Ogród Jane Austen

„Fina? romansu”.....Kobietki, rodziny wy?lijcie na spacer, niech nie s?ysz? jak popiskujecie ;-)

Nie wiadomo dlaczego pan Lennox nie przyszed? na spotkanie nast?pnego dnia. Pan Thornton przyszed? dok?adnie na czas, ale po prawie godzinnym oczekiwaniu, do pokoju wesz?a blada Margaret wygl?daj?c na raczej niespokojn?.
- Tak mi przykro, ?e nie ma tu pana Lennoxa, zrobi?by to znacznie lepiej ni? ja. Jest moim doradc? w tych sprawach – zacz??a pospiesznie.
- Przepraszam je?li moja obecno?? tutaj sprawia pani k?opot. Mo?e pójd? do kancelarii pana Lennoxa i spróbuj? go znale???
- Nie, dzi?kuj?. Chcia?am panu powiedzie?, jak bardzo zasmuci?a mnie wiadomo??, ?e trac? pana jako zarz?dc?. Ale pan Lennox mówi, ?e sprawy na pewno si? wyja?ni?...
- Pan Lennox niewiele wie na ten temat – powiedzia? spokojnie pan Thornton.
- Zadowolony ze wszystkiego cz?owiek nie dba o szcz??cie, nie rozumie jak to jest, nie b?d?c ju? m?odym, znale?? si? w punkcie wyj?cia, w którym potrzebna jest pe?na nadziei energia w?a?ciwa m?odym ludziom, jak to jest poczu?, ?e po?owa ?ycia min??a, a nic nie zosta?o, nic poza stracon? szans?, która jest ju? tylko gorzkim wspomnieniem. Panno Hale, wola?bym raczej nie s?ucha? opinii pana Lennoxa o moich sprawach. Ci, którzy s? szcz??liwi i ciesz? si? w?asnymi sukcesami, s? te? zbyt sk?onni do tego by lekcewa?y? niepowodzenia innych.
- Jest pan niesprawiedliwy – powiedzia?a ?agodnie Margaret.
- Pan Lennox mówi? tylko, ?e wierzy i? jest wielce prawdopodobnym, ?e móg?by pan odzyska?, nawet wi?cej ni? odzyska?, to co pan straci? – prosz? nic nie mówi?, zanim nie sko?cz?, b?agam!
Opanowuj?c si? jeszcze raz, zacz??a pospiesznie przek?ada? dr??cymi r?kami jakie? prawnicze dokumenty, zestawienia wydatków.
- O, jest tutaj! Pan Lennox przed?o?y? mi propozycj? – och, chcia?abym, ?eby by? tu i sam panu wyt?umaczy? – wygl?da na to, ?e gdyby pan wzi?? troch? moich pieni?dzy, 18 tysi?cy i 57 funtów, le??cych teraz bezu?ytecznie w banku, i da? mi tylko 2,5 %, umo?liwi?by mi pan lepszy dochód, a sam móg?by utrzyma? w ruchu Marlborough Mills.
Jej g?os rozja?ni? si? i wzmocni?. Pan Thornton nie odezwa? si?, a ona chodzi?a szukaj?c jakiego? papieru, na którym zapisane by?y propozycje zabezpiecze?; by?a bardzo zdenerwowana tym, jak zdo?a przedstawi? wszystko jako zwyk?? umow? biznesow?, w której zasadnicza korzy?? w?a?nie jej przypadnie w udziale. W czasie gdy wci?? poszukiwa?a tego pisma, jej przyspieszone bicie serca zosta?o wstrzymane na moment przez ton jakim przemówi? nagle pan Thornton. Jego g?os by? zachrypni?ty i dr??cy od czu?ej nami?tno?ci z jak? powiedzia?:
- Margaret!
Na chwil? podnios?a wzrok, ale ju? za chwil? chc?c zas?oni? swoje b?yszcz?ce oczy, ukry?a twarz w d?oniach. On, podchodz?c bli?ej, ponowi? b?aganie i z dr??cym zapa?em powtórzy? jej imi?:
- Margaret!
Wci?? sta?a ze szczelnie zas?oni?t? twarz?, opuszczaj?c g?ow? coraz ni?ej, prawie opieraj?c j? o stó?, przy którym sta?a. Podszed? bardzo blisko. Ukl?k? tak by mie? twarz na wysoko?ci jej ucha i szepn?? zdyszany:
- Uwa?aj. Je?li si? nie odezwiesz, uznam ci? za moj? w?asno?? w jaki? nadzwyczajnie ?mia?y sposób. Ode?lij mnie natychmiast, je?li mam odej??; Margaret!
Na to trzecie zawo?anie odwróci?a g?ow? ku niemu, wci?? os?aniaj?c twarz swoimi drobnymi bia?ymi d?o?mi i po?o?y?a j? na jego ramieniu, wtulaj?c si? w nie; i by?o to zbyt s?odkie dla niego, czu? jej mi?kki policzek tu? przy swoim, chcia? zobaczy? ten g??boki rumieniec i kochaj?ce oczy. Przytuli? j? mocno. Oboje milczeli. W ko?cu szepn??a ?ami?cym si? g?osem:
- Och, panie Thornton, nie jestem wystarczaj?co dobra!
- Nie jeste? wystarczaj?co dobra?! Nie drwij z mojego niskiego mniemania o sobie.
Po minucie lub dwóch, delikatnie odci?gn?? jej d?onie od twarzy i po?o?y? jej r?ce tam gdzie znajdowa?y si?, kiedy chroni?a go przed buntownikami.
- Pami?tasz mi?o??? – zamrucza? – I to jak bezczelnie odwdzi?czy?em ci si? nast?pnego dnia?
- Pami?tam jak okropnie si? do ciebie odezwa?am, to wszystko.
- Popatrz. Podnie? g?ow?. Chc? ci co? pokaza?!
Wolno spojrza?a na niego, prze?licznie zawstydzona.
- Poznajesz te ró?e? – zapyta?, wyci?gaj?c z kieszeni ksi??k?, w której zasuszone by?y jakie? kwiaty.
- Nie – odpowiedzia?a z niewinnym zdziwieniem – to ja ci je da?am?
- Nie. Ot, pró?no??. Nie da?a? mi ich. Bardzo prawdopodobne, ?e nosi?a? je na sobie (?)
Spojrza?a na nie, zastanawiaj?c si? przez minut?, po czym u?miechn??a si?, mówi?c:
- One s? z Helstone, prawda? Poznaj? po okr?g?ym kszta?cie li?ci. Och! By?e? tam? Kiedy?
- Chcia?em zobaczy? miejsce, gdzie Margaret sta?a si? tym kim jest, nawet w najgorszym momencie, kiedy nie mia?em ?adnej nadziei, ?e b?d? móg? ci? nazwa? moj? Margaret. Pojecha?em tam wracaj?c z Havre.
- Musisz mi je da? – powiedzia?a, próbuj?c delikatn? przemoc? wydosta? je z jego d?oni.
- Dobrze, ale musisz mi za nie zap?aci?!
- Bo?e, jak ja to powiem cioci Shaw? – szepn??a po chwili s?odkiego milczenia.
- Pozwól mi z ni? porozmawia?.
- O, nie! Jestem jej to winna – ale co ona powie?
- Niech zgadn?. Jej pierwszy okrzyk b?dzie brzmia?: TEN m??czyzna!?
- Ciii – powiedzia?a Margaret – spróbuj? i poka?? ci jak b?dzie brzmia? oburzony ton twojej matki: Co? TA kobieta?!

