała na komputerku :!:
A może tak zrobisz dla nas i Gosi w szczególności tapetkę z oczętami co ją tak przesladują.

Tak Was prześladują ale snów nie macie z Richardem.
Bo Colinek to się śni, prawda?

Dziewczyny na Allegro jest do kupienia książka Gaskell PANIE Z CRANFORD na razie za 5 zł, kończy się jutro rano.
http://www.allegro.pl/item95593359_pani … skell.html

ładne to zdjecie ... to fakt....
Nawet ten Rysio chwilami ladny jest i w zyciu

Obecnie czytam "Mary Barton", dopiero poczatek, wiec jeszcze nie umiem powiedziec, o czym to dokladnie jest. Ale czyta sie niezle.
Czy tam jest jakas love? Nie mam pojecia.
Bede zdawac relacje z lektury, jak chcecie.
Przetlumaczyla ta powiesc (wydana przez PIW w 1956 r.) Krystyna Tarnowska.

Bardzo ladnie sie usmiecha, gdy na nia patrzy.
Ja tez bardzo lubie te sceny.
Doprawdy to calowanie niezle im wyszlo, jakby nie mieli nic przeciwko temu...
A Thornton jak sie dorwal, tak nie mogl przestac...

A co do zakończenia w książce, każda z nas ma wrażenie że jest jakby urwane, prawda? Czytałam gdzieś, że Gaskell przerwała pisanie, miała zamiar do tego ostatniego wątku wrócić, ale po jakimś czasie uznała że to idealny koniec książki

Porywający obiekt pożądania
Setki kobiet wpadły w sidła niezwykłej namiętności do Richarda Armitage, który gra właściciela fabryki z północy w serialu BBC N&S.

W ciągu roku jakoś radzimy sobie z brakiem romansu w nowoczesnym świecie, ale w Święta jego brak jest szczególnie odczuwalny, a wtedy rozpoczyna się poszukiwanie substytutu. Przelotne flirty na biurowych przyjęciach częściowo wypełniają tę lukę. Bardziej rozważni lub będący w związkach szukają zapachów, które w innych okresach uznaliby za zbyt odurzające. W metrze kobiety, które zazwyczaj wybierają coś z nutą cytrusów, nagle wioną mocnym zapachem Ralpha Laurena „Romance”.W tym roku jednak tęsknota za ekscytacją, tajemnicą, namiętnością i całą resztą znalazła nowe ujście.

