Ogród Jane Austen

A co Ty Gosiowska powiesz na to, jakby Ryśka Szpatułkonosego obsadzić w roli pana Rochestera? Tak by go trochę postarzyć, takim szpakiem po skroniach obdzielić, jakiegoś kawałek seksownego zarostu co by mu te wąziusieńkie usteczka przysłonił, i by tak sobie głęboko i mrocznie gadał, gadał, gadał....
A my byśmy słuchały, słuchały, słuchały....

A kto to jest Rysiek Szpatułkonosy? Bo mi się kojarzy tylko ten z kabaretu Mumio. Trochę chyba nie nadążam.

A propos downloadowania, to czasem mozna najechać na ten znaczek i kliknąć prawym przyciskiem myszli i wtedy pokazuje się.. no różne możliwości się pokazują, wśród nich "zapisz element docelowy jako..." i można zapisać gdzie się chce i pod jaką nazwą się chce

To my mamy sie domyslac tego pocalunku? Czy on zostal opisany w ksiazce? Caroline, nie mecz nas
Chyba jednak wole te scene z filmu

Nie ma pocałunku w książce, ale jak dla mnie ten fragment jest dość wymowny.
Na jutro spróbuję przygotować coś co ułatwi dostęp średnio-lekko-anglojęzycznym do ostatniej sceny w książce.
Książka jest dostępna na Project Gutenberg. W dośc kiepskiej wersji niestety, le jest

Alison, Ty mi tu szpatulka nie wymachuj, bo Ci pare brzydkich slow powiem
Od dzis zabraniam nazywac Armitage`a szpatulkonosym.
On ma sliczny nos, ktory stanowi niewatpliwa czesc jego meskiej urody
I ja ten nos kocham w calej jego dlugosci.

Ja mysle ze na Rochestera zdecydowanie by sie nadawal

Dziewczynki ide spac a w prezencie zostawiam Wam kiss:

[URL=http://imageshack.us][/URL]

Specjalnie takie ujęcie wybrała, żeby nosa u Szpatułkonosego nie było widać ;-)
A jakby on sie na Cyrano de Bergeraca nadawał. Tanio, bo bez charakteryzacji :-) "Na nos mój płaskonosa chce patrzeć, do broni!!!"
Auuaaaaa, bijąąąąą!

Caitie, bój się Boga! Przed snem takie rzeczy?! Jak my spać będziem?!
A Gosia poszła spać i tego nie zobaczyła, a rano to już nie zrobi takiego wrażenia jak po zmorku ;-)

I co Ta Moniczka z nami zrobiła??

Może by tak jakaś petycja do telewizji w której nic nie ma???

Kiedy pierwszy raz przeczytałam o tym serialu na forum Pemberley, ogarnęła mnie obsesja. Wyszukiwałam informacje o aktorach, ogladałam zdjęcia i w końcu dowiedzialam się, że serial zostanie wydany na DVD ( w Anglii ). Zrobiłam wówczas coś szalonego ( jak na mnie, bo jestem bardzo rozsądną osobą ). Poprosiłam koleżankę, która dysponuje odpowiednią kartą bankomatową, żeby zamówiła dla mnie ten serial. Potem z niecierpliwością oczekiwałam kwietnia 2005 roku. Jak tylko dostalam przesyłkę, przepadłam ;-) W koncu zajęłam sie nawracaniem przyjaciółek na ten serial ;-) Oczywiście napisałam o N&S także na tym forum ;-)
Ksiażkę czytałam wcześniej i pochłonęłam ja natychmiast ( oczywiscie należy brać poprawkę na moje niewystarczajace umiejętnosci odnośnie języka angielskiego ). Bardzo podbała mi sie intensywność uczuc głównych bohaterów. Jeden z moich ulubionych rozdziałów to ten, w którym John Thornton wychodzi z domu Margaret zaraz po oświadczynach. Po jego lekturze czułam się jak ogłuszona.

"When Mr. Thornton had left the house that morning he was almost blinded by his baffled passion. He was as dizzy as if Margaret, instead of looking, and speaking, and moving like a tender graceful woman, had been a sturdy fish-wife, and given him a sound blow with her fists. He had positive bodily pain,--a violent headache, and a throbbing intermittent pulse. He could not bear the noise, the garish light, the continued rumble and movement of the street. He called himself a fool for suffering so; and yet he could not, at the moment, recollect the cause of his suffering, and whether it was adequate to the consequences it had produced. It would have been a relief to him, if he could have sat down and cried on a door-step by a little child, who was raging and storming, through his passionate tears, at some injury he had received. He said to himself, that he hated Margaret, but a wild, sharp sensation of love cleft his dull, thunderous feeling like lightning, even as he shaped the words expressive of hatred. His greatest comfort was in hugging his torment; and in feeling, as he had indeed said to her, that though she might despise him, contemn him, treat him with her proud sovereign indifference, he did not change one whit. She could not make him change. He loved her, and would love her; and defy her, and this miserable bodily pain."

I żałuję, ze w serialu nie ma tych słów:

"He bore her into the dining-room, and laid her on the sofa there; laid her down softly, and looking on her pure white face, the sense of what she was to him came upon him so keenly that he spoke it out in his pain:

'Oh, my Margaret--my Margaret! no one can tell what you are to me! Dead--cold as you lie there, you are the only woman I ever loved! Oh, Margaret--Margaret!'

Inarticulately as he spoke, kneeling by her, and rather moaning than saying the words, he started up, ashamed of himself, as his mother came in. She saw nothing, but her son a little paler, a little sterner than usual."

http://www.merlin.com.pl/frontend/towar/338163
Zobacz Alison, nawet duĹźo nie kosztuje...

Ja już od jakiegoś czasu sobie marzę, żebyśmy stworzyły jakieś lobby. Tyle silnych kobiet na jednym forum - możemy WSZYSTKO - wpływać na wydawców, telewizję i tak dalej. Tylko się zorganizować.
Może któraś z Was, koleżanki, pracuje u Prószyńskiego?

Ale mnie wczoraj wieczorem rzeczy ominęły, no no no


Jak ja Wam zazdroszczę, że możecie ksiązki w orginale czytać!
Ale swoją drogą, że Prószyński jeszcze tego nie przetłumaczył, przecież to klasyka. Ja się chętnie podpiszę pod jakąś petycją.

O tej stronce mówiłam, jest tam nawet Afganistan...
http://richard.magical-creatures.net/fans

Koniecznie! Może wreszcie coś się ruszy w tej sprawie.

Gosiu byłaś tutaj jest krótki filmik z N&S
http://richard.magical-creatures.net/extras/audio
kliknij pod Music Videos