I ?yli d?ugo i szcz??liwie, do pierwszej k?ótni o to, w co lepiej zainwestowa?....;-)

moim biednym cia?em wstrz?saj? dreszcze..... ciarki chodz? mi poplecach.... jak tak dalej pójdzie to grozi mi rozleg?y zawa? z tego nadmiaru emocji....
jeste?cie nieocenione... t?umaczycie wspaniale... moje marne dzi?kuj?...

Kwiaty zanosic bede przed Wasze oltarzyki ...

Tylko prosz? je cz?sto zmienia?, bo wi?dn?ce dzia?aj? na mnie przygn?biaj?co 8)
Tak sobie b??dz? po tej ksi??ce i wynajduj? ró?ne "smako?yki" ;-)
O przet?umaczeniu jej w ca?o?ci mo?na zapomnie?, przynajmniej ja na pewno. Nie by?abym w stanie przeskoczy? tego jakiego? gard?owego slangu jakim pos?uguje si? w tej ksi??ce klasa robotnicza. Tak wi?c Prószy?ski musi obej?? si? smakiem. No chyba, ?e Carolka uratuje nasz honor i stanie na wysoko?ci zadania. Ja moge t?umaczy? tylko to co si? dzieje w wy?szych sferach ;-)

Codziennie swieze, to oczywiste!
Jestem Wasza wierna wyznawczynia Bede Was wachlowac w wolnej chwili, niczym maly murzynek ...

A to banerek z mojej ulubionej sceny (oczywiscie mam ich pare, tych scen oczywiscie

[URL=http://imageshack.us][/URL]

Codziennie swieze, to oczywiste!
Jestem Wasza wierna wyznawczynia Bede Was wachlowac w wolnej chwili, niczym maly murzynek ...

A to banerek z mojej ulubionej sceny (oczywiscie mam ich pare, tych scen oczywiscie

[URL=http://imageshack.us][/URL]

Och z tym zmarszczonym czó?eczkiem jest taki do....poca?owania. Czy? nie?

Kocham te szpatulke

A tu Thornton o zachodzie slonca, w blasku swiec... no co kto woli... taki cieply...

[URL=http://imageshack.us][/URL]

O Mamo, to ostatnie zabójczysto-pow?óczyste spojrzenie. Le??!!!

Gosiowa! Co Ty se film na klatki podzieli?a??

Tych jego przeszywajacych rozne czesci ciala spojrzen to jest pelno, jest w czym wybierac. Dobralam sie do zrodla rozkoszy, z ktorego czerpie bez opamietania i przy okazji tworze te banerki.

Oj, Ali, to na pewno wiosna. Nie moze byc inaczej. Przecie ja niewinna!
Ja jak ten platek rozy nietkniety... zostalam zniewolona ....

A o Colinie to juz sie nawet nie zaj?kniesz. Troch? mi go ?al...

Mam tylko nadziej?, ?e nasz szanowny Admin dawno juz zw?tpi? i przesta? zagl?da? na ten w?tek, bo jesli nie to juz na pewno ma siniaka na czole....

Gitka to chce mnie na tamten swiat poslac tymi oczami ....
Nie ma litosci dziewczyna dla mojego biednego skolatanego serca... a ja jak je widze to mam to "przyspieszone bicie serca" i migotanie....i przedsionki mi same chodza...

Ty wiesz, ?e takie d?ugotrwa?e przesilanie serca grozi cardiomiopati??
Tyle, ?e w takim du?ym, przero?ni?tym sercu wi?cej si? zmie?ci ;-)

Colin .... hmm... a kto to jest? Aaaaaa, juz sobie przypominam.

Nie, nie, zartowalam oczywiscie ....
No coz, Colin musi poczekac

Na co? A? do niego wrócisz? A co wtedy b?dzie z Rysiem?