Strona internetowa BBC poświęcona filmom zawiera setki wylewnych wypowiedzi trzydziesto i czterdziestokilkuletnich kobiet na temat nowego, romantycznego bohatera. To John Thornton, właściciel fabryki z północy z adaptowanej niedawno przez BBC powieści Elizabeth Gaskell „North & South”. Thorntona zagrał porywająco, wcześniej mało znany, Richard Armitage, niebieskooki, ciemnowłosy przystojniak, Darcy de nos jour. Na forum postać i aktor scalili się w jeden obiekt pożądania: RA/JT.
Mimo sukcesu adaptacji DiU sprzed dziesięciu lat BBC wyznało, że jest zaskoczone reakcją na N&S. Serial skończył się 4 grudnia, a wiadomości na forum wciąż się pojawiają i to, mimo że zaczął się sezon przyjęć.
Wreszcie, gdy mowa o najbardziej ekscytujących momentach w tym roku, ile deklaracji uczuć w te Święta naśladowało te słowa “I do not wish to possess you, I wish to marry you because I love you.” Te słowa powinny być wypowiadane tylko przez kogoś takiego jak Thornton, przystojnego, bogatego mężczyznę, z początku wyniosłego, niemal zimnego, który okazuje się być szlachetnym i wrażliwym. Wyobrażenia o miłości powstałe przy pierwszej lekturze DiU mają zadziwiającą trwałość mimo zmieniających się o obyczajów.
Odkąd powstała specjalna strona N&S by pomieścić ten gwałtowny przypływ uczuć, na forum pojawiło się 8000 wiadomości, w tym 5000 w ostatnich pięciu dniach. Oświadczyny Thorntona prowadzą wśród ulubionych kwestii armii RA/JT - fanklubu lubującego się w pięknych deklaracjach uczuć wyznanych z akcentem z Yorkshire. Inną z ulubionych kwestii Thorntona jest: “I knew that I was not good enough, yet I think I love her more than ever.”
W swoim 43. poście na tej stronie Kate użyła cytatu z E. Gaskell aby opisać swoją sytuację “I am in the Charybdis of passion, and must perforce circle and circle ever nearer round the fatal centre.”*
Z tych wypowiedzi łatwo zgadnąć, że posty na temat N&S nie są pełnymi błędów wypocinami ludzi, którzy nie mają nic lepszego do robienia niż siedzenie na forum cały dzień, ściskając w dłoni puszkę coli. Nie, nie, te panie w oczekiwaniu na odpalenie się ich peceta posiorbują Earl Greya.
Przyjaciółka, który skierował mnie na to forum, tak opisała jego atmosferę: „Wygląda to tak, jakby studentki literatury angielskiej wstąpiły do fanklubu. Czekanie na każdą nową wiadomość nie jest może tak ekscytujące jak czekanie na nowy odcinek N&S, ale jest za nim pierwsze na liście. To pocieszające, miłość do RA podtrzymuje nas na duchu.”
Jeśli zaniepokoił Cię stan zdrowia psychicznego mojej przyjaciółki, bądź dobrej myśli. Ma udane, satysfakcjonujące życie. Ale jednocześnie wzdychanie do przystojnego aktora z serialu kostiumowego zapewnia jej ten poziom tęsknoty (melancholii), którego prawdziwe życie nie dostarcza.
Inna wielbicielka, trzydziestokilkuletnia matka, także mówiła o „emocjonalnym porozumieniu” w ostatnim odcinku, gdzie Thornton i Margaret Hale, jego Piękna z Południa, odnoszą zwycięstwo nad dzielącymi ich nieporozumieniami, w końcu wyznają sobie miłość i całują się. Scena na stacji jest prawdopodobnie ulubioną sceną forumowiczek, choć nie powstrzymuje to mniej rozgorączkowanych wielbicielek RA przed zwróceniem uwagi, że w epoce wiktoriańskiej takie publiczne okazywanie uczuć byłoby nie na miejscu. Dla innych, historyczna dokładność może się wypchać, gdy one wyobrażają sobie siebie na miejscu Margaret.
Wiele entuzjastek strony wydaje się znać powieść N&S i inne książki E. Gaskell, niektóre nigdy wcześniej nie angażowały się w dyskusje internetowe. W efekcie większość pisze zwykłym językiem, bez internetowych skrótów i slangu, choć niektóre mają ckliwe pseudonimy: „Mrs J. Thornton”, „Richie’s girl”. To ten rodzaj miłości, który nie skłania do ujawnienia swego prawdziwego imienia.
Niektóre członkinie armii JT/RA logują się z biura, odwiedzając nie tylko forum, ale i stronkę Richarda Armitage’a, sanktuarium stworzone przez jedną z wielbicielek. Autorka strony, „L”, powiedziała, że podjęła się tego zadania, ponieważ po wpisaniu w google „Richard Armitage”, większość informacji, jakie się pojawiały, dotyczyły amerykańskiego sekretarza stanu (US Deputy Secretary of State), człowieka, który ani nie jest pociągający, ani nie wygląda dobrze w krawacie.
Inne forumowiczki logują się z domu, próbując ukryć swoją obsesję przed mężami i nastoletnimi dziećmi, które uważają, że mamusia powinna raczej zająć się zawieszaniem świątecznych dekoracji (malowaniem jajek?, wypiekaniem mazurków? ), niż folgować swojej wewnętrznej niedojrzałości.
Inna pisze: „Uważam się za normalną, zrównoważoną 36-latkę. Czemu ten serial i RA tak zalazł mi za skórę? Pociesza mnie tylko, że są inne w podobnej sytuacji. Ale kiedy ja się z tego wyleczę?!”
Kiedy nie omawiają co ciekawszych szczegółów wiktoriańskiej etykiety albo nie analizują powabów Armitage’a, z drżeniem oglądają clipy z N&S w internecie. Co szczęśliwsze nagrały cały serial i odtwarzają na okrągło najważniejsze sceny. Jedna czterdziestokilkuletnia matka powiedziała mi: „Mam kasetę z ostatnim odcinkiem, którą jak na razie oglądałam cztery razy. Moja przyjaciółka chce ją pożyczyć, ale powiedziałam jej, że musi przyjść do mnie ją obejrzeć – nie wypuszczę tej kasety z rąk! Teraz rozumiesz dlaczego nasi mężowie uważają, że myślami jesteśmy daleko.”
Kilku mężów zalogowało się na forum i narzekało na efekt, jaki serial wywarł na ich żony. Inni, bardziej wyrozumiali, próbowali kupić DVD, ale nie będzie ono w sprzedaży wcześniej niż w kwietniu. Był to powód prawdziwej konsternacji dla wielbicielek N&S. Gdyby DVD pojawiło się wcześniej mielibyśmy wystarczający dowód nieustającej atrakcyjności XIX-wiecznej opowieści i pociągającego bohatera z ukrytymi głębiami charakteru. Romans żyje. Hura!

* “I am in the Charybdis of passion, and must perforce circle and circle ever nearer round the fatal centre.” To cytat z Gaskell.
Tak na wszelki wypadek: Charybdis - złowrogi wir pochłaniający statki, szczegóły tutaj http://www.slownik-online.pl/kopalinski … 73CBB5.php
Cytat mówi, że ta osoba z powodu swej namiętności krąży wokół niebezpieczeństwa (Charybdy) nieustannie zbliżając się do środka. Krótko mówiąc, jak ćma do świecy

Katusiu, śliczne robisz te tapetki, bo takie proste, eleganckie, bez niepotrzebnych dupereli, które przeszkadzają na pulpicie jeśli trzyma się tam różnych ikonek pełno (jak ja nie przymierzając, bo robię kilkanaście rzeczy równolegle i chcę mieć do nich łatwy dostęp).
Jest tylko piękne tło i coś przykuwającego uwagę. Jesteś moją ulubioną "tapeciarą" i już tylko Twoją twórczość będę sobie uwzględniać, o ile pozwolisz ;-)

O kurcze, jak mi jest miło :oops: i bardzo się cieszę że podobają się moje tapetki.
Gitka, Alison - czuję sie wyróżniona
Oczywiście następna będzie z lekko diabolicznym spojrzeniem Johna

Bez watpienia sukces filmu to procz naprawde porywajacej gry Armitage`a (oraz Margaret i paru innych osob), takze zasluga muzyki, scenariusza i zdjec.
Wszystko w tym filmie jest dopiete i tworzy wspaniala spojna calosc.